สงครามเวหา ล่าทะลุโลกออนไล

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 2 เกม..ออน..ไลน์ ?

            "........." ชายหนุ่มถึงกับพูดอะไรไม่ออกเมื่อเห็นแถวคนที่มาต่อแถวรอซื้อเกม 'สงครามเวหา'อยู่หน้าอาคารโลหะสีเงินที่ใช้วัสดุก่อสร้างจากนอกโลกมาสร้าง แถวคนยาวเหยียดราวกับตัวหนอนทำเอาชายหนุ่มถึงกับท้อไปเลยเพราะดูจากความเร็วในการซื้อแล้ว หากไม่มีปาฏิหารย์หรือเส้นไม่ใหญ่พอเขาคงจะซื้อเจ้าเกมนี่ได้ในอีก 5 วันให้หลังเป็นแน่
          
             " พี่ชายๆ พี่มาตอนนี้ก็คงต้องรออีกนานล่ะนะ ผมมารอซื้อเกมนี้ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วนั่นแหละ "  เด็กหนุ่มที่ยืนต่อแถวคนนึงเอ่ยกลั้วหัวเราะกับสีหน้าปุเลี่ยนๆของชายหนุ่ม คำพูดของเขายิ่งทำให้ชายหนุ่มปลงหนักกว่าเดิม

           " เฮ้ ! นั่นใช่สุซาคุรึเปล่าน่ะ ?  ทางนี้ๆ มานี่เลยๆ " แต่ชายหนุ่มก็ต้องแปลกใจเมื่อมีคนเรียกเขาจากในอาคารประหลาดนั่น เมื่อหันไปก็พบว่าเป็นเพื่อนร่วมรุ่นสมัยเรียนมัธยมปลายที่ชื่อว่า "มัตซึโมโตะ ทาเคชิ" นั่นเอง สมัยเรียนนับได้ว่าเป็นคู่แข่งกับเขาเลยทีเดียว ว่าแต่หมอนี่เรียกเขาไปทำไมกันนะ?
        "ไง " สุซาคุทักตอบเรียบๆ
         " มาซื้อเกมนี้เหมือนกันล่ะสิ ว่าแต่....นายเล่นเกมออนไลด้วยเหรอ?ไม่ยักรู้มาก่อนเลยแฮะ " ทาเคชิเอ่ยคาดเดาแบบสุ่มๆซึ่งมันก็ถูกซะด้วย เขามองทาเคชิอย่างมึนงงว่ารู้ได้ไงว่าจะมาซื้อเกมนี้?
     "มาต่อแถวรอถึงที่นี่แล้ว  ไม่ซื้อก็บ้าแล้ว " ทาเคชิหัวเราะท่าทางของสุซาคุก่อนจะอธิบายถึงเหตุผลที่เขารู้
" ......... จริง " สุซาคุพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
    "แล้วนี่นายซื้อได้รึยังพวก ?" ทาเคชิเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเป็นใยจนน่าผิดสังเกตุ แต่ด้วยความดีใจที่ได้เจอคนรู้จักทำให้
สุซาคุไม่ทันได้ใส่ใจนัก จึงพลาดไปอย่างไม่น่าให้อภัยเลยทีเดียว
"ยัง " เขาตอบด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะผงะเมื่อทาเคชิหันไปหยิบกล่องห่อของขวัญอย่างดีมาให้ เมื่อรับมาจึงรู้ว่าข้างในกล่องนั้นหนักอึ้งแสดงว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ข้างใน อีทั้งยังน่าจะเป็นเครื่องจักรอีกด้วย
"รับไปสิ ถือว่าเป็นของขวัญที่เราได้มีโอกาศพบกันอีกครั้ง " ทาเคชิเอ่ยด้วยรอยยิ้มลี้ลับ ก่อนจะผละจากที่หน้าอาคารไปยังเคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์ราวกับว่ามีงานเยอะไม่ว่างมาคุยอะไรได้อีก
" พิลึกคนแฮะ " สุซาคุเอ่ยพึมพำเบาๆก่อนจะเปิดดูและพบว่า มันคือ........!!!

.......................................................................................................................................................................................................................
......ที่บ้าน....
"แกร็กๆๆ" สุซาคุแกะห่อกระดาษห่อของขวัญออกแบบไม่ปราณีตนัก เขารีบแกะมันแบบลวกๆเพื่อที่จะได้เอาของข้างในออกมา
"อันนี้ต่อกับ อันนี้ ส่วนอันนั้นต่อกับอันโน้น" ชายหนุ่มทดลองต่อสายไฟเข้ากับเครื่องอย่างมึนงง เพราะมันเป็นเครื่องที่มีความซับซ้อนมากมาย อีกทั้งยังมีสายอะไรต่อมิอะไรเต็มไปหมดทำเอาเขาหัวหมุนไม่น้อยเลยทีเดียว
" ว่าแต่ ..หมอนั้นนึกยังไงถึงได้ยกเครื่องเกมให้เลยแบบนี้กันนะ จะว่าเพราะสนิทกันก็ไม่ใช่ ออกจะเป็นคู่อริกันด้วยซ้ำ ..."
เขาคิดขณะต่อสายสุดท้ายเข้ากับแผงวงจรเครื่องที่ใช้เล่นเกม สงครามเวหา
"ช่างเถอะ เห็นแก่ที่ยกเครื่องให้ฟรี จะพยายามไม่สงสัยก็แล้วกัน " เขาคิดปลงๆก่อนจะเริ่มเดินเครื่องเกมตามคู่มือในห่อของขวัญ
"ต่อสายไฟ - เดินเครื่อง - ตั้งเวลา - สวมหมวกช่วยชีวิต-สนุกกับเกม ...มีแค่นี้ จะเรียกว่ามันตั้งง่ายดีหรือว่ามันตั้งลวกๆดีวะเนี่ย ช่างเถอะ  ... เดินเครื่อง!"...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~