[ fic osomatsu-san ] นี่...ตอบหน่อยสิ [ 2 x 4 ]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

สวัสดีค่ะไม่มีอะไรมาก~~~แค่จะมาแต่งนิยาย

คือฟิคแรกยังไม่จบเลยเรื่อง2มาล่ะ 5555

เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นคะ ของแฟนฟิค  osomatsu-san

ถ้าถามว่าเรื่องนี้ชอบใครมากที่สุดก็ขอตอบเลยค่ะว่าคือ อิจิมัตสึ (น้องม่วงของเค้าเอง =3=)

ส่วนคู่จิ้นก็ไม่ใช่ใครอื่นค่ะมีอิจิจังก็ต้องมี(แมว//ผิด)คาราคุงค่ะแหะๆ 

ชั่งเหอะบ่นมาเยอะแหละเรามาเริ่มเรื่องกันเลย

คู่นี้เป็นคู่ที่เค้าชอบที่สุดไม่แน่ใจว่าจะแต่งคู่ของโอโซมัตสึกับโจโรมัตสึรึเปล่านะคะ

ปล.ฟิคที่จะแต่งต่อไปนี้อาจจะงงหรือมึนนิดหน่อยเพราะตอนแต่งมันง่วงมากแต่

คงไม่ว่ากันเนอะถ้าให้แก้ไขก็เม้นนะคะ

(นี่แกพูดคุยหรือแกแต่งนิยาย ยาวมากค่ะ - -)

สำคัญ

- ฟิคเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชายค่ะถ้าใครไม่ชอบก็ปิดไปได้เลย

จริงๆแค่ชื่อเรื่องก็บอกแล้วน่ะอืมๆ

- เรื่องนี้ไม่มีอยู่ในอนิเมะแน่นอนค่ะหรือก็คือจิตนาการของเค้าเอง แหะ แหะ

- เรื่องนี้แล้วแต่จะจิ้นเลยค่ะ

แถมภาพ

 X 

เยอะยังๆ หรือน้อยไป 5555

ปล. รูปที่เอามาให้ เป็นแฟนอาร์ตค่ะ ซึ่งของใครมั่งไม่รู้ ขอโทษนะคะที่ไม่ได้ให้เคดิต ขอโทษค่าาาาา T^T

smile :) 

เนื้อเรื่อง

ทำไมน่ะ... ทำไมทุกคนถึงชอบเมินเราล่ะ

แล้วทำไม....นายถึงไม่เคยสนใจฉันล่ะ

ทำไม....นายถึงชอบใช้กำลังล่ะ

นี่....ตอบหน่อยสิ.....อิจิมัตสึ.... 

ณ บ้านมัตสึโนะ

"นี่ทุกคนไปอาบน้ำกันเถอะ" พี่คนโตของบ้านเอ่ยเรียกทุกคนให้ไปอาบน้ำที่โรงอาบน้ำ

"คร๊าบๆ" ทุกคนตอบออกมาพร้อมกัน แล้วเริ่มเดินทางไปโรงอาบน้ำทันที

ณ โรงอาน้ำ

"อ๊ากกกกเล่นอะไรของแกฟร่ะเจ้าบ้า"

"5555โจโรมัตสึน่ารักชะมัดเลย"

"นี่ซังน่ารักๆ"

แชะ แชะ

"อย่าถ่ายน่ะเฟ่ยแล้วใครบอกให้เอามือถือมาในนี้ห๊ะ" ที่เกิดเหตุเสียงดังแบบนี้

ไม่ใช่อะไรแต่เป็นเพราะโอโซมัตสึเกิดอยากแกล้งโจโรมัตสึขึ้นมา เลยเล่นผมโจโรมัตสึ

ที่ตนกำลังสระผมให้อยู่ให้เป็นรูปหูแมว และเมื่อโจโรมัตสึไปส่องกระจกแล้วเห็น

ตัวเองในสภาพนี้เลย ทำให้โวยวายขึ้นมา และเมื่อเวลาผ่านไปนานทั้ง6แฝดก็ลุกออกจากอ่างน้ำแล้วไปใส่เสื้อผ้าเพื่อนเตรียมกลับบ้านกัน

"เฮ้อ~อาบน้ำวันนี้ไม่ค่อยสนุกเลยแฮะ~" โอโซมัตสึพูดพรางถอยหายใจ 

"ที่แกเล่นหัวชั้นมันยังไม่พออีกหรอฟร่ะ" โจโรมัตสึด่ากลับด้วยความโมโห

"นั้นสิไปแกล้งบราเทอร์แบบนั้นมันไม่ดีน่ะ"ในระหว่างที่คารามัตสึกำลังพูดอยู่

นั้นทุกคนในห้องน้ำก็ไม่มีใครอยู่ซะแล้ว

: ....โดนเมินอีกแล้วแฮะ :

คารามัตสึคิดในใจแล้วเดินออกไปตามทุกๆคน และเมื่อมาถึงบ้านทุกคนก็ปูที่

นอนเตรียมที่จะนอนหลับกันตามปกติ

"ปิดไฟล่ะน่ะ" โจโรมัตสึพูดถามทุกคน และโดยไม่รอคำตอบเลยปิดไฟทันที

เช้าถัดมา

"ฮาวววว" คารามัตสึฮ้าวออกมาแล้วมองดูรอบๆ ปรากฎว่าไม่มีใครอยู่เลยซักคน

เหลืองเพียงคารามัตสึคนเดียวที่อยู่ใน

ห้อง....ไม่สิยังมีอีกตัว....มันก็คือตุ๊กตาที่รูปร่างเหมือนคารามัตสึทุกอย่างนอนอยู่ในถัง

ขยะในห้องแถมยังมีสภาพที่เละเทะมากๆ

: ....ตุ๊กตา....เพียงตัวเดียว...แถม..ยังเละ...พอลองคิดดูดีๆแล้วทุกๆคน ค่อยแต่เมินไม่สนใจคำพูดเราโดยเฉพาะอิจิมัตสึทั้งไม่สนใจไม่เข้าใกล้....เข้าใจล่ะ....เรามันก็แค่ขยะดีๆนี่เอง :

ครืน~

"กลับมาแล้ว!!!คร๊าบ" เหล่า5แฝดที่พึ่งกลับมาจากธุระเปิดประตูเข้ามาแล้วตะโกนบอก เพื่อที่จะทำคนที่นอนหลับอยู่ตกใจเล่น....แต่สิ่งที่พบนั้นมีเพียง...ความว่างเปล่า....

"อะไรกันเจ้าหมอนั้นหายไปไหนฟร่ะเนี่ย" โอโซมัตสึพูดมาอย่างเซ็งๆ

"นั้นสิหายไปไหนน่ะอุส่าจะฉลองขอโทษซะหน่อย" ใช่แล้ว ที่ทั้ง5แฝดหายไปพร้อมกัน โดยไม่บอกนั่น ก็เพื่อไปซื้อของเตรียมขอโทษพี่ชายคนรองของบ้านที่โดนเมินมาตลอด

"อ่ะ!!!!" อิจิมัตสึร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ เลยทำให้ทั้ง4คนหันไปมองพร้อมกัน

"มีอะไรหรออิจิมัตสึ" โจโรมัตสึถามด้วยความเป็นห่วง

"ตุ๊กตาไอเวรมัตสึมันมีกระดาษอะไรไม่รู้มาแปะอ่ะ" อิจิมัตสึพูดแล้วค่อยๆ ดึงมันออกมาอย่างช้าๆ

"เฮ้อ~ไอ่เราก็นึกว่าอะไร" โจโรมัตสึถอนหายใจออกมา

"ก็นะ...ก็เป็นตุ๊กตาไอ่เวรมัตสึของอิจิจังนี่~" โอโซมัตสึพูดพรางทำท่าล้อเลียน

"หนวกหูเฟ้ย" อิจิมัตสึทนไม่ไหนเลยตะโกนด่าตอบ

"น่าลำคารจริง....หืม?" อิจิมัตสึบ่นอุบอิบแล้วมองไปที่กระดาษก็พบกับคำเขียนมากมาย

'โลกนี้มันโหดร้าย... ว่ามั้ย

ขนาดน้องแท้ๆยังแทบทำร้ายแทบตาย

ไม่เข้าใจเลยว่ายังเห็นชั้นเป็นครอบครัวรึเปล่า.....แต่ไม่ไหวแล้วล่ะ....มันทรมารเกินไปแล้วล่ะ....ตายๆไปก็คงจะดีสิน่ะ'

เมื่ออิจิมัตสึอ่านจบก็รู้สึกตัวชาวาบทันทีและไม่รู้ทำไมถึงคิดว่านี้เป็นลายมือ ของคารามัตสึ

"ไอ่เวรมัตสึ!!!!" อิจิมัตสึวิ่งออกไปพร้อมกับตุ๊กตาและกระดาษโดยที่ไม่ได้บอกใครทุกคนเลยยังคงงงอยู่

: บ้าเอ๋ย... เพราะเราไม่สนใจมันแท้ๆ :

อิจิมัตสึวิ่งตามหาคารามัตสึพรางโทษตัวเองในใจต่างๆนาๆ

"เธอมีคนจะฆ่าตัวตายล่ะ"

"ไม่จริงน่าเพราะอะไรน่ะ"

"ไม่รู้สิ-"

"ที่ไหน!!!" อิจิมัตสึรีบวิ่งไปถามคนที่พูดถึงเหตุการ์ณทันทีและไม่รู้ทำไมตนถึงได้มั่นใจนักว่าคนที่เป็นหัวข้อสนทนานี่ต้องเป็นคารามัตสึแน่ๆ เมื่อรู้ที่อยู่ของแล้วก็รีบมุ่งหน้าไปทันที

"แฮ่ก...แฮ่ก" ตอนนี้ทั้งเหนื่อยทั้งหายใจไม่ออกแต่ในใจกลับกำลังขอร้องไม่ ให้ไอ่บ้านั้นโดดลงไป

ปัง!

"แฮ่ก... แฮ่ก...." อิจิมัตสึพักหายใจช้าๆแล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองคนตรงหน้า

"ม...มายบราเทอร์" คารามัตสึเรียกน้องชายตัวเองเบาๆเหมือนอึ่งๆ

"อ....ไอ่เวรมัตสึ!!!!" อิจิมัตสึเรียกพี่คนที่2ของบ้านจนอีกฝ่ายสะดุ้งด้วยความตกใจ

"แก...ไอ่เวรมัตสึ...ที่เขียนในกระดาษนั้นหมายถึงอะไรฟร่ะห๊ะ!!!" อิจิมัตสึเข้าไปกระชากคอเสื้อของคารามัตสึ จนอีกฝ่ายเกือบหายใจไม่ออก

"ม...มายบราเทอร์..ห..หายใจไม่ออก..." คารามัตสึเริ่มหน้าซีดเมื่อเริ่มหายใจไม่ออก

แบะ แบะ

คารามัตสึมองไปที่อิจิมัตสึแบบอึ่งๆ เมื่อเห็นน้ำใสๆออกมาจากขอบตาของผู้เป็นน้อง

"ม..มายบราเทอร์"

"ชั้นไม่รู้หรอกน่ะว่าแกคิดยังไงแต่ว่าแกเห็นตุ๊กตาที่ชั้นถือมั้ย...ไอ่ตุ๊กตาตัวนี้ชั้นเย็บเองถึงมันจะเละไปหน่อยก็เถอะ....แต่ว่าแกรู้มั้ยชั้นน่ะห่วงแกมากนะไม่ว่าจะตอนแกถูกเมินหรือโดนจิบิตะจับตัวไป....ชั้นยอมไม่นอนหลับเพราะต้องมารักษา

แล้วดูแลแกทั้งคืน....ตอนชั้นคว้างของใส่น่ะ....ขอโทษ....แต่ว่า....แต่ว่า....ไม่มีเลยนะ.....ไม่มีเลยที่ชั้นจะลืมแก....ฮึก...ขอโทษ...ขอโทษ...ขอโทษ" คารามัตสึฟังอิจิมัตสึที่พูดคำขอโทษออกมา

"......" คารามัตสึค่อยๆเลื่อนมือไปกอดเอวบางของอิจิมัตสึเบาๆแล้วก็เริ่มเอา

หน้าไปมุดกับไหล่ของอิจิมัตสึแล้วเริ่มร้องไห้ออกมา

"ฮ...ฮึก...ขอโทษ...ขอโทษนะที่คิดสั้น....ขอโทษนะ... ฮึก... 

ฮืออออ" คารามัตสึระบายทุกอย่างให้อิจิมัตสึฟังไม่ว่าจะความทุกข์ความสุขคารามัตสึเล่าทุกความรู้สึกทั้งหมดให้ฟัง

"ผมรักพี่นะ....คารามัตสึนี่ซัง"และนี่ คือคำพูดสุดท้ายก่อนที่คารามัตสึจะหลับไป....พร้อมกับรอยยิ้ม

เข้าใจแล้วล่ะ....โลกนี้นะต่อให้เหลือนี่ซังเพียงคนเดียว....หรือให้ถูกหักหลังสักกี่ครั้ง....ถูกเธอทำร้ายซักแค่ไหนฉันก็ไม่สน....เพราะเธอคือดวงใจของนี่ซังยังไงล่ะ.....อิจิมัตสึ...

_________________________________________________________________

ก็จบไปแล้วนะคะกับฟิคของบ้าน osomatsu-san

สนุกรึเปล่าไม่รู้ 55555 แต่ก็ขอให้สนุกล่ะกันนะคะถ้าไม่สนุกก็เม้นมาถามนะคะ

เดี๋ยวมาแก้ให้