คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : Day & Night [WonHyuk] II 100%
ร่างบางของทั้งสามคนที่ตอนนี้เดินมาได้ซักพักดงเฮก็เริ่มรู้สึกเหมือนกำลังมีใครที่เดินตามพวกเค้ามาก่อนที่จะเอ่ยบอกเพื่อนๆที่เดินมาด้วยกัน
“ฮยอก มีคนเดินตามเรามา” ดงเฮบอกฮยอกแจที่เดินอยู่ข้างๆ
“อืม ฉันรู้แล้วล่ะ พวกแฟนนายนั่นแหละ......อย่าหันนะมิน”ฮยอกแจตอบรับดงเฮก่อนที่จะหันไปว่าซองมินที่ทำท่าจะหันไปดูข้างหลัง
“แกรู้ได้ไงฮยอกว่าเป็นไอ้สองตัวนั้น” ซองมินเอ่ยถามฮยอกแจอย่างสงสัย
“ตอนนี้ฉันมีตั้งสี่ตานะ ทำไมจะไม่รู้”
“นี่ไอ้ฮยอกถึงตอนนี้แกจะมีสี่ตา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าแกมีตาหลังนะ”ซองมินพูดออกมาทำให้ดงเฮหัวเราะออกมาอย่างดัง
“พอเลยพวกแกอ่ะ รุมฉัน”ฮยอกแจรีบเดินหนีเพื่อนทั้งสองอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ทั้งดงเฮและซองมินจะรีบเดินตามไปง้อเพื่อนอย่างด่วน
...............................................................
.........................................................................................
“เห้ยไอ้คยูมึงเห็นแม่ปลากูหัวเราะป่าวว่ะ แม่งโคตรน่ารักเลย”คิบอมพูดออกมาอย่างเพ้อหลังจากที่ตนและเพื่อนแอบตามกลุ่มของร่างมาได้ซักระยะและเห็นดงเฮหัวเราะออกมาอย่างน่ารัก
“เออ กูเห็นแล้ว เพ้ออยู่นั่นล่ะมึง เดินตามไปได้แล้ว”
“ไอ้บอม ไอ้คยูกูขี้เกียจตามแล้วว่ะ ถ้ามึงเจอแล้วได้เรื่องยังไงถามเรื่องอึนฮยอกให้กูด้วยแล้วกันนะเว้ย”ซีวอนพูดเสร็จก็เดินหันหลังกลับห้องไปทัน ไม่ฟังเสียงเรียกห้ามของเพื่อนๆก่อน
“มันเป็นบ้าอะไรว่ะ เดินมาไกลขนาดนี้แล้ว ไอ้นี่หนิชักเอาใหญ่”คิบอมบ่นออกมา
“กูเข้าใจมันนะเว้ย เพราะถ้ามันเดินต่อไปคงได้เจอกับยายผีสี่ตาแน่ๆ”
“ก็จริงว่ะ”
“ฮยอกเอาไงเรื่องคืนนี้อ่ะ”ดงเฮพูดขึ้นหลังจากที่ทั้งสามคนเดินมาถึงห้องทดลองวิทยาศาสตร์
“อย่าพึ่งเสียงดังไปเพราะมีคนแอบฟังเราอยู่”ฮยอกแจพูดขึ้นเพราะเค้าสังเกตุเห็นเงาดำๆที่อยู่ตรงประตู
“ไอ้พวกนี้ กัดไม่ปล่อยจริงๆ เอาไงดีด๊อง”ซองมินที่ดูจะหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย หันไปถามเพื่อนที่ก็ดูจะเหมือนอยู่ในอาการเดียวกัน
“ทั้งด๊องทั้งมินอ่ะ ไม่ต้องเดี๋ยวเราจัดการเอง”ฮยอกแจพูดเสร็จก็เดินไปที่หน้าประตูที่มีสองเมะยืนทำลับๆล่อๆอยู่ตรงนั้น
“อะ เอ่อ คะ คือ ว่า รุ่นพี่ มะ มีอะไรหรอฮะ”ฮยอกแจเดินออกมาทางประตูด้านหลังแล้วมาหยุดอยู่ที่ด้านหลังของเมะทั้งสองก่อนจะพูดออกมา
“เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”ทั้งสองเมะร้องออกมาพร้อมกันเมื่อหันหน้ามาเจอกับฮยอกแจ
“รุ่นพี่เป็นอะไร มั้ยครับ”
“เอ่อ ไม่เป็นไร ไปก่อนล่ะ”คยูฮยอนตอบฮยอกแจเสร็จก็รีบวิ่งออกไปทันทีปล่อยให้คิบอมยังยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียว
“เห้ย ไอ้คยูรอกูด้วยสิว่ะ”พูดจบคิบอมก็รีบวิ่งตามคยูฮยอนไปทันที
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ/ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”ซองมินและดงเฮระเบิดเสียงหัวเราะออกมาหลังจากที่เห็นทั้งสองหนุ่มวิ่งออกไป
“เห็นหน้าไอ้หมาป่าป่ะด๊อง โคตรตลกอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ”
“เห็นดิมิน แล้วมินเห็นไอ้หน้าบวมป่ะฮาพอกันอ่ะ ฮ่าๆๆๆ”
“พอเลยพวกแก มาปรึกษากันได้แล้ว”ฮยอกแจที่พึ่งจะจัดการสองหนุ่มเสร็จก็เดินเข้ามาในห้อง ก่อนที่จะเอ่ยขัดเพื่อนของตนที่หัวเราะกันจนจะตกเก้าอี้อยู่แล้วยังไม่รู้ตัว
“เอ่อ แต่ยังฮาไม่หายเลยอ่ะฮยอก ฮ่าๆๆ”ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรต่อซองมินก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอีกครั้ง
“พอได้แล้ว ไอ้กระต่าย จะได้เรื่องกันมั้ยเนี่ย”อยอกแจบ่นออกมาอย่างหน่ายๆ
“อืมๆๆ เอาจริงๆล่ะไม่หัวเราะแล้วก็ได้ เนอะมินเนอะ”ดงเฮตอบรับก่อนที่จะหันไปขอความเห็นจากซองมิน
“เอาล่ะ พร้อมแล้วนะ ฉันมีแผนดีๆล่ะ ก็คือนะ.........................” ฮยอกแจเริ่มเลาแผนการสำหรับคืนนี้ให้เพื่อนๆของตนฟัง และดูเหมือนเพื่อนของตนทั้งสองคนก็เห็นดีเห็นงามด้วยกัยแผนการนี้ เห็นที่คืนนี้คงจะสนุกเป็นอีกแน่
25%
ที่ผับดังผับเดิม
“ไอ้บอม มึงว่าวันนี้อึนฮยอกคนสวยจะมาป่าวว่ะ”ซีวอนที่นั่งอยู่ในผับมาเป็นเวลานานบ่นขึ้นเพราะว่าไม่เห็นคนที่ตนหมายเอาไว้จะมาซักที ก็เล่นมาตั้งแต่ผับเปิดที่ยังมีคนน้อยๆอยู่ตอนนี้นั่งมา2ชั่วโมงแล้วจนคนแน่นเต็มร้าน ซีวนก็ยังไม่เห็นคนที่ตนมาดักรอซะที
“กูจะรู้มั้ย กูไม่ได้นั่งเฝ้าเค้าหนิ” คิบอมพูดออกมา
“พวกมึง กูให้ไปสืบเรื่องของอึนฮยอกสุดสวย แม่งดันวิ่งออกมาอย่างกะเห็นผี”
“ไอ้เชี่ยคุณวอนครับ มึงไม่มาเป็นกูกับไอ้บอมมึงไม่รู้หรอก แม่งตอนที่ยายแว่นมาเรียกอยู่ข้างหลังนะเสียงแม่งฟังแล้วโคตรขนลุกเลย อึย!!! พูดแล้วก็ขนลุกว่ะ”คยูฮยอนบอกกับซีวนพร้อมกับทำท่าทางประกอบไปด้วย
“พอเหอะว่าพูดถึงยัยนั่นแล้วเสียอารมณ์”พูดจบซีวอนก็ยกแก้วเหล้าขึ้นมากระดกจนหมดแก้ว
“ฮยอก วันนี้แกเซกซี่เป็นบ้าเลยว่ะ”ซองมินพูดขึ้นมาหลังจากที่ตนยืนสังเกตการแต่งตัวของเพื่อนในวันนี้ ก้จะไม่ให้เซกซี่ได้ไง ฮยอกแจใส่เสื้อกล้ามสีดำพร้อมกับสวมทับด้วยเสื้อซีทรูสีดำ สีเดียวกับเสื้อกล้าม กางเกงหนังสีดำที่รัดจนเผยให้เห็นสัดส่วนที่น่าหลงไหลของร่างบางอีก จนทำให้ซองมินอดไม่ได้ที่ต้องชมออกมา
“พูดอย่างนี้ฉันก็เขินดิมิน”
“พอเลย เลิกชมกันได้แล้วทั้งสองคนเข้าไปกันเหอะ เอ่อ ฮยอกแล้วคนที่แกจ้างมาอยู่ไหนว่ะ”ดงเฮถามฮยอกแจที่ตอนนี้เลิกเขินซองมินแล้ว
“ฉันไม่ได้จ้างมาเว้ย แค่ขอร้องเค้ามาเฉยๆ โทรไปหาแล้วกำลังมานั่นแหละ พวกแกเข้าไปก่อนเลยเดี๋ยวฉันรอเค้าแล้วจะเข้าไปพร้อมกับเค้าเลย” ดงเฮและซองมินได้แต่พยักหน้าตามความที่เพื่อนพูด ไหนๆก็ไหนๆแล้วทำตามมันมาแล้วหนิก็ตามไปอีกจะเป็นไรไป
“เร็วๆนะฮยอก”ซองมินบอกเพื่นก่อนที่ตนและดงเฮจะเดินเข้าไปในผับก่อน
“คนสวยมาแล้วหรอครับ”คยูฮยอนและคิบอมที่เห็นร่างบางของทั้งสองเดินเข้ามาในผับก็รีบลุกขึ้นจากที่นั่งมุ่งหน้ามาหาทันที่โดยไม่วายพูดจาที่ทำให้ทั้งสองคนฟังแล้วทำหน้าเบื่อๆทันที่
“เห็นป่ะล่ะ ถ้าเห็นแสดงว่ามาแล้ว”ดงเฮตอบแล้วดึงมือให้ซองมินเดินหลีกทั้งสองหนุ่มออกมาจากตรงนั้นเพื่อที่จะไปหาที่นั่งแต่ยังไม่ทันได้เนก็มีมือหนามาจับที่ข้อมือบางไว้ซะก่อน
“โธ่ คนสวยอยู่คุยกันก่อนไม่ได้หรอครับ”คิบอมบอกด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
“นายคิดว่าทำหน้าอย่างนี้แล้วฉันจะอยู่คุยกับนายมั้ยไอ้บวม”
“ปากดีอย่างนี้ น่าจับมาชิมจริงๆ”ไม่ว่าป่าวคิบอมเอื้อมมืไปจับที่ริมฝีปางอิ่มเบา ดงเฮเห็นดังนั้นจึงอ้าปาก ทำให้คิบอมได้ได้ใจสอดนิ้วเข้าไปเล็กน้อยแต่ได้ใจได้นานนัก
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ สมน้ำหน้าโง่ดีนัก ไปเหอะมิน”ดงเฮเมื่อเห็นความสำเร็จของตนเองถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดังก่อนที่จะชวนให้ซองมินเดินเข้าไปหาที่นั่งด้านใน
“ไอ้บอม เจ็บมั้ยว่ะ”คยูฮยอนถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วงแต่ดูเหมือนความเป็นห่วงของตนจะเหมือนกับคำถามที่ตอกย้ำความโง่ให้กับคิบอม
“มึงลองมาโดนมั้ยล่ะ แม่งเอ้ยเจ็บชิบหาย”คิบอมสบถออกมาอย่างหัวเสีย
“มึงเสือกโง่ แหย่นิ้วเข้าปากเค้าให้เค้ากัดเองนี่หว่า แล้วจะมาอารมณ์เสียใส่กูทำไมเนี่ย ไอ้โง่!!!!”ด่าเพื่อนเสร็จคยูฮยอนก็เดินไปหาซีวอนที่นั่งกระดกเหล้ารอที่โต๊ะ
“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ลี ดงเฮ”
“ไงมึง เห็นอึนฮยอกป่าวว่ะ”ยังไม่ทันที่คยูฮยอนจะหย่อนก้นลงถึงโซฟาซีวอนก็ถามขึ้น
“ไม่เห็นว่ะเห็นแต่ยายปลาของไอ้บอมแล้วก็กระต่ายน้อยสุดน่ารักของฉัน”
“เออ เดี๋ยวคงจะตามมาละมั้ง”แม้ปากของซีวอนจะพูดอย่างนั้นแต่ใจกลับไม่คิดอย่างนั้น เพราะเค้ากลัวว่าจะไม่ได้เจอร่างบางครบสามครั้งแล้วได้เบอร์โทรมานะสิ
“เป็นห่าไรว่ะไอ้บอมทำหน้าเหมือนไปโดนใครเหยียบตีนมา”ซีวอนถามเพื่อนที่เดินหน้ามุ่ยเข้ามา
“ก็จะอะไร ดันโง่เอามือแหย่เข้าไปในปากปลาปิรันย่า แล้วโดนกัดเข้า”คยูฮยอนบอกกับซีวอน
“กูรู้แล้วว่า กูโง่ไม่ต้องย้ำมากไอ้คยู”พูดจบคิบอมก็กระดกเหล้าเข้าปากราวกับว่าน้ำในแก้วเป็นเพียงน้ำเปล่าก้อนจะมองตรงไปยังโต๊ะที่ร่างบางคนที่ทำให้เค้าต้องกลายเป็นคนโง่ในค่ำคืนนี้
“ไอ้วอนอึนฮยอกคนสวยของมึงมาโน้นแล้วเว้ย”ซีวอนรีบเงยหน้าจากการผสเหล้าทันที่ด้วยความดีใจ แต่รอยยิ้มก็ปรากฎที่ใบหน้าๆได้ไม่นานก็กับมาเรียบเฉยดังตอนแรกที่ยังไม่เห็นร่างบาง
“เห้ย นั่นมันไอ้ฮันคยองคู่แข่งมึงไม่ใช่หรอว่ะไอ้วอน”คิบอมพูดขึ้นทันที่เมื่อเห็นร่างบางของคนที่เพื่อนซี้ตนหมายปองเดินเข้ามาในผับพร้อมกับชายหนุ่มร่างสูงที่เดินโอบมา
“อย่าบอกนะเว้ย ว่าอึนฮยอกคนสวยของมึงเป็นเด็กไอ้ฮัน”
“กูไม่ยอมหรอกเว้ย ยังไงเค้าก็ต้องเป็นของกู”
“พี่ฮันเดินโอบแน่นกว่านี้ไม่ได้หรอฮะ ฮยอกไม่เห็นเค้าจะมีท่าทางอะไรเลยอ่ะ”ฮยอกแจบอกคนด้านข้างที่เดินโอบมาให้กระชับให้มากกว่านี้เพราะเมื่อเค้ามองไปยังตรงซีวอน ก็ยังเห็นร่างสูงเหมือนเดิมไม่มีท่าทีที่จะ หงุดหงิดหรือหวงเค้าเลย
“โธ่ ฮยอกพึ่งจะเจอกับมัน มันคงแค่สนใจเฉยๆคงไม่คิดจะจีบจริงๆหรอกมั้ง”
“พี่ฮันพี่พูดให้กำลังใจน้องตัวเองมากเลยนะ”
“โอ้ๆๆๆ ไม่เอานะ งั้นเอาให้มันสุดๆไปเลยแล้วกัน”พูดจบฮันคยองก็ก้มลงหอมแก้มขาวของฮยอกแจ ฮยอกแจปรายตาไปมองที่ร่างสูงที่นั่งอยู่ที่โซฟาที่ทำท่าจะลุกขึ้นมาแต่ก็ไม่ลุกขึ้นมาซะทีทำให้ฮยอกแจขัดใจเป็นอย่างมาก
“พี่ฮัน จูบเลยได้ป่ะแค่นี้ยังน้อยไป”ฮยอกแจพูดจบก็ดึงหน้าของอันคยองลงมาให้ชิดหน้าของตน แต่ไม่ถึงกับจูบกัน แต่ภาพๆนี้ก็ทำให้ร่างสูงที่นั่งอยู่ตรงโซฟากระวนกระวายใจขึ้นมา ก่อนที่จะลุกขึ้นมาขัดคู่ของฮันคยองและฮยอกแจ
“อะ แฮ้ม”ซีวอนที่เดินเข้ามาทำเป็นไอเพื่อที่จะขัดจังหวะของคนทั้งสอง
“อุ้ย.....คุณ คนเมื่อวานนี่เอง”
70%
“อะไรกัน ครับผมน้อยใจนะเนี่ยจำชื่อผมไม่ได้”ซีวอนพูดออกมาอย่างน้อยใจ
“ขอโทษด้วยนะฮะ พอดีว่าเมื่อวานผมคงดื่มหนักไปหน่อย เลยลืมชื่อคุณไปว่าแต่คุณชื่ออะไรนะ”
“หว๊า อย่างนี้คุณคงจำสัญญา3ครั้งของเราไม่ได้แน่เลย”ท่าทางที่ดูน้อยใจของซีวอน ทำให้ฮยอกแจยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยพลางคิดในใจว่าร่างสูงตรงหน้าเค้าจะมาแบบไหนแต่ไม่ทันได้คิดอะไรมากเสียงทุ้มของร่างสูงด้านข้างก็ดังขึ้น
“ตัวเล็กครับ รู้จักกับคนดัง เชว ซีวอนด้วยหรอไงครับ”ฮันคยองพูดพร้อมกับกระชับเอวบางของฮยอกแจให้เข้ามาชิดกับร่างของตน ทำให้คนที่ยืนมองอย่างซีวอนถึงกับกำมัด กูไม่มีทางแพ้มึงแน่ไอ้ฮัน นี่คือความคิดของร่างสูงในตอนนี้
“อ่อ พึ่งเคยเจอกันนะฮะ”คำตอบของฮยอกแจทำให้ฮันคยองยิ้มอย่างมีชัยผิดกับร่างสูงอีกคนที่ต้องอึ้งกับคำตอบ
“พี่ฮันฮะน้องอึนอยากดื่มเครื่องดื่มจัง ไปเอาให้น้องอึนหน่อยได้มั้ยฮะ”สรรพนามที่ให้เรียกแทนตัวเองของยอกแจทำให้ฮันคยองแปลกใจไปพักแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก มันคงจะอยุ่ในแผนของน้องชายของเค้าละมั้ง
“แล้วตัวเล็กอยากดื่มอะไรล่ะครับ”
“อืม น้องอึนดื่มอะไรก็ได้ฮะ เอ่อ แล้วคุณซีวอนล่ะฮะเอาะไรมั้ย”ฮยอกแจบอกฮันคยองแล้วจึงหันไปถามกับซีวอนที่ยืนอยู่ข้างตน
“เอาะไรก็ได้ครับ ผมดื่มได้หมด”เมื่อได้คำตอบจากซีวอนฮยอกแจก็หันไปบอกกับฮันคยองอีกรอบแต่ดูเหมือนฮันคยองจะไม่ค่อยพอใจกับความคิดของน้องชายตัวเองนักจึงก้มลงไปกระซิบกับฮยอกแจเพื่อให้ได้ยินกันเพียงสองคน
“ไอ้ฮยอกน้องชายที่จะเป็นสาวของพี่แกคิดอะไรอยู่ ให้พี่ชายแกไปเอาเครื่องดื่มยังพอว่าแต่นี่แกใช้ให้ฉันไปเอาให้ไอ้เชว เสียฟอร์มว่ะ”
“โธ่พี่ฮัน เพื่อน้องนะ ไว้เค้าจะขอเบอร์พี่อีชอลที่อยู่ข้างบ้านให้เค้ารู้พี่สนใจ”จบคำฮันคยองรีบเงยหน้าแล้วเดินไปยังบาร์เครื่องดื่มทันที
“ดูเหมือนว่า อึนฮยอกจะสนิทกับไอ้ฮันดีนะครับ”เมื่อได้อยู่กันสองคนซีวอนจึงเอ่ยถามเรื่องที่ตนอยากรู้
“อ่อฮะ ผมรู้สนิทกับพี่ฮันมากๆมาตั้งนานแล้วล่ะฮะ”
“หรอครับ”ซีวอนตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่ถึงร่างบางจะไม่ได้ยินแต่ก็ก็จับสีหน้าของร่างสูงได้ ดีรู้สึกกับผมอย่างนี้ให้มากๆนะฮะรุ่นพี่
“เอ่อ ว่าแต่วันนี้คุณซีวอนมาคนเดียวหรอครับ”ฮยอกแจเปลี่ยนเรื่องพูดเพราะใจจริงของตนก็ไม่อยากที่จะให้ซีวอนมีสีหน้าอย่างนี้
“มากับพวกเพื่อนๆนั่นแหละครับเพราะดูเหมือนว่าพวกมันก็มาดักรอเพื่อนคุณเหมือนกัน”
“อ่อ หรอฮะ”ฮยอกแจรับคำเพียงสั้นๆก่อนจะหันไปเห็นฮันคยองที่เนมาพร้อมกับเครื่องดื่มสามแก้ว ก่อนที่จะเดินไปช่วยฮันคยองถือ
“ของมึ... เอ่อคุณซีวอน”ฮันคยองต้องเปลี่ยนสรรพนามที่จะเรียกซีวอนทันที่เมื่อเห็นสายตาของฮยอกแจที่ส่งมาประมาณว่า ลองเรียกมึงดูสิจะไม่ไปขอเบอร์พี่ฮีชอลให้ด้วยจริงๆ
“ขอบใจ”
“เอ่อ พี่ฮันฮะด๊องกะมินมาก่อนแล้วพี่ฮันเดินไปหาด๊องกับมินก่อนเลยนะฮะน้องอึนขอคุยกับคุณซีวอนแปปนะฮะ”ฮยอกแจพูดพร้อมกับมือที่โอบไปที่เอวของฮันคยองแล้วหยิกเบาเพื่อเป็นการไล่
“อืม รีบตามมาล่ะ”พูดจบก็ก้มลงมาหอมแก้มใสๆของฮยอกแจแต่ใครเลยจะรู้เบื้องหลังของการหอมแก้มนี้
“ไอ้น้องฮยอกคร๊าบ หยิกพี่ทำไม”
“ก็ไล่ไงฮะ”
“ง่ายนะไอ้น้องเจอเหยื่อแล้วทิ้งพี่”
“เพื่อน้อง เพื่อตัวพี่เองนะฮะ เบอร์โทรพี่ฮีชอลท่องไว้สิฮะ”
“เออออออออ รับทราบไปก่อนล่ะ อย่าให้มันทำไรนะเว้ยพี่ไม่อยากได้มันเป็นน้องเขย”
“แต่น้องอยากได้อ่ะ”
หลังจากที่ฮันคยองเดินออกไปแล้วซีวอนก็เอ่ยถามออกมาอีกคำถามที่เค้าสงสัยทันที่
“เอ่อ อึนฮยอกเป็นอะไรกับไอ้ฮันมันหรอครับ ขอโทษที่ต้องถามเรื่องส่วนตัว แต่ถ้าคุณไม่อยากตอบก็ไม่เป็นอะไรหรอกนะครับ”
“อืม เป็นอะไรดีน๊า คุณซีวอนอยากให้ผมกับพี่ฮันเป็นอะไรกันล่ะฮะ”ฮยอกแจไม่ได้ตอบของซีวอนเพียงแต่ย้อนคำถามกลับไปถามซีวอนเสียเอง
“เอาตามความเป็นจริง ผมไม่อยากให้คุณเป็นอะไรกับมันทั้งนั้นล่ะครับ”
“หรอฮะ งั้นผมไม่ตอบดีกว่าปล่อยให้คุณได้คิดไปเรื่อยๆ”ฮยอกแจตอบด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง
“คุณอึนฮยอก......”
“วันนี้คุณได้2แต้มแล้วนะฮะอีก1แต้มผมจะให้เบอร์คุณแล้วผมจะบอกแล้วกัน”
“แล้วพรุ่งนี้คุณจะมารึป่าวล่ะครับ”ซีวอนถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
“อืม ขึ้นอยู่กับสวรรค์แล้วล่ะว่าอยากให้เราเจอกันหรือป่าว ผมไปก่อนนะฮะแล้วเจอกัน”พูดจบฮยอกแจก็เดินปลีกตัวออกมาเดินตรงไปยังตะที่เพื่อนนั่งรออยู่ก่อนหน้านี้
“ผมคิดว่าสวรรค์ต้องอยากให้เราเจอกันอีกแน่นอนครับ อึนฮยอก”
100%
ขอโทษนะค่ะที่มาต่อได้แค่นี้ช่วงนี้้ไรท์เตอร์งานยุ่งจริงๆยังมีคนรอกันอยู่มั้ยค่ะเนี่ย ไม่ใช่ว่าลืมกันไปแล้ว
ไรท์เตอร์มีเรื่องจะสอบถามนะค่ะ พอดีว่าไรท์เตอร์คิดที่จะรวมเล่มนะค่ะ แล้วในเล่มก็จะมีเรื่องที่ไรท์เตอร์ไม่ได้ลงในนี้ด้วย ถ้ามีคนสนใจประมาณ10คนไรท์เตอร์ก็จะลองรวมเล่มดูยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะค่ะ
ความคิดเห็น