ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ Fic Tales of Zestiria ] Princess On My Mind ( Sorey x Mikleo )

    ลำดับตอนที่ #8 : Princess On My Mind : แนะนำตัว ทางเดิน

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 224
      7
      11 มี.ค. 60

    [ 6 ]


    "สวัสดีเราชื่อ สเลย์ ยินดีที่ได้รู้จัก"

    "มิคุริโอ้ ยินดีที่ได้รู้จัก" ทั้งสองคนแนะนำตัวหน้าห้องพรางมองไปรอบๆห้อง
    จนทั้งสองสายตาไปหยุดอยู่ที่คน คนหนึ่งที่นั่งอยู่หลังห้อง

    : อยู่ห้องเดียวกันอย่างงั้นหรอเนี่ย :

    "เอาล่ะนี้คือเด็กใหม่นะ ยังไงก็ฝากดูแลกันด้วย" คุณครูเอ่ยบอกทุกคนจบก็ชี้ที่นั่งให้ทั้งสองคน

    ครืน

    "ครูครับ" ในระหว่างที่สเลย์กับมิคุริโอ้นั่งเก้าอี้กันได้ไม่ถึงนาทีประตูห้องก็ถูกเปิดมาพร้อมกับคุณครูผู้ชายคนหนึ่งจนคุณครูในห้องหันหน้าไปมองแล้วตอบรับ

    "ค่ะ?" แล้วหลังจากนั้นคุณครูทั้งสองก็ออกจากห้องไปพร้อมกัน

    * สะกิด สะกิด *

    "?" มิคุริโอ้หันไปมองคนข้างๆที่สะกิดตนด้วยความสงสัย แล้วก็ต้องแปลเปลี่ยนเป็นตกใจทันที

    "งาย~เจ้าหญิง~"

    "!!!"

    "!!??" สเลย์และมิคุริโอ้สดุ้งตกใจพร้อมๆกัน

    : เมื่อกี้ยังอยู่แถวหลังเลยนี่!? :

    สเลย์ตั้งคำถามในใจตัวเอง

    "เจ้าหญิง?" มิคุริโอ้ย้ำคำทักทายของอีกฝ่ายพรางเอียงคอเหมือนสงสัย และโดยที่อีกฝ่ายพยัคหน้าหงึกหงัก

    "จำฉันได้มั้ยๆ" อีกฝ่ายถามอีกครั้งแล้วมองมิคุริโอ้เหมือนคาดหวัง

    "นายที่ลีดไถเจ้าหญิงเมืองข้างๆใช่มั้ยล่ะ?" มิคุริโอ้ให้คำตอบพรางนึกถึงเรื่องเก่าๆ

    "โถ่~จำฉันไม่ได้หรอ เจ้าหญิง แซคไงแซคนะ" แซคพูดอย่างน้อยใจ พรางกุมมือของมิคุริโอ้ขึ้นมาจนมิคุริโอ้แก้มแดงเล็กน้อย

    "ล...เลิกเรียกว่าเจ้าหญิงเถอะน่า" มิคุริโอ้พูดอย่างกระตุกกระตักแล้วชักมือกับมาพรางก้มหน้างุดซ้อนใบหน้าที่แดงของตนไว้

    : ยิ่งมองยิ่งน่ารักเนอะ~ เจ้าหญิงนะ :

    สเลย์รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาพรางนึกถึงคำที่แซคเคยบอกไว้แถมยังเพิ่มอารมณืของเขาได้โดยง่ายเมื่อเห็นภาพตรงหน้านี้

    หมับ!

    !!!!

    สเลย์ลุกขึ้นจากโต๊ะตัวเองแล้วไปคว้าข้อมือบางของมิคุริโอ้แล้วจุงออกจากห้องไป

    "ด...เดี๋ยวสิ" ในทางเดินของโรงเรียนในเวลา 9 : 50 น. ยังมีนักเรียนชายสองคนที่พึ่งย้ายมาเดินตามทางเดินมาเลื่อยๆ

    "สเลย์!!!" มิคุริโอ้เรียกชื่อเพื่อนชายที่จุงตนมาด้วยความเหนื่อยอ่อน จนคนตรงหน้าได้สติหยุดเดินแล้วยืนเงียบ

    "สเลย์???" มิคุริโอ้สงสัยในความเงียบเลยกะจะสะกิดสเลย์ขึ้นแต่กับเป็นตัวเองที่ถูกเพื่อนตัวสูงกว่าจับดันเข้ากำแพงแล้วใช้แขนทั้งสองข้างปิดเพื่อกันทางหนี

    "ส...สเลย์???" มิคุริโอ้รู้สึกหัวขาวโพลนเมื่อมาเจอเหตุการแบบนี้เข้า

    "น...นายเป็น อุ๊ป!!!"

    _______________________________________________________
    จบ แหะๆ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×