คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : EP.1 (1/2) starting
04
“น้องรออยู่ห้องนี้แปปนึงนะจ้ะ เดี๋ยวฟังสัญญาณกับกติกาจากหูฟังนี้นะ”
“ขอบคุณครับ” ผมรับหูฟังนั้นมาจากพี่เขา แต่ยังไม่ทันใส่ดี พี่เขาก็หายไปแล้วครับ รีบจัง
‘ได้ยินไหม’ ดูเหมือนจะเป็นพี่เมษที่เป็นพิธีกรนะ
‘เอาล่ะ เดี๋ยวพี่จะอธิบายกติกาของเกมส์นี้ให้ฟังนะ อย่างแรกเลยตอนนี้ทุกคนคงได้ยินเสียงพี่เนอะ ถ้าได้ยินช่วยพยักหน้าหน่อยดิ’ ผมพยักหน้างึกงักก่อนที่จะคิดขึ้นมาได้ว่า พี่เขาเห็นนี้คือไร คือมีกล้องวงจรปิดอยู่ทุกห้องในบ้านงี้ ทำไมโหดดดดดดดด
‘โอเค งั้นพี่จะเริ่มล่ะนะ ตอนนี้ทุกคนจะอยู่ในห้องที่ถูกจัดไว้นะ ถ้าพี่ให้สัญญาณ ให้ทุกคนหยิบสมุดกับดินสอที่ทีมงานเตรียมไว้ให้แล้วก็ออกมาข้างนอกนะ ถ้าน้องเจอใครที่เป็น1ในพวกเรา6คน ก็ให้ถามพวกข้อมูลทั่วไปให้มากที่สุดนะ แล้วเดี๋ยวพี่จะถาม ใครตอบได้ จะได้คะแนน ส่วนคะแนนนี้มีประโยชน์ยังไง มีประโยชน์ทำให้น้องเหนือกว่าคนอื่นครับ อยากได้อะไรขอให้ขอออออออ ได้หมด’
รางวัลเลอค่าแหะ เพราะรางวัลมันล่อตาล่อใจมาก ผมเลยสำรวจห้องนี้แบบจริงจัง ทั้งๆที่หูก็ฟังที่พี่เมษเขาพูดไปด้วย ห้องที่ผมอยู่เหมือนจะเป็นห้องนั่งเล่นทั่วไปนี้แหละครับ แล้วขอบอกเลยว่าความสวยของบ้านที่โครตจะถูกใจผมตอนแรก พออยู่ในบ้านแล้วยิ่งชอบไปใหญ่ จบรายการแล้วซื้อเลยได้ไหมหลังนี้ ชอบบบบบบบบ โครตคลาสสิก
แต่พูดก็พูดเหอะ ไอ้เรื่องจำชื่อจำประวัติอะไรงี้นี้ผมไม่ถนัดอย่างแรงนะ จริงๆก็เรื่องความจำทุกเรื่องนั้นแหละที่ไม่ถนัด เห็นแววล่ะ เห็นแววแพ้
‘ถ้าพร้อมแล้ว... เริ่มครับ!’
อ้าว เริ่มแล้วแหะ บางทีเคียวก็คิดนะว่าเคียวควรรีบไหม แล้วเคียวก็คิดได้ว่า รีบแล้วเหนื่อยนะ เคียวไม่รีบดีกว่า รางวัลที่เลอค่าขนาดไหนก็ไม่อาจชนะความขี้เกียจที่คู่กับคนอย่างผมได้หรอกครับ
เอาจริงๆถึงจะขี้เกียจก็เหอะ แต่ถ้าออกไปข้างนอก มันก็ได้สำรวจบ้านด้วยใช่ม่ะ เออๆ ไปก็ได้
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้เดินออกจากห้องเลยด้วยซ้ำ ดันมีคนเปิดประตูเข้ามาซะก่อน มาถึงที่ก็ดี คนยิ่งขี้เกียจเดินอยู่
“เฮ้” ผมอ้าปากทักมันก่อน เพราะดูเหมือนมันจะคิดอะไรอยู่นะ เพราะเห็นมันเปิดประตูแล้วโผล่มาให้เห็นแค่ตา
“ไง” แล้วมันก็ยอมเดินเข้ามาซะที นี้ผมคิดมาสักพักล่ะ แต่ล่ะโรงเรียนนี้นอกจากเขาจะคัดเรื่องความสามารถอะไรนู่นนี้ เขาคงคัดเรื่องหน้าตาด้วยเนอะ อย่างไอ้คนที่กำลังเดินเข้ามานี้อ่ะนะ ก็จัดว่าเป็นคนที่หล่ออีกคนเลยล่ะ เป็นคนที่ดูหล่อแบบมีอะไร มีอะไรอ่ะ เสน่ห์มั้ง
แค่วันนี้วันเดียวนี้ชมผู้ชายว่าหล่อมากกว่าที่ชมมาทั้งชีวิตอีกนะ
ดีจริงๆ มีผู้ชายหล่อๆเต็มไปหมด ถุ้ยยยยยย
“มึงชื่อไร?”
“เคียว มึงอ่ะ”
“ซี” ผมกับมันก้มขีดๆเขียนๆลงบนสมุดพร้อมกัน “ชื่ออะไรนะ ตัวซีเนอะ” ผมพึมพำงึมงำๆกับตัวเอง เจอล่ะคนแรก ตัวซี
“จริงๆแล้วชื่อซีมันมาจากซีรัสนะ ไม่ใช่ตัวซี”
“โห่ งั้นพี่น้องมึงไม่ชื่อคิวมูโลนิมบัสกับสเตรตัสเลยเหรอ ฮ่าๆ”
“แล้วพี่น้องมึงชื่อเกวียนกับจอบป่ะล่ะ”
เชดดดดดดดดด เห็นเงียบๆกวนตีนเพียบนะครับ
“เออออออ กูขอโทษได้ป่ะล่ะ”
“ได้ๆ อภัยให้ ฮ่าๆ”
“ขำเป็นด้วยเหรอวะ หน้ามึงเหมือนคนขำไม่เป็น”
“อะไรของมึงงงงงงงงง กูก็คนไหม?”
ผมขำใส่มัน จริงๆไอ้ซีอะไรนี้ก็ฮาดี แต่ดูภายนอกมันดูเป็นคนเงียบๆ ขรึมๆ เลยทำให้มันดูจริงจังมั้ง แต่พอลองคุยเข้าจริงๆแล้วมันก็ดูอัธยาศัยดีนะ
ผมกับมันผลัดกันถามคำถามนู่นนี้นั้นตามปกติ ส่วนมากก็เป็นคำถามทั่วไปแหละ เรียนที่ไหน อายุเท่าไหร่ ชอบทำอะไร บลาๆๆ แต่ในขณะที่ผมจดเสร็จนานล่ะ ไอ้ซีก็ยังไม่เลิกจดครับ นี้มันจดช้าหรือยังไง
“จดช้าจังว่ะ”
“นิดหน่อย”
“แล้วนี้มึงเจอกี่คนแล้ว?”
“2ล่ะ มึงกับพี่อีกคน”
“จริงป่ะ? ไหนดูสมุดบ้างงงงง” มันส่งสมุดจดของมันมาให้ผม จริงๆทีมงานที่นี้เขาก็ละเอียดเหมือนกันแหะ อย่างสมุดจดของผมสีน้ำเงิน ของซีสีขาว แล้วจากที่ถามเมื่อกี้ก็เหมือนมันจะบอกว่าชอบสีขาวนะ และผมก็ชอบสีน้ำเงิน คือทีมงานไปสืบมาจากไหน โครตเจ๋งงงง
“มึงจดเยอะดีเนอะ” เยอะจริงครับ เยอะกว่าผมเกือบเท่าหนึ่ง เหอะๆ ว่าแล้วก็ลอกดีกว่า
“ทำไรวะ?”
“จดประวัติอีกคนไง”
“เฮ้ย แล้วถ้ามึงลอกกูงี้ มึงรู้เหรอว่าคนไหน”
“มึงก็บอกลักษณะมาดิ้ ไม่น่ายากไหม มีกันอยู่6คนเอง”
“เออๆ ชื่อก้องอ่ะ อยู่ม.6 แก่กว่าเราปีหนึ่ง น่าจะแก่สุดในนี้ล่ะ ถ้ากูพูดงี้ มึงรู้ไหมว่าใคร?”
“ก็คนนั้นไง คนที่สูงๆหน่อย ว่าล่ะว่าจะต้องแก่กว่าเรา”
“มึงรู้จริงป่ะเนี่ย ทำไมเทพจังวะ”
“รู้ซะบ้าง ว่าใครเป็นใครนะน้องนะ” ทำหน้าเหนือแปป
“เก่งจ้ะเก่ง เสร็จยัง? จะไปหาคนอื่นต่ออีก”
“อ่ะ ไปหาคนอื่นต่อช่ะ กูไปด้วยยย” มีเพื่อนก็ดีกว่าตัวคนเดียวอยู่ล่ะใช่ไหม 555
“เดี๋ยวพัก15นาที แล้วถ่ายต่อนะคะ”
ตอนนี้หมดช่วงของเวลากิจกรรมล่ะครับ หลังจากที่ผมโด่สมุดของคนนู่นคนนี้มาลอกจนครบ6คนแบบงงๆ ฮ่าๆ หลังจากนี้ดูเหมือนพี่เมษเขาจะเข้าเรื่องทายคำถามประมาณนี้ ซึ่งผมก็ไม่คิดว่าตัวเองจะชนะเกมส์นี้หรอกครับ ผมบอกแล้วว่าผมจำไม่เก่ง แล้วที่เขียนให้ครบ6คนเนี่ย ก็แค่กลัวถ้าไม่ครบจะโดนด่าเฉยๆ
อย่างน้อยตอนนี้ผมก็จำซีกับเต้ได้ล่ะไง พอใจล่ะ
“เป็นไงพี่เคียว หนุกไหม?”
“หนุกมากกกก” เป็นคนที่ดูมีพลังงานตลอดแบบเต้นี้ทำยังไง ตัวมันนี้มีที่ชาร์ตแบตอยู่ตรงไหนรึเปล่า
“แล้วนี้พี่สนิทกับพี่ซีเรอะ?”
“ไม่เชิง ทำไมวะ?”
“พี่เขาดูน่ากลัวอ่ะ”
“ซี! เด็กนี้กลัวมึงอ่ะ”
แล้วเสียงฮาก็ดังขึ้นมาเฉยๆ พอผมสังเกตดูรอบๆถึงเก็ตว่าผมเดินออกมาตักขนมที่ซุ้มข้างๆ แล้วพวกทีมงานกับพวกเราที่เหลือก็อยู่ในซุ้มอีกซุ้มหนึ่ง พอผมอ้าปากแซวไอ้เต้ด้วยเสียงระดับนั้นเลยกลายเป็นว่าคนทั้งซุ้มได้ยินเสียงผมหมดเลย ผมว่าผมพูดไม่ดังนะ แต่ได้ยินเกือบทั้งกองเฉยๆ
“ทำไมพี่ขายผมแบบนี้อ่ะ!” แล้วยิ่งไอ้เต้มันโวยวายขึ้นมา ยิ่งเรียกเสียงฮาจากทุกคนได้อีกเท่าหนึ่งเลยแหละครับ
“กลัวพี่เหรอ! ทำไมอ่ะ!”
“เฮ้ยพี่ ผมเปล่ากลัว...”
“เมื่อกี้มึงไม่ได้พูดงี้นะเต้” ผมยื่นมือไปโยกหัวไอ้เต้2 3ที ก่อนที่ตัวเองจะย้ายตัวเองไปหาพวกที่เหลือ เผลอๆไอ้ซีนี้รู้จักทุกคนก่อนผมอีก ผมว่าผมอัธยาศัยดีล่ะนะ แต่ไอ้คนมาดเยอะแบบไอ้ซีนี้ดันนั่งอยู่กลางวงเฉยเลย
ผมกระโดดไปแย่งที่นั่งไอ้ซี และไอ้นี้ก็เป็นคนดีระดับที่ยอมให้ผมแย่งที่นั่งด้วยแหะ
“มึงชื่อไร?” ผมทักไอ้คนที่นั่งอยู่หน้าผมตอนนี้เลย บางทีถ้าต้องอยู่ด้วยกันอีกตั้งเดือนกว่าๆ ควรจะเริ่มทำความรู้จักกันไว้ได้ล่ะ
“เดล ม.5 17ปี” เอออออ แนะนำละเอียดแบบนี้ก็ดี จะได้ไม่ต้องถามต่อ หึๆ
เดล ผู้ชายที่คงจะมีเชื้อจีนอยู่แน่ๆ ทำไมอ่ะเหรอ? มันตาตี่ครับ แต่ก็เป็นตาตี่แบบที่ดูดีอยู่แหละ ดูเป็นคนที่น่าจะเข้ากับผมได้ดียังไงไม่รู้ หวังว่าสันชาตญาณจะถูกนะ
“มึงอ่ะ?”
“เซน ม.5 17เหมือนกัน”
เซน มันฉีกยิ้มไปถึงหูใส่ผม มีตายิ้มด้วย โห่วววว อิจฉา แต่เหมือนจะไม่สำคัญเนอะ ถถถถ มันดูเป็นคนที่ออกกำลังกายระดับหนึ่งเลยล่ะ ดูจากกล้ามแล้ว ผมนี้ขี้ก้างไปเลย แง้
“กูก้องนะ ม.6 18ล่ะ”
ก้อง พี่ใหญ่ประจำบ้าน จริงๆแก่กว่าผมกับซีแค่ปีเดียวแต่กลายเป็นแก่สุดในบ้านเฉย ซวยไป ฮ่าๆ แต่พอเทียบพี่เขากับผมแล้วนี้เหมือนห่างกันสัก5ปี เพราะว่าพี่เขาดูเป็นผู้ใหญ่ครับ ในขณะที่ผมนี้ดูก๊องแก๊ง ทำอะไรไม่ค่อยจะเป็น แบบไอ้เต้นั้นแหละ
“ผมเต้นะพี่ ม.4 16ขวบ” อยู่ๆมันก็โผล่หน้าเข้ามาแนะนำตัวเฉย กูรู้จักมึงแล้วนะ แนะนำตัวเพื่อ? แต่มันอุตสาห์นำเสนอตัวเองขนาดนี้ล่ะ ผมพูดถึงมันหน่อยล่ะกัน
เต้ น้องเล็กประจำบ้าน มีเชื้อลูกครึ่งนิดๆ ก๊องแก๊งสุด ไร้สาระสุด ปัญญาอ่อนสุด และพลังงานเยอะสุด เล่นกับมันนี้เหมือนเล่นกับลูกหมาโกลเด้นแรกเกิด อะไรชีวิตจะมีความสุขขนาดนั้น แต่มันมองโลกในแง่ดี ก็ดีแล้วเนอะ
“มึงๆ กูซีรัสนะ ม.6 17ปี” ไอ้เต้ว่ากวนตีนล่ะ ไอ้นี้หนักกว่า มันถึงขั้นสะกิดผมเลยครับ
ซีรัส ไม่พูดถึงล่ะกัน พูดเยอะล่ะ
แต่มันดูน่าจะสนิทกับผมได้มากที่สุดและเร็วที่สุด โครตเหมือนรูท ยะ เฟรม รวมกันเลยอ่ะ
“กูเคียวนะ ม.6 17ปี ยินดีที่ได้เจอนะทุกคน”
ความรู้สึกตอนนี้คือ เหมือนย้ายโรงเรียนแล้วต้องมาอยู่หอในของโรงเรียน ไม่รู้จักใครทั้งนั้น แต่รู้ว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ในอนาคต...อันใกล้นี้ด้วย
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงกันบ้างงงงง พอจะอ่านได้ไหม 55555 อ่านแล้วอย่าลืม เม้นต์ กดโหวต กดเป็นแฟนคลับ กันด้วยนะจิบิ รออ่านเม้นต์อยู่นะรู้ไหม T___T เจอกันตอนหน้านะ เลิ้บยูววววว
ความคิดเห็น