วีระกรรมสะเทือนใจ

เนื้อเรื่อง

วันนี้มันเป็นวีระกรรมที่สะเทือนใจมากกกกกก...ก...ก...

ก็คือว่า...ใครเคยกินขนมในห้องบ้าง...ยกมือขึ้น!!!!

ใช่แล้ว...หลายคนคงจะเคยกินขนมในห้องเรียน...เป็นเรื่องธรรมดา(สำหรับบางคน)

ซึ่งเราเองก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน...และเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้...คงจะทำให้เรา...

เลิกกินขนมในห้องเรียนไปอีกนาน..น...น...

ก็คือ...วันนี้...ในคาบเรียนที่ 8 คุณครูประจำชั้นของเราเข้ามาสอน

ซึ่งก่อนหน้านั้น...มีเพื่อนคนนึงเตือนว่าครูจะมาค้นถังขยะ

(ซึ่งตอนกลางวัน...เรากับเพื่อนๆ ขึ้นมากินไข่ต้มที่จะนำมาทดลองวิทยาศาสตร์แล้วเกิดยกเลิกกระทันหัน
ก็เลยขึ้นมาซัดกันบนห้องจนหมด...แล้วมันก็มีกลิ่นซอสหลงเหลืออยู่ด้วย...)

เรากับเพื่อนก็เลยรีบช่วยกันเก็บหลักฐานให้มิดชิดที่สุด...โดยการเอากระดาษที่ไม่ใช้มาห่อเปลือกขนม(รวมทั้งเปลือกไข่ต้มด้วย...)แล้วก็แม็คซะดิบดี...แล้วก็ช่วยกันขยำกระดาษโรยหน้าไปด้วย...

แต่เมื่อครูเข้ามา...ก็เดินตรงมาที่ถังขยะทันที...และคุ้ยดูถังขยะอย่างเมามัน...แล้วก็เจอห่อต้องสงสัย
เลยสั่งให้เพื่อนที่นั่งใกล้ถังขยะมากที่สุดหยิบห่อนั้นขึ้นมาดู...และก็พบว่า....เป็นห่อเปลือกไข่ต้ม(ที่เราซัดกันไปกับเพื่อนหมาดๆ)

แล้วครูก็เดินไปที่หน้าห้องแล้วถามว่า...ใครกินขนมในห้องวันนี้...เราก็เลยลุกขึ้นพร้อมกับเพื่อนๆ ของเราที่ร่วมแจมด้วยกัน...และคนอื่นๆ อีกประมาณ 2-3 คน...

ทีนี้ครูก็เลยถามว่า..ใครกินขนมในห้อง...ก็เลยค่อยๆ ลุกกันทีละคน(หรือเป็นกระจุก)
จนพบว่า...ทุกคนกินขนมในห้องกันหมด...มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไม่ได้กิน  (มีคนในห้องทั้งหมด 48 คน)
แล้วจากนั้นครูก็บอกให้นั่งลง...ยกเว้นพวกเรานี่แหละ

จากนั้นครูก็ถามว่า...ใครเอาขนมมาวันนี้...ก็เลยมีคนลุกขึ้นมาอีก...ประมาณเกือบ 10 คน

แล้วครูก็ไต่ถามบางคนว่าเอาอะไรมา...พอถามเสร็จครูก็เรียกหัวหน้าห้องออกมาพร้อมกับรองหัวหน้า
แล้วก็ทำท่าเหมือนกับจะตี...พร้อมกับพูดว่าครูจะตี 2 คนนี้...พร้อมกับที่หัวหน้าห้องและรองต่างก็ปล่อยโฮออกมาทั้งคู่...และจากนั้น...(เกือบ)ทุกคนในห้องก็ร้องไห้เช่นกัน...ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือเราด้วย...

ทุกคนต่างบอกว่า..ถ้าจะตีก็ให้ตีทั้งหมด...แต่ครูไม่ยอม...แล้วก็บอกว่าครูจะให้ใบทันบนกับทั้ง 2 คนนี้
และจะไม่มีสิทธิ์เข้าร.ร.มาแตร์ฯด้วย...

ในขณะนั้นสถานเริ่มเต็มไปด้วยคราบน้ำตาบนใบหน้าของนักเรียนเกือบทั้งห้อง...ซึ่งเราก็ไม่แพ้กันเลย

แต่หลังจากนั้นครูก็ไม่ตีและบอกว่า...หัวหน้าห้องก็เหมือนกับตัวเเทนครู...แล้วก็อะไรอีกก็ไม่รู้...เรามัวแต่ร้องไห้...เลยไม่ได้ฟัง

แล้วครูก็บอกให้ทั้ง 2 คนไปรออยู่หน้าห้อง...แล้วครูก็อบรมอะไรสักพักแล้วก็เดินออกไป...เพื่อให้ใบทันบนกับทั้ง 2

พอครูออกไปแล้วเราก็นั่งลง  แล้วเพื่อนคนนึงก็บอกกับเพื่อนคนที่มาเตือนในตอนแรกในทำนองว่า...คนๆนั้นเป็นคนที่ไปบอกครูว่ามีคนกินขนมในห้อง...แต่เพื่อนคนนั้นกลับปฏิเสธ...แล้วก็บอกว่าตนไม่รู้เรื่อง...แล้วเพื่อนคนที่พูดขึ้นมาก็บอกอีกว่า..."แกรู้จักคำว่า..มิตรภาพมั้ย" ซึ่งมันเป็ฯคำที่คมและเหมาะสมมากๆๆๆ

สักพักครูก็ขึ้นมาพร้อมกับเพื่อน 2 คนที่ไปกับครู...และใบเตือนที่เตรียมพร้อมสำหรับทุกคน...เราก็ได้ด้วย...และก็เขียนๆไป..แล้วก็ส่งมันขี้นไป...จากนั้นครูก็อบรมเรื่องนี้อีกสักพักแล้วก็สอนต่อ......

ซึ่งในขณะที่ครูสอนต่อนั้น...บางคนยังไม่หยุดร้องไห้เลย...เราก็เช่นกัน...ที่ร้องเนี่ยไม่ใช่เพราะอะไร...แต่เป็นเพราะว่าเราสงสารเพื่อนที่ต้องมารับกรรมแทนเรา...ซึ่งเราไม่ได้หวังที่จะไปเข้าร.ร.มาแตร์อยู่แล้ว...คงจะไม่เป็นไร...แต่คนที่เค้าอยากจะไปก็เลยต้องพลาดหวังเพราะเราเนี่ย...มันทำให้เรารู้สึกผิดมากๆๆๆๆ

แล้วพเลิกเรียน...เราก็มาคุยกับเพื่อนอีกห้องหนึ่ง...(ซึ่งก็โดนแบบนี้เหมือนกัน)เพื่อนบอกว่า...ถ้าเป็นเด็กประพฤติดีคงจะได้ละเว้นแหละ..เราก็ค่อยเบาใจหน่อย...เพราะทั้ง 2 คนนี้ก็ความประพฤติดี...คงจะได้เข้าแน่

ที่เราเอาเรื่องนี้มาลงเนี่ยเราหวังว่าคงจะเป็นเครื่องเตือนใจได้อย่างดีทีเดียว...และก็หัวงว่าเพื่อนที่อ่านเรื่องนี้จนจบคงจะไม่ไปทำให้คนอื่นที่เรารักหรือไม่รักต้องเดือดร้อนนะ...

---