นางเอกอย่างฉันก็เลือกนะ - นิยาย นางเอกอย่างฉันก็เลือกนะ : Dek-D.com - Writer
×

    นางเอกอย่างฉันก็เลือกนะ

    ลินดาเด็กสาววัยที่กำลังมีอนาคตสดใสแต่ดันพลาดท่าท้องกับใครก็ไม่รู้ ตายลงหลังจากคลอดให้วิญญาณของสาวมั่นอย่างลินดาจากโลกคู่ขนานได้เข้ามาและรู้ว่าชีวิตของเธอได้เข้ามาอยู่ในนิยายน้ำเน่า!!!!

    ผู้เข้าชมรวม

    102

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    102

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  2 ธ.ค. 66 / 19:10 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    happy birthday to you happy birthday to you happy birthday happy birthday happy birthday to you สุขสันต์วันเกิดนะขอให้มีความสุขสวยวันสวยคืนสวยแบบไม่มีอะไรมาหยุดปังๆนะแกเราเพื่อนๆได้อวยพรวันเกิดให้ลินดาที่กำลังจะมีอายุครบ 21 ปี                                                      

    นี้แก่ขึ้นอีกปีแล้วนะแกโตแล้วนะรู้ไหมหัดทำตัวให้มันเหมือนผู้ใหญ่หน่อยล่ะอย่าให้พวกฉันต้องเป็นห่วงมากเลยเจษพูดเพราะว่าลินดาเป็นคนซื่อๆไม่ค่อยทันเล่ห์เหลี่ยมใครมากนัก

    รู้แล้วน่าเจษขอบคุณนะ                      

    เอานี่เหล้าหัดดื่มไว้ซะบ้างเวลาใครเขาชวนดื่มจะได้ไม่เมาจนเขามอมเหล้าเอาอ่ะ เออไม่ดีมั้งนุ่นคือเราไม่เคยดื่มเลยอ่ะ ไม่เคยดื่มนั่นแหละต้องดื่มไว้อยู่กับพวกฉันน่ะไม่ต้องห่วงปลอดภัยอยู่แล้วล่ะ

    เวลา 1.00น.ต่อมาทุกคนก็เริ่มที่จะเมาโดยเฉพาะลินดาที่พึ่งดื่มเหล้าครั้งแรกเมามาก


    ปวดฉี่อ่ะเขาไปฉี่ก่อนนะพวกแกมีใครจะไปห้องน้ำกับฉันไหมอ่ะ ลินดาถามไปแต่ด้วยความที่เสียงเพลงดังเกินไปจึงไม่มีใครได้ยินด้วยความปวดฉี่จนจะราดลินดาพยุงร่างกายเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างทุลักทุเล

    แต่ด้วยความเมาและไม่ได้สติของลินดา 

    และความเมาของผู้ชายคนหนึ่งได้ลากลินดาเข้าไปในห้องทำให้ทั้งสองเผลอมี one night stand กัน

     


    เช้าต่อมา 

    อืม อ่า ปวดหัวจังเลยเมื่อยแขนเมื่อยขาปวดตามเนื้อตามตัวไปหมดเลยลินดาละเมอพึมพำขณะที่ตัวยังนอนอยู่บนเตียงและยังไม่ได้ลืมตา นอนไปนอนมาสักพักเธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆเลยลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงกับผู้ชายคนหนึ่ง

    กรี๊ด  !!!!!!

    เธอกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ ว๊ายทำไมฉันต้องมาอยู่ตรงนี้!!!

    จำอะไรไม่ได้เลยนี่คุณๆลินดาเอื้อมมือไปเขย่าแขนของผู้ชายที่นอนคว่ำหน้าอยู่ตรงนั้นตื่นเดี๋ยวนี้นะอธิบายมาว่ามันเกิดอะไรขึ้น

    เขาค่อยๆลืมตาขึ้นและแสดงสีหน้าไม่พอใจกับการโวยวายของลินดานี่ กรี๊ดโวยวายทำไม

    ในเมื่อเราก็เต็มใจกันทั้งสองไม่ใช่หรอ

    ลินดาแสดงสีหน้าไม่เชื่อและพูดออกไปว่าเต็มใจอะไรเล่าฉันเมาอยู่นะ ผมก็เมาเหมือนกันเอาเป็นว่าเครื่องทั้งหมดเมื่อคืนมันก็เป็นความผิดพลาดของเราทั้งสองคนนั่นแหละที่ไม่มีสติรับรู้

    แต่จะให้ผมรับผิดชอบก็คงไม่ได้หรอกนะเขาพูดออกมา

    ผมไปก่อนล่ะที่หลังก็หัดระวังตัวบ้างอย่าไปดื่มจนเมาแล้วเผลอไปมีอะไรกับใครอีกล่ะ

    นี่ๆคุณจะไปทางนี้เลยหรอแล้วฉันน่ะฉันเสียหายนะ

    แล้วจะให้ผมทำยังไงล่ะรับผิดชอบคุณด้วยการแต่งงานกับคุณหรอ


    คุณรักผมไหมผมรักคุณไหมเราไม่ได้รักกัน

    เพราะงั้นต่างคนต่างไปก็โอเคแล้วไตรภัทร

    พูดออกมา


    แล้วก็อย่าลืมกินยาคุมฉุกเฉินด้วยล่ะเมื่อคืนเราก็เมาทำให้ไม่ได้ป้องกัน  ไปนะเขาพูดพร้อมกับใส่เสื้อผ้าและลุกออกไป 



    3เดือนต่อมา   


    ช่วงนี้ลินดามักจะรู้สึกว่าตัวเองแปลกๆบางทีก็ง่วงมากจนไม่อยากลุกทำอะไรเลยกินเยอะขึ้นทั้งๆแต่ก่อนเป็นคนกินน้อยมาก

    ลิดาๆ จู่ๆเธอก็รู้สึกว่าตัวเองเวียนหัวจนจะเป็นลมล้มลงไป

    เป็นอะไรไหมลูกช่วงนี้แม่รู้สึกว่าลูกแปลกไปนะไปหาหมอไหมแม่เอ่ยออกมาด้วยความเป็นห่วง

    นั่นสิลูกไปหาหมอเถอะพ่อเห็นหลายครั้งแล้วอาการแบบนี้เผื่อเป็นโรคร้ายขึ้นมาจะเกิดอะไรขึ้นเราจะได้แก้ไขกันทันอย่ารอให้ลุกลามหนักจนรักษาไม่ทันเลยนะพ่อกับแม่พูดออกมาด้วยความเป็นห่วงและกังวล


    ok ok ก็ได้ค่ะหนูจะไปหาหมอก็ได้เพื่อความสบายใจของพ่อกับแม่   จ้าๆงั้นไปตอนนี้เลย 


    โรงพยาบาล

    ยินดีด้วยนะคนไข้คุณตั้งครรภ์ครับประมาณ 3 เดือนได้แล้วครับ

    ห๊ะ ว่าอะไรนะฉันท้องหรอ!!!!

    เป็นไปไม่ได้อ่ะไม่จริงตอนนั้นฉันก็กินยาคุมฉุกเฉินแล้วนะ

    คุณหมอตรวจผิดหรือเปล่าคะต้องตรวจอีกรอบได้ไหมคะจินดาพูดออกไปด้วยความวิตกกังวลไม่ผิดหรอกครับหมอตรวจละเอียดแล้ว

    ก็ยินดีด้วยนะครับ

    ลินดาเดินออกมาจากโรงพยาบาลด้วยการเหม่อลอยพอกลับถึงบ้านก็ขังตัวเองอยู่ในห้องไม่กินข้าวกินปลาจนพ่อแม่อดเป็นห่วงไม่ได้

    ลินดาเป็นอะไรลูกคนตรวจออกมาเป็นยังไง

    จินดาไม่กล้าพูดอะไรออกไปเพราะกลัวพ่อกับแม่จะเสียใจ

    ไม่เป็นไรหรอกค่ะก็แค่อ่อนเพลียนิดนึงช่วงนี้หนูอาจจะไม่ได้อยู่บ้านนะพอดีว่าที่มหาลัยมีกิจกรรมเยอะอาจจะไม่ได้กลับบ้านสัก 1 ปีพ่อกับแม่ไม่ว่าอะไรหนูใช่ไหมคะ 

    แม่กลับบ้านต้อง 1 ปีเลยหรอ 

    ค่ะ 


    ลินดาตัดสินใจว่าจะเก็บเด็กคนนี้ไว้เพราะตัวเองใจไม่แข็งพอที่จะทำแท้ง

    และแล้วเวลาก็ผ่านไป ท้องของลินดาใหญ่เรื่อยๆฉันต้องดรอปเรียนก่อน


    โอ๊ยๆ ปวดท้องหรือว่าใกล้จะคลอดแล้ว

    ตู่ดๆๆๆ ช่วยด้วยค่ะพอดีฉันกำลังจะคลอด


    โรงพยาบาล 

    อีกนิดค่ะอีกนิดนะคะคุณแม่ 

    ลินดาไม่เคยรับรู้เลยว่าการคลอดลูกมันจะเจ็บขนาดนี้เจ็บจนจะตายลินดาทนความเจ็บปวดไม่ไหวจนหมดสติลง


















                                  






    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น