ขอรัก(ไม่)ร้าย

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

สำหรับคุณนักอ่านที่เคยกดเรื่องนี้เข้าชั้นไว้

พอดีเราเอาเรื่องอื่นมาลงแทนเรื่องเดิมนะคะ เรื่องเก่าล่ม T_T

เลยกลายเป็นเรื่องนี้แทน ลองอ่านดูก่อนนะคะ เผื่อชอบก็เก็บไว้ในชั้นต่อ ^^

ขอรัก (ไม่) ร้าย

บทนำ

ภายในร้านตุ๊กตาซึ่งตอนนี้แขวนป้ายปิดไปเรียบร้อยแล้ว เปี่ยมโชคกำลังนั่งเล่นมือถือฆ่าเวลารอใครบางคนอยู่ที่โซฟาสำหรับรับรองลูกค้า

ชายหนุ่มเปิดร้านนี้มาตั้งแต่เรียนจบ เหตุผลเวลาคนถามว่าทำไมถึงเปิดก็ได้แต่ตอบว่า แค่อยากจะลองทำดู ส่วนที่เลือกขายตุ๊กตาก็ไม่มีเหตุผลอะไรมากมาย เพราะครอบครัวของเพื่อนสนิทเป็นเจ้าของโรงงานผลิตตุ๊กตา ดีลก็ง่าย ต่อรองราคาก็ได้ พูดนิดเดียวเพื่อนก็จัดการให้

เปี่ยมโชคเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนเดินเข้ามาใกล้ หญิงสาวยิ้มทักทายก่อนจะนั่งลงยังโซฟาอีกตัวหนึ่ง

“ไหนว่ามาซิ มีอะไรจะปรึกษา”

สีหน้าของช่อพิกุลจากดูสบายๆ แปรเปลี่ยนเป็นอึดอัดขัดเขิน ริมฝีปากอิ่มสวยเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรง เปี่ยมโชคพอเห็นท่าทางแบบนั้นก็ไม่คิดเร่ง เพียงแต่คอยอย่างอดทน เพราะเขามีเวลาให้เพื่อนมากมายอยู่แล้ว

ชายหนุ่มกับหญิงสาวรู้จักกันมาสิบปีได้แล้ว นับตั้งแต่เธอย้ายมาเข้าเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สี่ที่โรงเรียนเดียวกับเขา และได้อยู่ห้องเดียวกัน จากวันแรกที่โดนจับคู่ให้ทำงานด้วยกันในวิชาอะไรสักวิชาหนึ่งเปี่ยมโชคก็จำไม่ได้ แล้วเขาก็พบว่าตัวเองเหมือนได้ขุมทรัพย์มาไว้ในมือ ดังนั้นถ้าอาจารย์ไม่จับกลุ่มให้เขาก็จะเกาะช่อพิกุลเอาไว้ก่อน เพราะเขาขี้เกียจและเป็นนักกีฬาแบดมินตันตัวจริงของโรงเรียนด้วยก็เลยไม่ค่อยมีเวลาทำงาน นั่นเป็นเหตุผล...แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด

ที่เขาว่าเฟรนด์โซนน่ะ เข้าแล้วออกยากก็คือ...ไม่เกินจริง

ถึงจะมารู้ตัวว่าชอบแค่ไหนเอาทีหลัง แต่สายตาที่เพื่อนมองมาก็มีแต่คำว่าเพื่อน เพื่อนและเพื่อนเท่านั้น เปี่ยมโชคเลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลยมาจนถึงทุกวันนี้ และส่วนหนึ่งก็เพราะ...

“ปั้นเราแต่งงานกับพี่ธันว์มาตั้งปีหนึ่งแล้วนะ”

“รู้” ก็แล้วทำไมเขาจะไม่รู้ เมื่อปีก่อนเขาก็ยังไปงานแต่งแสนหรูหราของช่อพิกุลอยู่เลย ส่วนเจ้าบ่าวหรือธันวาก็เป็นคนที่รู้จักมาตั้งแต่เด็ก ก่อนจะมาคบกันตอนโตและจบลงที่การแต่งงานสุดแสนแฮปปี้ ตามวิดีโอพรีเซนเทชันงานแต่งงานที่ฉายในงานท่ามกลางความซาบซึ้งของทุกคน

“และเราก็คิดว่าปั้นเป็นเพื่อนผู้ชายที่เราสนิทด้วยที่สุดแล้ว”

ข้อนี้เขาไม่เถียง เพราะตั้งแต่ชั้นมัธยมจนเรียนมหาวิทยาลัย เขาก็เกาะติดอยู่กับช่อพิกุลตลอดเลยนั่นแหละ เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนที่แสนดีไม่มีใครเกิน

“อืม” เปี่ยมโชคขมวดคิ้ว “ไม่เข้าใจ เราเชื่อมโยงกันไม่ถูกว่าเธอแต่งงานมาปีหนึ่งมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่เราสองคนเป็นเพื่อนสนิทกัน”

“เรื่องที่จะพูดมันค่อนข้างส่วนตัวมากน่ะ” ช่อพิกุลมีท่าทางลังเล “แต่เราไม่รู้ว่าจะไปปรึกษาใคร พี่ชายน้องชายก็ไม่มี ลูกพี่ลูกน้องที่เป็นผู้ชายก็ไม่ค่อยสนิทกัน มันก็เลยเหลือแต่ปั้น”

“ถ้าอย่างนั้นก็ลองเล่ามาสิ” เปี่ยมโชคเริ่มคาดเดาโดยอัตโนมัติ ขณะกำลังคิดก็เสมองไปทางอื่น ไม่มองไปทางช่อพิกุล หรือว่าจะเป็นเรื่องบนเตียง

ช่อพิกุลสูดหายใจเข้าลึกเพื่อเรียกความกล้า “เรากับพี่ธันว์ ตั้งแต่แต่งงานกันมา เขายังไม่เคยใช้น้องชายกับเราเลย มากสุดก็แค่นิ้วมือจนเราเสร็จ”

หญิงสาวพูดเร็วรัว ส่วนคนฟังถึงกับต้องหันกลับไปมองเพื่อนของตัวเองให้เต็มตา เพื่อนของเขาเพิ่งจะอายุยี่สิบหก สัดส่วนชวนฝันสำหรับผู้ชายหลายๆ คน คนไหนที่ได้เป็นสามีจะทนไม่สอดไหวได้ไง

“เขามีปัญหาเรื่องกล้วยไม่แข็งหรือเปล่า”

ช่อพิกุลหน้าแดง “พี่ธันว์บอกว่าไม่ได้มีปัญหาอะไรกับตรงนั้น พี่เขาแค่ไม่อยากทำให้เราเจ็บ แต่เราก็บอกไปแล้วว่าเจ็บก็ทนไหว”

เปี่ยมโชคยกมือขึ้นเกาหัวเบาๆ “มันก็มีอยู่เหมือนกันนะ ผู้ชายที่รักเมียจนไม่อยากมีอะไรกับเมีย เป็นอาการทางจิตที่ต้องหาหมอน่ะ กับอีกกรณี เธอแน่ใจนะว่าสามีของตัวเองไม่ได้เป็นเกย์”

“ไม่เป็นสิ เรารู้จักกับพี่ธันว์มาตั้งแต่เด็กนะ เขาไม่ได้เป็น” แม้จะยืนยันแบบนั้น แต่ในน้ำเสียงของช่อพิกุลกลับฟังดูไม่มั่นใจ

ธันวาผู้เป็นสามีของช่อพิกุลนั้น เป็นลูกชายคนหนึ่งของเพื่อนสนิทของบิดา ดังนั้นจึงรู้จักกันมาตั้งแต่วัยเยาว์ สนิทสนมกันมากจนกระทั่งความรู้สึกชอบแบบเด็กๆ แปรเปลี่ยนเป็นความรัก

หญิงสาวนึกถึงครั้งที่ย้ายโรงเรียน เนื่องจากทะเลาะกับลูกสาวของผู้อำนวยการโรงเรียนที่เป็นต้นตอซุบซิบนินทาว่าเห็นธันวาจูบกับผู้ชายในห้องสมุด จนกระทั่งมีการลงไม้ลงมือกัน ย่าของเธอโกรธมากจึงสั่งย้ายโรงเรียนเพราะคำตัดสินออกมาว่าเธอถูกทำโทษแค่เพียงคนเดียว

“ไม่ก็...เขามีชู้หรือเปล่า ทำกับคนอื่นพอแล้ว พอเป็นเธอที่เขารักมากๆ จนอยากถนอมไว้ก็เลยไม่ทำอะไร”

“มีแบบนั้นด้วยเหรอ”

“คนเรามันก็มีอะไรประหลาดๆ แบบนี้แหละ เธอลองไปหาอ่านที่คนมาโพสต์ปรึกษาปัญหาผัวเมียกับเซ็กซ์ตามเว็บบอร์ดดังๆ ดูสิ”

“แต่เรื่องชู้...คงไม่มีหรอก พี่ธันว์เป็นคนดีนะ”

“จ้า สามีฉันเป็นคนดี” เปี่ยมโชคเผลอเอ่ยด้วยน้ำเสียงประชด “กลัวเธอเจ็บ”

ช่อพิกุลค้อนใส่เพื่อน ที่ผ่านมาเธอไว้ใจธันว์มาก ไม่เคยก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวของชายหนุ่มเลยสักนิด ไม่เคยเช็กโทรศัพท์สักครั้งด้วย อีกทั้งส่วนใหญ่สามีของเธอก็ไปไหนมาไหนกับลูกน้องคนสนิทตลอด หรือว่าจะคอยช่วยเจ้านายปกปิดเรื่องนอกใจกันอยู่

“ว่าแต่ลองทำอะไรยั่วๆ ดูหรือยังเนี่ย”

“ลองแล้ว ขึ้นคร่อมเลย แต่พี่ธันว์ก็เอาแต่ขำ แล้วบอกให้นอน”

“อา...ไปเช็กให้ชัวร์เป็นอย่างแรกให้แน่ใจว่าสามีเธอไม่ใช่เกย์” เปี่ยมโชคเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง ในขณะที่สีหน้าของช่อพิกุลเต็มไปด้วยความหนักใจ

-------------------

ลองเกริ่นๆ ไว้ตอนเล่นเกมพี่ปลื้ม

อารมณ์คือก๋ากั๋นมาก แต่พอเขียนจริง อาจจะออกแนวละมุนๆ ปนบาปๆ 

เรื่องนี้ไม่แน่ใจว่าจะยาวหรือสั้นนะคะ

แต่คุณพี่โชคสายแซ่บอยู่ ถ้ามันจะยาวก็คงเพราะเลิฟซีนของพี่เขาอะ555

(สำหรับทางเด็กดี ไม่ลงเลิฟซีนนะคะ)