คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : แม่มา
ด้วยความที่เหนือดวง สวมกางเกงจ็อกเกอร์ ผ้าเนื้อนุ่ม ไม่ต่างจากกางเกงเข้ารูป ที่คนนิยมสวมใส่ออกกำลังกาย เคียงข้าวจึงสามารถสัมผัสถึง “สิ่งหนึ่ง” ภายใต้เนื้อผ้า ที่อยู่ตรงหว่างขาของเขาได้อย่างชัดเจน
ความนุ่มนิ่มคือสิ่งแรกที่เคียงข้าวสัมผัสได้
สิ่งนั้นมีความอ่อนนุ่มหยุ่นมือ ลักษณะคล้ายกระเปาะก้อนกลมขนาดใหญ่ หากเดาไม่ผิดไอ้ก้อนนุ่มๆ ก้อนนี้น่าจะใหญ่กว่าอุ้งมือของเธอด้วยซ้ำ และเมื่อชายหนุ่มยิ่งกดมือของเธอให้แนบชิดมากขึ้น หญิงสาวก็สามารถสัมผัสได้ถึงท่อนเนื้อท่อนหนึ่งที่นอนนิ่งขดตัวรวมอยู่ในกระเปาะใต้กางเกง รวมถึงลูกกลมๆ สองใบที่กลิ้งไปมาตามแรงมือสัมผัสของเธอด้วย
เอิ่ม…
ว่าแต่จะมัวพิจารณาลักษณะรูปทรงของมันทำไมเนี่ย!
เธอเรียนจบทางด้านวรรณคดีมาไม่ใช่เหรอ เคียงข้าว…หรือคิดว่าตัวเองเป็น CSI ถึงจะต้องมาวิเคราะห์ดูจุดเกิดเหตุ
เป็นลูกหลานโรเบิร์ต แลงดอน หรือก็ไม่ใช่ จะได้เก่งกาจทางด้านสัญลักษณ์วิทยา ถึงจะต้องนึกคิดพิจาณาไปซะทุกสิ่งแบบนี้!
เคียงข้าวหน้าร้อนผ่าว ขณะก่นด่าตัวเองเพื่อเรียกสติ
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าตอนนี้ใบหน้าของเธอคงแดงก่ำจนถึงใบหูแล้ว หญิงสาวจึงก้มหน้างุด ไม่กล้าเงยหน้ามองสบตากับเหนือดวง เพราะคิดว่าตอนนี้ชายหนุ่มคงรอที่จะยิ้มให้เธออย่างผู้ชนะเป็นแน่ เคียงข้าวพยายามดึงมือของตัวเองออก แต่มือหนาของชายหนุ่มก็แข็งไม่ต่างจากคีมเหล็ก เขาจับมือของเธอเอาไว้แน่น กดจนมือของเธอแนบชิดติดอยู่กับห่อหมกก้อนใหญ่ไม่ยอมปล่อย หนำซ้ำในตอนนี้ เหนือดวงยังจับมือเธอคลึงเค้นไปมาเบาๆ ตรงเป้ากางเกงอีกด้วย!
บ้าที่สุด!
นี่เธอเป็นว่าที่ภรรยาผู้มากับดวงชะตาอันแสนสูงส่งนะ จะมาปฏิบัติตัวหยาบคาย ราวกับเธอเป็นนางคณิการ้อยชายในหอนางโลมไม่ได้!
เคียงข้าวโอดครวญอยู่ในใจ ถ้ารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นล่วงหน้า เธอสาบานว่าจะไม่พลั้งปากถามเขาไปแบบนั้นเลย แต่จะโทษเธอคนเดียวก็ไม่ถูกใช่ไหม ต้องโทษแม่ของเขาด้วยสิ ที่บอกเรื่องนี้กับเธอ
ตอนนี้หญิงสาวเริ่มรู้จักนิสัยจริงๆ ของเหนือดวงแล้ว ถึงแม้บุคลิกของชายหนุ่มจะดูเฉื่อยชาเกียจคร้าน ท่าทางเหมือนเป็นคนง่ายๆ ไม่เอาเรื่องเอาราวกับใคร แต่ลึกๆ แล้วก็ต้องไม่ลืมด้วยว่า เขาคือลูกคนรวยคนหนึ่งที่มีอิทธิพล
และนิสัยของคนประเภทนี้ก็คือ…หยามไม่ได้!
ใช่…
หยามไม่ได้!
ท้าทายไม่ได้!
ก็ดูเอาเถอะ แค่เธอถามว่าเขายังบริสุทธิ์อยู่หรือเปล่า เหนือดวงก็จับมือของเธอไปคลึงเคล้นที่เป้า เพื่อพิสูจน์ว่าเขามีไอ้ช่อนตัวใหญ่ยาวเสียแล้ว นี่ถ้าเธอเกิดถามว่าเขาเป็นพวกนกกระจอกไม่ทันกินน้ำใช่ไหม ไม่อยากคิดเลยว่าชายหนุ่มจะใช้วิธีแบบไหนมาพิสูจน์กับเธอ!
แต่เอ๊ะ!
จู่ๆ ความคิดหนึ่งก็แล่นปราดเข้าสู่สมองของเคียงข้าว
ขนาดเธอที่มีสถานะเป็นถึงว่าที่ภรรยา ยังเจอการ “เอาคืน” ถึงขนาดนี้ แล้วนางพวงครามกับพิมพิสา ที่พากันใจกล้ามาแบล็คเมล์เขา นังปีศาจสองแม่ลูกจะเจอการตอบโต้ที่รุนแรงจากเหนือดวงกันขนาดไหนนะ
เมื่อคิดจินตนาการว่า นังสองแม่ลูกมหาประลัย จะต้องพบเจอวิบัติภัยอะไรบ้างในอนาคต เคียงข้าวก็เผลอคลี่ยิ้มออกมาด้วยความสาสมใจ ก่อนที่เธอจะได้สติเมื่อได้ยินเสียงของชายหนุ่มดังขึ้นเบาๆ อยู่ข้างหู
“แหม…พอได้จับไอ้ช่อนตัวใหญ่ของพี่เหนือ น้องข้าวถึงกับอมยิ้มไม่หุบเชียว”
หือ…ว่าไงนะ!
เคียงข้าวได้สติกับคำพูดของเหนือดวง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาอย่างตื่นตระหนก ก็พบว่าตอนนี้ใบหน้าของชายหนุ่มอยู่ใกล้เธอแค่เอื้อม จนสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมอ่อนๆ และลมหายใจผ่าวร้อนที่เป่ารดใบหน้าของเธอ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขามีประกายยั่วล้อ มุมปากยกยิ้ม จ้องมองเธอนิ่งราวกับเขาเป็นผู้ที่เหนือกว่า
“ขนาดพี่เหนือให้จับแค่ภายนอก น้องข้าวยังยิ้มดีใจถึงขนาดนี้… เอ…หรือว่าพี่เหนือควรจะให้น้องข้าวล้วงมือเข้าไปสำรวจภายในเสียเลย จะได้สัมผัสเอาเองทั้งสาม ข. ของพี่เหนือ...ไม่ว่าจะ ของ ไข่ และขน…”
คำพูดของเหนือดวง ทำเอาเคียงข้าวหน้าผ่าวร้อนราวกับโดนไฟลวก
ไอ้...ไอ้พี่เหนือลามก!
ที่ฉันอมยิ้มเพราะกำลังนึกถึงนางพวงครามกับพิมพิสาต่างหาก ไม่ใช่เพราะได้จับอะไรสักหน่อย…ตาบ้า!
ขณะที่เคียงข้าวกำลังจะอ้าปากเถียง เหนือดวงก็ผุดลุกขึ้นยืนกะทันหัน เป้ากางเกงที่มีห่อหมกก้อนใหญ่ ก็โชว์ให้เห็นจะจะอยู่ตรงระดับสายตาของเธอ คราวนี้เคียงข้าวถึงกับทำอะไรไม่ถูก ทำได้อย่างเดียวคือ...ตาเหลือก!
ไม่!
ไม่นะ!
นี่คิดจะทำอะไร?
ฉันมาสมัครงานเพราะ No job ไม่ได้มาสมัครเพื่อที่จะ B-l-o-w-j-o-b ให้ใครนะยะ!
พอตั้งสติได้ เคียงข้าวก็รีบปิดปากหลับตาปี๋ แต่อึดใจต่อมา ก็ได้ยินเสียงล้อเก้าอี้ถูกลากกระทบพื้นดังกึกๆๆ หญิงสาวจึงค่อยๆ ลืมตาทีละข้างพลางหรี่มองอย่างสงสัย ก็เห็นว่าตอนนี้เหนือดวงกำลังลากเก้าอี้กลับไปหลังโต๊ะทำงานของตัวเองอย่างเร่งรีบ จากนั้นชายหนุ่มก็สำรวจเสื้อผ้า พร้อมใช้มือตบๆ ตรงเป้ากางเกงเพื่อ “จัดทรง” ห่อหมกที่ยังตุงโด่ ก่อนนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยมาดเคร่งขรึม หยิบแฟ้มเอกสารออกมากาง ทำท่าทำทางเหมือนกำลังทำงานอย่างใช้สมาธิ
หือ?
เกิดอะไรขึ้น?
เคียงข้าวส่งคำถามทางสายตาไปให้ชายหนุ่ม ขณะที่เหนือดวงก็ตอบมาสั้นๆ ด้วยสีหน้าจริงจัง
“แม่มา”
คำพูดของเขา ทำเอาเคียงข้าวมึนหนักกว่าเดิม
แม่มา?
แม่มาอะไร?
แม่มา…หมายถึงธิดาวานรเหรอ?
แล้วธิดาวานรมาเกี่ยวอะไรด้วย?
เคียงข้าวทำหน้าเหลอหลา มองตาเหนือดวงเลิ่กลั่กเหมือนยังไม่ได้สติ ขณะที่ชายหนุ่มกลั้นหัวเราะ ทำท่าเหมือนอ่อนอกอ่อนใจ ก่อนชี้ให้เธอดูจอโทรทัศน์ที่แขวนเอาไว้ใต้เพดานตรงมุมห้อง
โทรทัศน์จอนั้นมีภาพจากกล้องวงจรปิด มองเห็นคุณนวลระวีกับอ่อนช้อยกำลังเดินตรงมายังห้องทำงานของชายหนุ่ม อีกไม่กี่นาทีก็จะมาถึงแล้ว
อ้อ! ที่แท้แม่มาก็คือแม่กำลังมานี่เอง นึกว่าอะไรซะอีก…
เคียงข้าวคิดอย่างโล่งใจ ก่อนจะกรีดร้องเสียงหลง หญิงสาวรีบเปิดกระเป๋าสะพาย หยิบกระจกออกมาสำรวจตรวจเช็คใบหน้าของตัวเองอย่างเร่งร้อน
และใบหน้าแดงแจ๊ดราวกับนางเอกงิ้ว ก็คือภาพสะท้อนที่เคียงข้าวมองเห็นตัวเองในกระจก…
ความคิดเห็น