[Yaoi] มารักกันมั้ย?...นายโรคจิต - นิยาย [Yaoi] มารักกันมั้ย?...นายโรคจิต : Dek-D.com - Writer
×

    [Yaoi] มารักกันมั้ย?...นายโรคจิต

    เขา...มาหาผม เกือบทุกๆอาทิตย์ ผมก็คิดถึงเขา...ทุกๆอาทิตย์เช่นกัน อย่าหายไปเลยนะ...เจ้าชายของผม

    ผู้เข้าชมรวม

    536

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    9

    ผู้เข้าชมรวม


    536

    ความคิดเห็น


    28

    คนติดตาม


    25
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  8 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  20 มิ.ย. 59 / 12:40 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ***** นิยายเรื่องนี้  เป็นนิยายชายรักชาย *****
    **** นิยายเรื่องนี้ตัวละครหลักคือ จิตแพทย์ อาจมีข้อมูลที่ไม่ถูกต้องในบางส่วน หากผิดพลาดประการใด  ก็ขอโทษด้วยครับ*****
      

     ** เริ่มแต่งนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกขออภัย หาก

     1. ภาษาไม่สวยอย่างที่ควรจะเป็น   2. เนื้อเรื่องไม่ค่อยต่อเนื่อง 


    **** หากมีข้อคิดเห็นเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้  เช่น  ตรงนี้สะกดผิดนะ  หรือ ตอนนี้สั้นเกินไป - ตอนนี้เวิ่นเว้อจัง   ลฯล พูดคุยกันได้ครับ จะตอบทุกคอมเม้นต์เลยครับ ^^  


    สุดท้าย ผมก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในดวงตาสวยๆของ Reader ด้วยนะครับบบ    

     





          






    สวัสดีคร้าบบ ผม ฮัน ครับ ชื่อจริงชื่อ นายแพทย์วันชนะ สุวรรณเมฆา   อายุ ไม่แก่อ่ะ55555   ผมเป็น จิตแพทย์อยู่ที่ รพ.หนึ่งในไทย  ชีวิตผมเรียบยิ่งกว่าหน้าผมอีกครับ ไม่มีอะไรเลย เป็นเหมือนวงเวียนอันใหญ่ที่หมุนไปตามวงจรนั่นแหละครับ  แต่  พอนายหน้าหล่อ หน้าเทพบุตร นั่นโผล่มาเป็นคนไข้ของผม โหหหห!!    ผมเคยเชื่อนะ...ว่าพระเจ้าไม่เคยใจดีกับใครหรอก  แต่พอโลกเหวี่ยงเขาเข้ามาในชีวิตผม  ผมก็รู้ตัว ว่าผมคงเป็นลูกรักของพระเจ้าเลยแหละ 





                        


       


      


    อ่า... ส..สวัสดี  ผม ชื่อ ทอย อายุ 20 ปี  ผมเป็นคนไข้ที่ รพ.ที่หมอ ฮัน รักษา  หมอ'ฮัน' เรียกผมว่า  เจ้าชายถ่อย  ก็...ผมมักมีนิสัย ก้าวร้าว  แต่ผมไม่ได้อ้วนซะหน่อย จะก้าวร้าวได้ยังไง!!! ชีวิตผมอัปปรีย์สิ้นดี  จริงๆตอนนี้ผมต้องกำลังเรียนมหาลัยแล้ว แต่โรคที่ผมเป็นมันอาการหนักเกินจะเยียวยาไปแล้ว  จนผมต้องลาออกกระทันหั๊นกระทันหัน  คุณอาจจะคิดว่า   พ่อ แม่ เป็นห่วงใช่มั้ย ? อย่าคิดอย่างนั้นเลยนะ  พ่อ ผมแยกทางกับแม่ ส่วนแม่ก็ไปทำงานต่างประเทศ ผมก็เหมือนตัวคนเดียว  จริงๆนั่นแหละ  ไม่มีใครรับรู้  ถึงแม่จะรู้ก็ได้แค่ส่งเงินมาให้นั่นแหละ ชีวิตผมมันแย่ จริงๆ!!!!

                                      

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น