คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : R e p l y ♡ 1 ♡
CY .. หัวใจมันเต้นตึกตักกับความน่ารักที่มาพร้อมรอยยิ้ม
จะฤดูไหนของปีก็ชั่งรู้แต่ว่าตอนนี้เป็นวันเปิดเรียนครั้งแรกของการเปิดเทอมแรกตอนม.4ก็พอ
7.50 am. ขายาวๆของผู้ชายตัวสูงๆคนนึงกำลังรีบวิ่งลงมาจากรถโดยสารประจำทาง ซึ่งเป็นสายประจำที่เขานั่งมาตั้งแต่ป.3 วันนี้เปิดเทอมวันแรกของการเข้าชั้นม.ปลาย ปาร์คชานยอลคนนี้ก็มาโรงเรียนสายซะแล้ว ด้วยความเร่งรีบของตนเองจนลืมมองคนที่ยืนอยู่ตรงประตูที่กำลังจะก้าวลงไปจากรถเช่นกันเลยทำให้
~~~ พลั้กกกก~~~เฮ้ยย// โอ้ยยยย!!
รถโดยสารประจำทางได้เคลื่อนออกไปด้วยภาพที่สโลโมชั่น ผู้โดยสารมากมายที่อยู่ในรถคันนั้นกลับฉีกยิ้มกว้าง บ้างก็หัวเราะ ไหนจะพวกนักเรียนหน้าโรงเรียนอีกที่บางคนยืนมองแล้วก็ขำกลิ้งเลย นี่จะขำอะไรกันนึกหนาว่ะ ผมเริ่มจะหงุดหงิดแล้วนะเว้ย!!คนยิ่งรีบๆอยู่มันใช่เวลายืมขำมั๊ยฮ้าาา
" นี่ๆช่วยลุกขึ้นหน่อยได้ไหม "
แต่เดี๋ยวนะทำไมผมต้องลุก?
เมื่อกี๊ผมทำอะไรลงไปกันแน่ ผมจำได้แค่ว่าผมรีบวิ่งลงมาจากรถเมล์แล้วก็
เห้ยยยย!!
กูชนกับผู้ชายตัวเล็กคนนึงแล้วไอ้ตัวเล็กที่โดนผมชนตอนนั้นมันลมลงไปนอนกับพื้นแล้วตอนนี้กูก็นอนทับมันอยู่ ชิบหายยย!!!
ผมรีบยันตัวลุกขึ้นมาทันทีหลังจากได้สติ
" เราไม่ทันระวัง ขอโทษ " คำขอโทษจากปากของผู้ชายตัวสูงได้ส่งไปให้ผู้ชายตัวเล็กในทันที
แล้วคนตัวเล็กค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา แววตาใสๆภายใต้กรอบแว่นกำลังสบตากับผมแล้วรอยยิ้มเล็กๆก็ถูกส่งกลับมาให้ผมแทนคำพูด
...แค่รอยยิ้มเดียวหล่ะครับ ตอนนี้ตัวผมแข็งทื่อไปหมด หัวใจของผมก็เต้นเร็วกว่า
จังหว่ะอือรือรองรีมิกซ์ สะอีก ~~~ ตู้มมม!!ระเบิดเป็นโกโก้ครั้นนนนน
ผมมองผู้ชายตัวเล็กคนนั้นด้วยท่าทางเหมือนมนุษย์ที่ถูกสาปให้หลายเป็นก้อนหิน
ทันใดนั้นผู้ชายตัวเล็กนั่นวิ่งเข้าไปในรั้วโรงเรียนทันทีปล่อยให้มนุษย์หินที่โดนสาปแน่นิ่งหน้ารั้วโรงเรียนเป็นเวลาเนิ่นนาน
และจนกระทั่ง
" นักเรียนปาร์คชานยอล " เสียงดังมาจากโทราโข่ง อันยักษ์ของคุณครู ดอกบัวบานทำให้ผมที่ยืนฟินอยู่ตรงนั้นถึงกับสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ความฟินไปในทันที
" ครับคุณครู "
" เสียใจด้วยนะจ๊ะวันนี้เธอมาโรงเรียนสาย " สำเนียงเปร่งๆ ปนดุๆโหดกระแดะๆของคุณครูเชื้อชาติไทยทำให้ผมรู้ว่า
" ครัชชชชชชช กูเข้าโรงเรียนไม่ทัน แปดโมงงงงงงงง ฮรือออออ ปาร์คจิครายยยยย "
"และวันนี้นักเรียนที่มาสายมีบทลงโทษนั้นก็คือต้องมาช่วยฉันตรวจข้อสอบของทั้งระดับในตอนเย็นหลัวเลิกเรียน แล้วเจอกันนะจ้ะพ่อหนุ่มปาร์คชานยอล สุดหล่อของฉัน "
คุณครูดอกบัวบานเดินสะบัดตูดออกไปจากหน้าประตูโรงเรียนหลังจากที่จดชื่อผมใส่สมุดสีน้ำเงินเสร็จ ตอนนี้เหลือแต่ผมที่ทำหน้าเหมือนขี้ไม่ออกมาสี่ปียืนอยู่ตรงทางเดินที่จะไปอาคารเรียนนี่แหละ ..
ถามว่าทำไมนะเหรอครับ
ก็ไอ้บทลงโทษของคุณครูดอกบัวบานนี่หล่ะสิ แม่มมมให้ผมไปตรวจข้อสอบซึ่งเป็นข้อเขียน ซึ่งมันเป็นอะไรที่ หฟสกดดด้กวjlfkflfppd;s' มากครับเพราะคนที่ตรวจจะต้องอ่านให้ละเอียด ซึ่งลายมือแต่ละคนนี่ แบบว่า หอยยยนี่มึงเขียนให้ครูอ่านหรือให้ไก่อ่าน แล้วประเด็นไม่ได้ได้มีอยู่แค่นี้ครับ แต่มันอยู่ที่ จำนวน ข้อสอบของเด็กระดับชั้น คือเอาตรงๆตรวจปีนึงยังไม่รู้จะเสร็จรึปล่าวเลย
ผมเดินด้วยสีหน้าที่บึ้งตึงอีกครั้ง ยิ่งคิดยิ่งเครียดโว้ยยยยยยยยยยย!!!!
แต่จู่ๆก็มีแรงสะกิดจากคนที่เดินตามมาใครกันนะ...
" นี่ๆๆ เครียดๆกินนี่ก่อนจะได้สดชื่น "
ผมหันกลับไปมองด้วยสายตาสงสัย ...อ๋อเจ้าของรอยยิ้มที่ทำให้ผมยืนแข็งทื่อจนเข้าโรงเรียนสายนี่เองครับ ตายังคงจ้องคนตัวเล็กอยู่อย่างนั้น ก็มันน่ารักนี่ครับอร๊าายย ปาร์คฟินน-////- ส่วนมือก็รับกระป๋องชาเขียวแล้วก็เปิดฝากระป๋องกินโดยไม่ได้เอ่ยคำขอบคุณไปยังคนที่ให้ชาเขียวกระป๋องกับคนแม้แต่น้อย ใครจะหาว่าผมเสียมารยาทก็ช่างมันเถอะครับ แต่ตอนนี้ผมกำลังพูดอะไรไม่ออก ไอก้อนเหนียวๆที่เรียกว่ากิเลส เอ้ย สเลส มันติดคอผม
" นายชื่อปาร์คชานยอลใช่ไหม ?
... ฉันชื่อ บยอน แบคฮยอนนะ ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันเป็นนักเรียนเข้าใหม่แล้วนายก็เป็นเพื่อนคนแรกของฉันในโรงเรียนนี้ "
"............................. "
" ฉันขอโทษนายก็แล้วกันนะที่ทิ้งนายให้โดนทำโทษคนเดียวทั้งๆที่ฉันน่าจะรอโดนไปพร้อมกันด้วย "
" ไว้เย็นนี้ฉันจะไปช่วยนายก็แล้วกันนะแหะๆ "
เขายิ้มแห้งๆแก้เก้อให้ผม แต่รู้มั้ยว่ามันทำให้อารมณ์มนุษย์หินเหมือนตอนที่เจอหน้าโรงเรียนกลับมาอีกครั้ง ตอนนี้หน้าผมชาไปหมดแล้วครับหัวใจผมกำลังซัดกระหน่ำ เกิดมา 16 ปีเพิ่งรู้ว่าเวลาคนมีอการเขินมันนเป็นยังไง .......... พ่อครับปาร์คเจอแม่ของลูกตัวเองแล้วนะ
"......................"
" เฮ้!! กินของฉันจนจะหมดกระป๋องแล้วยังไม่พูดกับฉันแบบนี้สักคำนี่มันหมายความว่าอะไรกัน ฮะ เอาน้ำฉัน คืนมาเลยนะ"
‘………………….’ เขาแย่งชากระป๋องไปจากมือของผมพลางยู่ปากตาใสใต้กรอบแว่นของเขาค้อนมาหาผมอีกครั้ง...
แบคฮยอนนี่ขนาดฉันเพิ่งเห็นนายครั้งแรกฉันยังใจเต้นแรงแบบนี้เลย ... แล้วถ้าต่อไปเราต้องมาเป็นเพื่อนกันจริงๆฉันคิดว่านายน่าจะอันตรายต่อหัวใจของฉันเข้าแล้วหล่ะ
"นี่จะไม่พูดกับเราจริงๆใช่มั้ย แบคฮยอนจะโกรธชานยอลแล้วนะ
“ยยยิน ...ดีที่ได้รู้จักกนะแบค "
:)
Shalunla
ความคิดเห็น