คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : R e p l y ♡ 4 ♡ 100%
ขอกำลังใจจากคนอ่านหน่อยน๊าา >O< เมนต์ให้หน่อยะอิอิ
............................. ..........................................................
[ฮัลโหลแบค!เมื่อไหร่นายจะกลับมาเกาหลีสักทีห้ะ!เหนี่ยรู้มั้ยว่าลู่ฮานมันกลับมาตั้งหลายวันแล้ว ในกลุ่มเหลือแต่นายคนเดียวแล้วนะที่ยังไม่มาหน่ะ]
“ก็ฉันยังไม่พร้อมที่จะกลับนี่หว่า ........ อีกอย่างร่างกายของฉันเองก็ยังไม่แข็งแรงด้วยฉันกลัวเดินทางไปมาไกลๆแล้วเจ้าตัวน้อยในท้องจะเป็นอันตราย”
“ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะย่ะ...วันนั้นตอนฉันไปปารีต ฉันยังเห็นหล่อนดริ้งกับหนุ่มๆอยู่เลยแล้วไหนมาวันนี้บอกร่างกายไม่แข็งแรง .... หรือว่าแกไม่อยากจะกลับมาหาพวกฉันกันนะ หรือว่ากลัวสู้หน้าชานยอลแฟนเก่าแกไม่ติด”
“อย่าพูดมากหน่าดีโอ.... ฉันยังไม่อยากฟังเรื่องนี้ เอาไว้ใกล้งานเลี้ยงรุ่นแล้วฉันจะไปหาอีกทีก็แล้วกัน....ฉันวางสายก่อนน่ะต้องรีบไปส่งลูกที่โรงเรียน”
ฟู่!! เสียงถอนหายใจจากแบคฮยอนทำให้ลูกชายทั้งสองหันมามองหน้าแม่ของเขาพร้อมกันโดยไม่ได้หนัดหมาย
“ม๊าคุยกับคราย.....ทำมายยคุยแล้วถอนหายจายยยยยย”
“นั้นสิครับ ม๊าแอบคุณกับกิ๊กเหรอ....ไม่ได้การล่ะผมต้องรีบส่งข่าวให้ป๊ารู้”
“นี่หยุดเลยนะเจ้าแสบทั้งสอง!! แล้วรีบมาขึ้นรถม๊าจะพาไปส่งโรงเรียน” มองหน้าลูกชายทั้งสองต่อไปว่าจะเป็นเช่นไร.........แล้วก็
“ฮึกๆๆๆ หม่าม๊าจายร้ายยยยยยยย ป๋มไม่อยากไปโยงเยียนฮืออออออออออ”
♡ ............................................... ♡
เวลาหนึ่งอาทิตย์มักผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอสำหรับคนตัวเล็ก......
เสียงออดตอนเย็นดังขึ้นแล้วเวลาที่นักเรียนในโรงเรียนต่างก็รีบแยกย้ายกันกลับบ้าน เว้นแต่.......
“พวกเธอมาตามนัดฉันสาย 5 นาที บทลงโทษต้องเพิ่มขึ้นอีก5เท่า”
“อะไรกันครับทีเชอรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร์”
“หุบปากของเธอไปเลยนักเรียนคิมจงอิน”
“แต่คุณครูครับคุณป๊าของผมจะมารับที่โรงเรียนในอีก1ชัวโมงข้างหน้าผมเกรงว่าถ้าหากคุณครูเพิ่มบทลงโทษแก่พวกเราป๊าผมจะรอนาน”
“ฉันได้ข่าวว่าเธอเดินกลับบ้าน พร้อมนักเรียนเสี่ยว ลู่ฮานเป็นประจำ เพราะฉะนั้นอย่าลืมตามสัญญานะจ้ะ ส่วนกุญแจล็อกเสร็จแล้วไว้ที่เดิมฉันกลับหล่ะ ขอให้นักเรียนทุกคนโชคดี”..
...............โชคดีบ้าอะไรกันหล่ะ...” เมื่อแน่ใจว่าคุณครูดอกบัวบานเดินออกไปแล้วชานยอลก็สบถบทขึ้นมา
“อย่าบ่นนักเลยหน่าชานยอลอา ..... ฉันว่าเราไปช่วยเพื่อนๆทำงานกันเถอะ” แล้วก็เป็นแบคฮยอนอีกตามเคยที่คอยรั้งเขาไว้
“ฉันขอโทษนะทุกคนที่ทำให้ต้องมาเสียเวลาเพราะฉัน ขอโทษน๊า” เสียงเจื้อแจ้วพร้อมแววตาเศร้าๆของคยองซูกำลังขอโทษเพื่อนๆของเขา เพราะเมื่อตอนคาบภาษาอังกฤษคยองซูชวนพวกเราไปซื้อของกันที่ร้านค้าในโรงเรียนทำให้เข้าคาบเรียนสายซึ่งคนตาโตคนนี้ก็เอาแต่ขอโทษว่าเป็นความผิดของตน
“ไม่เป็นไหร่หน่าคยอง.....ฉันเข้าใจนาย” เป็นเสียงของแบคฮยอนที่พูดขึ้นแบคฮยอนเองก็ไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรซ้ำยังดีใจเสียอีกที่ได้มีเวลาทำกิจกรรมกับเพื่อน
“ฉันว่าพวกนายสองคนเลิกคุยกันแล้วมาทำงานของพวกเราให้เสร็จดีกว่านะ เห็นมั้ยว่าพวกจงอินมันทำไปได้ตั้งเยอะแล้วแต่พวกเรายังไม่ได้เริ่มอะไรกันเลยแม้แต่นิดเดียว”
ลู่ฮานพูดขึ้นหลังจากที่เห็นอีกฝั่งทำงานไปได้ไกลจริงๆ ซึ่งทั้งสองก็พยักหน้าให้แก่เขาพร้อมก้มหน้าทำงานของตนเองต่อไป
เวลาล่วงเลยมาถึง2ทุ่มครึ่งทั้งหมดก็เสร็จจากงาน โอเซฮุน ที่ทำงานเสร็จก่อนใครก็ออกมานั่งรอตรงระเบียงห้องของอาคาร
“ออกมายืนอย่างนี้ไม่กลัวบ้างเหรอะว่ะ”
“ก็ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวไปกว่าแกแล้วนิ จงอิน”
“สัสสส!ทำเป็นพูดไปเถอะมึงเจอกับตัวแล้วมึงจะหนาว ”
“เซฮุนจงอินพวกเรื่องอะไรกัน.........”
“ฉันกำลังจะพูดเรื่อง....................”
แฮ่!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“ฮ่าๆๆๆ..พวกนายนี่ตลกกันจริงๆเลยนะ”
“พวกมึงสองคนก็ยังกลัวผีไม่เลิกนะฮ่าๆ” ชานยอลที่ยืนใกล้ๆแบคฮยอนก็หัวเราะกันยกใหญ่ .... ใช่ซี่อย่าให้พวกนายสองคนโดนแบบพวกฉันทั้งสี่บ้างเถอะ
“เอาเป็นว่าคืนนี้ชานยอลนอนที่บ้านของพวกเราก่อนก็แล้วกันนะจ้ะ” เป็นเสียงคุณนายบยอนพูดขึ้นหลังจากที่ทั้งสองกลับมาถึงบ้าน
“พ่อก็ว่าดีนะ ห้องของแบคฮยอนก็กว้างส่วนเรื่องเสื้อผ้าเดี๋ยวพ่อให้แม่เอาของพ่อมาให้ยืมก่อนก็แล้วกัน”
“แต่ผมเกรงใจนี่ฮะคุณลุงคุณป้า .........”
“ชานยอลไม่ต้องเกรงใจหรอกจ้ะ ......... ยังไงเธอก็เป็นเพื่อนกับแบคฮยอนอีกอย่างเดินกลับบ้านดึกๆมันอันตราย ”
“ครับ ขอบคุณมากนะครับ”
“จ้า นี่แบคฮยอนอย่าลืมเอาผ้าห่มขึ้นไปให้ชานยอลเขาด้วยนะลูกแล้วอย่าลืมดื่มนมก่อนนอนหล่ะเข้าใจมั๊ย”
“เข้าใจแล้วขอรับท่านแม่.......” แบคฮยอนทำหน้าเหมือนตัวตลกใส่แม่ตัวเองแม่ของเขาอดไม่ไม่ได้ที่จะมาหยิกแย้มด้วยความรักใคร่
“ราตรีสวัสดิ์นะชานยอล แบคฮยอน”
“ครับราตรีสวัสดิ์ครับคุณลุงคุณป้า/คุณพ่อคุณแม่”
ชานยอลนายตามฉันมานี่ก่อนเลยยย .................. เสียงของแบคฮยอนที่ออกมาจากในครัวของบ้านทำใหผมที่นั่งอยู่ตรงโซฟาต้องรีบลุกขึ้นไปหาเขา
“มีอะไร........ ว่ามาเลยครับคุณเจ้าของบ้าน”
“เอ่อคือฉัน..........”
.
.
.
.
.
.
.
“หยิบนมบนตู้ไม่ถึงหน่ะ.......... ช่วยหยิบให้ฉันหน่อยได้มั้ย ^^”
“โถ่!! นึกว่าเรื่องอะไรที่แท้ก็หยิบไม่ถึง มามะเดี๋ยวพี่ปาร์คตัวสูงคนนี้จะช่วยหยิบให้น้องแบคเอง”
“มาน้องเนื่องอะไรกันเล่า!รีบหยิบๆไปเลยนะจะไปไปขึ้นนอนกันสักที......”
ปาร์คชานยอลจะรู้มั้ยน๊า.....ว่าแบคฮยอนคนนี้เขินนายจะแย่อยู่แล้ววว -//////////-
........................................................................................
“ชานยอลนายขึ้นมานอนกับฉันบนเตียงก็ได้นะ”
“จะดีเหรอแบคคือเราแกลงใจอะ…”
“แต่ตอนกลางคืนมันหนาวน๊า....... เราก็กลัวว่านายจะหนาวนะสิ .___.”
“อือ...ฉันขึ้นไปนอนกับนายก็ได้ว่าแต่นายมีโทรศัพท์มั้ย?พอดีของฉันแบตหมด”
“มีสิ ....... อะนี่!!”
“ขอบใจมากนะแบคฮยอน......”
ผมรับโทรศัพท์มาพรอมจะต่อสายๆหนึ่งทันที......
[ฮัลโหล.......เควินคริสพูดครับ]
“เฮียนี่ผม...เองนะ”
[ผมไหนเหรอครับ...ผมสั้นผมยาว?]
“โถ่ว!เฮียผมน้องชายเฮียอะ.......”
[ นายคือปาร์คชานยอลเหรอ? ]
“เออดิเฮีย.........อย่าบอกนะว่าเฮียจำผมไม่ได้หน่ะ”
[โห่! ทำไมจะจำไม่ได้น้องชายสุดที่รักนายแม่บ่นถึงทุกวันเลย เธอถามว่าเมื่อไหร่นายจะมาอยู่กับพวกเรา]
“ เหอะ... กลับไปถามคุณป๊าของเฮียเถอะว่าพร้อมที่จะเลี้ยงดูผมรึปล่าว ..ว่าแต่เฮียกลับมาจากแคนนาดาเมื่อไหร่? ”
[ฉันกลับมาสักสองสามอาทิตย์แล้วหล่ะ.......อืมไว้พรุ่งนี้ฉันกับนายแม่จะเข้าไปหานะแต่ฉันจะพาหมอไปด้วยอาจจะไปถึงสายๆหน่อยนะ]
“เห้ย!เฮียผมไม่ได้เป็นบ้าเหมือนเฮียและไม่ได้เป็นอะไรทำไมต้องพาหมอมาด้วย...”
[ไอ้น้องบ้า! ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้นโว้ยยยยย ........ ฉันหมายถึงมี เอ่อ ..เอ่อ คนพิเศษหน่ะเป็นหมอ .. บ้านเขาอยู่ปูซานเหมือนกันพรุ่งนี้เขาจะไปกับเฮียด้วย อร้ายย-///- พูดแล้วเขิล ]
“แหมๆๆ..มาไม่กี่เดือนนี่มีกิ้กกั้กกับสาวแล้วเหรอครับเฮีย....แล้วนายแม่ให้ผ่านเหรอคนนี้หน่ะ”
[โถ่!!ระดับนี้แล้วหน่าน้องชายย...แม่ให้ผ่านตั้งแต่ยังไม่ทันจีบ]
“ฮ่าๆๆอย่าลืมพาว่าที่พี่สะใภ้มาแนะนำผมด้วยก็แล้วกันนะเฮีย... ผมต้องวานแล้วหล่ะยืมโทรศัพท์แบคฮยอนเค้า บายนะครับ-///- “
[อ่าววว++เฮ้ยแบคฮยอนใครว่ะ เฮ้ยๆๆ อย่าเพิ่งวาง ไอน้องบ้า!!]
“แบคฮยอน........... แบคฮอยน.........หลับรึยัง”
“อืออ มีอะไรเหรอชายอล”
“เอ่อ....พอดีพรุ่งนี้จะชวนไปที่บ้านเราหน่ะ..พี่ชายกับแม่ของเรามาไปด้วยกันนะ J”
100%แล้วเย่ๆๆ อ่านแล้วขอกำลังใจให้ไรท์โดยการเมนต์สักนิดนึงน๊าาา ไรท์สัญญาเม้นต์เยอะๆไรท์จะอัพบ่อยๆๆ .......... แล้วไรท์จะมาต่อให้ครบ100%ในเร็วๆนี้ อิอิซ่า
#ฟิค1997
:) Shalunla
ความคิดเห็น