don't let me go ที่รักผมรักคุณ

don't let me go ที่รักผมรักคุณ

(By ธัทพิศกรณ์)

        ".....ฉันค่อยๆลืมตาที่แสนหนักหน่วงขึ้น มันช่างแสนลำบากเป็นที่สุด คงเพราะความเหนื่อยล้าแต่เมื่อดวงตาเปิดกว้างก็พบชายใส่สูทที่คุ้นเคยเป็นอย่างดีนั่งคร่อมเก้าอี้มองลงพื้นเหมือนครุ่นคิดอะไรอยู่มือสิบนิ้วประสานกัน และสักพักก็เงยหน้าขึ้นจับจ้องมาที่ฉันด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงอารมณ์ที่หลากหลาย ใบหน้าของเขาหล่อราวเทพบุตร ดวงตาของเขาคมกริบยิ่งกว่าของมีคมใดๆ ผู้ชายคนนี้ช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน เขาค่อยๆลุกขึ้นและเดินมาที่เตียงที่ฉันนอนอยู่ เขาค่อยๆโน้มตัวลงมาเอามือทั้งสองข้างกักขังฉันไว้ใต้ร่างใหญ่ที่ทาบทับลงมาเป็นเงา กลิ่นกายที่เต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์ฉบับผู้ชายเจ้าสำอางที่หล่อเข้มอย่างเขาฟุ้งกระจายอย่างน่าหลงไหลทำให้ฉันที่นอนอยู่บนเตียงที่หนานุ่มได้แต่จิกผ้าห่มด้วยความเขินอาย 

                    จากนั้นเขาก็โน้มตัวลงมาใกล้ขึ้นและใกล้ขึ้นอีกจนปลายจมูกแนบชิดเบียดเสียดกับจมูกของฉัน ฉันแทบลืมหายใจไปชั่วขณะ ลมหายใจร้อนๆที่รดรินผิวแก้มช่างให้ความรู้สึกที่อบอุ่น ริมฝีปากของเขาที่ตอนนี้ทาบทับกับริมฝีปากของฉันเรียบร้อยแล้ว ฉันตกใจอย่างมากกับสถานการณ์นี้แต่สติของฉันได้ล่องลอยออกไปนานแล้วได้แต่ให้เขาบรรเลงฉากรักให้จบ เขาแช่อยู่อย่างนั้น ไม่ได้จูบชอนไชเพื่อหาความสุขหรือความหวานละมุนแต่อย่างใด แต่เขาจูบด้วยความคิดถึงและเหมือนโหยหาอะไรบางอย่างที่ฉันเองก็ไม่รู้คำตอบ พอเขาละจากริมฝีปากฉัน เขาก็มองมาที่นัยน์ตาของฉันเหมือนหาคำตอบบางอย่างที่ค้างคาในใจมานานแสนนาน....

"อย่าจากฉันไปไหนอีกนะเมริน!!!"

                 

                         

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

คำเตือน: นิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะกับผู้ที่ไม่สามารถต้านทานความหวานได้