Run[Preview]

ข้อมูลเบื้องต้น

ตัวอย่างนิยาย

เนื้อเรื่อง

คาร์ลตื่นขึ้นมาตอนเช้าอย่างงัวเงียพร้อมกับเอื้อมมือไปกดนาฬิกาปลุก หลังกลับมาจากงานปาร์ตี้เมื่อคืน งานวันเกิดของเพื่อนเขา เขาเดินลงมาเข้าห้องน้ำที่ชั้นล่างทำ

กิจวัตรประจำวันส่วนตัวจนเสร็จสิ้น จึงเดินไปที่ตู้เย็น หยิบพิซซ่าที่กินเหลือออกมาใส่เขาไปในปากเเล้วไปนั่งดูข่าวหน้าทีวี

วันนี้เป็นวันหยุดเขาไม่ต้องไปทำงาน ปกติเเล้วเขาทำงานเป็นคนขับรถของบริษัทรับส่งของรายเล็กๆรายหนึ่ง 

เงินเดือนไม่ค่อยมากเท่าไหร่เเต่ก็พอให้เช่าบ้านพักโทรมๆหลังนี้เเละพอค่าอาหารหลักของเขาได้  ข่าวบอกสภาพอากาศว่าวันนี้ฝนจะตกหนัก

เเต่เขาไม่ก็ค่อยจะเห็นว่าฝนจะตก เพราะข้างนอกอากาศยังเเจ่มใส เข้ากินพิซซ่าไปจนหมดทั้งถาดเเล้วนั่งดูทีวีต่อไป เขาเปลี่ยนช่องเป็นช่องบาสเก็ตบอล NBA

ระหว่างที่เขานั่งดูทีวีอยู่นั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น กริ๊ง....กริ๊ง... "สวัสดีครับ คาร์ล เชอร์ล็อคพูดครับ" 

ปลายสายเป็นหัวหน้าเขาเอง "คาร์ลฉันรู็ว่าวันนี้วันหยุดนายเเต่นายต้องส่งของให้ฉัน ของสำคัญ งานพิเศษ เงินพิเศษ" 

คาร์ลรีบถามอย่างกระตือรือร้น ว่า "คุณให้ผมเท่าไหร่" หัวหน้าตอบอย่างรวดเร็ว "10 ล้าน" คาร์ลเเทบจะสำลัก "10 ล้าน คุณคงไม่ให้ผมไปส่งยาหรอกใช่ไหม"

"ไม่ใช่เเน่เเค่ตู้ปลานะ ส่งจากเมืองเดสถึงเมืองลาฟ" ระยะทาง 400 กิโลเเต่ค่าจ้างสูงลิบลิ่ว เเต่เขาไม่คิดอะไรอีกเเล้วเงิน 5 ล้านทำให้เขาอยู่สุขสบายได้ไปอีกนาน

ได้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนกับงานสบายเเค่นี้ "จะรับหรือไม่รับถ้ารับ รีบตรงมาที่ทำงานด่วนเลย" สิ้นประโยคหัวหน้าก็ว่างโทรศัพท์ลง คาร์ลรีบไปที่รถคันประจำของเค้าทันที

สตาร์ทเครื่องอย่างไม่รีรอรถเเล่นไปไม่ช้าก็ถึง หัวหน้ารอเขาอยู่หน้าสำนักงานเเล้ว ส่งเเผนที่พร้อมกับอธิบายไปด้วย"นายต้องไปเอาตู้ปลาที่ร้านขายสัตว์เลี้ยง "ทีเดอะฟู๊ด"

เขาจะให้นายเเสดงรหัสบอกเขาไปว่า หมาป่าขาว" เขาชี้ไปที่จุดบนเเผนที่"เเล้วนายต้องไปส่งที่ร้านอาหาร อาคา "เขาหันหน้ามามองคาร์ล "ทั้งหมดนี้ภายใน 6 ชั่วโมงตกลงไหม"

เวลาเหลือเฟือเขาคิด ฉันจะให้คู่หูนายไปด้วยเป็นเด็กใหม่ชื่อ"เเม็ค เวฟอ" "โอ้ ผมไม่เอาของเเถม"คาร์ล ตอบ "เอาเขาไปด้วย ไม่งั้นงานนี้ก็ยกเลิก"หัวหน้าของเขาสั่ง 

เด็กใหม่เดินออกมาจากอาคาร หน้าตาเขาไม่สมควรเรียกว่าเด็กใหม่เลย เพราะหน้าตาเขาเหมือนทหารผ่านศึกสงครามมานับไม่ถ้วน 

หรืออาจจะฆ่าคนตายด้วยมือเปล่ามาเเล้วหลายศพ คาร์ลยิ่งไม่อยากเอาเขาไปด้วยเข้าไปใหญ่ "สาบานเถอะหัวหน้าว่าในตู้ปลาไม่มียาเสพติด"คาร์ล พูด

"เอาเถอะหน่าไม่มีหรอก รีบไปได้เเล้วเล้วยเวลามีจำกัด"หัวหน้าพูดพร้อมกับโบกมือไล่ คาร์ลขับรถออกไปโดยมี"เด็กใหม่"นั่งอยู่ข้างๆ

คาร์ลขับรถออกไปได้สักพักหนึ่งเเล้ว ทั้งคู่ยังคงไม่คุยอะไรกัน คาร์ลจึงกำจัดความเงียบโดยพูดกับเด็กใหม่ก่อน"นายชื่อเเม็ค ใช่ไหม เพิ่งมารับงานนี้หรอ"

"ใช่"เขาตอบอย่างหวนๆเเละดุดัน คาร์ลยังคงพยายามต่อไป "นายเคยทำงานอะไรมาก่อนหรอ"   เเม็คไม่ตอบเขายังคงนั่งนิ่งๆ คาร์ลจึงหันกลับไปสนใจกระจกหลัง

เเล้วเขาก็มองไปเห็นรถBMW สีดำเขายังค่งไม่รู้สึกอะไรจนเมื่อขับผ่านไปได้ 30 กิโลถึงรู้ว่ารถคันนี้ตามเขาอยู่เขาเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติเขาพยายามสลัดรถคันนั้นให้หลุด

เเต่ไม่สำเร็จคนในรถคันนั้นคงเริ่มโมโหจึงโผล่หน้าออกมาทักทายด้วยปืนM16 เสียงปืนดังสนั่นถนนโชคดีที่พื้นที่ตรงนี้เป็นเขตที่รถไม่ค่อยสัญจร

คาร์ลหลบลูกกระสุนพร้อมกับพยายามขับรถหนี เเม็คก็ก้มลงหลบด้วยเเต่มือของเขากับทำอย่างอื่น เขาหยิบปืนMP5จากกระเป๋า ประกอบเเล้วยิงสวนรถคันนั้น

"ขับต่อไป" เขาบอกคาร์ลในขณะที่รถอีกคันไล่มาจนอยู่ข้างๆเเล้ว "นายเป็นใครกันเนี้ย ในตู้ปลามีอะไรวะ" การต่อสู้ยังคงอยู่ "ฉันไม่น่ารับงานนี้เลยๆ" คาร์ลบ่นพึมพำ  

"ฉันจะนับ 1-3 พอฉันบอกให้จอดจอดเลยนะ" "1 2 3 จอด" เอี๊ยดรถหมุนเป็นวงกลม เเม็คขว้างระเบิดไปข้างเป็นเวลาพอดีกลับที่รถคันนั้นขับเลยไป ระเบิดเข้าไปในกระจกรถคันนั้น

ตู้ม รถBMWสุดเเพงกลายเป็นเเค่เพียงเศษเหล็ก สถานการณ์กลับมาสงบ "ไอ้เวรเอ้ย!!! นายต้องอธิบายให้ฉันฟัง"คาร์ลตะโกนใส่เเม็ค