พระเจ้ามอบหน้าที่ให้ทั้งที ขอแบบดี ๆ ไม่ได้หรือไง?!

---

ในโลกที่เหล่าเทพ ปีศาจและอมนุษย์ยังคงอยู่ในพื้นพิภพเดียวกัน ห่างแค่แบ่งแยกดินแดนเท่านั้น อารยธรรมมนุษย์ยังคงแข็งแกร่งอยู่เหนือกาลเวลาด้วยความสามารถที่มนุษยชาติมีนั่นคือจำนวนประชากรที่มากกว่าเผ่าพันธุ์อื่นหลายเท่า และความฉลาดล้ำเหลือจนเหล่าเทพเหล่าอสูรต้องหวั่นเกรง



ทว่าสิ่งเดียวที่มนุษย์ไม่อาจเอาชนะได้คือความตาย



ในเมื่อมีความตาย ย่อมต้องมีการไว้อาลัย สุสานที่พึ่งพิงสุดท้ายของพวกท่านจะถูกปกป้องไว้เป็นอย่างดีด้วยองค์กรทางศาสนาที่จัดตำแหน่งพิเศษขึ้นมาคือ ตำแหน่งผู้เฝ้าสุสาน 



ไว้วางใจได้ว่าสมบัติของรักของหวงที่ถูกฝังไว้จะไม่ถูกขโมย แน่นอนว่าการพักผ่อนไปตลอดกาลของผู้วายชนม์จะไม่ถูกรบกวนตราบใดที่พวกเขายังคงอยู่ในหน้าที่

---

จากอดีตอัศวินสูงสุดสู่คนเฝ้าสุสานในเมืองที่ไม่ต่างไปจากโดนทอดทิ้ง ในความคิดของอิไลแล้วจริง ๆ ชีวิตที่นี่ก็ไม่ได้แย่มากนัก (หากได้นอนเพียงพอ) 

มีแต่คนตั้งคำถามกับการกระทำของเขา บ้างก็ว่าชายหนุ่มผู้นั้นสติเฟื่องไปแล้วเพราะสงคราม (นั่นก็อาจใช่) 

มีแต่คนบ่นเสียดายนักที่หนุ่มน้อยอายุยังไม่ถึง 30 ปีต้องมาจมปลักกับหมู่บ้านเล็ก ๆ ด่านหน้าเขตทะเลทราย ไม่มีวันได้เติบโตในหน้าที่การงานอีก ทหารทุกคนคิดอย่างนั้นแม้กระทั่งขุนนางชั้นผู้น้อยที่รู้จักอิไลก็ยังคิดเช่นนั้น

ในโลกที่ชนชั้นทางสายเลือดและความสามารถทางการทหารเป็นใหญ่ ไฟสงครามยังไม่สิ้นสุด ผู้ที่ผันตัวเดินหน้าอุทิศตนต่อพระเจ้ามีแต่คนบ้าเท่านั้นแหละ

และอิไลก็ไม่ได้สนใจว่าจะถูกคนอื่นมองว่าเป็นบ้าไปแล้วด้วย

---

TW : homosexual, mention of dead and murder, corpse, mention of cult and religion, violence, war, act of inhumane experiment