คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความลับ 4 END 100%
ความลับ 4 [ Won x Kyu x Hyuk ] END
แสงไฟที่ส่องมาจากจอยักษ์เป็นเพียงแสงไปอันน้อยนิด ยิ่งช่วงนี้แล้วเป็นหนังรอบดึกผู้คนที่เข้ามาดูหนังในรอบนี้มีไม่มากนัก เสียงตัวละครที่อยู่บนจอว่าดังแล้ว แต่ตอนนี้ อี ฮยอกแจคิดว่าเสียงหัวใจของเค้าเต้นดังซะกว่าหนังบนจอซะอีก ทั้งที่คิดว่าจะได้ดูหนังอย่างสบายใจแล้วแท้ๆ เค้าหนี คนคนนี้ไม่พ้นจริงๆหรือไง
มือหนาของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นประธานนักเรียน กำลังลวงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของฮยอกแจ เลื่อนมาจับส่วนอ่อนไหว ลูบขึ้นลูบลงอย่างแผ่วเบา คนที่โดนกระทำได้แต่หายใจติดขัด แม้ว่าอยากจะขัดขืนแต่มันทำไม่ได้ ถ้าเค้าทำอะไรในตอนนี้ คยูฮยอนก็จะรู้เรื่อง ซีวอนเมื่อเห็นใบหน้าของฮยอกแจแล้วก็ยกยิ้มอย่างพอใจในผลงานของตน ซีวอนเปลี่ยนเป้าหมายจากกระเป๋ากางเกง มือหนาค่อยลวงเข้าไปที่เสื้อนักเรียนตัวบางของฮยอกแจ มือหนาลูบเบาๆที่ท้องน้อย เลื่อนขึ้นมาที่ยอดอกสีหวาน มือหนาบดขยี้เบาๆที่ยอดอกของฮยอกแจ
“อ๊า.....”ฮยอกแจหลุดออกเสียงมาเบาๆทำให้คยูฮยอนหันมาหาในทันที เมื่อซีวอนเห็นจึงเอามือออกจากเสื้อและนั่งดูหนังตามปกติ
“ฮยอกกี้ เป็นอะไรป่าวครับ”
“อ่อ ป่าวหรอกพอดี มดมันกัดขาหนะ”คำโกหกของฮยอกแจทำให้ชายหนุ่มด้านข้างถึงกับต้องหลุดขำออกมาแต่ก็ไม่ได้ทำให้คยูฮยอนได้ยิน
“ไหนดูสิ มันกัดตรงไหน”คยูฮยอนรีบดูตรงขาของฮยอกแจทันที ทำให้ชีวอนหน้าตึงขึ้นมา
“หยุดนะตัวเอง นี่มันในโรงหนังนะอายเค้า”
“ก็ได้ แต่กลับไปต้องให้ดูด้วยนะว่ามันกัดตรงไหน” คยูฮยอนบอกด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“อืม” ฮยอกแจพยักหน้ารับ ซีวอนที่นั่งอยู่ข้างลุกขึ้นออกไปทันที ทำให้คยูฮยอนยกคิ้วอย่างสงสัย
“คนข้างๆฮยอกกี้เค้าเป็นอะไร นะอยู่ดีคิดจะเดินออกไปก็เดิน คนเค้าดูหนังกันอยู่”คยูฮยอนบ่นออกมาเบาๆ
“ช่างเค้าเถอะ เราก็ดูหนังกันดีกว่านะ (เฮ้อ ไปได้ก็ดีแล้ว)” ฮยอกแจบอกกับคยูฮยอนแต่ประโยคหลังได้แต่คิดในใจ
เมื่อทั้งคู่ดูหนังจบระหว่างทางเดินจะไปขึ้นรถที่ป้ายรถเมล์ก็เจอ ซีวอนระหว่างทางที่จะเดินไป
“อ้าว ประธานเชว มาเที่ยวคนเดียวหรอครับ” คยูฮยอนทักออกไปอย่างคนขี้เล่น
“ครับ พอดีผมเครียดๆก็เลยมาหาหนังดู แก้เครียดนะครับ” ประโยคแรกที่เหมือนจะพูดใส่คยูฮยอนแต่ประโยคหลังกลับหันหน้ามาหาฮยอกแจ
“แล้วมาคนเดียวหรอ คะ ...ครับ มีอะไรครับฮยอกกี้” คยูฮยอนยังดพูดไม่ทันจบฮยอกแจก็กระตุกเสื้อเรียก
“มีอะไรครับฮยอกกี้”
“รีบกลับเถอะ เค้ารู้สึกปวดหัวหน่ะ”
“อืม ก็ได้ งั้นผมกลับกันก่อนนะครับประธานเชว” คยูฮยอนบอกกับฮยอกแจแล้วหันไปบอกต่อกับซีวอน
“พวกนายจะกลับกันยังไง ฉันเอารถมาเด๋วไปส่งให้ก็ได้ บ้านพวกนายอยู่ไหนล่ะ” ซีวอนถามออกมา
“ไม่ต้องหรอกครับ พวกเรามาเองก็กลับเองได้ ไปกันเถอะตัวเอง” ฮยอกแจตอบออกมาสีหน้าเรียบ
“งั้น พวกผมไปก่อนนะครับ” ทั้งสองคนพากันเดินหันหลังให้ซีวอนแล้วออกไปยังประตูห้างเพื่อรอรถ ซีวอนมองทั้งสองออกไปด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ได้
“นายกล้ามาก อี ฮยอกแจ แล้วนายจะได้รับของขวัญชิ้นงาม”
ต่อๆๆ
=วันเข้าค่าย=
“ฮยอกกี้ครับ เรานั่งกันตรงกลางนั่นแล้วกันนะครับ”คยูฮยอนบอกฮยอกแจณะกำลังเดินหาที่นั่งบนรถบัส
“อืม แล้วแต่ตัวเองเถอะ” ระหว่างที่ฮยอกแจเดินไปนั่งที่ก็ไม่ได้สังเกตว่าใคร ที่นั่งอยู่ข้างหลังตนกับคยูฮยอน
ระหว่างการเดินทางคยูได้นอนซบที่บ่าของฮยอกแจหลับไปเพราะการเดินทางต้องใช้เวลานานในการไปค่ายครั้งนี้
“รัก กันจังเลยนะ” เสียงทุ้มของซีวอนดังขึ้นมาข้างๆหูของฮยอกแจ
“ครับ เรารักกันมาก”ฮยอกแจตอบซีวอนออกไปอย่างมั่นใจ
“หึ เมื่อคืนคงจะหนักล่ะซิ นายโจหลับซะสนิทเชียว”ซีวอนพูดจากระแนะกระแหนฮยอกแจ
“ครับ เมื่อคืนเราหนักกันไปหน่อยคยูฮยอนของผมเลยเหนื่อยนะครับ” แล้วก็เป็นฮยอกแจเองที่ตอบกลับไปอย่างแรง
“อี ฮยอกแจ นายเป็นของฉันมันไม่มีสิทธิ์”ซีวอนพูดใส่ฮยอกแจอย่างโมโหแต่เสียงไม่ดังมากนักแต่ทำให้พอได้ยินกันเพียงสองคนแต่ซีวอนและฮยอกแจไม่ได้รู้เลยว่ายังมีอีกคนที่ได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคนอยู่ตั้งแต่เริ่ม
“คุณต่างหากที่ไม่มีสิทธิ์ ผมจะนอนแล้วพอเถอะครับ” ฮยอกแจบอกกับซีวอนออกไปพร้อมกับตัดบทสนทนากับซีวอนที่อารมณ์เสียจากการพูดเมื่อกี้ของฮยอกแจแล้วตอนนี้ยิ่งอารมณ์เสียไปอีก
เวลาล่วงเลยผ่านไปรถบัสที่ขับออกมาได้มาถึงค่ายเรียบร้อยแล้ว ฮยอกแจซึ่งเป็นผู้จัดการของทีมมีหน้าที่ที่จะแจกจ่ายว่าแต่ละคนจะนอนห้องไหน ซึ่งตัวของฮยอกแจเองก็นอนห้องเดียวกับคยูฮยอนแล้วซีวอนก็นอนแยกออกไปเพียงคนเดียวเพราะเป็นผู้ให้การสนับสนุนชมรมบาส หลังจากที่แต่ละคนก็นำข้าวของของตัวเองไปเก็บที่ห้องกัน วันนี้ซึ่งเป็นวันแรกแต่ละคนก็จะได้ไปพักผ่อนกันตามอัธยาสัย ฮยอกแจกับคยูฮยอนเลือกที่จะไปเดินเล่นในเมือง ส่วนซีวอนนั้นพักผ่อนอยู่ในห้องของตน
“ตัวเองดูนั่นสิ ตุ๊กตาหยอดตู้เค้าอยากได้ตัวเองเล่นให้หน่อยนะ”ฮยอกแจบอกกับคยูฮยอนอย่างร่าเริงผิดกับคยูฮยอนที่ตอนนี้กำลังนึกถึงเพียงคำพูดของซีวอน “นายเป็นของฉัน มันไม่มีสิทธิ์”
“ตัวเอง ตัวเอง ตัวเอง โจ คยูฮยอน!!!!” ฮยอกแจที่เรียกคยูฮยอนหลายครั้งแล้วไม่ได้ยินจึงตะโกนใส่หูองคยูฮยอน
“คร๊าบบบบ ตะโกนเสียงดังทำไมล่ะฮยอกกกี้”
“ก็เค้าเรียกตัวเองหลายรอบแล้วทำไมถึงไม่ได้ยินล่ะ”
“ขอโทษครับที่รัก มีอะไรหรือป่าว”
“มีสิ ไม่มีเค้าจะเรียกทำไม เค้าอยากได้ตุ๊กตาในตู้นั้นล่ะ ไปเล่นให้เค้าที่นะ แล้วตัวเองคิดอะไรอยู่ถึงไม่ได้ยินที่เค้าเรียก ฮะ”ฮยอกแจถามคยูฮยอนออกไป
“อ่อ ไม่มีอะไรหรอกครับ ป่ะ เดี๋ยวโจ คยูฮยอนคนนี้จะโชว์ฝีมือให้ดู แต่ว่ามีข้อแม้นะ” คยูฮยอนบอกกับฮยอกแจ
“ข้อแม้อะไรอ่ะ ขอให้เอาตุ๊กตาให้ต้องมีข้อต่อรองด้วยหรือไง”ฮยอกแจบ่นออกมาอย่างงอนๆ
“ก็แค่ถ้าเค้าเอาตุ๊กตามาให้ฮยอกกี้ได้ฮยอกกี้ ก็ให้รางวัลเค้าไม่ได้หรอไง”
“ได้จ้า งั้นก็ทำให้ได้แล้วกัน อ่ะแล้วนี่ก็กำลังใจก่อนลงสนามจ๊ะ จุ๊บ” ฮยอกแจบอกกับคยูฮยอนพร้อมเขย่งตัวไปจุ๊บแก้มเป้ฯการให้กำลังใจ
“โอ้ กำลังใจเต็มเปี่ยมเลยแหะ”
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็พยายามกับการเอาตุ๊กตาให้ได้เมื่อได้แล้วทั้งคู่ก็เดินเล่นต่อกันจนเย็นแล้วเดินทางกลับที่พักกันเพื่อพักผ่อนและเตรียมพร้อมสำหรับการฝึกในวันพรุ่งนี้ ระหว่างที่คยูฮยอนไปอาบน้ำ ฮยอกแจที่ยืนรับลมอยู่ที่ระเบียงก็เห็นซีวอนเดินออกไปข้างนอกตอนมืดๆคนเดียว
ต่อๆๆ
“เค้าจะไปไหนตอนมืดๆคนเดียวนะ”ฮยอกแจเห็นดังนั้นจึงเดินตามซีวอนออกไป แต่เดินตามออกไปได้ไม่เท่าไหร่ฮยอกแจก็ตามซีวอนไม่ทัน
“หายไปไหนนะ เดินไวชะมัดเลย”ฮยอกแจบ่นออกมาเมื่อเค้าไม่เห็นซีวอน ฮยอกแจจึงเดินไปเรื่อยจากที่เคยมีแสงสว่างที่เพียงพอตอนนี้กับมืดมองแทบจะไม่เห็นทางแล้ว
“คุณซีวอน!!!! ตกใจหมดเลยมาไม่ให้สุ่มให้เสียง”ฮยอกแจบอกกับซีวอนพร้อมกับถอนหายใจเสียงดัง
“ฉันต่างหากที่ต้องตกใจ นายเดินตามฉันมาทำไม”ซีวอนย้ำคำถามแรกที่ถามไปกับฮยอกแจอีกที
“ผมเห็นคุณเดินออกมาคนเดียว ผมก็เลย เอ่อ.... เออ ในฐานะผู้จัดการของชมรมผมเห็นผมก็เลยจะมาตามให้คุณเข้าไปเพราะตอนนี้มันก็มืดแล้ว คุณไม่ควรจะออกมาเดินอย่างนี้คนเดียว” ฮยอกแจพูดยาวออกมาไม่ให้ซีวอนได้แย้ง
“อืม รู้แล้วงั้นก็กลับเถอะ” ซีวอนพูดเสร็จก็เดินนำออกไป
หลังจากที่ซีวอนและฮยอกแจตัดสินใจเดินกลับที่พักกันได้ซักพัก ทั้งคู่เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเดินผ่านต้นไม้ต้นนี้มา3รอบแล้ว
“คุณซีวอน ผมว่าเราหลงแล้วล่ะ ตอนนี้ผมก็เหนื่อยมากแล้วขอผมนั่งพักหน่อยได้มั้ย”ฮยอกแจที่พูดออกมาอย่างเหนื่อยๆ
“อืมก็ได้ งั้นนั่งตรงนี้แล้วกันนะ”ซีวอนจัดที่นั่งให้กับฮยอกแจ
ด้านคยูฮยอน
หลังจากคยูฮยอนเสร็จจากการอาบน้ำ ออกมาแล้วก็ไม่เห็นฮยอกแจจึงโทรหาฮยอกแจแต่โทรศัพท์ของฮยอกแจก็ยังวางอยู่ในห้อง คยูฮยอนตอนนี้เริ่มที่จะร้อยใจเพราะว่าด้านนอกนั้นมืดมากแล้วถ้าฮยอกแจออกไปคนเดียวมันจะอันตรายมากแค่ไหน คยูฮยอนตัดสินใจเดินออกมาตามฮยอกแจข้างนอก
ด้านซีวอนและฮยอกแจ
ตอนนี้บรรยากาศภายนอกนั้นมืดจนเกือบมองอะไรไม่เห็นมีเพียงแสงของดวงจันทร์ที่ส่องลงมาทำให้ต่างฝ่ายต่างเห็นหน้ากัน ไม่เพียงจะมืดแล้วอากาศภายนอกในยามค่ำคืนก็เย็นด้วย ฮยอกแจที่ใส่เพียงเสื้อยืดตัวบางและกางเกงขาสั้น ใช่มือบางของตนถูไปมากับแขนขาวบรรเทากาอารหนาว ทำให้ซีวอนที่นั่งอยู่ข้างถามขึ้น
“หนาวหรอ แล้วใครใช่ให้ออกมาทั้งที่แต่งตัวอย่างนี้”แม้จะพูดบ่นไปแต่ซีวอนก็โอบเอาร่างของฮยอกแจมานั่งบนตัก
“อ๊ะ จะทำอะไรครับ”ฮยอกแจถามออกไปอย่างสงสัย
“ทำให้หายหนาวไง อยู่เฉยๆล่ะ”ซีวอนบอกกับฮยอกแจพร้อมทั้งกระชับฮยอกแจให้แน่นมากกว่าเดิม
“แต่ว่า.....”ยังไม่ทัที่ฮยอกแจจูดจบซีวอนก็พูดแทรกมาก่อน
“ไม่มีแต่ อากาศแบบนี้แถมยังแต่งตัวอย่างนี้อีกเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก อยู่เฉยๆหนะดีแล้ว”
“คุณ..... เป็นห่วงผมหรอครับ”ไม่รู้ว่าอะไรดนใจให้ฮยอกแจถามซีวอนออกไปอย่างนั้น
ไม่มีคำตอบจากซีวอน ทำให้ฮยอกแจนั้นรู้สึกเสียหน้านิดหน่อยที่คิดเข้าข้างตัวเองว่าซีวอนจะห่วงเค้า แต่แล้วคำตอบที่ฮยอกแจต้องการจะฟังก็ออกมาจากปากของซีวอน
“อืม... ฉันเป็นห่วงนาย”ไม่ใช่น้ำเสียงที่มาจากการล้อเล่น แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฮยอกแจคิดว่าเป็นน้ำเสียงที่อ่อนโยนที่สุดเท่าที่ตัวเค้าเองเคยได้ยินมาจากปากผู้ชายคนนี้
“คุณซีวอน คุณพูดอะไรออกมารู้มั้ยครับ” ฮยอกแจที่ถามย้ำคำถามจากซีวอน ที่ถามเพราะต้องการความแน่ใจว่าที่ตนได้ยินนั้นไม่ได้หูฝาดไป
“ฉันรู้ว่าฉันพูด อะไรออกไป ฉันเป็นห่วงนาย”ฮยอกแจที่นั่งตักซีวอนอยู่เงยหน้าขึ้นมามองซีวอนที่โอบตนอยู่ สองสายตาที่สบตากันจ้องมองกันราวกับจะหาคำตอบของแต่ละฝ่าย ซีวอนค่อยๆโน้มตัวลงมา ปากหนาแตะเข้ากับริมฝีปากบาง ไม่มีการลวงล้ำใดๆเป็นการจูบที่แผ่วเบา ซีวอนละริมฝีปากออกมา ปากหนาเลื่อนริมฝีปากมาที่ใบหูบาง พร้อมกับกระซิบอย่างแผ่วเบาให้ฮยอกแจได้ยิน
“ฉันรักนาย”
ต่อจนจบค่ะ
ด้านคยูฮยอน
“ฮยอกกี้ ฮยอกกี้ครับ อยู่ไหนครับ ที่รักครับอยู่ไหนครับ”คยูฮยอนที่เดินออกมาตามหาฮยอแจตะโกนเรียกฮยอกแจท่ามกลางความมืด
“มืดอย่างนี้ออกไปไหนนะ ฮยอกกี้ครับ ฮยอกกี้” คยูฮยอนเดินออกตามหาฮยอกแจอย่างร้อนรนกลัวว่าคนรักของตนจะเป็นอะไร ไปยิ่งตอนนี้ด้วยแล้วอากาศยิ่งหนาวขึ้นเรื่อยๆ ไม่ทันที่คยุฮยอนจะเดินต่อเข้าไปในความมืด ร่างบางของฮยอกแจก็ปรากฎตัวขึ้น คยูฮยอนเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งไปหาทันที
“ฮยอกกี้ ไปไหนมาครับ รู้มั้ยว่าเค้าเป็นห่วง” คยูฮยอนรีบถามออกมาด้วยความที่เป็นห่วงมาก
“เอ่อ คือ ว่าเค้าเห็นลูกหมาอ่ะ มาจากไหนก็ไม่รู้เค้าก็เลยตามออกมาหนะ”ฮยอกแจจำต้องโกหกออกไปเพื่อไม่ให้คยูฮยอนรู้ความจริง
“รู้มั้ยว่าเค้าเป็นห่วงแค่ไหน”
“เค้าขอโทษนะ ที่ออกมาโดยไม่บอก ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง”ฮยอกแจพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิดจริง ผิดที่ออกมาโดยไม่บอก ผิดที่ไม่บอกว่าอยู่กับซีวอน
“เค้าไม่โกรธหรอกนะ แต่เค้าเป็นห่วงก็เท่านั้น เข้าไปข้างในเถอะอากาศหนาวมากแล้วเดี๋ยวจะไม่สบายเอานะครับ” คยูฮยอนพูดออกมาด้วยความเป็นห่วง เค้าไม่ได้รู้สึกโกรธฮยอกแจเลยซักนิด เป็นห่วงต่างหากล่ะ
“อืม เข้าข้างในกันเถอะ” อยอกแจรับคำคยูฮยอนพร้อมกลับจับมือของคยูฮยอนเดินเข้าไปข้างใน
หลังจากที่ฮยอกแจกับคยูฮยอนเดินเข้าไปแล้ว ซีวอนที่หลบอยู่หลังต้นไม้ก็เดินออกมา แล้วเดินตามทั้งคู่เข้าไปข้างในที่พัก
“เฮ้อ..... ฉันมาก่อนมันแท้ๆแต่กลับต้องมาทนเห็นนายกับมันรักกัน”ซีวอนถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดกับตัวเองเบาๆ
=ย้อนกลับไปเมื่อ20นาทีที่แล้ว=
“ฉันรักนาย” คำพูดของซีวอนทำให้ฮยอกแจต้องก้มหน้าลงชิดกับอกแกร่งของซีวอน
“ฉันอยากรู้ว่านายคิดยังไงกับฉัน”คำถามของซีวอนทำเอาฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมามองซีวอน ผู้ชายคนนี้ คนที่คอยจะเรียกเค้าไปรังแกตลอดเวลากำลังบอกรักเค้าอย่างนั้นหรอ
“คะ คือ ว่าผม....”ฮยอกแจเงียบไปเพราะไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี ถ้าเอาจริงๆตัวเค้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ถึงซีวอนจะทำกับเค้ายังไง ตัวเค้าเองก็ไม่เคยคิดโกรธหรือเกลียดซีวอนเลย แต่กับคยูฮยอนล่ะตัวเค้าเองก็มีความรู้สึกดีด้วยเหมือนกัน
“ฉันรู้ว่ามันอาจจะยากที่จะให้นายพูดออกมาตอนนี้ แต่ฉันจะรอ”ซีวอนพูดพร้อมกับมองลึกลงไปที่ดวงตาของฮยอกแจ เค้าว่ากันว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ แล้วตอนนี้ซีวอนก็รู้แล้วว่าฮยอกแจก็คงคิดไม่ต่างจากเค้าเช่นกัน
“คุณก็รู้ว่าผมมีคยูฮยอนอยู่แล้ว.....”ฮยอกแจที่พูดยังไม่ทันจบซีวอนก็พูดแทรกขึ้นมา
“ฉันรู้ว่านายมีเค้า แล้วฉันก็รู้ว่านายก็คงไม่ปฏิเสธว่ารู้สึกดีกับฉันใช่มั้ย”
“คุณซีวอน คือว่าผมก็ไม่รู้เหมือนกันหรอกนะครับว่าผมรู้สึกดีกับคุณจริงๆ แต่กับคยูฮยอนผมก็รู้สึกดีกับเค้า และอีกอย่างถ้าจะให้ผมต้องเลือกผมคงทำไม่ได้ แต่จะให้เอาตามความเป็นจริงแล้วผมกับคยูฮยอนเราเป็นแฟนกัน ผมก็ควรที่จะดีกับเค้า ซื่อสัตย์ต่อเค้าใช่มั้ยล่ะครับ”ฮยอกแจพูดความรู้สึกของตนออกมาให้กับซีวอนได้ฟังเมื่อซีวอนได้ฟังแล้วชายหนุ่มได้หยุดคิดก่อนจะได้ไตร่ตรองคำพูดออกมาพูดกับฮยอกแจ
“ถ้าอย่างนั้นนายคบกับฉันอีกคนจะได้มั้ย”คำพูดของซีวอนทำให้ฮยอกแจต้องตาโต
“คุณซีวอน หมายความว่ายังไงครับ”
“ก็หมายความว่า คบกับฉันนะ”
“แล้วคยูฮยอนล่ะครับ จะให้ผมเอาคยูฮยอนไปไว้ที่ไหน”
“ก็ในเมื่อนายเลือกไม่ได้ ก็คบฉันไปด้วยแล้วก็นายโจด้วย ฮยอกแจหากฉันไม่มีนายอยู่ข้างๆให้ฉันตายซะดีกว่าถึงนายจะยืนอยู่ข้างใครแต่แค่นายมายืนอยู่ข้างๆฉันบ้างก็ไม่เป็นไร ไม่จำเป็นต้องให้ใครรู้ว่าเราคบกัน เรื่องของเราจะเป็นความลับตลอดไป จนกว่านายจะเลือกได้ว่านายจะเลือกใคร ฉันไม่สนหรอกนะว่านายจะมีใครขอให้นายมาอยู่กับฉันบ้างบางเวลาก็พอ” ทั้งน้ำเสียงและสายตาของซีวอนบ่งบอกออกมาว่าไม่ได้ล้อเล่นกับคำพูดของตน
“คุณซีวอน”
“ได้มั้ย ฮยอกแจ”
ไม่มีคำตอบออกมาจากฮยอกแจเพียงแต่มีการพยักหน้ารับเพียงเท่านั้น ทั้งคู่ที่กำลังจะมอบจูบให้แก่กันแต่ยังไม่ทันที่ริมฝีปากของทั้งคู่จะบรรจบกันเสียงเรียกฮยอกแจก็ดังขึ้น
“ฮยอกกี้ ฮยอกกี้ครับ อยู่ไหนครับ ที่รักครับอยู่ไหนครับ”เสียงของคยูฮยอนดังขึ้นทำให้ซีวอนและฮยอกแจต้องผละออกจากกัน
“นายออกไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันตามออกไปเดี๋ยวนายเดี๋ยวนายโจจะสงสัยเอา”
“ฮะ งั้นผมออกไปก่อนนะครับ”
เวลาล่วงเลยผ่านไปนับจากวันที่ไปค่ายวันนั้น ฮยอกแจและซีวอนก็ได้แอบคบกันอย่างลับๆโดยที่ซีวอนใช้อภิสิทธิ์ในการเป็นประธานเรียกฮยอกแจมาพบบ่อยโดยที่ไม่มีใครสงสัยเพราะฮยอกแจเองก็เป็นถึงผู้จัดการของชมรมยังไงซะก็ต้องทำงานร่วมกันกับประธานนักเรียนอยู่แล้ว ทั้งคู่แอบมีอะไรกันในห้องทำงานของซีวอนบ่อยในระหว่างที่อยู่ที่โรงเรียน และส่วนเวลาปกติฮยอกแจก็ใช้ชีวิตเป็นคนรักที่ดีของโจ คยูฮยอนได้เป็นอย่างดี ถึงแม้ในใจจะรู้สึกผิดกับคนทั้งสองแต่ในใจของฮยอกแจแล้วเรื่องเค้ากับซีวอน ยังไงซะก็ต้องเก็บให้เป็นความลับตลอดไป
เป็นความลับที่ไม่สามารถให้ใครรู้ได้...............
เป็นความลับที่ไม่สามารถให้ซองมินเพื่อนรักรู้ได้..........................
เป็นความลับที่ไม่สามารถให้คยูฮยอนรู้ได้..............................................
เป็นความลับที่ทั้งเค้าและซีวอนจะเก็บไว้จนวันตาย..................................................................
เป็นความลับที่ไม่สามารถให้รีดเดอร์รู้ได้ว่าฮยอกแจจะเลือกใคร???????????
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""THE END"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
ตอนนี้ไรท์เตอร์กะว่าจะให้มีสเปนะค่ะ เป็นสเปการพบกันของคู่วอนฮยอก ไม่รู้ว่าจะมีใครติดตามกันหรือป่าวนะค่ะ
เรื่องแรกก็จบไปแล้ว เรื่องหน้าไรท์เตอร์จะให้เป็นคู่ของ ฮันฮยอกนะค่ะ ใครสาวกฮันฮยอกฝากติดตามด้วยนะค่ะ
ความคิดเห็น