☆ Secret Room!!! (No entry) ☆

ลำดับตอนที่ #4 : : FOOL’S FAKE TEAR :

1. นิยามตัวละคร :: หนุ่มแว่นหน้ามึน แต่ผมไม่ซึนนะเออ!!!

2. ภาพตัวแทน ::
 

3. อธิบายลักษณะเพิ่มเติมจากภาพ :: หนุ่มน้อยเจ้าของดวงตาสีเงินเปล่งประกายเรืองแสงระยิบระยับ(?)ที่ซ่อนอยู่ภายใต้กรอบแว่นสีดำ เส้นผมสีดำล้อมกรอบใบหน้าน่ารักออกไปทางโมเอะนิดๆ แต่ดูยังไงก็ชายอยู่แล้ว ถึงจะหน้าเด็กไปหน่อยก็เถอะ ผิวขาวปานสโนไวท์กลับชาติมาเกิด(?) ส่วนสูงแตะร้อยเจ็ดสิบพอดิบพอดี ส่วนน้ำหนักแทบไม่กระดิกไปจาก 48 กิโลกรัมเลยแม้แต่น้อย

4. ชื่อ - นามสกุล :: นาเอซิส เรลัส

5. อายุ ::  18  ปี

6. เพศ/ รสนิยมความรัก :: ชาย แต่ก็น่าหนุกดีนะถ้ามีคนมาทักว่าเป็นผู้หญิง คุคุคุ #แอบจิตนิดๆ - -* / ชอบคนที่รับในความจิต(?) วิปริต(?) ผิดเพศ (อย่างหลังนี่ไม่ใช่นะ) และต้องเต็มใจเป็นหนูลองยาให้เขา

7. นิสัย :: หนุ่มแว่นที่มักทำหน้ามึนตลอดเวลา ไม่ว่าจะดีใจ เสียใจ เขิน โกรธ ฯลฯ ทำให้ดูเย็นชานิดๆ ออกแนวโมเอะซึนเดเระ ความจริงแล้วนาซิส(ชื่อเล่น)เป็นคนที่ตรงไปตรงมามาก คิดยังไงก็พูดอย่างนั้น จนมีคนอยากฆ่าหมอนี่บ่อยๆ แต่พอเจอหน้ามึนๆก็ติดดาเมจ ถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา แต่ก็ไม่มีใครอยากให้หมอนี่พูดมากหรอก ติดหนังสือมากกกกก เหมือนชีวิตนี้ถ้าเป็นไปได้จะแต่งงานกับหนังสือ อ่านได้ทุกประเภทตั้งแต่กระต่ายกับเต่ายันร้อยแปดวิธีฆาตกรรมอำพรางศพ แถมยังมีรสนิยมชอบอาศัยที่มืดๆอับๆ แถมยังบอกหน้ามึนว่า “มันรู้สึกสงบดี บางทีกลิ่นอับๆนี่ก็หอมดีเหมือนกันนะ คุคุคุ”  จะว่าหมอนี่ขวางโลกก็ได้อยู่ เพราะชอบไม่ชอบทำตามใคร สั่งอย่างทำอย่าง จนเละไม่เป็นท่า หรือจะบอกว่าโรคจิตก็ไม่เชิง เพราะบางทีก็ชอบโผล่มาเงียบๆให้คนตกใจเล่นๆ แล้วก็หัวเราะ “คิคิคิ,คุคุคุ(กรุณาจินตนาการเสียงสิบเอกคุรูรุแห่งกองทัพเคโรโระจะได้อารมณ์เป็นอย่างมาก)” แล้วก็จากไป ไอคิวอยู่ระดับอัจฉริยะเหนืออัจฉริยะ คือ ประมาณ 400 (เท่าจอมโจรคิดเลยแฮะ) มีความสามารถด้านการปรุงยา แต่ก็เป็นยาแบบฉบับนาเอซิส คือ ไม่ถึงตาย แต่ก็เกือบข้ามแม่น้ำสติชช์ ถึงแม้หมอนี่จะขวางโลกจนเกิดเรื่อง แต่ก็เขาที่แหละที่เป็นคนมาเคลียร์ทุกอย่าง

8.1 สิ่งที่ภูมิใจสุดๆ :: ส่วนสูงของตัวเอง (กว่าจะถึงร้อยเจ็ดสิบช่างลำบากยากเย็น...)

8.2 มันคือความรันทด :: การไปอยู่ที่ที่สว่างจนเกินไป (แสบตา...)  

8.3 สิ่งที่ทำให้ดีใจ :: ยาของตัวเองเกิดผลสำเร็จตามที่หวังไว้ (ไม่ถึงตาย แต่ก็เกือบข้ามแม่น้ำสติชช์) / การได้อ่านหนังสือ

8.4 สิ่งที่ทำให้โกรธ :: มีคนขัดขวางไม่ให้หนูทดลอง(?)กินยา (ต้องลำบากไปยัดเข้าปากเอง...)

8.5 สิ่งที่ทำให้เสียใจ/ร้องไห้ :: - (ไม่เคยเห็นนาซิสร้องไห้/เสียใจ แต่คงเป็นการที่ต้องมีคนตายด้วยที่ตนเองเป็นต้นเหตุ)

8.6 สิ่งที่ทำให้เขินอาย :: ? (ไม่เคยเขินอายมาก่อนในชีวิต แต่คงเป็นการที่มีคนชอบในยาของตัวเอง จะหน้าแดงแค่เสี้ยววินาที ก่อนกลับมาทำหน้ามึนเหมือนเดิม) 

8.7 ด้านน่ารักสุดๆ :: ก็ตอนหน้าแดงเพียงเสี้ยววินาทีนั่นแหละ แต่มองให้ทันล่ะกัน

8.8 เจอแบบนี้มาดหลุด :: การที่มีคนมาทำลายข้าวของสุดแสนสำคัญ(อุปกรณ์ปรุงยา หนังสือ) แค่นั้นแหละ มาดมึนๆจะหายไปฉับพลัน แล้วก็ค่อยๆแสยะยิ้ม หยิบเอามีด(มาจากไหนไม่รู้)ถือขึ้นเหมือนฆาตกรโรคจิต แล้วก็ไล่จี้ถามทีละคนๆ

9. เผ่าพันธุ์ :: มนุษย์..ที่ไอคิวสูงไปนิดและหน้ามึนไปหน่อย

10. ความสามารถ :: ฉลาดมากกกกกกกกกก / ปรุงยาได้ดีเยี่ยม

11. ข้อเสีย/ปมด้อย :: ก็ตามนิสัยมันอ่ะนะ ความขวางโลก+โรคจิต

12. เล็งบทแบบ... :: อือ...เอาแบบมามึนๆเลยก็ได้นะ แบบว่า อยู่ๆก็โผล่มาทำหน้ามึนใส่ไรงี้ 555+ แต่เรื่องบทนี่....แล้วแต่ยัดเถอะ เอามันไปไว้ซักส่วนของเรื่องล่ะกัน

13. เสนอแนะตัวเอง :: ถึงจะดูจิตๆ แต่นาเอซิสรักสัตว์ มีน้ำใจแก่คนแก่และเด็ก(อายุไม่เกินสิบปี)น้า~

>> อันเชิญตัวละครสแตนด์บายดูซิ ใส่คำตอบของตัวละครเลย <<

หน้าม้าคนที่ 1 หนุ่มหล่อดูดีมีชาติตระกูลเดินเข้ามายืนขรึม

“สวัสดี เจ้าคือคนที่อาณาจักรเมเจสต้าตามหาให้วุ่นใช่ไหม?”

# ดวงตาสีเงินคู่สวยมองคนถามด้วยสายตาอ่านยาก ใบหน้าน่ารักยังคงดูมึนๆตามประสาของเจ้าตัว ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงดูโรคจิตนิดๆ “คงไม่ใช่หรอก ไม่มีเหตุผลที่พวกเขาต้องจับข้าเลย ก็แค่ใช้เจ้าชายเป็นหนูทดลองยาตัวใหม่เอง คิคิคิ”

“....งั้นดูเหมือนข้าจะไม่มีธุระกับคนอย่างเจ้า ไม่ว่าเจ้าจะพูดจริงหรือเท็จ ข้าก็ไม่ชอบหน้าเจ้าเอาเสียเลย”

# ใบหน้าหนุ่มแว่นยังคงดูมึนๆอย่างเช่นเคย ก่อนจะเดินจากไปก่อน โดยทิ้งยาที่ทำให้ระเบิดแล้วจากไป  

หน้าม้าคนที่ 1 เมินแล้วจากไป

หน้าม้าคนที่ 2 สาวน้อยน่ารัก เดินจ้ำเข้ามาจ้องตาด้วยดวงตาไร้เดียงสา ทำแก้มป่อง

“นี่ๆ ช่วยซื้อตุ๊กตาหมีกระซวกไส้ที่ข้าทำเองหน่อยสิ”

# ดวงตาสีเงินมองตุ๊กตาหมีด้วยความสนใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“อยากได้แบบอื่นไหม กระต่ายกระซวกไส้ก็มีนะ”

# ใบหน้ามึนๆพยักเล็กน้อยเป็นเชิงขอดู เมื่อสาวน้อยหยิบให้ดูก็รับไว้ แล้วจ่ายเงินเป็นค่าตุ๊กตาทั้งสองตัว

หน้าม้าคนที่ 2 ต๊อกแต๊กจากไป...

หน้าม้าคนที่ 3 หญิงแก่ๆ แลยากจน เดินกระย่องกระแย่งตัวงอ ขาสั่นพั่บๆ ผ่านมา

“โอย... ข้าว่าข้าเดินไปไม่ถึงสถานที่แห่งนั้นแน่... ข..ข้าควรทำอย่างไรดี”

# ใบหน้าน่ารักมองหญิงชรา ก่อนส่งสายตาเป็นเชิงถาม ‘แล้วท่านเป็นใคร? ต้องการไปที่ไหนหรือ?’

“ล..แล้วเจ้าเป็นใครหรือ”

# “นาเอซิส ข้าชื่อนาเอซิส” นาซิสตอบหญิงชรา ถึงคำพูดจะดูเฉยชา แต่แฝงไปด้วยความเป็นห่วงหญิงชราลึกๆ

“อ๋อ แล้วข้า...นี่ข้าจะไปไหน?”

# นาซิสไม่ตอบ เพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่าหญิงชราต้องการไปไหน

“อ๋อ ว่าแต่เจ้าเป็นใคร?”

 # “นาเอซิส” นาซิสตอบเรียบๆแบบเดิม

“อ้าว ถ้าเจ้าเป็นอย่างนั้นแล้ว...แล้วข้าเป็นใคร?”

# นาซิสไม่ตอบ เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าหญิงชราเป็นใคร

“เฮ้อ เจ้านี่พูดไม่รู้เรื่องเลย ข้าไปดีกว่า เอ้อ แล้วนี่ข้าจะไปไหนนะ ดูสิเจ้าชวนคุยข้าเลยลืมเลย”

# นาซิสมองดูหญิงชราจากไปอย่างเงียบๆ ก่อนถอนหายใจแล้วเดินไปตามทางของตัวเอง

...จบการนำเสนอ...

คุยกับหม่ามี๊ของตัวละคร

Jin L. :: เอ่อ เหมือนมันเป็นธรรมเนียมที่ควรปฏิบัติ ข้าขอทราบนามท่าน

# พลอยฮับ

Jin L. :: สมมติว่าท่านมีบทแบบที่เล็งเอาไว้ แต่พอประกาศผลแล้วไม่ใช่ ท่านจะถอนตัวไหม

# เราไม่ได้เล็งไว้เลยด้วยซ้ำ = =;; แต่ก็ไม่ถอนตัวนะ ยัดตรงไหนก็ยัดเถอะ

Jin L. :: กล้าพอที่จะเปลี่ยนแปลงคุณลูกสักเล็กน้อยเพื่อให้เกิดความสมดุลกับเรื่องไหม

# ไม่มีปัญหา

Jin L. :: ถ้าข้าจะเป็นแม่สื่อให้ลูกท่านไปเกี่ยวดองกับใครโดยที่ท่านไม่รู้มาก่อน จะเป็นอะไรไหม

# ไม่หรอก แต่มีใครจะเอาลูกเราเหรอ?

Jin L. :: ถ้าข้าส่งคำถามไปถามในไอดีหรือในข้อความลับ ห้ามรำคาญนะเออ

# โอเค ทางที่ดีส่งในข้อความลับเพราะไม่ค่อยเปิดไอดี

Jin L. :: เอาล่ะ ข้าขอจบความยืดยาวของการสมัครเพียงเท่านี้ จ่ายค่าสมัครออดิชั่นมา (ห๊ะ!!) ล้อเล่น!!~

# (หยิบขวดยาที่ได้จากลูกชายตั้งแล้ววิ่ง!!!!!!!)

 ...เสร็จสิ้น ปิดประเด็น ขอบคุณ...

© Tenpoints !