วิวาห์ร้อนพินัยกรรมรัก

สรรพนาม ปู่ ที่นำอยู่หน้าชื่อ ทำให้เพ็ญนภาปฏิเสธการแต่งงานทันที เพราะคิดว่าต้องแต่งกับคนอายุมาก ที่ผ่านมาเคยเห็นคนแต่งงานกับคนอายุคราวพ่อก็ว่าหนักแล้ว แต่เธอจะก้าวล้ำไปกว่านั้นมาก แล้วมีหรือที่เธอจะยอม

แต่เพราะวิมาลาผู้เป็นแม่ ที่กำลังถูกบีบให้ออกจากตำแหน่งประธานบริษัท เพราะจำนวนหุ้นไม่เพียงพอ จึงบังคับให้เพ็ญนภาแต่งงานกับปู่เล็กทั้งๆ ที่กำลังจะแต่งงานกับ ‘อันนพ’ ลูกของ ‘นัฐดนัย’ อยู่แล้ว

‘กรกฏ สุรสิงห์ขร’ หนุ่มหล่อนักเรียนนอกวัยย่างสามสิบสี่ ลูกชายคนเล็กของหลวงสุรสิงห์ขร ซึ่งเป็นลูกหลงที่เกิดกับภรรยาเอกในตอนที่คุณหลวงอายุร่วมหกสิบ ทำเอางงกันเป็นไก่ตาแตกกันทั้งบ้าน เขาจึงเกิดมาท่ามกลางความเกลียดชังของทุกคน เพราะเหมือนเกิดมาเพื่อเป็นตัวหารสมบัติของพี่ชาย และความสงสัยที่ว่า เขาจะเป็นลูกของคุณหลวงจริงๆ หรือเปล่า

กรกฎขยับเข้าใกล้หญิงสาว “บอกไว้ก่อนนะถ้าจะคิดว่าแต่งงานแค่ในนามละก็ อย่าได้คิดว่าจะเป็นแบบนั้น เพราะฉันเอาจริง” กรกฎยกยิ้มมุมปาก พลางหลุบสายตามองเนินอกหญิงสาวอย่างตั้งใจให้อีกฝ่ายเห็นว่ามอง

เพ็ญนภาสบตาอย่างท้าทาย หญิงสาวขยับคอเสื้อให้กว้างขึ้นอีก พร้อมกับส่งยิ้มกวนๆ “ถ้าคิดว่าทำอย่างที่พูดได้ ก็ลองดู ฉันรับรองคุณไม่ได้แก่ตายแน่ๆ”

กรกฎขยับหน้าเข้าใกล้อีก “ฉันเป็นปู่เธอนะ พูดจาให้มันมีมารยาทหน่อย”

เพ็ญนภาขยับหน้าเข้าใกล้เขาบ้างจนริมฝีปากเกือบจะชิดติดริมฝีปากของชายหนุ่ม ใกล้ชนิดที่ได้ยินเสียลมหายใจชัดเจน “ปู่ที่ไหน เขาจ้องจะเคลมหลานสาวกันคะ”

กรกฎเป็นฝ่ายดึงหน้าออกก่อน เพราะกลัวว่าจะห้ามใจเอาไว้ไม่ไหว เขามองหญิงสาวยิ้มๆ อย่างรู้สึกดี ที่จากนี้ไปชีวิตจะไม่น่าเบื่ออย่างที่เป็นมาอีกแล้ว เจ้าของสวนป่าสุรพนาลุกขึ้นไปหยิบวิทยุสื่อสารมาแนบปากขณะที่สายตายังจ้องเพ็ญนภาเขม็ง

“เรียกคนงานทั้งหมดมาประชุมกันที่โรงอาหาร แล้วบอกทุกคนด้วยว่าวันอาทิตย์หน้าฉันจะแต่งงาน ให้คนงานทุกคนมาร่วมงานด้วย” เขาคลี่ยิ้มบางๆ ให้หญิงสาวที่จ้องหน้าเขาอยู่ “ทันทีที่เข้าหอ เธอเสร็จฉันแน่ ฉันเอาหัวเป็นประกัน”

เพ็ญนภามองยิ้มๆ โดยที่ไม่ได้พูดอะไร แต่คิดในใจว่า ‘หัวนายได้ลงมากองที่พื้นชัวร์ ถ้าคิดจะทำแบบนั้น’