mix novels cartoon:รักไม่สิ้นสุดของยัย ไม่ใช่ผู้หญิง 1

"เฮ้อ~" ร่างเล็กหน้าตาน่ารัก น่าถนุนถนอม น่าให้ค่าเทอม(เเต่ถึกอย่าบอกใคร)ดังขึ้นถอนหายใจออกมาพร้อมกับงานที่ยุ่ง(มากๆแบบไม่มีสิ้นสุด)เสร็จลง
"นามิกี้ เสร็จงานแล้วหรอเอาปึกนี้ต่อนะ" เด็กหญิงผมสีม่วงอ่อน หุ่นดีกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายไม่แพ้กัน
"นี่ นามิกะไปทานข้าวกัน" เสียงหล่อๆ(?)ของใครบางคนกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงร่าเริงสุดๆ
"ซาวาดะหรอ ไม่ว่าง งานยังไม่เสร็จน่ะ แล้วมาทำไมว่างนักรึไง" ชายหนุ่มเดินมาพร้อมกับคนในแฟมิลี่และมีอีกแฟมิลี่หนึ่งตามมาด้วย พอดูๆแล้วเด็กเหล่านั้นเป็นเด็กอายุ 18 ปีแค่นั่นแต่รูปร่างหน้าตามันไม่ให้น่ะสิ(ไม่ได้หน้าแก่นะ)
"กลับไปที่ญี่ปุนเลยไป้ ถ้าจะมากวน" หญิงสาวผมสีแดงอมชมพูกล่าวอย่างรำคาญ
"นี่ ซัมเมอร์ทั้งทีพวกเรามาเยี่ยมเธอนะเนี่ย กลับมาเรียนญี่ปุ่นมั่งสิแล้วเธอน่าจะไปกินข้าวนะเธอดูซูบไปนีสนึงนะ" ชายผมดำซอยสั้นหน้าตาร่าเริงมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าตลอดเวลาเอ่ยขึ้น
"นี่ พวกนายชั้นเรียนจบแล้วนะจะบอกให้ อ้อ เเล้วอย่าถามว่าทำไมชั้นเป็นเด็กอัจฉริยะไงจำไม่ได้หรอเลยต้องมาเคลียงานแฟมิลี่นี่สิปัญหา มาไหนกลับนั่นไปเลย" หญิงสาวกล่าวกระแทกก่อนจะหันมาเอาหน้าฟุบโต๊ะนอน(แทนที่มันจะไปกินข้าว)
"นี่ เบล นามิกะเรียนจบแล้วหรอ" เด็กชายผมเเดงใบหน้ามีปลาสเตอร์เต็มไปหมดพูด
"อืม~ ชั้นก็ด้วย ซันด้วยคน" เด็กสาวผมม่วงหันหน้ามาพูดแล้วกลับมาทำงานต่อ

ปึง!!

เสียงกระแทกประตูดังสนั่นก็เปิดขึ้น นามิกะสดุ้งตื่น เบลตั้งถ้าโจมตีพร้อมนามิกะ
"โย่ว~ ว่าไงนามิกะ" ชายหนุ่มผมสีทองกล่าวขึ้นพร้อมเข้ามาในห้องกับชายวัยกลางคนผมสีดำ
"ถ้าจะถามว่าสบายดีไม อย่าถามช่วงนี้หวัดกิน" หญิงสาวตอบพร้องขยี้หัวอย่างเซ็งๆจน(ผมจะติดคามือเป็นกระจุก)
"คุณดีโน่สบายดีไมครับ" หนุ่มทรงผมทุเรียน(?)สีน้ำตาลอ่อนพูด
"ขอบคุณมากสึนะนายละ"
"ก็โอเคครับ"
"ห้องเธอน่าอยู่ดีนะ อะ! รูปนิ" (ถ้าจะไม่เคยเห็นรูป)
"ซาวาดะนายไม่เคยเห็นรูปหรอ ให้ตายสินายนี่ที่สุดของความ....สาธยายไม่ถูก เอาเถอะดูก็ได้แต่อย่าทำพังนะ" แล้วนามิกะก็หลับต่อโดยหัวฟาดโต๊ะอย่างแรง -*- ให้ตายสิโชคร้ายอะไรอย่างนี้
"อะ นี่ใครกันนะ" ชายหนุ่มผมสีดำหน้าตาร่าเริงทำหน้างุนงง(คนเเต่ง:ให้ตายน่ารักอะไรอย่างนี้ สาธยายไม่ถูก)พลางชี้ไปที่คนที่อยู่ในรูปที่แย่งกันเข้าไปในรูป 
"เพื่อน" นามิกะตอบพลางกรอกตา
"อ๋อ" ชายหนุ่มทำหน้าไม่เชื่ออย่างเเรงแต่ทำน้ำเสียงเหมือนเข้าใจสถานะเพราะในนามิกะกรอกตานี่เเหละที่ไม่หน้าเชื่อที่สุดๆ
"เชื่อเถอะ" นามิกะอ่านใบหน้าได้จึงพูดขึ้น
"ยังไม่ได้ไม่เชื่อซะหน่อยเธอร้อนตัวไปรึเปล่า"
"นี่ถ้าจะมาอย่าหาเรื่องชวนทะเลาะ ปวดหัว"
"นามิกะ!"
"ตราบใดนายไม่ใช่แฟนชั้น นายไม่มีสิทธิจะหึงหวงใดๆทั้งสิ้น"
"นี่ ชั้นไม่ได้หึงนะ"
"นายเป็นแบบนี้ตั้งเเต่เมื่อไหร่ ถ้าทำแบบนี้ไปให้พ้นซะ"
"......"