ขอรัก(ไม่)ร้าย

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ ๑ (๑)

ตอนที่ ๑

            ก๊อก! ก๊อก! แล้วหยุด แล้วเคาะก๊อกๆ อีกสองทีนั้นเป็นจังหวะเฉพาะของใครคนหนึ่ง เปี่ยมโชคจึงตะโกนบอกไปว่าเปิดประตูเข้ามาได้เลย

            “พี่ปั้นคะ หนูมีเรื่องจะปรึกษาค่ะ” เปี่ยมรัก น้องสาวคนเล็กเดินเข้ามาภายในห้องของชายหนุ่ม ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาตัวยาวซึ่งตั้งอยู่ชิดผนังห้อง ขนาบไปกับเตียงกว้างที่ตอนนี้ชายหนุ่มนอนเหยียดยาวคุยกับช่อพิกุลทางข้อความอยู่ ดังนั้นเขาจึงต้องวางโทรศัพท์ลงก่อน

            “มีค่าปรึกษาหรือเปล่า”

            “เดี๋ยวทำเค้กให้ดีไหมคะ จะได้เอาไปฝากพี่ช่อ”

            “งั้นตกลง”

            เปี่ยมรักถอนหายใจ “เขามีสามีแล้วนะคะ หักอกหักใจซะเถอะค่ะ”

            “พี่เป็นแค่เพื่อนที่ดีจ้า ไม่ได้คิดอะไรแล้วสักหน่อย”

            “ถึงคนอื่นจะไม่รู้นะ แต่หนูรู้ว่าร้านตุ๊กตาที่กำไรไม่เยอะนั่นน่ะเปิดไปทำไม เพราะอยากมีอะไรให้มันเกี่ยวข้องกับพี่ช่อเขานิดๆ หน่อยๆ ใช่ไหมคะ รู้ทันหรอก” 

            เปี่ยมโชคหรี่ตามองน้องสาวคนเล็กซึ่งเป็นเหมือนหัวใจของคนทั้งบ้าน ตอนนั้นเขาคิดว่าคงจะได้มีแค่เปี่ยมปรีติเป็นน้องแค่เพียงคนเดียว แต่พอเปี่ยมรักเกิดขึ้นมา เขาก็พบว่าการมีน้องสาวนั้นมันเหนื่อย เพราะต้องคอยห่วงและตามไปเฝ้าถึงห้องอนุบาล กลัวว่าจะมีเด็กผู้ชายมาจับแก้มน้อง โตมาก็สนิทกันมากจนรู้ไส้รู้พุงพี่ชายไปหมด

            “รู้แล้วน้องป้อนจะทำอะไรคะ จะไปบอกให้พี่ช่อเหรอฮึ”

            หญิงสาวกลอกตามองบน “บอกไปพี่ช่อเขาเชื่อที่ไหน หาว่าหนูจิ้นไปเองอีก”

            ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็ขำ เพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยออกอาการอะไรให้ช่อพิกุลรู้มาก่อน เนื่องจากพอจบชั้นมัธยมเธอก็เปิดว่าคบหากับธันวาในฐานะแฟน ส่วนเขาจึงไหลไปเรื่อยเวลามีผู้หญิงเขาหา ดังนั้นหญิงสาวผู้เป็นเพื่อนสนิทจึงไม่เคยระแคะระคายถึงความในใจลึกๆ ของเขามาก่อน

            “เรื่องของพี่น่ะช่างเถอะครับคุณน้อง เราน่ะจะมาปรึกษาพี่เรื่องอะไร”

            “อ๋อ หนูจะมาปรึกษาว่าเราจะทำยังไงกันดีให้พี่ปลื้มกับพีชมีโอกาสได้พูดคุย ได้สานสัมพันธ์กันค่ะ”

            “จะชวนพี่เล่นเป็นพ่อสื่อว่างั้นเถอะ แต่พี่ปลื้มเพิ่งเลิกกับแฟนมาเองนะ” เปี่ยมบุญ พี่ชายคนโตของน้องๆ นั้นเพิ่งเลิกกับแฟนที่นอกใจไปคบกับคนอื่น

            “ช่วยหน่อยค่ะ ตอนนี้เป็นจังหวะที่ดีเลย พี่ปลื้มเป็นพวกขี้ใจอ่อน ถ้าเราไม่อยากให้พวกเขากลับมาคืนดีกันก็ต้องช่วยให้พีชจีบพี่ปลื้มให้ติด”

            เปี่ยมโชคเองก็รู้สึกไม่ชอบใจแฟนเก่าของพี่ชายมานานแล้ว เพราะเจ้าตัวมักใช้ข้ออ้างว่าพี่ชายของเขาไม่มีเวลาให้จึงไปมีกิ๊ก ทำให้เปี่ยมบุญรู้สึกผิดและยอมอภัยให้ตอนที่ถูกจับได้ว่านอกใจ เพียงแต่คราวนี้ดูจะจริงจังกับกิ๊กที่เป็นพระเอกละครมากจนถึงกับขอเลิกเลยทีเดียว     

            ทุกคนในครอบครัวทั้งบิดามารดาและน้องๆ ทุกคน ต่างก็แอบดีใจกันอยู่เงียบๆ ที่หลุดพ้นจากคนนี้ได้เสียที ส่วนเพื่อนสนิทของน้องสาวนั้นพวกเขาในครอบครัวก็เอ็นดูกันมานานแล้ว เพราะเป็นคนน่ารักมากคนหนึ่ง ถ้าจะมาเป็นแฟนคนใหม่ของเปี่ยมบุญ เขาก็สนับสนุนเต็มที่

            “ถ้าจะหาข้ออ้างออกทริปเที่ยวพี่ปลื้มก็ไม่น่าจะว่างแล้วก็ไม่รู้ว่าจะหาข้ออ้างอะไรดี ชวนไปกินข้าว หรือชวนมากินข้าวที่บ้านมันก็ไม่น่าจะทำให้ได้คุยอะไรกันเยอะแยะ พี่ว่าเราไปผับกันดีกว่ามะ”

            “ผับเหรอคะ มันจะเวิร์กยังไงอะ แล้วหนูกับพีชก็ไม่อยากไป”

            “ฟังนะน้องสาว พี่ปลื้มเขาไม่ค่อยว่าง จะชวนไปไหนก็คงต้องหลังเลิกงาน อ้างว่าชวนให้ไปปลดปล่อยหาอะไรดื่มคลายเครียดที่อกหัก พี่ว่าพี่ปลื้มโอเคนะ บวกกับบอกว่าน้องป้อนอยากลองไปเที่ยวผับกับน้องพีช พี่ปลื้มต้องเป็นห่วงนิดๆ จนต้องไปด้วยตัวเองแน่ ส่วนหลังจากนี้ก็ต้องหวังพึ่งสกิลจีบหนุ่มของน้องพีชเขาแล้ว”

            “โอเคค่ะ ตกลงตามนี้ก็ได้ ว่าแต่เราจะไปวันไหนกันดี...”

            หลังจากตกลงกับน้องสาวเรียบร้อยแล้ว เปี่ยมรักก็เดินออกจากห้องนอนของเขาไปด้วยความอารมณ์ดี ชายหนุ่มจึงมีเวลากลับมาสนใจข้อความจากเพื่อนสนิทอย่างช่อพิกุลอีกครั้ง

            เปี่ยมบุญมองดูภาพข้อความแชตกันไปมาในแอปพลิเคชันไลน์ระหว่างเจ้านายอย่างธันวากับเซลล์ของบริษัท ซึ่งหญิงสาวแอบไปแคปมาจากคอมพิวเตอร์เครื่องที่สามีใช้ทำงานอยู่ที่บ้านแล้วล็อกอินไลน์ทิ้งเอาไว้ ด้วยความประมาทและคิดว่าช่อพิกุลเป็นแค่ภรรยาแสนซื่อที่น่ารักของตัวเอง

            “อาฮะ บอกรักจุ๊บๆ เตือนว่าอย่าลืมซื้อเจล ทรงนี้คงไม่ใช่เจลล้างมือหรอกมั้ง” พอเห็นแบบนี้ เปี่ยมโชคได้แต่รู้สึกหนักใจแทนเพื่อน