ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ Fic Tales of Zestiria ] Princess On My Mind ( Sorey x Mikleo )

    ลำดับตอนที่ #9 : Princess On My Mind : ครั้งแรก ชวน

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 230
      6
      7 ก.ค. 61

    [ 7 ]

    ในทางเดินที่เงียงสงัดมีเพียงสองหนุ่มที่คนหนึ่งถูกคล่อมอยู่ที่กำแพง พร้อมกับเสียงในลำคอที่ลอดออกมา

    "อ...อืมมมมม" ในหัวของมิคุริโอ้นั้นขาวโพลนยิ่งกว่าตอนแรกส่ะอีก เขาใช้แรงอันน้อยนิดเพื่อดันเพื่อนตัวใหญ่(ไม่มาก)ให้ออกห่าง เพราะจะขาดอากาศหายใจ
    สเลย์ค่อยๆถอนริมฝีปากออกมาอย่างอ่อยอิ่ง แล้วเลียริมฝีปากของตัวเองเบาๆพรางมองหน้าของคนที่ตัวเองคล่อมอยู่ด้วยสายตาประมาณว่า
    'ขออีกได้มั้ย' ซึ่งพอมิคุริโอ้อ่านสายตาออกเขาก็รีบสายหน้าปฎิเสธทันที
    จนคนตรงหน้าทำหน้าเศร้าๆก่อนจะค่อยๆพละออกมา

    "มิคุริโอ้ฉันมีอะไรจะบอก..." สเลย์เอ่ยบอกคนตรงหน้าก่อนจะเขยิบหน้าเข้าไปใกล้ๆจนได้ยินเสียงลมหายใจและเสียงหัวใจที่เต้นตุบตับของทั้งสอง

    'ฉัน....แอบชอบนาย ไม่สิ ฉันรักนายรักมานานแล้วด้วยตั้งแต่เด็กเลยก็ว่าได้เพราะงั้น ช่วยคบกันฉันทีนะ'

    : เราต้องพูดคำนี้ให้ได้.... :

    "ฉัน-"

    "ทั้งสองคนคะ!!!!" ในระหว่างที่สเลย์กำลังจะสารภาพคำในใจนั้นจู่ๆเสียงใสอันคุ้นเคยก็ตะโกนเรียกทั้งสองจนคำคำพูดของสเลย์ทีแรกต้องหยุดชะงักแล้วหันไปมองทางต้นเสียง

    "อีฟ?"

    "อีฟ?" มิคุริโอ้และสเลย์พรึมพรัมชื่อของคนที่เรียกพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

    "อ...เอ่อ ฉันมาขัดอะไรรึเปล่าคะ?" อีฟเอ่ยถามทันทีเมื่อเห็นสภาพของทั้งสอง ซึ่งทั้งสองที่พอเห็นว่าตนเป็นเป้าสายตาก็รีบลนลานเปลี่ยนท่ามาเป็นยืนข้างกันแทน

    "ม..ไม่ใช่หรอกแล้วมีอะไรหรอ" สเลย์ลนลานตอบปฎิเสธเธอก่อนจะเอ่ยถาม

    "อ่อ~คือฉันจะมาชวนทั้งสองคนกินข้าวนะคะ" อีฟร้องในลำคอแล้วบอกถึงเหตุผลที่เธอเรียก แล้วทั้งสองก็เข้าใจพรางพยัคหน้าแล้วพอทั้งสามจะเดินไปทางโรงอาหารกันก็ต้องหยุดชะงักอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงอันคุ้นเคย

    "เจ้าหญิง~~" เสียงทะเล้นๆที่สเลย์จำได้ไม่มีวันเปลี่ยนเรียกชายหนุ่มข้างกายของตนก่อนจะวิ่งมาหา

    "?" มิคุริโอ้ทำหน้าสงสัยเหมือนตั้งคำถาม จนคนที่พึ่งมาที่หลังต้องให้คำตอบ

    "ฉันขอไปกินข้าวด้วยนะ" คำพูดของแซคนั้นทำให้ทั้งสามตกอยู่ในภวังค์ความอึ่งจนพูดไม่ออก

    "หืม~ ว่าไง?" อีกฝ่ายเร่งคำตอบจนพวกเขาทั้งสามหลุดจากภวังค์แล้วทำท่าลนลานที่จะตอบ แต่แล้วคนที่ให้คำตอบก็เป็นคนที่ไม่อาจคาดคิดได้

    "ได้สิคะ มาด้วยกันเลย" พอได้คำตอบแซคก็เอ่ยขอบคุณแล้วยิ้มร่าแตกต่างจากอีกสองคนที่หันควับมามองด้วยความสงสัยทันที

    "ไม่เป็นไรหรอกคะ ก็เขาบอกเองนี่ว่าไม่สนใจฉัน" พูดจบก็เดินจากไปปล่อยสองหนุ่มทั้งสองที่ตั้งคำถามในใจเป็นคำถามเดียวกัน

    : แต่หมอนั้นสนใจฉันนะ... :

    : แต่หมอนั้นสนใจมิคุริโอ้นะ.... :

    ________________________________________________________

    จบแบ้วกับบทที่...5 ใช่ม่ะ?
    ใกล้จบเต็มทีแล้วค่ะ
    เจอกันบทหน้า ถึงจะนานก็รอหน่อยนะคะเพราะต้อง
    ซ้อมดุริยางค์ทุกวันเลยใกล้กีฬาสีแล้ว =w= ทนรอไปก่อนนะคะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×