ความเจ็บปวดของเจ้าหน้าที่ระบบ

ข้อมูลเบื้องต้น

 ความเจ็บปวดของเจ้าหน้าที่ระบบ

  การเป็นพนักงานงานในระบบนั้นต้องไม่มีหัวใจ การแสดงเป็นเลิศ เพราะเรานั้นไม่มีทั้งอดีตและอนาคต และเราไปสวมบทบาทในโลกแต่ละโลก 

   ตัวผมนั้นเลือกบทบาทที่แน่ใจว่าตัวเองจะไม่มีความรัก ล็อคประตูปิดตายหัวใจตัวเองเอาไว้ ผมน่ะ ทั้งที่คิดว่าเลือกบทบาทที่ไม่สามารถเผลอไปรักผู้หญิงคนไหนได้  หลังจากผ่านโลกไปเป็นร้อยเป็นพันโลก จนกระทั่งผมสวมบทบาทในโลกหนึ่งเป็นเพื่อนสมัยเด็กของพระเอกที่แอบรักพระเอก เขาน่ะปฏิบัติกับผมดีที่สุดเหมือนผมเป็นของล้ำค่าของเขาในแบบที่ผมไม่เคยได้รับจากที่ไหนมาก่อน ผมสุขใจที่มีเขาอยู่ข้างๆจนผมน่ะแทบจะลืมว่าผมมีหน้าที่อะไรในโลกนี้ นี่คือความรักรึเปล่านะ แต่ว่าชะตาของพวกเรานั้นสวนทางกัน เขาพบกับผู้หญิงที่พร้อมจะเดินไปในเส้นทางเดียว เขาจะรักเธอซึ่งเธอจะรักตอบและมีชีวิตที่มีความสุข เพราะพวกเขาคือคู่แท้ที่ลิขิตโดยสวรรค์ ส่วนผมนั้นจบลงที่ความตาย ไม่เคยมีใครบอกผมว่าความรักน่ะมันไม่ได้จำกัดว่าเกิดแค่ผู้ชายกับผู้หญิง ความรักสามารถเกิดระหว่างผู้ชายก็ได้ ที่แท้ผู้ชายก็อันตรายต่อความรู้สึกของผมเหมือนกัน วันนี้ผมได้รู้สึกแล้ว ความเจ็บปวดเกิดขึ้นในอก ในวันที่เขาเดินกุมมือเธอคนนั้นไป ผมไม่สามารถทำอะไรได้เพราะบทได้ถูกกำหนดมาแล้ว ผมได้แต่เก็บความรู้สึกนี้ให้อยู่ลึกที่สุดของหัวใจ ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมทำเป็นแสดงออกว่าผมแอบรักเขา(ถึงในใจจะเป็นแบบเดียวกันก็เถอะ)แต่ไม่มีความรู้สึกส่งไปถึงเขา ปล่อยให้มันเป็นเเค่การแสดงเท่านั้น 

   เมื่อบทบาทในโลกนั้นจบลง ผมกลับมาที่ส่วนกลางของระบบ หลังจากส่งรายงานแล้วผมก็ต้องปรับอารมณ์  ผมร้องไห้อยู่ในห้องพักพนักงานนานเท่าไหร่ไม่รู้ซึ่งมันเท่ากับความเจ็บปวดที่สะสมในหัวใจ ผมไม่อยากทำงานนี้แล้วแต่มันก็ไม่มีทางถอยมีแต่ต้องก้าวต่อไปเรื่อยๆเท่านั้น ไม่มีจุดสิ้นสุด ทางข้างหน้าช่างมืดมนเหลือเกิน ความปรารถนาของผมตอนนี้คือ ขอให้ผมหลุดพ้นจากการเป็นเจ้าหน้าที่ระบบเสียที แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ ผมหวังว่าเวลาจะช่วยเยียวยาบาดแผลในใจของผมได้ ผมตัดสินใจไปรับบทบาทในโลกต่อไป หวังว่าผมจะไม่มีบาดแผลในหัวใจเพิ่มนะ ให้บาดแผลครั้งนี้เป็นเครื่องเตือนใจ เก็บความรู้สึกรักและความทรงจำครั้งนี้ให้อยู่ก้นบึ้งของหัวใจ

บันทึกจากเจ้าหน้าที่ระบบคนหนึ่ง

   ในตอนที่ผมยังเป็นเด็ก ผมได้รู้จักกับเด็กคนหนึ่งซึ่งตอนนี้เขาเป็นเพื่อนสนิทของผมเอง ตอนเจอกันครั้งแรกตอนครอบครัวเขาย้ายมาบ้านข้างๆ เขาเหมือนกับเทวดาตัวน้อยๆ น่าทะนุถนอมและน่าปกป้อง ผมเลยทำตัวเป็นพี่ชายที่แสนดี คอยดูแลเพื่อนสนิทของผม พวกเราโตมาด้วยกัน เรียนโรงเรียนเดียวกัน อยู่ห้องเดียวกัน นั่งเรียนติดกัน แทบจะตัวติดกันตลอดเวลา 

   จนกระทั่งขึ้นมหาลัย ถึงพวกเราจะอยู่คณะเดียวกันแต่ พวกเราก็แยกกันไปคนละคณะ ผมกังวลเกี่ยวกับเพื่อนสนิทของผมมากๆ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเราเเยกกัน ดังนั้นในวันเปิดเรียนผมเลยไปรอรับเพื่อนสนิทของผมที่คณะ ขณะรออยู่นั้นผมได้พบสาวสวยคนหนึ่ง ผมรู้สึกถูกใจเธอคนนั้นอย่างประหลาด ผมจึงเข้าไปทำความรู้จักกับสาวสวยคนนั้น พวกเราพูดคุยกันถูกคอมาก เมื่อถึงเวลาที่เพื่อนสนิทของผมเดินออกมาจากตึก เขายิ้มให้ผมอย่างปรกติแต่ผมสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดในแววตาของเขา ผมไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเจ็บปวดทั้งๆที่ทุกอย่างก็ปรกติดี ผมบอกลาผู้หญิงคนนั้นและกลับบ้านพร้อมกับเพื่อนสนิทของผม เขาแหย่ผมว่า ผมชอบสาวสวยคนนั้น ซึ่งผมก็ปฏิเสธไป เขายังยิ้มแหย่ล้อเลียนผม ถึงอย่างนั้นผมก็สังเกตเห็นว่าแววตาเขาน่ะทั้งเศร้าและเจ็บปวด ผมที่เห็นเขาเป็นอย่างนี้ก็เจ็บเหมือนกัน ใช่ครับ ผมชอบเพื่อนสนิทของผม แต่ผมไม่กล้าที่จะบอกเขา เขาเป็นเหมือนเทวดาของผม ทั้งน่ารักและบริสุทธิ์ ซึ่งผมไม่กล้าทำให้เขาแปดเปื้อน ผมจะคอยปกป้องเขาไปตลอด 

   ทุกครั้งที่ผมไปรับเพื่อนสนิทของผมผมจะเจอผู้หญิงคนนั้นเสมอจนเหมือนเป็นพรหมลิขิต ผมสนิทกับเธอมากขึ้นเรื่อยทุกครั้งที่เจอ แต่ผมก็สังเกตได้ว่าเพื่อนสนิทของผมไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ ทั้งที่เธอก็ดูเป็นคนดี น่ารัก ถ่อมตน ผมจึงถามเพื่อนสนิทของผมระหว่างทางกลับบ้านว่าทำไมถึงไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ล่ะ เขาตอบว่าเพราะเธอมาแย่งความสนใจของผมไป ตำแหน่งเพื่อนสนิทของเขาเลยโยกเยก แถมยังงอนผมด้วย เขางอนได้น่ารักมาก ผมเลยง้อด้วยการซื้อขนมมาให้และให้สัญญากับเขาว่าเขาจะเป็นเพื่อนสนิทของผมคนเดียวเท่านั้น เขายิ้มหวานให้ผมทันทีแต่ผมก็สัมผัสได้ว่าเขากำลังเจ็บปวด เพราะอะไรกันนะเขาถึงเป็นแบบนี้ สุดท้ายผมก็ไม่ได้ถามออกไป

   ในวันวาเลนไทน์ผมก็ไปมหาลัยกับเพื่อนสนิทของผมตามปรกตื ผู้หญิงคนนั้นมาสารภาพรักกับผม เธอบอกว่าเธอชอบผมมาก ผมทั้งอ่อนโยน สุภาพ คุยสนุก ผมดันตอบตกลงที่จะคบกับเธอทั้งๆที่ผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอทั้งนั้น คงเพราะผมสงสารที่เธอสารภาพรักกับผมท่ามกลางผู้คนล่ะมั้ง ผมเลยไม่อยากหักหน้าเธอ เพื่อนสนิทของผมก็แสดงความยินดีกับผม แต่ว่าคราวนี้ในดวงตาของเขามันไม่มีอารมณ์อะไรอยู่เลย ซึ่งมันทำให้ผมกลัว ผมกลัวที่จะเสียเพื่อนสนิทที่ผมแอบรักไป ผมกลัวว่าเขาจะกลายเป็นคนที่ผมไม่รู้จักแทน 

   ตั้งแต่ที่ผมมีแฟน ผมและเพื่อนสนิทก็ห่างกันมากขึ้น เขาเว้นระยะห่างจากผมมากขึ้น เขาให้เหตุผลว่าเดี๋ยวแฟนของผมเข้าใจผิด แต่ดวงตาของเขาบอกว่าเขาน่ะเจ็บปวดมากๆ นั่นทำให้ผมปวดใจมากเช่นกัน แต่แล้วก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นระหว่างที่ผมกับเพื่อนสนิทกำลังเดินทางไปห้าง มีรถยนต์เบรคแตกพุ่งเข้ามาหาผม แต่เพื่อนสนิทของผมก็พุ่งเข้ามาผลักผมออก ทำให้เขาโดนชนเข้าอย่างแรง ผมลนลานจนทำอะไรไม่ถูกด้วยความกลัว ถึงกระนั้นคนรอบข้างก็รีบโทรเรียกรถพยาบาล ผมรีบเข้าไปหาเพื่อนสนิทของผม ผมบอกเขาให้ทนอีกซักพักอย่าพึ่งหลับ แต่เขาพูดเหมือนกับว่าเขาไม่น่าจะรอด คำพูดสุดท้ายที่เขาพูดกับผมก่อนที่เขาจะหลับตาไปตลอดกาลคือ เขารักผมและขอให้ผมใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ผมสูญเสียเพื่อนคนสำคัญของผมไปแล้ว ทำไมต้องเป็นเขา ทำไม่เป็นผม ทำไมนะทำไม

   การสูญเสียครั้งนี้สำหรับครอบครัวของเขาช่างเกินกว่าจะทำใจได้ รวมถึงครอบครัวของผมด้วย เพราะครอบครัวของพวกเราทั้งสองคนสนิทกันมากๆ ในงานศพของเขา ผมของโทษเขาไม่หยุด และผมก็ทำใจไม่ได้ด้วย 

   ในที่สุดผมก็รู้ความในใจของเขาแต่ว่าเขาน่ะไม่มีโอกาสได้รู้ความในใจของผมเลย ทั้งหมดนี้ต้องโทษที่ความปอดแหกของผม ไม่อย่างงั้นผมคงได้เขาเป็นแฟนแล้ว แต่ในชาตินี้มันคงไม่มีโอกาสแล้ว ถ้าชาติหน้ามีจริง ผมสัญญาว่าผมจะกล้าเสี่ยงไม่เก็บความในใจไว้อีกแล้ว 

ความทรงจำของตัวเอกชายโลก2XX597