[กร x ภัทร] Two cups of Coffee. - [กร x ภัทร] Two cups of Coffee. นิยาย [กร x ภัทร] Two cups of Coffee. : Dek-D.com - Writer

    [กร x ภัทร] Two cups of Coffee.

    ในวันที่หิมะร่วงโรย พวกเขาได้เจอกัน

    ผู้เข้าชมรวม

    72

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    72

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  24 เม.ย. 59 / 04:19 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    เป็นนิยายเรื่องแรกที่เอาลงเว็บ ฝากด้วยนะคะ :)

    ฟีลกู๊ดขั้นแม็คซ์
    .........................................................

    - Two cups of Coffee -




    Christmas eve


    ตามสองข้างถนนประดับประดาด้วยแสงไฟหลากสี ผู้คนเดินกันขวักไขว่แม้ว่าตอนนี้เวลาจะล่วงเลยมาจนค่ำแล้วก็ตาม

    ความหนาวเย็นที่พัดเข้ามาทำให้ชายหนุ่มต้องถูมือไปมาเพื่อไล่ความหนาว


    ถ้าได้ร้านกาแฟสักร้านในเวลาคงจะเป็นอะไรที่วิเศษทีเดียว



    กริ๊ง~ 


    เสียงกระดิ่งที่ประตูดังขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณบอกว่ามีคนเข้ามาใช้บริการ


    "โกโก้ร้อนแก้วนึงครับ" เขาสั่งเสร็จก็ยืนรอ ไม่นานโกโก้ร้อนที่สั่งก็ได้


    "รับขนมอะไรเพิ่มไหมคะ?"


    "ขอเป็นครัวซองค์แล้วกันครับ"


    "เป็นโกโก้ร้อนกับครัวซองค์หนึ่งชิ้นนะคะ" 


    "ขอ 2 ชิ้นแล้วกันครับ" ครัวซองค์ในประเทศต้นกำเนิดของมันอร่อยเหมือนกันแทบทุกร้าน ตอนที่เค้าถูกส่งมาให้ดูงานที่นี่เมื่อสองอาทิตย์ก่อนเขาก็กินมันเกือบทุกวันไม่มีผิดหวังเลย





    ยืนรอรับของที่สั่งอยู่หน้าเคาท์เตอร์ไม่นานก็ได้ 

    ชายหนุ่มเดินเลี่ยงออกมาจากเคาท์เตอร์เพื่อหวังจะหาที่นั่งดื่มด่ำบรรยากาศในวันคริสต์มาสอีฟ 

    เขาเลือกที่นั่งติดกระจกแนวยาวเพื่อสามารถมองออกไปด้านนอกที่ตอนนี้เริ่มมีหิมะตกลงมาบ้างแล้ว 


         ตามพื้นถนนมีสีขาวของหิมะประปราย ต้นไม้ใหญ่ก็ผลัดใบจนไม่มีใบเหลืออยู่บนต้น แต่ดีที่มีหิมะปกคลุมตามกิ่งก้านอยู่บ้างไม่งั้นคงจะดูแล้งแย่ แต่ผิดกลับต้นสนที่ยังคงมีใบแถมยังมีไฟสีส้มประดับไว้อีก ผู้คนที่เดินผ่านไปมามีทั้งที่มาเป็นคู่เดินจับมือกัน แต่งตัวคล้ายๆกัน เดินหยอกย้อกันไปจนลับสายตาดูมีความสุข หรือมาแบบครอบครัวเด็กผู้ชายตัวน้อยขี่คอพ่อ ส่วนแม่ที่เดินอยู่ข้างๆก็จับมือเด็กผู้หญิงที่โตกว่าเอาไว้ หรือแม้แต่ที่มาคนเดียวแบบเค้าก็มีถมเถไปแต่ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยสนใจบรรยากาศดีๆข้างทางซักเท่าไหร่เอาแต่กดๆจิ้มๆกับเครื่องมือสื่อสารของตัวเอง 


         ส่วนภายในร้านกาแฟที่ผมนั่งอยู่ตอนนี้ก็ตกแต่งได้ไม่แพ้บรรยากาศด้านนอกเลย เริ่มตั้งแต่หน้าประตูร้านที่มีมิสเซิลโทแขวนอยู่ ที่เคาท์เตอร์ไม้ด้านหน้าก็มีวางต้นคริสต์มาสเล็กๆไว้ใกล้ๆกันเป็นท็อปฟี่รูปร่างคล้ายไม้เท้าของคุณปู่ พนักงานของร้านก็ใส่หมวกซานต้า ริมซ้ายของร้านมีต้นคริสต์มาสต้นใหญ่รอบๆต้นประดับด้วยไฟ กล่องของขวัญ ท็อปฟี่ ลูกบอลเต็มไปหมด แถมทางร้านยังมีกระดาษเล็กๆให็บรรดาลูกค้าที่มาใช้บริการเขียนอวยพรแล้วไฟแขวนไว้บนต้นได้อีกด้วย


    เมื่อชื่นชมกับบรรยากาศภายในร้านจนพอใจแล้วเขาก็หันกลับไปสนใจแก้วโกโก้ต่อ แต่ระหว่างที่หันเพียงเสี้ยววินาทีสายตาเขาเผลอไปสบกับผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่นอกร้าน เขาไม่ได้คิดอะไรเลยกลับมาสนใจกับโกโก้ร้อนตรงหน้า


    กริ้ง~


    "อเมริกาโน่เย็นแก้วนึงครับ"


    ใครกันที่สั่งของเย็นๆในเวลาแบบนี้ นี่เดือนธันวาคมนะ ข้างนอกหิมะก็ตกหนาวจะตายยังจะกินของเย็นๆอีก ประหลาดคนแฮะ ชายหนุ่มในแต่คิดในใจจนไม่ได้สังเกตว่าเก้าอี้ทรงสูงข้างๆมีผู้มาใหม่จับจองแล้ว





    "เฮ้ย!! ขอโทษครับๆ" ชายหนุ่มจะหยิบมีดกับส้อมมาหั่นขนมปัง แต่สงสัยคงออกแรงมากไปหน่อยขนมปังที่หั่นไว้เลยกระเด็นไปตกโดนขาคนข้างๆ เขาละล้ำละลักขอโทษขอโพยแทบไม่ทัน


    "เอ่อ ไม่เป็นไรครับ นิดเดียวเอง" คนมาใหม่พูดแบบไม่เป็นไรจริงๆ เพราะมันก็โดนเขาแค่นิดเดียว เศษเค้กที่หล่นจากช้อนมาโดนก็ถูกชายหนุ่มปัดออกให้หมดแล้ว


    "ขอโทษด้วยนะครับ ผมไม่ระวังเอง" ชายหนุ่มเงยหน้ามามองแล้วคิดในใจว่าเป็นคนเดี่ยวกันกับคนนอกร้านเมื่อกี๊นี้


    "ครับๆ ดีแล้วที่ไม่ใช่แก้วนั้นที่ตกลงมานะ" ชายหนุ่มร่างสูงพูดพร้อมพยักหน้าไปยังแก้วโกโก้ร้อนขอองอีกคนพลางยิ้มน้อยๆ


    "โห คุณ ถ้าแก้วนี่ตกมานะผมคงชดใช้ไม่หมดแน่ๆ เพราะกางเกงของคุณดูมีราคาน่าดูนะนั่น"


    "ก็ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ" 


    "อ่า ครับ"


    เกิดความเงียบอยู่ชั่วขณะหนึ่งก่อนที่ชายที่มาใหม่จะเอยลา


    "งั้น ผมกลับก่อนนะครับ" ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนพร้อมแก้วกาแฟในมือ


    "โชคดีนะครับ" 


        ชายคนนั้นเดินออกจากร้านไปแล้ว แต่คนที่นั่งอยู่ก็ยังคงมองไปที่ที่นั่งข้างๆ 

    เขาก็ไม่รู้ว่าไปสนใจทำไม ไม่รู้ว่าทำไมถึงอยากกลับบ้านซะตอนนี้ 

    แถมยังมีความรู้สึกเหงาๆแปลกๆเกิดขึ้นมาอีก 

    ทั้งๆที่เพิ่งเคยเจอกันครั้งแรกแท้ๆนะ...


    กริ๊ง~


    "เอ่อ โทษนะครับ เมื่อกี๊ผมก็ลืมถามชื่อคุณไปเลย" หืม? ใครวะ เงยหน้าขึ้นมาก็พบกับคนที่เดินออกจากร้านไปแล้วกำลังยืนอยู่ข้างๆเค้า บนขมับมีเหงื่อชื้นน้อยๆ กับอาการหอบหายใจแรงทำให้รู้เลยว่าเค้าวิ่งกลับมา 

    แล้ว...จะวิ่งกลับมาเพราะแค่ถามชื่ออ่านะ 


    "ผมชื่อภัทร แล้วคุณ.."


    "ผมชื่อกร"


    ผมมองหน้าเค้าเป็นเชิงถามว่าที่วิ่งมาเนี่ยมีอะไรหรือเปล่า กรทำท่ายึกยักนิดหน่อยเหมือนมีอะไรจะพูด


    "คือ ว่า เอ่อ ผม..เพิ่งนึกได้ว่าอีก 20 นาทีรถไฟเที่ยวสุดท้ายจะออกแล้ว ผม..."


    "......."


    "ผมจะถามว่าภัทรไม่กลับบ้านหรอ คือหมายถึง กลับด้วยกันไหม... น่ะครับ"


    สีหน้าน้ำเสียงที่ดุูขลาดเขินทำให้คนฟังยิ้มนิดๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วกรชับเสื้อโค้ทให้เข้าที่เข้าทาง


    "นึกว่าจะไม่ถามซะแล้ว กลับซิครับ"


    "จริงๆแล้วผมเอารถมา ให้ผมไปส่งที่บ้านไหมครับ?"


    "เอาซิ"


    .....


    ...


    .


    "เดี๋ยวกรจอดตรงรั้วสีขาวข้างหน้านะ" กรค่อยๆเหบียบเบรคจอดลงตรงหน้าบ้านหลังเล็กประตูรั้วสีขาว ต้นไม้ที่อยู่สวนหน้าบ้านประดับประดาเต็มไปด้วยไฟสีส้ม ทำให้บ้านหลังเล็กๆที่ถูกหิมะปกคลุมเล็กน้อยนี้ดูน่ารักขึ้นทันตา


    "บ้านน่ารักดีนะ"


    "ใช่ไหมล่ะ พ่อผมเป็นคนนออกแบบเอง แบบว่าสร้างไว้เป็นเรือนหอให้แม่เค้าน่ะ" ประโยคหลังนภัทรพูดยิ้มๆด้วยความภูมิใจในบ้านหลังนี้ 


    "กรจะเข้าบ้านเราก่อนไหม แต่นี่ก็ดึกแล้วนะค้างบ้านเราก็ได้นะ" 


    "อ่า ไม่เป็นไร ขอบคุณมาก" กรพูดขึ้นมาด้วยความเกรงใจ


    "อืม งั้นผมเข้าบ้านก่อนนะ ขับรถดีๆล่ะ" นภัทรพูดจบก็ลงไปยืนรอข้างๆรถ


    "ช่วงบ่ายๆภัทรว่าหรือเปล่า"


    "อืมมม ก็ว่างนะ มีอะไรหรือเปล่า"


    "คือ ผมอยากซื้อผ้าพันคอให้คุณแม่น่ะ อยากให้ภัทรช่วยเลือกให้หน่อย แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะ ผมไปคนเดียวได้"


    "ได้ซิ ได้อยู่แล้ว" 


    "โอเคครับ งั้นเดี๋ยวผมมารับตอนบ่ายโมงนะ"


    "โอเค~ แล้วเจอกัน"


         กระจกรถถูกเลื่อนปิดลงไปแล้ว นภัทรโบกมือลากร คนที่อยู่ในรถก็โบกมือน้อยๆก่อนจะขับรถออกไป

    ร่างบางมองจนรถเลี้ยวออกไปก่อนจะเดินเข้าบ้านด้วยรอยยิ้มที่ยากเกินจะกลั้นเอาไว้


    -END-




    แด่บรรยากาศที่ร้อนมากกกกกกกกกกของประเทศไทยค่ะ ฮ่าๆ

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×