จดหมายจากพื้นดิน

เนื้อเรื่อง

 ................................................................................................ถึง  ฟากฟ้าที่รัก                  

แม้เป็นเพียงแค่ลมเย็นจากฟ้าพัดมาชั่ววินาที
ในยามที่ร้อนเร้าแดดแรงกล้า  แต่มันก็ทำให้ดินแห้งๆแตกระแห้งมีชีวิตชีวาขึนมาและหวังว่าจะเจอลมหวนมาอีกครั้ง
โอ้... ฟ้าจ๋า ฟ้า แสนสูงกว้างใหญ่ห่างไกลดินเหลือเกิน
ฟ้าคงไม่เคยรู้ว่า ดินเป็นอย่างไร
แม้ว่าฟ้าจะเปลี่ยนสีสักกี่หน  จะสดใสหมนหมอง
หรือมีน้ำตาหล่นมาสู่พื้นดิน 
แต่ดินก็ยังคงเป็นดิน  เป็นดินที่แหงนมองฟ้าตลอดเวลา
และดินไม่เคยเปลี่ยน มีแต่สนใจว่าอะไรเกิดขึ้นกัฟ้าบ้าง
ไกลเหลือเกินแสนไกล
หากไม่มีเราทั้งดินฟ้า ใครจะอยู่ได้
ดินและฟ้าต่างก็มีวิถีทางไปตามแต่เส้นทางสร้างสรรค์
เหมือนว่าดินและฟ้าอยู่บรรจบกัน
แต่แท้ที่จริงนั่นช่างแตกต่างกันเหลือเกิน
ดินพยายามดันตัวให้สูงขึ้นไป
แต่ทำอย่างไร ทำเท่าไร ฟ้าก็ยิ่งห่างไกลดินมากขึ้นทุกที
ฝืนดัน  ฝืนเอื้อมคว้าจนสุดตัว
แต่สุดท้ายก็ได้แค่นั้น
ฟ้ามีเพื่อนที่แสนดี...ทั้งพระจันทร์นวลผ่อง
ดวงดาวส่องประกายระยิบระยับสดใส
ทั้งดวงอาทิตย์ ร้อนแรงเปล่งแสงพลังมากมาย
มีสายลม เมฆเบานุ่มคลุมสายรุ้งแสนสวย..
แต่ดินเพื่อนก็มีแค่ต้นไม้ และสิ่งมีชีวิต
ซึ่งฟ้าไกลสุดสายตา ไม่เคยมีใครมาทำร้ายทำลายให้เจ็บปวด
แต่ดินเปื้อนฝุ่นเปรอะโคลน  ถูกทำร้ายทำลายทุกเวลา
ตั้งแต่ที่ดินเกิดขึ้นมาพร้อมโลกใบนี้
ใครๆก็คอยแต่จะรบกวนดินให้ทรมานเสมอ
รวมทั้งฟ้าเองก็เผลอส่งลมและฝนมา
ทำให้ดินหวั่นไหวอยู่เรื่อยไป
ไม่ว่าโลกนี้จะอยู่ได้ยาวนานอีกเมื่อไหร่
แต่ดินจะรอแค่เศษเสี้ยวของปาฏิหาริย์
ที่อาจดลให้ฟ้าและดินได้เป็นหนึ่งเดียวกัน...
                                        ปล. ดินคิดถึงฟ้าเสมอนะ
                                       จาก  พื้นดิน