สาวใช้สุดแสบกับนายบอดี้การ์ดสุดกวน

บทนำ มันไม่จริงใช่ไหมเนี่ย!!

                เฮ้อ...เช้าวันที่แสนจะสดใสก็ปรากฏขึ้นสู่โลกสำหรับทุกคนแล้ว แต่สำหรับฉันน่ะเหรอ มันไม่ใช่ค่ะ!!

                ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะว่าถ้าพ่อของฉันไม่มีหนี้น่ะสิ...ฉันชื่อฮิตาเมะ ซาสึกะค่ะ อายุ17ปี

                แต่ว่ามันสายไปแล้ว ก็พ่อของฉันดันไปยืมเงินจากคุณชายน่ะสิ และก็ไม่มีเงินใช้คืนเค้า ก็พ่อของฉันดันยืมเค้ามาตั้ง หนึ่งล้านน่ะสิ T^T

                ตายแน่ ๆเลยฉัน ฉันรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันทีหลังจากตื่นนอนตอนเช้า พอฉันแต่งตัวเสร็จฉันก็รีบออกจากบ้านแล้วไปหลบอยู่ที่มุมเสาทันที -*- ง่ะ

                ปัง ๆๆ!!เสียงเคาะประตูหน้าบ้านดังขึ้นอีกแล้วเหรอเนี่ย แล้ววันนี้พ่อฉันไปไหนอ่ะ แอบหนีไปแล้วแน่เลย พ่อบ้าอ่ะ>-<

                "เฮ้ย..ออกมาซะทีซิวะ พวกแก อย่าคิดนะว่าพวกแกจะหนีไปจากพวกฉันได้ง่าย ๆนะเว้ย ถ้าไม่ออกกรูจะเข้าบ้านมึงเดี๋ยวนี้นะ!!"จะว๊าย เอาเเว้ว บ้านฉันจะพังไหมเนี่ย แล้วฉันจะอยู่ยังไงอ่ะ แง้ง ๆๆๆY0Y

                แล้วมันก็สั่งให้ลูกน้องของมันพังประตูเข้าไปเลย อ๊ายย ตอนนี้แหละที่ฉันต้องหนี

                ฉันวิ่งหนีไปสุดชีวิต โดยที่ไม่กลัวที่จะเผชิญอะไรกับสิ่งข้างหน้าเลย แม้กระทั่งรถ...อ๊ากก

                จนกระทั่งฉันลืมตาขึ้นก็พบว่าตัวของฉันห่างจากรถแค่นิดเดียว และมือข้างซ้ายของฉันก็ถูกใครช่วยไว้ก็ไม่รู้ อ๊ายยโชคดีจังเลย..^^

                ฉันหันหน้าไปทางคนที่ช่วยฉันไว้ด้วยสายตาที่หวานฉ่ำ จนลืมไปว่าฉันกำลังหนีอะไรอยู่...แต่ว่าฉันไม่ลืมขอบคุณหรอกนะ

                อ๊ายย หล่อชะมัดเลยอะ คุณเป็นใครกันนะ ช่างเหมาะสมกับฉันเหลือเกิน อิอิ..^^

                "ขอบคุณนะคะ"ฉันหันไปขอบคุณทันที และขณะที่ฉันกำลังดึงมือกลับนั้น.. อ๊ากก-_-+ ปล่อยฉันสิโว้ย!! ฉันกระชากออกแต่มันไม่ยอมปล่อยค่ะ

                แล้วหมอนั่นก็เอารูปใครก็ไม่รู้ออกมาจากกระเป๋ากางเกง นี่ แต่แกปล่อยฉันซะทีสิยะ!! ทนไม่ไหวแล้วเฟ้ยย>_-

                "นี่น่ะเหรอ ยัยฮิตาเมะ ซาสึกะ"หมอนั่นเอ่ยชื่อฉันมาทำเนี่ย หระ..หรือว่านายนี่มันเป็นพวกเดียวกับไอ้คุณชาย อ๊ายยหนีเสือมาปะจระเข้จริง ๆเลย

                "นี่!! ปล่อยฉันนะ อีตาบ้า แกเป็นพวกเดียวกับคุณชายใช่ไหมเนี่ย พ่อจ๋า!!มาช่วยลูกหน่อยสิฟะ"-*-

                แล้วพวกของคุณชายก็มาลุยอีกทบหนึ่ง ฉันจะเป็นยังไงเนี่ย ต๊ายย...พวกนั้นจับพ่อฉันมาเหรอเนี่ย ดีใจจัง(อ้าว แทนที่จะกลัวดันดีใจที่พ่อโดนจับด้วย:คนเขียน) ดูนั่นสิ พ่อของฉันโวยวายใหญ่เลย น่ารักจัง-_-^^ จนฉันลืมไปเลยว่ากำลังโดนจับอยู่

                "นายปล่อยฉันได้แล้ว!!"ฉันพูดประชดหมอนั่น ทำให้หมอนั่นบีบข้อมือฉันแน่นขึ้นอีก อ๊ากก ทนไม่ไหวแล้วเฟ้ยย..ฉันกระชากมือออกจากหมอนั่นทันที พวกนั้นตกใจ ก็วิ่งหนีฉัน แต่อีตาบ้านั่นดันไม่วิ่งตาม คราวนี้พ่อฉันได้หนีแล้วด้วยซิ อิอิ อย่างนี้ไงที่เค้าเรียกว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว...^^...

                "หนอยยย ยัยตัวแสบ กลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะเฟ้ย"หนึ่งในแก๊งที่วิ่งตัวฉันพูด เรื่องไรฉันจะกลับไปหาพวกแกฟะ ฉันไม่ได้โง่นะเฟ้ย

                ฉันวิ่งมาหลบอยู่ในที่แห่งหนึ่ง โอ๊ยย ทำไมฉันหายใจไม่ออกเนี่ย ใครเอามือมาปิดปากฉันเนี่ย ช่วยด้วยฉันจะโดนข่มขืนแล้ว

                ฉันพยายามที่จะสะบัดมือนั่นออก แต่มือนั่นไม่ยอมปล่อยฉัน แล้วดันพาฉันเข้าไปในบ้านอีก อะไรกันเนี่ย พวกแกหาเหยื่อกันแบบนี้หรือไงฟะ

                O.oโอ้โห!! ทำไมบ้านมันใหญ่โตนักฟะ ใหญ่น้อยกว่าบ้านคุณชายนิดเดียวเองง่ะ แล้วใครเนี่ยที่จับฉันมา

                อ๊ากก หล่อจัง(โรคบ้าคนหล่อกำเริบอีกแล้วครับท่าน:คนเขียน) เฮ้ย!!คนหล่อไว้ใจไม่ได้ ปล่อยฉันนะ

                แต่ว่า.. ดวงตาสีน้ำตาลเข้มนั่น ทรงผมที่ไว้ยาวประมาณบ่าเป็นสีทอง ตัวสูงประมาณ 180 ขึ้นไป หน้าคมเข้มได้รูป อ๊ากก ทนไม่ไว้แล้เฟ้ยย แกต้องทนไว้สิซึกะเอ๋ย..

                "นี่ สงสัยเธอคงติดหนี้ไว้ใช่ไหมเนี่ย"หา หมอนี่รู้ได้ไงเนี่ย หรือว่านายคนนี้คงเป็นพวกเดียวกับมันอีก ฉันพยายามเปิดประตูออกหนี แต่ว่า...

                "ถ้าเธอออกไป เธอคงไม่รอดแน่"โธ่เอ๊ย ซวยแล้ว ยังไงกันฟะเนี่ย ไม่รู้เรื่องเลย ใครเป็นพวกใครกันเนี่ย แล้วหมอนี่เป็นใคร

                "งั้นฉันขอบใจนะ=+=^"ฉันพูดแล้วไปนั่งที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง ที่วางอยู่ข้างโต๊ะ ลักษณะบ้านคงเป็นผู้ดีเก่ามั้งเนี่ยT-T ถึงได้มีแต่ของเก่า ๆไว้เยอะ "นี่ นายทำไมบ้านนายถึงไม่มีใครอยู่เลยล่ะ?" ฉันถามด้วยความสงสัย

                "เธอไม่รู้จักฉันเหรอ ฉันชื่อเท็ตซึยะ ทาคาโตะเคยเป็นบอดี้การ์ดคนเก่าของคุณชายบ้านนี้แหละ แต่พอตอนหลังคุณชายก็มีบอดี้การ์ดคนใหม่ขึ้นมา แล้วบอดี้การ์ดคนนั้นก็เป่าหูคุณชายหลายครั้ง จนคุณชายหลงเชื่อ เลยไล่ฉันออก แต่ว่าแทนที่เค้าจะให้ฉันออกจากที่นี่ เค้าดันออกไปเองเฉยเลย และให้ฉันดูแลบ้านหลังนี้ไว้ เค้าอ่ะนะ ย้ายไปอยู่ที่ใหม่ที่ที่เค้าจะไม่ให้ฉันเห็นอีก"เฮ้ออ..ฉันเศร้าแทนเลยเนี่ย ทำไมก็ไม่รู้ ถึงได้เศร้าขนาดนี้ T_T ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย ถึงได้คิดว่าเค้าเคยเป็นบอดี้การ์ดของคุณชายคนที่พ่อฉันยืมเงินไว้..

                "นี่ นายรู้จักคุณชายที่ชื่อว่า คิมิยะ สึบารุ ไหม"ฉันถามเค้า สีหน้าเค้าตกใจนิด ๆก่อนจะพูดกับฉันว่า

                "เธอรู้จักคุณชายฉันเหรอเนี่ย เธอคงรู้ใช่ไหมว่าคุณชายอยู่ที่ไหน บอกฉันทีสินะ ๆๆ"ฉันอยากจะบอกนายนั่นเหลือเกิน แต่ว่าฉันไม่รู้น่ะสิว่าคุณชายอยู่ที่ไหน..

                "ฉันไม่รู้..U-U"ฉันพูดด้วยท่าทางที่เศร้าหมอง และหมอนั่นก็ทำท่าผิดหวัง ฉันขอโทษฉันไม่รู้จริง ๆ

                "แต่ยังไงฉันก็จะช่วยนายนะ^^"ฉันพูดสีหน้ายิ้มแย้ม หมอนั่นยิ้มให้ฉันและดึงฉันไปกอด แต่ฉันไม่ยักอยากผลักออกไปเลย ฉันไม่ได้รักเค้านะ แต่ฉันสงสารเค้าต่างหากล่ะ

                ฉันหลบอยู่ซักพัก ฉันขอเท็ตซึยะไปเดินเล่นหน้าบ้านเพราะเค้าทำกับข้าวอยู่ เค้าก็อนุญาติ เอ๊ะ!!ฉันเห้นดอกไม้สวยดอกหนึ่งแล้วล่ะ ฉันจะเอาไปให้เท็ตซึยะดีไหมนะ ป่านนี้นายบอดี้การ์ดจอมป่วนคงตามฉันอยู่ใช่ไหมล่ะ อิอิ อ๊ายยฉันจะไปนึกถึงหมอนั่นทำไมยะ ก็มันจะจับฉันไปนี่นา

                ขณะที่ฉันถือดอกไม้ที่ฉันเก็บได้ไปให้เท็ตซึยะนั้น ก็มีมือมือหนึ่งมาดึงฉันไว้ หรือว่าอีตาเท็ตซึยะแกล้งฉันฟะเนี่ย

                ฉันหันไปก็เจอกับนายบอดี้การ์ดของคุณชาย นายนั่นจะมาทำไมอีกฟะ คนอุตส่าห์นึกว่าหนีรอดแล้วนะเนี่ย ทำไมนายนั่นถึงมาหาฉันได้นะ

                "ช่วย...อุ๊ป"ขณะที่ฉันจะตะโกนเรียกเท็ตซึยะให้ออกมาช่วยฉันนั้น หมอนั่นก็อุดปากฉันเลย(ใช้คำว่าอุดนะคะ)

                "นั่น พ่อฉันนี่นา ไปจับสิ"แต่หมอนั่นไม่หัน หรือว่ามันรู้แกวเราฟะ แน่ ๆเลย แล้วหมอนั่นก็พาฉันเดินไปขึ้นรถ แล้วขับพาฉันไปไหนก็ไม่รู้

                บรรยากาศในรถตอนนี้ช่างเงียบงัน+เย็นยะเยือก นายเป็นผีป่ะเนี่ย... แล้วเส้นทางตอนนี้ก็อยู่ในป่าด้วย เฮ้อ...ฉันจะโดนฆ่าปิดปากในป่าหรือไงคะเนี่ย-_-^?

                ทำไมน้อ...แม่ฉันต้องหนีไปต่างประเทศกับพี่สาวฉันด้วย ทิ้งให้ฉันอยู่กับพ่อแบบนี้สองคน ทำให้ฉันต้องลำบากไปด้วยเลย แต่แม่ก็ส่งจดหมายมาให้ฉันเดือนละครั้ง แค่นี้ฉันก็ภูมิใจแล้วล่ะ^^

                "นายใช่ไหม ที่ทำให้เท็ตซึยะออก"ฉันพูดถามนายบอดี้การ์ดจอมกวนนั่น หมอนั่นทำหน้าโกรธทันที อะไรกันเนี่ยหรือว่าเป็นนายจริง ๆ

                "ฉันชื่อฮาทึสะ เจจุนเจ ไม่ใช่เท็ตซึยะ เข้าใจมั๊ย!!"หมอนั่นทำหน้าโมโหใส่ฉัน ฉันสะดุ้งตกใจเล็กน้อย แต่ก็ทำเป็นสาวนิ่งเงียบแต่จริง ๆน่ะ กลัวมากเลย-*-^

                แล้วก็ถึงจุดหมายปลายทางจนได้ โอ้โหเฮะ!~ นี่น่ะเหรอบ้านคุณชาย เชอะ~นี่มันก็แค่90%ของบ้านฉันย่ะมี เพราะบ้านฉันมีแค่ 10% เองอ่ะ-_-^

                แล้วหมอนั่นก็ดึงมือฉันเข้าบ้าน โอ๊ย..เวลาที่ฉันอยู่กับอีตาบ้านี่ ไม่มีความสุขเลยอ่ะ อยู่กับเท็ตซึยะยังดีซะกว่า แต่ฉันชอบมือใหญ่ ๆของหมอนั่นจัง

                อ๊ายย ฉันคิดอะไรของฉันเนี่ย ฉันจะชอบศัตรูของฉันและพ่อฉันไม่ได้นะ -*+

                "จับตัวมาได้แล้วครับ คุณชาย"ต๊ายย นี่พาฉันไปพบคุณชายเลยเหรอเนี่ย คุณชายคงหล่อมากเลยนะ.

                "ดีมากเจจุนเจ เจ้าสมกับเป็นบอดี้การ์ดของข้า แล้วพวกนั้นไปไหนเนี่ย"อ๊ากก ผะ..ผีหรือคุณชายเนี่ย ทำไมหน้าตาอุบาทสิ้นดี แต่ไม่อุบาทมากนะเพราะไม่ขี้เหร่น่ะสิ อิอิ^^

                "นายท่านครับ จับตัวพ่อนังนี่ได้แล้วครับ"หา!!ขนาดพ่อของฉันยังไม่รอดเหรอเนี่ย แล้วฉันจะโดนทำอะไรบ้างเนี่ย หรือว่ามันจะฆ่าฉันO=Oไม่นะ.. หรือว่ามันจะปล้ำฉันยิ่งแล้วใหญ่    O^O อ๊าย ตายแน่ ๆฉัน

                "พาพ่อนังนี่ไปขังซะ แล้วพานังนี่ไปใส่ชุด"หาO.oอย่าบอกนะว่าให้ฉันแต่งชุดโป๊ ไอ้บ้ากาม..ฉันไม่ใส่หรอกย่ะ แล้วนายบอดี้การ์สุดที่เลิฟของคุณชายก็ดึงฉันไปในห้องแต่งตัว

                "อะ ชุดที่เธอต้องใส่"อ้าว นี่มันชุดคนใช้ไม่ใช่เหรอ นายให้ฉันใส่เหรอเนี่ย แล้วมันยืนดูฉันใส่ทำไมเนี่ย

                "นายก็ออกไปดิ"ฉันพูดแกมไล่"ฉันจะดูเธอใส่"หมอนั่นพูดชะงักนิดนึง จะบ้าเหรอ!!~ ฉันเวอร์จิ้นนะยะ

                "โธ่เอ๊ยย ฉันไม่พิศวาสหุ่นเธอหรอก และอีกอย่างฉันเห็นมาหลายคนแล้ว-_-^^"อีตาบ้านี่ บ้ากามใหญ่เลยอ่ะ ต๊ายตาบ้านี่ลามกสิ้นดี แต่ว่าฉันไม่อยากให้ผู้ชายเห็นหุ่นฉันหรอกย่ะ +-+ เกลียดที่สุด

                แล้วฉันก็ยอมจำใจทนใส่ ต่อหน้าอีตาบอดี้การ์ดสุดลามกนั่น หมอนั่นทำเป็นไม่มองฉัน ฉันรู้นะว่านายแอบมอง แล้วอีกอย่างฉันจะต้องทนเป็นคนใช้ที่นี่อีกนานไหมเนี่ย..

                พอฉันใส่ชุดเสร็จหมอนั่นก็พาฉันออกจากห้องแล้วไปให้คุณชายดู คุณชายยิ้มพอใจ ต้องพอใจสิยะก็ฉันสวยซะขนาดนี้ จนไม่มีใครที่มองข้ามฉันหรอกย่ะ เชอะ~

                "นี่คือห้องที่เธอนอนนะ"ว้าว ห้องอะไรเนี่ย สวยชะมัดเลย ดังกับห้องเจ้าหญิงแน่ะ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนเจ้าหญิงน่ะสิ คือฉันเป็นคนใช้..!! พอฉันดูห้องเสร็จ  หมอนั่นก็พาฉันไปหาคนใช้ทันที แล้วฝากฉันไว้กับคนใช้ พวกคนใช้ทำไมมองฉันอย่างนี้นะ ไม่เป็นมิตรกับฉันเลยอ่ะO-o

                "นี่น่ะเหรอ น้องใหม่..ว่าแล้วทำไมคุณชายถึงชอบ สงสัยเพราะแต่งชุดนี้แล้วน่ารักล่ะมั้ง แต่คุณชายเค้าเห็นเธอเป็นแค่เศษขยะน่ะแหละ"เฮ้ย พวกเธอพูดอย่างนี้ได้ไงฟะเนี่ย อย่างนี้เค้าเรียกว่าหมาหมู่นี่หว่า

                "แล้วทำไมล่ะยะ พวกเธอก็เป็นแค่สบถของคุณชายแหละย่ะ อีกอย่างอย่างพวกเธออ่ะนะ เค้าเรียกว่าพวกหมา....หมู่ย่ะ"กร๊าก ๆๆๆขำจังเลย^^ ไอ้พวกบ้า

                เฮอะ คิดคำพูดด่าฉันไม่ออกน่ะสิ คิดเหรอว่าสวย ๆอย่างฉันจะพูดอะไรไม่เป็น