คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : พริกกะเกลือ 2 [ HaeEun] 100%
พริกกะเกลือ 2 Hae x Eun ft.2Min
สายตาสองคู่ต่างจ้องมองกันอย่างไม่ยอมแพ้ อี ฮยอกแจจ้องด้วยสายตาที่โมโหหงุดหงิด ส่วนดงเฮจ้องมองด้วยสายตาที่แฝงออกมาว่าดีใจซะเหลือเกินที่ได้เจอ ฮยอกแจที่นี่
“อี ฮยอกแจจะยืนอีกนานมั้ย แล้วเสียงดังทำไม” อาจารย์ดุใส่ฮยอกแจที่ยังยืนจ้องหน้า ดงเฮอยู่
“อี ฮยอกแจ ฉันถามทำไมไม่ตอบ”อาจารย์สาวขึ้นเสียงเมื่อเห็นว่าฮยอกแจยังคงยืนจ้องหน้าดงเฮอยู่อย่างนั้น
“ค ครับ อาจารย์” เมื่อได้สติจึงขานตอบไป
“งั้น เอาเป็นว่าเด็กใหม่ทั้งสองไปนั่งตรง อี ฮยอกแจนะ แล้วเธอฮยอกแจดูแลเด็กใหม่ทั้งสองคนด้วยนะ” อาจารย์พูดจบก็เดินออกจากห้องไปปล่อยให้คนที่โดนทิ้งภาระก้อนโตไว้เกิดอาการไม่พอใจ
ดงเฮและมินโฮเดินตรงมาหาฮยอกแจที่ที่โต๊ะของฮยอกแจ มินโอเลือกที่จะนั่งข้างหลังฮยอกแจ และดงเฮนั่งลงข้างฮยอกแจ
“นี่เธอ เป็นสาวเป็นนางทำไมพูดครับกับอาจารย์ไม่ดีเลยนะ ยายทอม” ยังไม่ทันจะได้นั่งดงเฮก็เริ่มที่จะกวนประสาทฮยอกแจ
“นายไอ้แสบ ตามจ้องล้างจ้องผลาญฉันจังเลยนะ”ฮยอกแจตอกกลับดงเฮออกไป เสียงทะเลาะของฮยอกแจกับดงเฮทำให้ซองมินและรยออุคที่นั่งอยู่ข้างหน้าหันขวับมาทันที
“นี่ฮยอก รู้จักกับเด็กใหม่ด้วยหรอ”ซองมินถามออกมา
“ไม่รู้จักหรอก ฉันจะไปรู้จักคนอย่างนายนี่ได้ยังไง คนไม่มีมารยาท” ฮยอกแจบอกพร้อมสายตาจ้องไปที่ดงเฮ
“ก็ฉันเห็นนายคุยกับเด็กใหม่นี่หน่า”รยออุคจึงถามต่อ
“ก็พอดี เมื่อคืนฝันว่ามีผีมันมาขอส่วนบุญ หน้าเหมือนนายนี่เท่านั้นเอง”สายตาของฮยอกแจยังคงจ้องไปที่ดงเฮ
“นี่ยายทอม มันจะเกินไปแล้วนะ” ดงเฮที่ทนไม่ไหวเถียงขึ้นมา
“ทำไม แล้วฉันก็ไม่ใช่ทอมด้วยจำใส่สมองของนายไว้ซะ”
“ฉันทนไม่ไหวแล้วนะยายทอม” ดงเฮพูดออกมาอย่างเหลืออด รยออุคและซองมินได้แต่มองกันสายตาปริบๆ
“ทนไม่ไหวก็ไปขี้ซะสิมาบอกฉันทำไม”ฮยอกแจพูดออกมาอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร
“เธอนี่มัน......ฮึย จริงๆเลย” ดงเฮพูดอย่างยอมแพ้
“จะนั่งได้ยังยืนค้ำหัวอยู่ได้ อาจารย์จะเข้าสอนแล้ว” ฮยอกแจบอกกับดงเฮที่ยืนอยู่ไม่ยอมนั่งซักที
“อืม นั่งแล้ว”
ตลอดคาบเรียนดงเฮค่อยแต่จะหาเรื่องแกล้งฮยอกแจ ทั้งที่ฮยอกแจยอมสงบปากสงบคำด้วยแล้วแต่ดงเฮก็ยังไม่วายทำให้ฮยอกแจบ่น จนมาถึงช่วงพักเที่ยง
“นี่ฮยอกวันนี้แทมจะมากินข้าวด้วยมั้ย”ซองมินหันหน้ากลับมาถาม
“อีกเดี๋ยวคงจะมาแล้วล่ะ น้องฉันตรงต่อเวลาจะตายไป นายก็รู้”ฮยอกแจบอกกับซองมิน แล้วไม่ทันไรเสียงแทมินก็ดังขึ้นมาทันที่
“พี่ฮยอกแจจจจจจจจจจจจจจจจจจ กินข้าวกานนนนนนนนนนนนนนนนนฮะ”เสียงที่มาก่อนตัวทำให้เพื่อนซี้ทั้งสามหัวเราะขึ้น
“ฮ่าๆๆๆ จริงอย่างที่ฮยอกว่าพูดปุบมาปั๊บเลย”รยออุคพูดไปหัวเราะไป
“นี่ยายทอมไปกินข้าวที่โรงอาหารกัน” ดงเฮที่นั่งอยู่ข้างๆเอ่ยชวน
“นายจะไปก็ไปคนเดียวสิ ฉันรอกินข้าวกล่องกับน้องฉัน”
“ไม่ได้ อาจารย์บอกให้เธอดูแลฉัน”ดงเฮยกเอาอาจารย์ขึ้นมาอ้าง
“นี่ดงเฮ มากินด้วยกันมั้ยล่ะ เอาอาหารมารวมกันกินกันได้เยอะคนด้วยนะ อีกอย่างกับข้าวฮยอกแจแทมินก็ทำมาอร่อยด้วย กินด้วยกันนะทั้งดงเฮแล้วก็มินโฮด้วย”รยออุคเอ่ยชวน
อุคกี้ ไปชวนทำไม”ฮยอกแจว่ารยออุคออกไป
“โอเค ขอบใจนะ เฮ้ย มินโฮมาเร็ว” ดงเฮเรียกให้มินโฮมานั่งร่วมโต๊ะด้วย
“พี่ฮยอกฮะ มันหมายความว่าไง ไอ้โย่งมาอยู่นี่ได้ไง”แทมินที่เดินเข้ามาในห้องเห็นมินโฮนั่งอยู่จึงถามขึ้น
“นี่ยายทอมคนน้อง ฉันชื่อ เชว มินโฮ ไม่ใช่ไอ้โย่ง”มินโฮยืนขึ้นบอกกับแทมิน
“นายก็จำไว้เหมือนกัน ว่าฉันชื่อ ลี แทมิน แล้วก็เป็นผู้ชายไม่ใช่ทอม รู้มั้ยไอ้โย่ง” แทมินไม่ยอมแพ้จึงถียงออกไป
“พอเถอะแทม บอกคนพวกนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์ พี่หิวแล้วกินกันเถอะ”ฮยอกแจพูดตัดบทแล้วชวนแทมินกินข้าว “ดงเฮ มินโฮ มานั่งสิ”ซองมินเอ่ยชวน มินโฮเดินไปนั่งข้างๆกับแทมิน ส่วนดงเฮก็เดินไปนั่งกับฮยอกแจ “ว๊าว น่ากินจังแน่ใจนะว่ายายทอมคนน้องทำ”มินโฮกล่าวแซวแทมินที่นั่งอยู่ข้างๆ “เอ่อ คือว่าพวกนายพูดอะไรกันอ่ะ ยายทอมคือใครหรอ”รยออุคเอ่ยถาม “อ้าว ก็ยายทอมสองคนนี้ไงเป็นผู้หญิงแล้วก็มาบอกว่าเป็นผู้ชายแล้วยังใส่ชุดนักเรียนชายมาอีกนะสิ” ดงเฮอธิบายให้กับรยออุคกับซองมินที่นั่งตั้งใจฟังเป็นอย่างดี “เอ่อ ดงเฮคือว่านะ ไอ้สองพี่น้องสองลีที่นายพูดถึงอ่ะ เป็นผู้ชายจริงๆ”ซองมินที่พอได้ฟังแล้วก็พูดออกมา “เห็นมั้ยฉันว่าแล้วว่าต้องเป็นผู้..... ห๊า นายว่าไงนะผู้ชายหรอ”ดงเฮพูดออกมาอย่างตกใจ “ก็ใช่ไง ฉันบอกนาย แต่นายก็ไม่เชื่อ ไอ้แสบ-สมอง-กวง”ฮยอกแจหยุดคีบอาหารแล้วหันมาบอกดงเฮพร้อมเน้นคำสุดท้ายลงหนัก แล้วก็หันไปสนใจการกินต่ออย่างใม่ใส่ใจดงเฮ “ก็หน้าหวานซะขนาดนี้ใครจะไปเชื่อ”ดงเฮหันไปกระซิบกับมินโฮซึ่งมินโฮพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “เอ่อ แล้วทำไมพวกนายไม่ลงไปกินกันที่โรงอาหารล่ะ เค้าว่ากันว่าอาหารที่โรงอาหารโรงเรียนนี้อร่อยไม่ใช่หรอ” มินโฮถามขึ้นมาเพราะอาหารของโรงเรียนนี้ขึ้นชื่อว่าอร่อยมากในแถบนี้ “อ่อ ก็ฮยอกบอกว่ามันแพงอ่ะกินของแทมเอามาประหยัดกว่าเยอะ ฉันว่าแทมินทำมาอร่อยกว่าด้วย”ซองมินบอกออกมา “ใช่ๆๆๆ ของโรงอาหารอ่ะนะ ให้น้อยแถมยังแพงอีกถึงจะอร่อยก็เหอะ ยุคนี้ประหยัดอะไรได้ก็ต้องประหยัด” ฮยอกแจพูดตอบออกมาอย่างลืมตัว “อ่อ ที่แท้เธอก็งกนี่เอง ยายเกลือ เค็มเหมือนเกลือ”ดงเฮพูดออกมาลอยๆแต่ยังไม่รู้ว่าชะตากำลังจะขาด “อิอิอิ ฮ่าๆๆๆๆ” ซองมินกับรยออุคหัวเราะออกมาพร้อมกันเมื่อดงเฮพูดจบ “อุคกี้ มินนี่หัวเราะอะไร ตลกนักหรือไง แล้วนายไอ้แสบนายว่าใครเค็มเหมือนเกลือห่ะ”ฮยอกแจหันไปพูดว่ารยออุคกับซองมิน ก่อนจะหันไปว่าดงเฮ “นะ นายจะทำอะไรอ่ะ” ฮยอกแจตกใจกับการกระทำของดงเฮที่จู่ๆก็ก้มลงมาดมที่มือของเค้า “ก็กลิ่นเกลือมันออกมาจากตัวนาย ถ้าจะเค็มมากจริงๆซะด้วย” ดงเฮพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉย “นายไอ้แสบ นายได้ตายด้วยฝีมือฉันแน่”ฮยอกแจถือตะเกียบขึ้นมาพร้อมถือไว้ในท่าที่พร้อมจะแทงท้องของดงเฮ “พอเถอะฮยอก กินข้าวกันได้แล้ว” เป็นรยออุคที่พูดขึ้นตัดบท เพราะหากปล่อยไว้คงไม่ได้กินข้าวกันแน่ๆวันนี้ “จริงของอุคกี้ กินเถอะหิวแล้ว” ซองมินพูดเห็นด้วยกับรยออุค ถึงจะยอมนั่งกินข้าวกันดีๆแล้วแต่ต่างฝ่ายก็ยังคงทะเลาะกันทางสายตาอยู่ไม่ว่าจะเป็นคู่ของดงเฮกับฮยอกแจ และ มินโฮ กับแทมิน “ไอ้แสบนายกับเพื่อนนายกินข้าวที่น้องฉันทำมาจ่ายค่าข้าวมาด้วย ทั้งหมดก็5000วอน ทั้งข้าวทั้งน้ำ ถูกกว่าโรงอาหารโรงเรียนอีกแถมยังมีคนมาเสิร์ฟถึงที่ 5000เนี่ยถือว่าถูกมาก” ทุกคนที่ได้ยินต่างก็หันหน้ามามองฮยอกแจอย่างอึ้งๆจะมีก็เพียงแต่แทมินที่พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่ๆๆๆ จ่ายมาซะพี่ฉันพูดถูกต้องที่สุด” ลูกเสริมของแทมินทำให้ทุกคนเปลี่ยนจากจ้องฮยอกแจไปมองที่แทมินแทน “เค็มทั้งพี่ทั้งน้อง เมื่อกี้ดงเฮมันดมความเค็มจากพี่นายไปแล้ว ฉันว่าฉันลองชิมเธอแล้วกัน” ไม่ว่าป่าวมินโฮเดินเข้าไปหาแทมิน พร้อมก้มหน้าลงไปหาแทมิน ทำให้มินโฮได้กลิ่นความหอมของแทมินจนอึ้งไป “เห้ยไอ้โย่ง แกจะทำอะไรน้องฉัน”แล้วก็มีเสียงของฮยอกแจขัดขึ้นมา “โทษที ฉันไม่คิดจะทำอะไรหรอกแค่ล้อเล่น” พูดจบก็เดินไปหาดงเฮทันที “ติดใจหรือไงเพื่อน หน้าแกเคลิ้มเชียว” ทันทีที่มินโฮเดินมาดงเฮก็กระซิบแซวทันที่ “อืม เด็กมันน่าลอง ทั้งพี่ทั้งน้อง” “เฮ้ย ยายเกลือคนพี่ของฉันนะเว้ย จองแล้วบอกไว้ก่อน” “เออ ฉันรู้เห็นแกมองยายนั่นตั้งแต่เช้าแล้วที่ป้ายรถเมล์” มินโฮบอกออกมาอย่างรู้ทัน เวลาเลิกเรียน “ฮยอกแจกลับบ้านกันเถอะ”ซองมินเอ่ยชวน “อืม แปปนะขอเก็บของก่อน มินนี่กับอุคกี้ไปรอที่ม้าหินก่อนก็ได้ป่านนี้แทมไปรอแล้วล่ะ” ฮยอแจบอกกับรยออุคและซองมิน “อืมได้” หลังจากที่ซองมินและรยออุคออกไปจากห้องเรียนทำให้ฮยอกแจอยู่ในห้องกับดงเฮและมินโฮเพียงสามคน “นี่ยายเกลือ กลับบ้านพร้อมกันมั้ยยังไงก็ต้องไปทางเดียวกันอยู่แล้ว”ดงเฮถามฮยอกแจที่ก้มหน้าก้มตาเก็บของใส่กระเป๋าอยู่ “ไอ้แสบ นายจะเอายังไงกันแน่ ตอนแรกเรียกยายทอม แล้วตอนนี้ยังเรียกยายเกลือ เอาซักชื่อได้มั้ย แล้เวอีกอย่างฉันก็มีชื่อของฉันชื่อที่พ่อแม่ให้มา ทำไมไม่รู้จักเรียกฉันอย่างที่คนอื่นเค้าเรียกบ้างห๊ะ” ฮยอกแจบ่นออกมาเป็นชุดทำให้ชายหนุ่มทั้งสองอึ้งเล็กน้อย “ชาติที่แล้วเธอเกิดเป็นอะไรนะ หรือว่าตอนแม่เธอท้องกินอะไรผิดไปหรือป่าว เธอถึงได้ขี้บ่นแบบนี้” “นาย..... อยากตายมากใช่มั้ย”ฮยอกแจยกกำปั้นขึ้นมาจะต่อยดงเฮ “หมัดแค่นี้จะทำอะไรฉันได้”ดงเฮบอกฮยอกแจอย่างท้าทาย “ได้แล้วนายจะรู้สึก” ตุ๊บ!!!!! “โอ๊ย ยายเกลือเธอต่อยฉันทำไม” “ก็นายมาท้าฉันทำไมล่ะไอ้แสบ” “ตัวแค่นี้หมัดหนักเป็นบ้า เฮ้ยมินโฮแกไม่คิดจะช่วยเลยไง ยืนหัวเราะอยู่ได้” ดงเฮที่ตอนนี้โดนต่อยลงไปนอนกับพื้น บ่นฮยอกแจ แล้วหันไปบ่นมินโฮที่ไม่ช่วยตน “เฮ้เพื่อน นายทำตัวเอง เองนะอย่ามาพลานใส่ฉันดิ”มินโฮหันไปบอกดงเฮ “สม-น้ำ-หน้า” ฮยอกแจพูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกไปจากห้องเรียน “ยายเกลือร้ายนักนะ”ดงเฮพูดออกมาเบาๆ แต่มีหรอที่มินโฮยืนอยู่ข้างๆจะไม่ได้ยิน “ฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวจะไม่ทันคนน้อง” ว่าจบมินโฮก้เดินออกไปทันที “เออ ไอ้เพื่อนที่แสนดี ไปไหนไปเลย” ดงเฮตะโกนไล่หลังมินโอแล้วพยุงตัวขึ้นมาจากตรงนั้น ก่อนที่จะเดินตามออกไป =ที่บ้านฮยอกแจ= “ฮยอกแจ แทมิน ลูกจำคุณป้าคิมที่อยู่ข้างบ้านเราได้มั้ย”ผู้เป็นแม่เอ่ยถามขึ้นมาขณะที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์กันอยู่ “จำได้สิฮะ จำได้ดีด้วย” ฮยอกแจตอบออกมาอย่างเศร้าๆ “เค้าจะกลับมาแล้วนะ เห็นว่าอาทิตย์หน้าล่ะมั้ง”ผู้เป็นแม่กล่าวต่อ สองพี่น้องตระกูล ลี มองหน้าอย่างสื่อความหมายโดยที่ผู้เป็นแม่ไม่ทันได้สังเกต “เอ่อ แล้วเห็นว่าลูกชายบ้านโน้นก็จะกลับมาด้วยนะ ตอนเค้าโทรมาหาแม่เค้าบอกว่าคนโตนะเรียนจบ ม.ปลายแล้ว จะกลับมาเรียนมหาลัยส่วนคนเล็กก็อยู่ปีเดียวกับลูกนะฮยอกแจ คงจะเข้าที่เดียวกับเราทั้งสองคนล่ะมั้ง” “หรอครับ แม่ฮะผมกับน้องขอตัวไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีก” พูดจบฮยอกแจกับแทมินก็พากันเดินขึ้นข้างบนไปทันที “พี่ฮยอกเค้าจะกลับมาแล้วนะฮะ ไม่ดีใจหรอ”แทมินถามพี่ของตน “พี่ไม่รู้สิ แล้วเราล่ะดีใจมั้ย”ฮยอแจถามแทมินกลับ “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าจะดีใจดีมั้ยเพราะวันที่เค้าไปความรู้สึกดีๆมันก็หายไปด้วย”แทมินตอบฮยอกแจ “พี่ว่า พี่ก็คงจะเหมือนเรานั่นแหละ” ความเงียบของสองพี่น้องที่ต่างคนต่างใช้ความคิดบนเตียงนอนทำให้ทั้งคู่นั้นพล่อยหลับไป
30%
ลองทายสิค่ะ ว่าสองพี่น้องตระกูลคิม คือใคร
แล้วตอนหน้าจะมาเฉลยค่ะ
ความคิดเห็น