Fic Attack on Titan ซวยแล้วครับผมกลายเป็นไททัน

ผมชื่อ เร อย่าถามชื่อจริงขี้เกียจเขียน อายุสิบห้าปี อยู่ในช่วงวัยมันส์ขาโจ๋ ตอนนี้กำลังแทะน่องไก่ทอดของKKC ส่วนอีกมือกำลังไล่กดรีโมทเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ ไฟก็ดับ เฮ่อ.......หมาฉี่ใส่เสาหรอ ดับจริงดับจัง อยากเปลี่ยนมาใช้พลังงานแสงอาทิตย์ให้รู้แล้วรู้รอดจริงๆ

ขณะที่ผมกำลังจะลุกไปเอาเทียนกับไม้ขีดอยู่นั้น

“เฮ้ย!!! ไรวะ” ผมรีบทีบบางสิ่งที่มาจับมือผมไว้ จนมันหงายหลัง ส่วนผม รออะไรอยู่ล่ะครับ ใส่เกียร์หมาก่อนล่ะโว้ย แต่ปัญหามันมีอยู่ว่า

“เหี้------ย!!! ที่ไหนฟะ” เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมคือ ทางตันที่มีเพียงกำแพงหิน แสงสว่างนี้ได้จากคบเพลงที่ติดอยู่ข้างพนังทั้งสองข้าง

“ไอ้เวรนี่ทีบฉันหรอ เป็นแค่ตัวทดลองแท้ๆ รีบจับมันขึ้นตียงสิวะ”

เมื่อมันสั่งแล้วผมจะทำอะไรได้ล่ะครับ หรือว่าผมจะฝัน อย่างคิดอย่างนั้นอยู่หรอกนะ ถ้าลูกเตะของไอ้คนสวมหน้ากากนั้นไม่แรงจนเหมือนกระดูกจะราวแบบนี้

“ปล่อยนะโว้ย พวกแกเป็นใครวะ อื้อๆๆๆ” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดและด่าต่อมันก็เอาผ้ามาอุดปากผม

เหม็นจี๊บบบบบบ เอาถุงเท้ามายักปากตรูหรือเปล่าฟะ

ตอนนี้ผมถูกพวกมันมัดกับเตียงเหมือนหนังสยองขวัญ ข้างๆมีคนกำลังเตรียมอะไรบางบนถาด ผมพยายามเหลือบไปดูมันคือเข็มฉีดยาแบบโบราณวางเรียงกันสี่เข็ม แต่ละอันบรรจุสีแตกต่างกัน สีแดง เขียว ฟ้า และดำ

“เอาล่ะจะเริ่มจากสีไหนก่อนดีนะ” ชายสวมแว่นกลมหัวเราะเหมือนพวกโรคจิต

ไม่ว่าสีไหนตรูก็ไม่เอาโว้ยยยยยย

“มาเริ่มกันเลยดีกว่า...ไม่ต้องกลัว...ไม่เจ็บหรอก...นายจะสบายสุดๆเลยล่ะ”

ใครก็ได้...

ใครก็ได้...

.......ช่วยผมด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย