คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Special : You're Everything
“ถ้าวันหนึ่งผมหายไปจากชีวิตพี่. . พี่จะทำยังไงครับ” คนในอ้อมแขนถามเสียงหม่น
ช้อนตามองผมอย่างออดอ้อน “ทำไมนายถามอย่างงั้นละซองมิน” ผมลูบหัวเค้าแล้วกระชับ
อ้อมแขนเข้ามาอีก “ผมแค่สมมุติหนะครับ” ซองมินก้มหน้าลงเล่นกับตุ๊กตากระต่ายในอ้อมแขน
ผมเข้าใจว่าคงเป็นอาการไม่มั่นใจของเค้านั้นแหละ เค้าอยากให้เรารักกันตลอดไป. .
ผมก็เหมือนกัน แต่เค้าไม่มั่นใจในตัวเอง ไม่มั่นใจว่าผมรักเค้ามากแค่ไหน ไม่เคยมั่นใจว่า
เค้าสำคัญกับผมที่สุด “นายจะไปจากฉันหรอ? นายจะทิ้งพี่แล้วหรือไง?” ผมถามไปแทน
คำตอบ แกล้งทำหน้ามุ่ยเหมือนจะร้องไห้ “ไม่นะครับ! พี่เยซอง อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”
ซองมินปฏิเสธเอื้อมมือหนึ่งมาประครองหน้าผมไว้ ผมจูบลงที่หน้าผากเค้าเบาๆ “อ่ะ!
พี่เยซองนี่” ซองมินอุทานแล้วฟาดตุ๊กตากระต่ายลงที่หน้าอกผม “ฮะ ฮะ ฮะ” ผมหัวเราะ
แล้วกอดทั้งเค้าทั้งตุ๊กตากระต่ายไว้ “ถ้านายไม่ได้จะทิ้งฉันไปเอง. .” ผมพูดที่ข้างหูเค้า
อย่างชัดถ้อยชัดคำ “ก็ไม่วัน. . ที่นายจะได้หายไปจากชีวิตฉันหรอก ไม่มีทาง” เจ้ากระต่ายน้อย
ตัวเดียวของผม. . ใช่! ของผม เจ้ากระต่ายอวบของผมกำลังหน้าแดง “ฉันไม่มีทางยอมให้นาย
หายไปจากชีวิตฉันหรอก” ผมกระซิบใกล้ขึ้นจนทุกการขยับริมฝีปากของผมรับรู้ได้ด้วยขอบหู
ของซองมิน “เข้าใจใช่ไหม” นั้นไม่ใช่ประโยคคำถามแต่เป็นการย้ำเตือนกับเค้า ว่าถ้าเค้าไม่หนี
จากผมไปเอง ผมจะไม่มีวันปล่อยเค้าไปไกลสายตา ไม่มีวันที่เค้าจะหายไปจากชีวิตผมไปได้
ซองมินผยักหน้าช้าๆ ก้มลงจนหน้าจะหายเข้าไปในตุ๊กตากระต่ายในอ้อมแขน ผมกระชับ
อ้อมแขนตัวเองบ้างแล้วก้มลงไปจูบตุ๊กตาตัวนั้น เจ้าของมันหน้าแดง ผมจึงกดริมฝีปากแผ่วเบา
กับรีมฝีปากของซองมิน “พี่รักนายมากนะ” ซองมินหน้าแดงขึ้นอีกก่อนจะหอมแก้มผม
“ผมก็รักพี่เยซองมากครับ”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ขอบคุณที่ติดตาม
ของขวัญสำหรับผู้ติดตาม
ขอบคุณ. . ^^
ปล.ตอนหน้าจบละนะ
เดี๋ยวจะลงตอนหน้าพร้อมแบนเนอร์ของพาส 2
ขอบคุณที่ยังไม่ทิ้งกันแม้ไรเตอร์จะหายไปเป็นปี จุ๊บๆ
ความคิดเห็น