รักนี้...นิรันดร์

บทที่1ออกเดินทางตามหาฝัน 1

ฉัน นางสาว รวงข้าว ภิเสกสันต์ หรือเพื่อนๆ เรียกสั้นๆ ว่า ยายข้าวเหนียว เพราะฉันเป็นคนประหยัดและอดออมแต่เพื่อนๆ กับว่าฉันเป็นคนขี้เหนียวไปเสียได้ ตอนนี้ฉันกำลังอยู่บนรถทัวร์สายกรุงเทพ – แม่สอด เพื่อจะไปเที่ยวจังหวัดที่มีความหลากหลายทางชาติพันธ์ เพราะฉันคือ…นักวิชาการอิสระค่ะ ซึ่งตอนนี้ฉันกำหลังศึกษาเกี่ยวกันความเป็นอยู่ของกลุ่มคนชายขอบและความเหลื่อมล้ำทางสังคมอยู่ค่ะ ครั้งนี้ก็มาแบบสายเดี่ยวโดยไม่มีกลุ่มเพื่อนมากวนใจค่ะ  สมุดโน้ตเล่มใหม่ที่ใช้เขียนเรื่องราวในจังหวัดตากถูกปิดลงพร้อมกับหญิงสาวน่าตาน่ารัก ที่ทีวงหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโต จมูกเรียวเล็กและมีริมผิวปากสีชมพูจิ้มลิ้ม ผิวขาวอมชมพูและมีรูปร่างเล็กน่าทะนุถนอมปิดเปลือกตาลงเพื่อพักผ่อนเตรียมพร้อมร่างกายสำหรับลุยงาในจังหวัดตาก ที่หล่อนกำลังจะเดินทางไปถึงในเย็นวันนี้

 เวลา 15.48 น. ตอนนี้ฉันก็มาถึงสถานีขนส่ง จังหวัดตากแล้วค่ะ ฉันวางแผนว่าจะเที่ยวในตัวเมืองตากสัก 5-6 วันและหลังจากนั้นก็จะไปอยู่ที่อำเภอแม่สอดอีก 1เดือนเต็มๆเพื่อศึกษาความเป็นอยู่ของกลุ่มคนชายขอบอย่างเต็มที่ทั้งในตัวอำเภอแม่สอดและอำเภอใกล้เคียง…แล้วตอนนี้ฉันกำลังเพ้ออะไรอยู่เนี่ย ฉันต้องรีบไปโรงแรมที่ฉันจองไว้ซิ มันอยู่ตั้งไกลจากขนส่งนี้น่ะ สวัดดีจังหวัดตากจ๊ะ…รวงข้าวมาถึงแล้วนะ

 ณ โรงแรมสวนสิน การ์เด้น รีสอร์ต  ซึ่งเป็นโรงแรมที่อยู่ในตัวเมืองตาก ราคาคืนละ 350 บาท บรรยากาศก็ค่อนข้างดี ห้องพักก็สะอาด ซึ่งรวงข้าวก็ได้โทรจองห้องพักไว้ก่อนแล้วก็เลยไม่มีปัญหาเรื่องที่พัก

เฮ้ย ถึงซักที่เหนื่อยเป็นบ้าเลย ขออาบน้ำให้สดชื่นแล้วหาอะไรอร่อยๆ กินก่อนค่อยมานั่งคิดว่าจะเที่ยวที่ไหนดี ในขณะอาบน้ำรวงข้าวก็อาบน้ำไปร้องเพลงไปทำให้เธอสดชื่นขึ้นมากเลยทีเดียว “ ไปเที่ยวเมืองตากกันไม ฉันจะเป็นไกด์นำเที่ยว ลืมไม่ลงเลยเชี่ยวถ้าคุณไปเที่ยวเมืองตาก”  เมื่ออาบน้ำเสร็จรวงข้าวก็แต่งตัวเพื่อออกไปหาอะไรกิน โดยเธอเลือกใส่กางเกงขายาวนุ่งสบาย ใส่เสื้อยืดตัวหลวม  วันนี้จะกินให้พุงกางเลย รวงข้าวคิดในใจ  เมื่อกินอาหารจนอิ่มแทบจะเดินไม่ไหว รวงข้าวก็เดินลากขากลับโรงแรมเพราะกินอิ่มจนลุกจากโต๊ะแทบไม่ไหวพรางบ่นกับตนเองว่าไม่น่ากินเยอะขนาดนี้เลยและระหว่างทางที่ใกล้จะถึงโรงแรมแล้วรวงข้าวก็เจอกับจิ๊กโก๊ 2 คน  ว่าไงจะน้องสาวคนสวยจะไปไหนจ๊ะ จิ๊กโก๊ผมแดงพูดขึ้นและจิ๊กโก๊อีกคนก็เสริมขึ้นว่า ให้พี่ไปส่งไมจ๊ะกลับคนเดียวอันตรายนะจ๊ะ ไม่ต้องมายุ่งกับฉันหลบไป แฟนฉันเป็นตำรวจนะอยากให้ฉันฟ้องแฟนฉันหรือไง อุ้ย กลัวจังเลยรีบโทรฟ้องสิจ๊ะช้ากว่านี้อาจจะไม่ทันการนะคนสวย ไม่พูดเปล่าแต่กลับเดินเข้าหาหล่อน รวงข้าวรู้ว่ามันไม่เชื่อแน่แล้วจึงหันหลังกลับไปทางเก่าพร้อมกับ ตะโกน ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย ในขณะที่กำลังวิ่งอยู่ ปากก็ตะโกนขอความช่วยเหลือโดยไม่ได้ดูทางจึงทำให้รวงข้าวสะดุดกับก้อนหินล้มลง  2 จิ๊กโก๊เห็นดังนั้นก็หัวเราะ ฮ่า ฮ่า  ฮ่า วอมร่างกายพร้อมแล้วใช่ไมจ๊ะ ทีนี้ก็ถึงเวลาออกกำลังกายจริงเสียที มาม๊ะ แล้วไอ้จิ๊กโก๊ คนที่พูดก็ล้มลงไป จิ๊กโก๊อีกคนก็ถูกต่อยปากอย่างจัง จากนั้นก็ได้ยินเสียงกังวาน น่าเกรงขามของผู้ชายคนนั้น รีบไสหัวของพวกแก่ไปสะก่อน ก่อนที่แก่จะได้เข้าไปอยู่ในคุก จิ๊กโก๊ทั้ง 2 คนจึงรีบลนลานวิ่งจากไป รวงข้าวซึ่งตอนนี้ลุกขึ้นยืนแล้วรีบกล่าวขอบคุณเขา ขอบคุณนะค่ะที่ช่วยฉันไว้  ไม่เป็นไรหรอก ทีหน้าทีหลังก็หันระวังตัวบ้างเป็นผู้หญิงเดินกลางค่ำกลางคืนคนเดียวมันอันตราย พูดจบเขาก็รีบเดินจากไป เอ่อ…คุณ  คุณค่ะรอก่อนค่ะคุณ แต่เข้าก็ไม่ได้หันกลับมาทางหล่อนเลย ผู้ชายอะไรไม่มีน้ำใจเลย จะไปส่งเราให้ถึงโรงแรมก็ไม่ได้ จะช่วยก็ช่วยไม่ตลอดรอดฝั่ง รวงข้าวบ่นพร้อมกับถอดหายใจ เฮ้ย… แล้วรีบเดินกลับโรงแรมเพราะกลัวว่าจิ๊กโก๊ 2 คนนั้นจะกลับมา