ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : intro
ณ โรงเรียนมัทธยมโซล
มัทธยมศึกษาปีที่ 1/4
"อ่าวนักเรียนทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่หน่อย ไหนชื่ออะไรเเนะนำตัวซิ"
ครูประจำชั้นคนสวยเดินนำหน้าบุคคลที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นนักเรียนใหม่เข้ามาในห้องเรียน ร่างเล็กเดินต้อยๆเข้ามาในห้องอย่างเหนียมอาย เขาคนนั้นมีดวงตากลมโต ผิวขาวราวกับหิมะ หน้าหวานๆนั่นดูหวาดกลัวเล็กน้อยเมื่่อย่างก้าวเข้ามาในสถานที่ใหม่ที่ไม่คุ้นชิน
"สะ...สวัสดี เราชื่อคยองซูนะ คือยินดี....ที่ได้รู้จัก"
ประโยคเเรงที่เอื้อนเอ่ยออกจากริมฝีปากจิ้มลิ้มนั่นสั่นคลอนด้วยความวิตกกังวล เมื่อกล่าวคำทักทายจบปุ๊บก็รีบยืนหลบหลังครูประจำชั้นทันที
...เพื่อนๆเยอะเต็มไปหมดเลย อายจัง
"ไม่ต้องอายนะคยองซู อยู่ไปเดี๋ยวก็ชินทุกคนในห้องนิสัยดีกันหมดนะ ไหนดูที่นั่งซิ มีที่ข้างหลังที่สุดท้ายวันนี้นั่งไปก่อนนะ เผื่อเธอมองไม่เห็นครูจะสลับที่กับเพื่อนให้"
"ฮะ"
คยองซูขานรับเเบบสุภาพเเละเดินหลบตาทุกคนไปเรื่อยๆจนถึงที่นั่ง ระหว่างที่เดินสีหน้าที่ตึงเครียดกลับเบาบางลงเเละปรากฏรอยยิ้มจางๆเล็กน้อยเพราะได้การตอบรับจากเพื่อนทุกคนที่ดูเป็นมิตรดี
เด็กใหม่หย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้เหล็กข้างๆ เด็กผู้ชายโก๊ะๆที่สวมเเว่นอันใหญ่อยู่บนใบหน้า ขอบเเว่นหนาเตอะตกลงมาอยู่ตรงปลายจมูกของเด็กอ้วนนอนหลับฝันดีอย่างไม่มีใครกวน จนครูประจำชั้นแหกปากขึ้นด้วยเสียงดัง ปากของครูสาวที่เต็มไปด้วยลิปสติกสีแดงบิดเบี้ยวอย่างนึกโมโห เข้ามาทีไร บยอน เเบคฮยอน ก็หลับเสียทุกที พ่อเเม่ส่งมาเรียนหรือส่งมานอนกันเนี่ย
"บยอน เเบคฮยอน!!!!!"
"หืม..ห้ะๆยังครับ ยังไม่ได้ทำการบ้าน!! เอ่อ...แหะๆ"
คนที่ได้ชื่อว่าเเบคฮยอนหรือคนที่นั่งข้างคยองซูลืมตาสะดุ้งขึ้นอย่างรวดเร็ว ลุกขึ้นยืนหน้าตาเฉยเลยพร้อมกับพูดอะไรออกมาก็ไม่รู้ราวกับคนไร้สติ จนกลายเป็นจุดสนใจของห้อง เเบคฮยอนจับขอบเเว่นที่เอียงต่ำลงมาข้างหนึ่งให้ตรงอยู่ในระดับสายตาเเล้วเกาท้ายทอยเเก้เขิน เพราะรู้ว่าเผลอทำอะไรน่าขำออกมา เขานั่งลงบนโต๊ะเเบบเดิมด้วยใบหน้าเจื่อนๆ เเละมีเสียงหัวเราะจากเพื่อนทั้งห้องตามมาทีหลัง
"เอ่อ สวัสดี"
"อะ..อื้อ สวัสดี"
"เราเเบคฮยอนนะ ชื่อไรอะ"
"ชื่อคยองซู ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
ใบหน้ากลมอ้วนฉีกยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับคนข้างๆเมื่อเริ่มเอ่ยทักทายขึ้นก่อน คยองซูยังคงดูกล้าๆกลัวๆกับการคุยกับเพื่อนคนเเรก เมื่อการทักทายผ่านไปทั้งคู่ก็หยิบหนังสือขึ้นมาเรียน เเบคฮยอนไม่เคยลอกเเลกขนาดนี้ไม่ว่าจะนั่งกับใครก็ตาม เขาลอบมองคยองซูนั่งเรียนบ่อยจนเกินไปจนเริ่มสงสัยตัวเอง
...ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มนั่นมันไม่เหมาะกับผู้ชายเลยนะ หน้าหวานจัง
"นี่คยองซูไปพักกับพวกเราไหม ...เอ่อไม่ต้องตอบเเละไปกันเถอะ"
"หะ...หา ฉันเข้ากลุ่มด้วยได้หรอ"
เมื่อถึงพักกลางวันเด็กร่างอ้วนเอ่ยชวนเพื่อนใหม่ขี้อายทันที คยองซูได้เเต่ทำตาโตด้วยความดีใจเเละเอียงคอมองเพื่อถามอีกที เเบคฮยอนครางในลำคอเบาๆเป็นการตอบหลังจากนั้นก็ลากข้อมืออีกคนเข้ากลุ่มเพื่อนโดยการพุดเองเออเอง ระหว่างเดินลงบันไดมาคยองซูเดินเงียบๆคนเดียวในกลุ่มเพราะเเบคฮยอนคุยกับเพื่อนคนอื่นอยู่ เขายังไม่ได้รู้จักใครนอกจากแบคฮยอน เลยไม่กล้าคุยกับคนอื่นสักเท่่าไหร่ เเต่คนใส่เเว่นหนาเตอะกลับมองเห็นว่าอีกคนไม่มีเพื่อนคุยเลยหยุดคุยเเค่นั้นเเล้วมาคุยกับคยองซูเเทน
"อะ...อ้าวไม่คุยกับเพื่อนต่อหรอ"
"ไม่อะ ให้มันคุยกันไปเถอะ ฉันเห็นเดินคนเดียวเลยมาชวนคุยน่ะ"
"จะดีหรอเห็นกำลังคุยสนุกเลยไปคุยต่อก็ได้นะ รู้สึกผิดยังไงไม่รู้"
"ไม่เป็นไรน่า "
"อื้ม เเบคฮยอนนายเรียนที่นี่นานยังอะ"
"เข้าก่อนนายเทอมนึงเอง นายเข้ามากลางเทอมเลยแบบนี้จะเรียนรู้เรื่องหรอ"
"อ๋อ เดี๋ยวก็คงปรับตัวได้เเหละมั้ง คึคึ"
เป็นครั้งเเรกของวันที่ใบหน้าน่ารักยิ้มจนตาหยีเป็นเส้นโค้งหลังจากที่นั่งทำหน้ากังวลอยู่นาน ปากรูปหัวใจสีชมพูคลี่ยิ้มกว้างออกมาอย่างน่ารัก มุมปากยกกว้างขึ้นโชว์ให้เห็นฟันสีขาวเรียงเป็นระเบียบ ดวงตาเล็กภายใต้เเว่นขอบหนามองค้างอย่างตะลึงเงียบๆ เขาไม่เคยเจอใครยิ้มน่ารักเเบบนี้มาก่อน ไม่เคยเลย...
"หนะ...หน้าฉันมีอะไรติดหรอ ทำไมมองนานจัง"
"ป่าวหรอกไม่มีอะไรซักหน่อย ไปกินข้าวกัน"
"หะ...หืม"
"เเค่จับมือเอง ทำไมต้องตกใจ"
"ปะ...ป่าวก็เเค่ตกใจเฉยๆ"
เด้กร่างอ้วนสะดุ้งเล้กน้อยเมื่อโดนคนตาโตทัก เขาพยายามกลบเกลื่อนโดยบอกว่าไม่มีอะไร จากนั้นเอื้อมมือไปจับมือของอีกคนโดยไม่ไถ่ถาม ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงเเบคฮยอนทำเเบบนี้เเต่อยู่ดีๆตร่างกายมันก็สั่งการเอง...
นี่เขาเป็นอะไรไปกับคนชื่อคยองซูกันนะ....
"ฮิ้วววว ฮั่นเเน่ ไอ้เเบค ปิ๊งเด็กใหม่หรอวะ"
"ปิ๊งบ้าไรเค้าเพื่อนกันเนอะ"
"กระดี๊กระด๊าเป็นบ้าเลย"
เมื่อโดนเพื่อนๆในกลุ่มเเซวอย่างจู่โจมมีหรอจะอยู่นิ่งๆให้พวกมันเเซว...เเบคฮยอนพูดโต้กลับไปพลางเอาหัวทุยๆของตัวเองไปไถกับไหล่เล็กของคนข้างๆเเล้วส่ายไปส่ายมาเหมือนลูกหมา เผื่อการกระทำนี้จะเบี่ยงเบนเรื่องที่เพื่อนๆเเซวอยู่ออกไปได้ เพื่อนๆทุกคนส่งสายตาเจ้าเล่ห์ใส่คนร่างอ้วนเเล้วไม่ได้สนใจอะไรต่อ สองมือที่กุมกันอยู่ยังคงกระชับเเน่นเช่นเคย จนร่างบางเผลอพึมพำออกมาเบาๆ
"มือเเบคฮยอนอุ่นจัง"
TALK.
มาตอนเเรกก้เนียนเลย อีเเบคเต๊าะเพื่อน ถ้าชอบก้กดเฟบก้ไลค์กัน้า
:) Shalunla
แฮ่ๆ อินังเเบคเเค่ตอนเเรกก็ไปเนียนใส่อีโด้ล้า.//. เต๊าะเพื่อนตั้งเเต่ตอนเเรก
มัทธยมศึกษาปีที่ 1/4
"อ่าวนักเรียนทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่หน่อย ไหนชื่ออะไรเเนะนำตัวซิ"
ครูประจำชั้นคนสวยเดินนำหน้าบุคคลที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นนักเรียนใหม่เข้ามาในห้องเรียน ร่างเล็กเดินต้อยๆเข้ามาในห้องอย่างเหนียมอาย เขาคนนั้นมีดวงตากลมโต ผิวขาวราวกับหิมะ หน้าหวานๆนั่นดูหวาดกลัวเล็กน้อยเมื่่อย่างก้าวเข้ามาในสถานที่ใหม่ที่ไม่คุ้นชิน
"สะ...สวัสดี เราชื่อคยองซูนะ คือยินดี....ที่ได้รู้จัก"
ประโยคเเรงที่เอื้อนเอ่ยออกจากริมฝีปากจิ้มลิ้มนั่นสั่นคลอนด้วยความวิตกกังวล เมื่อกล่าวคำทักทายจบปุ๊บก็รีบยืนหลบหลังครูประจำชั้นทันที
...เพื่อนๆเยอะเต็มไปหมดเลย อายจัง
"ไม่ต้องอายนะคยองซู อยู่ไปเดี๋ยวก็ชินทุกคนในห้องนิสัยดีกันหมดนะ ไหนดูที่นั่งซิ มีที่ข้างหลังที่สุดท้ายวันนี้นั่งไปก่อนนะ เผื่อเธอมองไม่เห็นครูจะสลับที่กับเพื่อนให้"
"ฮะ"
คยองซูขานรับเเบบสุภาพเเละเดินหลบตาทุกคนไปเรื่อยๆจนถึงที่นั่ง ระหว่างที่เดินสีหน้าที่ตึงเครียดกลับเบาบางลงเเละปรากฏรอยยิ้มจางๆเล็กน้อยเพราะได้การตอบรับจากเพื่อนทุกคนที่ดูเป็นมิตรดี
เด็กใหม่หย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้เหล็กข้างๆ เด็กผู้ชายโก๊ะๆที่สวมเเว่นอันใหญ่อยู่บนใบหน้า ขอบเเว่นหนาเตอะตกลงมาอยู่ตรงปลายจมูกของเด็กอ้วนนอนหลับฝันดีอย่างไม่มีใครกวน จนครูประจำชั้นแหกปากขึ้นด้วยเสียงดัง ปากของครูสาวที่เต็มไปด้วยลิปสติกสีแดงบิดเบี้ยวอย่างนึกโมโห เข้ามาทีไร บยอน เเบคฮยอน ก็หลับเสียทุกที พ่อเเม่ส่งมาเรียนหรือส่งมานอนกันเนี่ย
"บยอน เเบคฮยอน!!!!!"
"หืม..ห้ะๆยังครับ ยังไม่ได้ทำการบ้าน!! เอ่อ...แหะๆ"
คนที่ได้ชื่อว่าเเบคฮยอนหรือคนที่นั่งข้างคยองซูลืมตาสะดุ้งขึ้นอย่างรวดเร็ว ลุกขึ้นยืนหน้าตาเฉยเลยพร้อมกับพูดอะไรออกมาก็ไม่รู้ราวกับคนไร้สติ จนกลายเป็นจุดสนใจของห้อง เเบคฮยอนจับขอบเเว่นที่เอียงต่ำลงมาข้างหนึ่งให้ตรงอยู่ในระดับสายตาเเล้วเกาท้ายทอยเเก้เขิน เพราะรู้ว่าเผลอทำอะไรน่าขำออกมา เขานั่งลงบนโต๊ะเเบบเดิมด้วยใบหน้าเจื่อนๆ เเละมีเสียงหัวเราะจากเพื่อนทั้งห้องตามมาทีหลัง
"เอ่อ สวัสดี"
"อะ..อื้อ สวัสดี"
"เราเเบคฮยอนนะ ชื่อไรอะ"
"ชื่อคยองซู ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
ใบหน้ากลมอ้วนฉีกยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับคนข้างๆเมื่อเริ่มเอ่ยทักทายขึ้นก่อน คยองซูยังคงดูกล้าๆกลัวๆกับการคุยกับเพื่อนคนเเรก เมื่อการทักทายผ่านไปทั้งคู่ก็หยิบหนังสือขึ้นมาเรียน เเบคฮยอนไม่เคยลอกเเลกขนาดนี้ไม่ว่าจะนั่งกับใครก็ตาม เขาลอบมองคยองซูนั่งเรียนบ่อยจนเกินไปจนเริ่มสงสัยตัวเอง
...ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มนั่นมันไม่เหมาะกับผู้ชายเลยนะ หน้าหวานจัง
"นี่คยองซูไปพักกับพวกเราไหม ...เอ่อไม่ต้องตอบเเละไปกันเถอะ"
"หะ...หา ฉันเข้ากลุ่มด้วยได้หรอ"
เมื่อถึงพักกลางวันเด็กร่างอ้วนเอ่ยชวนเพื่อนใหม่ขี้อายทันที คยองซูได้เเต่ทำตาโตด้วยความดีใจเเละเอียงคอมองเพื่อถามอีกที เเบคฮยอนครางในลำคอเบาๆเป็นการตอบหลังจากนั้นก็ลากข้อมืออีกคนเข้ากลุ่มเพื่อนโดยการพุดเองเออเอง ระหว่างเดินลงบันไดมาคยองซูเดินเงียบๆคนเดียวในกลุ่มเพราะเเบคฮยอนคุยกับเพื่อนคนอื่นอยู่ เขายังไม่ได้รู้จักใครนอกจากแบคฮยอน เลยไม่กล้าคุยกับคนอื่นสักเท่่าไหร่ เเต่คนใส่เเว่นหนาเตอะกลับมองเห็นว่าอีกคนไม่มีเพื่อนคุยเลยหยุดคุยเเค่นั้นเเล้วมาคุยกับคยองซูเเทน
"อะ...อ้าวไม่คุยกับเพื่อนต่อหรอ"
"ไม่อะ ให้มันคุยกันไปเถอะ ฉันเห็นเดินคนเดียวเลยมาชวนคุยน่ะ"
"จะดีหรอเห็นกำลังคุยสนุกเลยไปคุยต่อก็ได้นะ รู้สึกผิดยังไงไม่รู้"
"ไม่เป็นไรน่า "
"อื้ม เเบคฮยอนนายเรียนที่นี่นานยังอะ"
"เข้าก่อนนายเทอมนึงเอง นายเข้ามากลางเทอมเลยแบบนี้จะเรียนรู้เรื่องหรอ"
"อ๋อ เดี๋ยวก็คงปรับตัวได้เเหละมั้ง คึคึ"
เป็นครั้งเเรกของวันที่ใบหน้าน่ารักยิ้มจนตาหยีเป็นเส้นโค้งหลังจากที่นั่งทำหน้ากังวลอยู่นาน ปากรูปหัวใจสีชมพูคลี่ยิ้มกว้างออกมาอย่างน่ารัก มุมปากยกกว้างขึ้นโชว์ให้เห็นฟันสีขาวเรียงเป็นระเบียบ ดวงตาเล็กภายใต้เเว่นขอบหนามองค้างอย่างตะลึงเงียบๆ เขาไม่เคยเจอใครยิ้มน่ารักเเบบนี้มาก่อน ไม่เคยเลย...
"หนะ...หน้าฉันมีอะไรติดหรอ ทำไมมองนานจัง"
"ป่าวหรอกไม่มีอะไรซักหน่อย ไปกินข้าวกัน"
"หะ...หืม"
"เเค่จับมือเอง ทำไมต้องตกใจ"
"ปะ...ป่าวก็เเค่ตกใจเฉยๆ"
เด้กร่างอ้วนสะดุ้งเล้กน้อยเมื่อโดนคนตาโตทัก เขาพยายามกลบเกลื่อนโดยบอกว่าไม่มีอะไร จากนั้นเอื้อมมือไปจับมือของอีกคนโดยไม่ไถ่ถาม ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงเเบคฮยอนทำเเบบนี้เเต่อยู่ดีๆตร่างกายมันก็สั่งการเอง...
นี่เขาเป็นอะไรไปกับคนชื่อคยองซูกันนะ....
"ฮิ้วววว ฮั่นเเน่ ไอ้เเบค ปิ๊งเด็กใหม่หรอวะ"
"ปิ๊งบ้าไรเค้าเพื่อนกันเนอะ"
"กระดี๊กระด๊าเป็นบ้าเลย"
เมื่อโดนเพื่อนๆในกลุ่มเเซวอย่างจู่โจมมีหรอจะอยู่นิ่งๆให้พวกมันเเซว...เเบคฮยอนพูดโต้กลับไปพลางเอาหัวทุยๆของตัวเองไปไถกับไหล่เล็กของคนข้างๆเเล้วส่ายไปส่ายมาเหมือนลูกหมา เผื่อการกระทำนี้จะเบี่ยงเบนเรื่องที่เพื่อนๆเเซวอยู่ออกไปได้ เพื่อนๆทุกคนส่งสายตาเจ้าเล่ห์ใส่คนร่างอ้วนเเล้วไม่ได้สนใจอะไรต่อ สองมือที่กุมกันอยู่ยังคงกระชับเเน่นเช่นเคย จนร่างบางเผลอพึมพำออกมาเบาๆ
"มือเเบคฮยอนอุ่นจัง"
TALK.
มาตอนเเรกก้เนียนเลย อีเเบคเต๊าะเพื่อน ถ้าชอบก้กดเฟบก้ไลค์กัน้า
:) Shalunla
แฮ่ๆ อินังเเบคเเค่ตอนเเรกก็ไปเนียนใส่อีโด้ล้า.//. เต๊าะเพื่อนตั้งเเต่ตอนเเรก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น