รักสองเรามาพบกัน

คุณเคยฝันถึงใครสักคนโดยที่ไม่รู้จักไหม... ฉันพบผู้ชายคนนึงในฝันทุกคืน ฉันจะเรียกว่าฝันดีได้ไหมนะ

"จับมือฉันสิ" เขาพูดขึ้นหลังจากที่ฉันลืมตาขึ้น ในโลกๆ โลกนึงที่งดงาม เขายื่นมือมาตรงหน้าฉัน ในขณะที่ฉันนอนอยู่บนผืนหญ้า ฉันยื่นมือไปสัมผัสกับเขา เขาดึงฉันขึ้นทันที

 "คุณโลเวล" ฉันพูดขึ้นก่อนจะหันมองรอบๆ ผีเสื้อหลากสีต่างบินว่อน พร้อมกับสายลมที่เย็นเอื่อยๆ "ที่นี่สวยจังเลยค่ะ"

 "เธอชอบงั้นหรอ มันดูฟรุ้งฟริ้งไม่เข้ากับฉัน" เมื่อคุณโลเวลพูดจบฉันก็หัวเราะออกมาเสียงดัง "เธอหัวเราะอะไรงั้นหรือสาวน้อยเอ็มม่า"

 "ก็หัวเราะคุณโลเวลไงค่ะ ฟรุ้งฟริ้งนี่นะ ฮ่าๆ คุณไปเอาคำพูดนี้มาจากไหนกัน" คุณโลเวลเอามือจับท้ายทอยดูเขินๆ ก่อนจะพูดกับฉันว่า

 "โลกเธอเค้าพูดกันไม่ใช่หรอ " คำพูดของเค้าทำให้ฉันขมวดคิ้ว คุณโลเวลไปโลกฉันได้งั้นหรอ เค้าไม่เคยพูดเรื่องนี้ขึ้น ฉันจ้องหน้าคุณโลเวลนานเกินไป นั่นทำให้ฉันเห็นว่าคุณตรงหน้าแก้มแดงถึงใบหู "มีอะไรติดหน้าฉันหรอ" คำพูดนั้นทำให้ฉันละจากใบหน้าที่หล่อเหลาราวเจ้าชายในเทพนิยาย  แต่คุณโลเวลทำสิ่งไม่คาดคิดนั่นคือโน้มหน้าลงมาหาฉันเรื่อยๆ ทำให้ฉันตัวแข็งทื่อ จะเป็นเหมือนในนิยายหรือเปล่านะ ที่จ้องกันนานเกินไปจะโดนจูบน่ะ คุณโลเวลโน้มหน้าลงมาเรื่อยๆก่อนได้ยินเสียงข้างหูว่า "เต้นรำกันไหม"

   "คะ ค่ะ" เสียงเพลงคลอมาเบาๆตามลม ทำให้คุณโลเวลโค้งตัวลงเหมือนขออนุญาติเต้นรำกับฉัน ฉันวางมือกับผู้ชายที่หน้าตาราวกับภาพวาดในฝันของสาวๆหลายคน เรายิ้มให้กัน ฉันไม่อยากออกจากฝันนี้เลย ฉันอยากอยู่กับเขา ตลอดไป เขาเอามือมาปาดน้ำตาฉัน ที่ไม่รู้ว่าไหลออกมาตอนไหน

  "ต่อจากนี้ไป ฉันจะรอเธอในฝันทุกวัน อย่าห่วงเลยคนดี เธอควรใช้ชีวิตที่โลกของเธอให้คุ้ม แล้วฉันจะรอราตรีที่มืดมนเพื่อพบเธอ พบเธอคนเดียว เอ็มม่าของฉัน" เขาจุมพิตที่หน้าผากของฉัน ก่อนฉันจะเห็นเขาลับสายตาไป