คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Falling in Love T U S C A N Y [intro]
Falling in Love TUSCANY
คลุมถุงชน
กับ
เด็กกะโปโล
ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่า ช่วงอายุวัยทำงานใกล้จะก้าวเข้าเลข 3 อย่างเขาจะต้องมาเป็นคู่หมั้น
คู่หมายของเด็กอายุยี่สิบต้นต้น แต่นิสัยยิ่งกว่าเด็กอนุบาลสามก็ไม่ปาน ……เชว ซีวอน
ไม่เคยคิดไม่เคยฝัน ว่าชีวิตนี้จะมีคู่หมั้นคู่หมายเหมือนคนอื่นเค้า
ช่วงเวลาของการถูดริดรอนอิสรภาพกำลังจะเริ่มขึ้น ไม่นะ เด็กพึ่งจบใหม่ไฟแรงอย่างเค้ายัง
ต้องการอิสรภาพอยู่ยังไม่อยากถูกผูกมัดกับใคร .... อีฮยอกแจ
“ฮยอกแจ รีบกลับบ้านหน่อยนะลูกแม่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย” เสียงคุณแม่ดังลอดมาจากโทรศัพท์เครื่องหรู
“ครับแล้วจะรีบกลับนะครับ” เอ่ยตอบไป แต่สายตากลับจับจ้องอยู่ที่หนังสือในมือโดนไม่สนใจโทรศัพท์ ที่อีกฝ่ายกดวางไปแล้ว
“นี่ ฮยอกแจ เอากลับไปแปลที่บ้านก็ได้ ผมไม่ได้รีบร้อนเอาขนาดนั้นหรอกครับ” เสียงทุ้ม เอ่ยขึ้น เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กนักแปลหนังสือเล่มนี้มาตั้งแต่เช้าไม่ยอมลุกไปไหนจนตอนนี้ พนักงานแทบจะกลับกันไปหมดแล้ว
“ อ่า เหลืออีกนิดเดียวเองครับ คุณแทคยอน”
“ไม่ ไม่ต้องทำแล้วครับ” ไม่พูดเปล่าแถมยังยื่นมือมากวาดหนังสือลงอ้อมแขนแข็งแรงนั่นก่อนจะรวบรัดเสร็จศัพท์ว่าจะไปส่ง
“ผมเกรงใจครับ ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ คนกันเอง” ไม่พูดเปล่าก็ยื่นมือมาคว้าข้อมือบางๆ ของอีกคนไปติดไปด้วย
มีคนขับรถมารับ มาส่งไม่มีตรงไหนที่ไม่ดี
ยิ่ง เป็น BMW 5 Series ยิ่งสบายเข้าไปใหญ่
ถ้าไม่มีติดที่คนขับล่ะก็ ทุกอย่างดูดีมากเลยล่ะ
“ฮยอกแจครับ แวะไปทานข้าวกันก่อนไหม”
“ไม่ดีกว่าครับ”
“โธ่ หลายครั้งแล้วที่นะครับผมชวนทีไรฮยอกแจไม่เคยไปสักที” หล่อนะ แต่ไม่เปค ไม่ชอบอ่ะไม่ชอบบบบ
“พอดีว่าวันนี้คุณแม่เรียกกลับบ้านด่วนน่ะครับเอ่อ.. ไว้วันหลังนะ..”
“ไม่ต้องหรอกครับผมเข้าใจคุณฮยอกแจคงไม่เต็มใจ”
“ตามนั้นแหละครับขอบคุณที่มาส่ง” ประโยคสุดท้ายถูกส่งมาเป็นการบั่นทอนจิตใจของคนตัดเพ้อแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเพราะคนตัวเล็กประตูลงไปแล้ว
.,
.
.
.
.
.
ไม่ชอบ ก็ไม่ชอบ ยังไงก็ไม่ชอบตื้ออยู่ได้
ลากสังขารเดินเข้าบ้านมาแทบอยากจะปาหนังสือในมือลงพื้น
เอะอะก็หาว่าเขาน่ะเรียบร้อยน่ารักพูดจาดี
ก็แน่สิว่ะ พูดจาไม่ดีก็โดนไล่ออกมานั่งเช็ดเครื่องเพชรให้คุณแม่กันพอดี
“ คุณฮยอกแจคะ คุณหญิงรออยู่ที่ห้องอาหารรีบตามเข้าไปด่วนเลยคะ คุณหญิงท่านมีแขก”
ป้าเฮมี เดินมารับของในมือส่งให้เด็กรับใช้ก่อนจะดันหลังฮยอกแจให้เดินตรงเข้าไปในครัว
พอก้าวเข้าไปในห้องก็พบกับผู้ใหญ่ นั่งกันให้เต็มโต๊ธพร้อมกับแม่ของตัวเองที่นั่งยิ้มแป้นอยู่ตรงหัวโต๊ะ
“นั่งสิลูกฮยอกแจ” เมื่อได้ยิน ก้าวเรียวๆก็ก้าวไปยังเก้าอี้ประจำที่บัดนี้ข้างๆมีชายหนุ่มร่างสูง หน้าตาหล่อจับจองอยู่ก่อนแล้ว
“ฮยอกแจ นี่ คุณชเว จับได้มั๊ยลูก” พยักหน้ารับน้อยๆ ก่อนที่คุณแม่จะแนะนำอีกคนให้รู้จัก
“ส่วนข้างๆเราก็ พี่ซีวอนไงลูกที่เมื่อก่อนเคยมาบ้านเราบ่อยๆ”
“อ่อ สวัสดีครับพี่ซีวอน สวัสดีครับคุณป้าชเว” กล่าวทักทายไปตามมารยาทความจริงตอนนี้อยากระเบิดครัวหาของกินมากกว่าหิวไส้จะขาด
“ พอดีวันนี้...” ยังไม่ทันที่ คุณหญิงของตระกูลลีจะพูดจบ ลูกชายตัวดีก็ดันพูดแทรกมาก่อน
“เรื่องคุยเอาไว้ก่อนดีมั๊ยครับคุณแม่ ผมหิวใจจะขาด” ไม่กลัวแล้วเรื่องมารยาท สิ่งที่อยู่ในสมองตอนนี้คือ หิว หิว หิว และ หิวมาก
“เอ่อ....”
“ตามใจหนูฮยอกแจเถอะเธอ แกทำงานมาเหนื่อยๆคงอยากหาอะไรทาน” เมื่อได้หญิงคุณนายชเวพูดก็ยกยิ้มขึ้นมาอย่างชอบใจ
“หึ นิสัยเหมือนเด็ก” เสียงพึมพำข้างหูเหมือนที่จะว่าเค้าอยู่กลายๆ ทำให้อดไม่ได้ที่จะถาม
“ไม่ทราบว่าพี่ซีวอนมีปัญหาอะไรกับผมหรอครับ” พูดกลับไปพร้อมรอยยิ้ม ที่คิดว่าเสแสร้งที่สุด
“ใครเป็นพี่นาย”
“ก็คุณไงไม่เป็นพี่หรือจะเป็นพ่อหรือว่าจะปะ...” ยังไม่ทันเอ่ยจบพี่ซีวอนที่เคยคิดว่าหล่อ
กลับส่งวาจาร้ายกาจกลับมาว่า
“กำลังจะเป็นว่าที่สามีนาย!”
ความคิดเห็น