คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
บทที่ 1
เงื่อนไข?
ตอนเช้าที่อากาศไม่ค่อยแจ่มใสซักเท่าไหร่ ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมๆ กันเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่กองอยู่ปลายเตียงก่อนที่จะคัดเลือกออกมาว่าชิ้นไหนขอฉัน ชิ้นไหนของซาอิ…
อ๊ะ! หยุดความคิดที่ว่าฉันจริงจังกับซาอิซะ เพราะฉันไม่มีวันที่คิดจะจริงจังกับความรักหรอก...
“ตื่นแล้วเหรอครับ...” ซาอิที่เพิ่งตื่นขึ้นมาเมื่อครู่ คงเป็นเพราะว่าเพราะฉันขยับตัวล่ะมั้ง “ตื่นเช้าจังเลยนะครับ”
“เที่ยงแล้วนะค่ะ ^^”
“ฮะๆ งั้นผมคงคิดไปเองว่าตอนนี้มันตอนเช้า” ซาอิว่าพลางค่อยๆ ดันตัวให้ลุกจากเตียง แล้วคลี่ยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของเขาเพื่อมาดูเวลา
“คงเป็นแบบนั้นแหละค่ะ”
พูดจบฉันก็เดินไปเข้าห้องน้ำ เพื่อที่จะอาบน้ำ แต่ไม่ทันที่จะได้ก้าวเข้าไป มือของซาอิก็มาโอบเอวของฉันก่อนที่จะประทับริมฝีปากลงบนที่ซอกคอของฉันเสียก่อน
ความรุ่มร้อนค่อยๆ แผ่กระจายจากลำคอขาวเนียนลงไปยังส่วนอื่นๆ ของร่างกาย นิ้วมือของซาอิไล้ไปเรื่อยๆ ก่อนที่จะต้องชะงัก
“พอเถอะค่ะ ข้อตกลงมันจบแล้วนะ” ฉันพูดไปยิ้มไป “อย่าลืมสิว่าเรามีข้อตกลงกันว่ายังไง อย่ายืดเยื้อ...” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าฉันอยู่ในอารมณ์ไหน
“โอเคครับ” เขาพูดพร้อมกับลุกขึ้นมาจากเตียงที่แสนจะนุ่มนิ่มและหยิบของบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง...เพชรไงล่ะ
“ขอบคุณนะค่ะ” ฉันยิ้มหวาน
“งั้นผมไปล่ะนะครับ ไว้จะเรียกมาใหม่ รอแค่ผมคนเดียวนะ”
“ค่ะ”
เมื่อซาอิเดินออกไปจากห้องพักของเขา ย้ำนะว่าห้องพักของเขาไม่ใช่ของฉันหรอก ฉันก็ยิ้มเกริ่มอย่างสบายอารมณ์ พร้อมๆ กับทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างแรงเหมือนห้องของตัวเองก่อนที่จะคว้าแก้ววิสกี้กับดื่มอึกเดียวหมดแก้ว
“งี่เง่า! นายคิดหรือไงว่าฉันจะยอมให้นายเรียกมาตามอารมณ์ แล้วคิดหรือไงว่าฉันจะรอนายแค่คนเดียว ฝันหวานชัดๆ!”
ฉันพูดก่อนที่จะใส่ชุดเดรสรัดรูปเน้นซัดส่วนเดินออกจากห้องไปโดยทิ้งแก้ววิสกี้ไว้ให้แม่บ้านรักษาความสะอาดประจำตัวของซาอิขึ้นมาเก็บให้
แต่แน่ๆ ว่าไม่ทันไรที่ฉันจะไปไหน สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นมาโดยไม่ทันให้ฉันได้ตั้งตัว
“นาย...”
“ไม่คิดล่ะสิว่าฉันจะมาที่นี้” เขาเหยียดยิ้มพลางเดินเขามาในห้องของซาอิ ทำให้ฉันต้องจำใจแล้วปิดประตูห้องเพื่อท่ะคุยกับเขาคนนี้ “ก็นะ...ยังไงฉันก็มาที่นี้ได้ ก็เพราะที่นี้เป็นห้องของฉันกับซาอินี่นา”
“หึ! ไม่คิดเหมือนกันว่าจะเจอนาย ซาสึเกะ!”
ฉันสบถออกมาด้วยความหงุดหงิด เหอะ! แน่ล่ะสิเพราะถ้าเขามาอยู่ตรงนี้ได้ เขาคงได้ยินทุกอย่างอยู่แล้ว!
“เอาไงดีล่ะ ฉันควรบอกซาอิเรื่องนี้ดีมั้ย?” นั้นไงล่ะ...ว่าไม่ทันขาดคำ เขาได้ยินมันจริงๆ “ว่าไงล่ะครับ สุดสวย” เขาย้ำอีกครั้งเมื่อฉันไม่ยอมตอบคำถามของเขา
“ยังไงดีล่ะ...เอาเป็นว่ายังไงก็ได้ดีกว่า”
แต่ยังไงก็ช่าง ถึงเขาจะบอกซาอิไปฉันก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร เพราะแน่นอนว่าฉันไม่ได้มี ‘เซ็ก’ เพื่อลแกกับเงิน บ้านฉันไม่ได้ยาจกขนาดที่ต้องขายตัวซักหน่อย!
แต่ที่ฉันทำก็เพื่อสนองความต้องการของตัวเอง
“แล้วถ้าฉันบอกพ่อเธอล่ะ หือ J”
เพียงสรรพนามของบุคคลที่เขาเอ่ยขึ้นมาเท่านั้น ฉันก็ต้องหยุดชะงักฝีเท้าที่กำลังจะก้าวออกไปข้างนอกทันที หมอนี่มันร้ายมาก!
ไม่อยากจะคิดว่าไอ้คนที่โดนฉันหลอกตอนนั้นจะร้ายขนาดนี้!
“ต้องการอะไร”
“ก็แค่อยากได้อะไรนิดหน่อย”
“อะไร”
“มาเป็นแฟนฉันสิ”
และเท่านั้นแหละฉันถึงกับหน้าซีดไปทันที เพราะแน่นอนว่าฉันไม่คิดที่จะมีแฟนเด็ดขาด!
“ทำไมฉันต้องทำแบบนั้น”
ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าซาสึเกะคิดอะไรอยู่ ทำไมเขาต้องให้ฉันไปเป็นแฟนเขาทั้งๆ ที่ก็มีคนตั้งหลายคนให้เขาเลือกตั้งมากมายก่ายกอง ทำไมต้องเป็นฉัน? แค่นั้นแหละที่ฉันสงสัย...
“เพราะมันคือคำขู่ไงล่ะ ถ้าเธอไม่อยากให้พ่อเธอรู้ ว่าเธอร่านแค่ไหน!”
ฉันได้แต่กัดฟันกรอด โอเคนะถ้าเขาจะว่าฉันร่าน เพราะฉันก็ร่านๆ จริงๆ แต่ถ้าเขาเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อของฉัน ได้มีอันจบเห่แน่ๆ ชีวิต!
เพราะอะไรน่ะเหรอ ถ้าเขาไปบอกพ่อฉัน มันก็จะส่งผลกระทบต่อชีวิตของฉันยังไงล่ะ ทั้งโดนหักเงินจากเดินล่ะล้านเหลือเดือนล่ะหมื่น ใครมันจะไปทำแบบนั้นให้เสียผลประโยชน์ตัวเอง
“งั้นฉันขอถามนายหน่อยว่านายแน่ใจแล้วใช่มั้ยที่จะให้ฉันเป็นแฟนนาย”
“อ่าฮะ...”
“นายก็รู้นะว่าฉันนิสัยยังไง”
“รู้...”
“แต่นายก็ยังจะคบกับฉัน”
“มันก็ไม่ได้ไปหนักหัวพ่อเธอนี่”
“โอเค งั้นตามนี้ ฉันคบกันนาย แต่นายต้องเลี้ยงฉัน โอมั้ยล่ะ!”
“ก็เอาสิ”
บทสนทนาหยุดอยู่เพียงแค่นั้น ฐานะแฟนกำมะลอได้เริ่มต้นขึ้นอย่างจริงจัง! นับแต่นี้ไป ชีวิตฉันจะเปลี่ยน!
ความคิดเห็น