เจ้าชายหมีขาว

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

★STAR       กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...

มีเจ้าหญิง นามว่า คริสติน อาศัยอยู่กับพระราชาและพระราชินีในวังหลวงของอาณาจักร*** เธอมีรูปร่างสะสวย ใบหน้าผุดผ่อง ผิวขาวราวกับฝ้าย ปากนิด จมูกหน่อย จัดว่าเธอเป็นคนสวยมากทีเดียว 

อยู่มาวันหนึ่ง พระราชาและพระราชินีต้องการให้ลูกสาวของตนนั้นแต่งงานเพื่อสร้างความสัมพันธ์กับอาณาจักรอื่นๆ เพื่อที่อาณาจักรของตนจะได้แข็งแกร่งยิ่งขึ้น     พระราชาและพระราชินีจึงนำตัวเจ้าหญิงคริสตินไปไว้กับนางฟ้าในป่าลึกที่ไกล แสนไกลจากเมือง*** และป่าวประกาศไปยังเมืองทั้ง7ที่อยู่รอบๆเมืองของตน ซึ่งมีเมือง A, B, C, D, E, F และ G   

เมื่อเมืองเหล่านั้นได้ทราบข่าว เจ้าชายจากเมืองทั้งเจ็ดก็ออกตามหาเจ้าหญิงคริสตินและหวังจะแต่งงานกับพระนาง แต่ทว่า เจ้าชายทั้งเจ็ดนั้น เป็นเพื่อนกันทั้งหมด ไม่สามารถจะฆ่ากันได้ เพราะความรักเพื่อน

เจ้าชายจากเมือง C ที่มีความสามารถมากที่สุดในหมู่เจ้าชายก็ตกเป็นที่หวาดกลัวของเพื่อนๆในทันที เพื่อนๆเจ้าชายทั้ง6จึงตกลงใจกันว่าจะใช้คำสาป เพื่อไม่ให้เจ้าชายจากเมือง C ไปถึงตัวเจ้าหญิงเร็วกว่าคนอื่นๆ

ในวันที่เริ่มเดินทางนั้น เจ้าชายทั้ง7สัญญากันว่าจะเริ่มต้นจากที่เดียวกันและจะเดินทางออกในเวลาพร้อมกัน คือหลังเที่ยงคืนไปแล้ว   และในเวลาที่รับประทานอาหารก่อนออกเดินทางนั้นเอง เจ้าชายเมือง A ก็นำเอาน้ำผลไม้ผสมยาเวทย์มนต์ให้เจ้าชายเมือง C กิน และเจ้าชายจากเมือง B ก็เอาขนมปังผสมยานอนหลับให้กินก่อนที่จะออกเดินทาง

เจ้าชายเมือง C รับมันมาแล้วกินทั้งหมด เจ้าชายคนอื่นๆก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่องแผนการเพื่อให้เนียน

เวลาก่อนออกเดินทางนั้น เจ้าชายเมือง C ก็เผลอนอนหลับไปซะก่อนจนเวลาเดินทางของตัวเองล่าช้าไป3ชม.หลังจากเที่ยงคืน  เพื่อนๆของเขานั้นยังเดินทางกันไปได้ไม่เท่าไหร่แต่ก็โล่งใจที่ไม่มีใครสามารถนำหน้าพวกเขาไปได้

เจ้าชายเมือง C ที่เพิ่งรู้ตัวก็รีบออกเดินทางทันทีแต่ทว่า....

ร่างกายของเขากลับรู้สึกหนักอึ้ง ทั้งมึนหัว และทั้งร้อน     เขายื่นมือของตนเองมาดูก็พบว่ามันกลับกลายเป็นอุ้งเท้าของหมีไปซะแล้ว!!!!

เจ้าชายคิดในใจ 'นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย!! เราเผลอหลับไป 3 ชม.เองนะ! ทำไมร่างกายเราถึงเปลี่ยนไปแบบนี้ล่ะ!'   เจ้าชายยังคงไม่เชื่อ เขาลองพูดแล้ว แต่มันดันกลับกลายเป็นเสียงคำรามของหมี  เขาหันหัวอันปกคลุมไปด้วยขนของตนเองไปด้านหลังก็พบว่าตนเองนั้นมีขนสีขาวขึ้นคุลมไปทั่วทั้งแผ่นหลัง

"โฮกกกก โฮกกก(โอ้วววว ไม่นะ แล้วฉันจะพูดกับเจ้าหญิงได้ยังไง)" เขาหันมองไปทางด้านซ้ายที ขวาที ก็ไม่พบกับเพื่อนของเขาซะแล้ว 

'พวกเพื่อนเฮงซวยยยย' เจ้าชายเอ็ดในใจ 'เห็นข้าหลับไปพวกเจ้าก็น่าจะปลุกข้าบ้าง!' เจ้าชายมุดหน้าเข้าไปในอุ้งมืออันนุ่มนิ่มของตัวเองแล้วถอนหายใจ เขาเพิ่งรู้สึกตัวได้ว่า.....

'มงกุฎของข้าหายยยยย!!!'

อุ้งมือใหญ่ควานหามงกุฎไปทั่วตรงสถานที่ที่ตนเองนอนอยู่ ภายในสมองของเจ้าชายนั้นคิดได้เพียงแค่ว่า 'มงกุฎของข้า มงกุฎของข้า!'  แสงประกายแวบขึ้นที่สายตาของเขาทำให้เขาหลับตาไปชั่วขณะแล้วก็ทำให้เขารู้ตัวว่า นั่นน่ะแหละมงกุฎของเขา!

เจ้าชายคว้ามงกุฎมาไว้ในมือของตนเองแล้วเอามาสวมไว้บนหัวดังเดิม  แต่เขาก็เอามันลงดังเดิม เพราะมันอาจจะหล่นหายก็ได้ เพราะตอนนี้เขามีศีรษะเป็นหมีขั้วโลกตัวใหญ่แล้วนี่... 

เขาคิดไปอีกว่า เขาเองต้องขี่ม้าไม่ได้แน่ๆ อาหารแบบมนุษย์ก็กินแล้วไม่อยู่ท้อง  อาวุธเช่นดาบน่ะเขาเองก็ใช้ไม่ได้แล้วด้วย

เจ้าชายคิดได้ดังนั้นก็ตัดสินใจทิ้งของทุกอย่างยกเว้นกระเป๋าสะพายใบเล็กที่ใส่มงกุฎและผ้าเช็ดหน้าที่ปักชื่อเขาไว้ เมื่อเจ้าหญิงเห็นเขา เขาจะได้เอาผ้าเช็ดหน้านี้ให้เธอได้

เขาเริ่มออกเดินทางไปทันทีที่เขาเก็บของหมด

.......................