School Love Art ศิลปะแห่งความรัก

ข้อมูลเบื้องต้น

ไม่ได้เขียน ฮิ้วว. ^^

เนื้อเรื่อง

ฟอง หญิงสาวคนนึง ที่หลงรักศิลปะมาตั้งแต่จำความได้ เธอชอบการใช้ความคิดและจินตนาการ

    ณ โรงเรียนของฟอง

“สวัสดีฉันชื่อฟองนะ ยินดีที่ได้รู้จัก” ฟองแนะนำตัวให้เพื่อนๆฟัง

“นี่ฟอง สนใจมาร่วมกลุ่มกับฉันไหม ได้ข่าวว่าเธอชอบศิลปะหนิ” ยัยนุ๋งนิง เอ่ยขึ้น

“ลองดูก็ไม่เสียหายนะ” ฟองตอบรับยัยนุ๋งนิงไป

“เย้ๆ !!” ยัยนุ๋งนิงและกลุ่มเพื่อนของเธอดีใจ

     1 อาทิตย์ต่อมา

“นี่ยัยหัวฟู” ยัยบีมเรียกฉัน “มีอะไรจ้ะ คุณหมูอ้วน” ฉันตอบกลับไป

“นี่ๆเธอรู้เรื่องนี้แล้วเธอจะหนาว” ยัยบีมถามไป “เรื่องอะไรหรอ??” ฟองทำหน้างง

“ก็กลุ่มยัยส้มหวานน่ะสิ มันเกลียดเธอเข้าไส้เลยล่ะ” ยัยบีมพรรณนาอยู่สักพัก “ไม่เห็นจะเป็ไนรเลยหนิ ฉันก็ไม่ได้ติใจอะไรนักหรอก” ฟองทำหน้าเบื่อหน่าย

“สวัสดีจ้ะ นักเรียนที่ฝึกใหม่ทุกคนนะ” คุณครูอ่อนนุชพูดขึ้น “ตอนนี้นักเรียนได้แบ่งกลุ่มเรียบร้อยแล้วนะ เดี๋ยวอีก 3 อาทิตย์ จะมีกิจกรรม ออกแบบเวทีการแสดงนะจ้ะ” คุณอ่อนนุชบอกมา

    2 อาทิตย์ต่อมา

“นี่ยัยนุ๋งนิง ฉันกังวลมากๆเลยอ่าๆ” ยัยบีมพูดขึ้น ทำสีหน้าจะร้องไห้

“เธอจะกังวลทำไมละ ยัยบีม มีพวกเราอยู่ด้วยกัน พร้อมที่จะสู้อยู่แล้ว ฮีบบบๆ” ฟองพูดให้กำลังใจบีม

“นี่ เราต้องช่วยกันแล้วล่ะ คราวนี้กลุ่มยัยส้มหวานไม่ปล่อยให้เราชนะแน่ๆ” นุ๋งนิงพูดขึ้น

“งั้น เรามาแบ่งหน้าที่กันดีกว่านะ”

“ฉันว่าเรามาเริ่มวางแผนการก่อนดีกว่า”

จากนั้น กลุ่มของฟอง ก็เริ่มวางแผนการ ต่างฝ่ายต่างกลัวแพ้กันเลยทีเดียว

     ณ กลุ่มยัยส้มหวาน

“นี่ ยัยองุ่น ฉันว่าทีมยัยฟองไม่มีทางชนะหรอก ฉันจะทำให้มันแพ้ราบคาบ” ยัยส้มหวานพูดขึ้น

“ยัยส้มหวาน เธอจะใช้วิธีไหนกำจัดยัยฟองล่ะ ทั้งเก่ง ทั้งสวย เธอจะสู้มันได้หรอ” ยัยตาวพูด

“นี่ ยัยตาว แกว่าฉันไม่สวยหรอ ฮีๆ คอยดูแล้วกัน วันแข่งจริง ยัยฟองไม่มีทางได้รางวัลนี้หรอก” ยัยส้มหวานพูดอย่างมั่นใจ

     1 วันต่อมา ก่อนถึงวันแข่งขัน

“นักเรียนที่สนใจสำหรับกิจกรรมออกแบบเวที สามารถลงสมัครได้ที่ด้านหน้าประชาสัมพันธ์นะจ้ะ” คุณครูอ่อนนุชพูดทางประชาสัมพันธ์

“ อ้าววว ยัยฟอง กลุ่มเธอมาสมัครด้วยหรอเนี้ย ฉันว่ากลุ่มเธอกลับไปนอนมองถ้วยรางวัลที่กลุ่มฉันได้ดีกว่านะ ฮ่าๆๆๆ” ยัยส้มหวานพูดต่อหน้ายัยฟอง ต่างฝ่ายต่าง กังวลกันอยู่มาก

     วันรุ่งขึ้น

“สำหรับนักเรียนที่ลงแข่งขันขอให้มารวมตัวที่ห้องประชุมด้วย” ครูอ่อนนุชประกาศ

“ฟอง ฉันกลัวจัง” ยัยบีมถึงกับร้องไห้ “ฟองงง !!! ฉันลืมหยิบแบบที่เราได้ออกแบบไว้มาน่ะ” นุ๋งนิงพูดอย่างหน้าสิวหน้าขวาน “เดี๋ยวฉันไปหยิบให้” ฟองรีบวิ่งไปที่ห้องของกลุ่ม แล้วพบว่า กระดาษที่เราได้ออกแบบไว้มันขาด ฟองทำหน้าเศร้า แล้ววิ่งหยิบกระดาษอันนั้นไปที่ห้องประชุม

“นุ๋งนิง บีม ไม่มีอีกแล้ว” “อะไรไม่มีอีกแล้วของเธอฟอง รีบเอาไปให้กรรมการดูสิ” “ไม่มีอีกแล้ว พังหมดแล้ว มีคนแกล้งเรา กระดาษที่เราออกแบบกันไว้ไม่ได้หลับไม่ได้นอน มันขาดแล้ว” แล้วฟองก็ยื่นให้ นุ๋งนิงกับบีมดู แล้วกลุ่มยัยส้มหวานก็ทำหน้าหมั้นไส้แล้วแอบยิ้มพร้อมกับส่งผลงาน

     อีก 2 วันต่อมา

“ทีมที่ชนะการแข่งขันในครั้งนี้ ได้แก่ >>>>>ทีมส้มหวาน<<<<< ค่ะ” “ฉันว่า ทีมยัยส้มหวานมีอะไรผิดปกตินะ” “ อ้าววๆ ฟอง เธอเป็นอะไรรึป่าว หน้าโทรมๆไปนะ 555” ยัยส้มหวานมาเยาะเย้ยถึงที่ “ฉันไม่ได้เป็นอะไรหรอก ขอบใจนะที่มาถาม” ฟอง ตอบแบบเบื่อหน่าย

     ณ โรงเรียน ตอนเย็น

“พ่อค่ะ วันนี้ฟองขอนอนบ้านเพื่อนนะค่ะ”

“ได้จ้ะลูก ลูกเป็นอะไรรึป่าว เสียงแปลกๆ”

“ไม่ได้เป็นไรหรอกค่ะพ่อ พ่อไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะ”

พอฟองคุยกับพ่อเสร็จก็นั่งรถกลับบ้านกะยัยนุ๋งนิง กับ ยัยบีม

     ณ บ้านยัยนุ๋งนิงกะยัยบีม

“ฉันว่าเราจะต้องคิดการใหญ่แล้วล่ะ”

“คิดยังไงล่ะ ??”

“ฉันว่ามันต้องมีวิธีสิ”

“งั้นเรานอนก่อนดีไหม พรุ่งนี้เราค่อยคุยกันอีกที”

     วันรุ่งขึ้น

“นี่ ฉันว่าเราค่อยจับผิดยัยกลุ่มส้มหวานไหม”

“ฉันว่าก็ดีนะ เพื่อเราจะมีหลักฐานไปมัดตัวมันได้”

“คุยอะไรกันอยู่หรอจ้ะ สาวๆ” รุ่นพี่ที่โรงเรียน ที่เป็นดาวโรงเรียนเข้ามาทัก ทำให้ฟองถึงกับตะลึง

“พี่ใช่ดาวโรงเรียนป่ะค่ะ ??” “ใช่คับบ” ฟองทำหน้าหวานๆใจละลาย

“ฟองกำลังคุญเรื่อง..............ยัยส้ม..........” “ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่ พูดเรื่อยเปื่อยไปอ่ะค่ะ ขอตัวนะค่ะ”

หลังจากนั้นก็พอกันเดินไปที่ใต้ต้นไม้ของโรงเรียน พร้อมเดินปิดปากยัยฟองมา

“นี่ แกปิดปากฉันทำไม ?”

“ถ้าฉันไม่ปิดปากแก แกก็พูดความจริงออกไปนะสิ”

“อ่อ ฉันลืมไป แต่พี่เขาหล่ออออมากๆๆๆ ^///////^’’

     2 อาทิตย์ต่อมา ไวเหมือนพูดเล่น

“ฟอง ฉันว่า ยัยส้มหวาน มันต้องแอบชอบพี่ดาวโรงเรียนอยู่แน่ๆเลย ดูนั้นสิ”

“ไม่ได้ ฉันจะให้ใครแย่งผู้ชายคนนี้ไปจากฉันหรอก ชิๆ”

“เอาให้อยู่แล้วกันนะฟอง เรื่องเจ้าเล่ห์ยัยนั้นตัวแม่เลยนะ”

พักกลางวันเสียงกริ่งดังขึ้น กริ๊งงงงงง ๆ ๆ ๆ!!!

“ฟอง นั่นไง พี่ดาวโรงเรียน”

“หล่อมากๆ ฉันชอบพี่เขาจังเลย”

“พี่ค่ะ ขอนั่งด้วยคนนะค่ะ”

“ได้ครับบ .”

“ฉันคิดในใจ เสียงพี่เขาหล่อมากๆ”

ตอนเย็นหลังเลิกเรียน

“พี่ค่ะ ??”

“ครับบ ??”

“พี่ชื่ออะไรหรอค่ะ ??”

“พี่ชื่อ บอย ครับ แล้วน้องล่ะชื่อ....................”

“ฟองค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ”

“ครับ ไม่ทราบว่าน้อง..........”

“อะไรค่ะ ??”

“มีแฟนรึยังครับ??”

“ยะ ยะ ยะ”

“อ้าววๆ !! พี่บอย เจอกันอีกแล้วนะค่ะ“ ยัยส้มหวานมาขัดจังหวะพอดีเป๊ะ

เห้อ ๆ!! ฉันเริ่มท้อแล้วละ มีคู่แข่งอยู่รอบตัวฉันเลย

     1 เดือนต่อมา ไวใช่ย่อย

“นี่นุ๋งนิง ฉันได้ข่าวจากบอร์ดประชาสัมพันธ์ว่า จะมีการแข่งขัน ออกแบบซุ้มโครงการของโรงเรียนเราหนิ”

“ใช่ ทำไมหรอ ?? อย่าบอกนะ เธอจะลงแข่งขันอีก งานนี้ไม่เอาด้วยหรอกนะ” ยัยบีมพูด

“ฉันเตรียมแผนการไว้เรียบร้อยแล้ว”

“แผนการอะไรของเธอยัยฟู”

“คอยดูแล้วกัน”

     หลังเลิกเรียน

“ฉันคิดแผนการออกแล้วว่า เราจะทำภาพที่เราออกแบบไว้ 2 ฉบับ”

“ทำทำไมตั้ง 2 ฉบับ” ยัยบีมถามอย่างหน้างง

“ก็อีกอันนึงทำเป็นลืมไว้ที่ห้องกลุ่มเราไง ส่วนอีกอันเก็บไว้ที่ตัวเอง”

“เธอความคิดดีนะฟอง ฉันเห็นด้วยกับความคิดนี้นะ หน้าจะใช้ได้ผลกับยัยส้มหวาน”

     บ้านยัยส้มหวาน

“นี่ ยัยองุ่น เรามาวางแผนการกำจัดยัยฟองกันอีกดีไหม ?? ฉันเห็นในบอร์ดประชาสัมพันธ์ว่าจะมีการแข่งขันอีก”

“ก็ดีนะ ฉันว่ารอบนี้เอาให้หนักกว่าเดิมเลยดีกว่า” ยัยองุ่นพูด

“แล้วเราจะเอายังไงดีละ ฉันว่าฉีกผลงานมัน แล้วทำห้องมันเลอะดีไหม 555 น่าสนุกจริงๆ” ยัยองุ่นเสนอ

“ฉันว่าเอาแบบนี้ดีกว่า เราไปท้ายัยฟองแข่งกันว่า ถ้าใครชนะได้พี่บอยไป” ยัยตาวเสนออีกคน

“ฉันว่า เอาทั้ง 2 วิธีที่พวกแกเสนอมานั่นแหล่ะ” ยัยส้มหวานเลือกที่จะเอาทั้ง 2 วิธี ทำให้เกิดความสนุกขึ้นมาอีกระลอก

     2 อาทิตย์ต่อมา ไวใช้ย่อย

“นี่ จำแผนการที่เราวางไว้ได้ไหม ??”

“จำได้สิ ฉันไม่ลืม คราวนี้ฉันจะเอาชนะ ยัยส้มหวานให้ได้เลยคอยดู”

      1 วันต่อมา ก่อนวันแข่งขัน

“นี่ฟอง ฉันมีข้อเสนอมาให้เธอ”

“ข้อเสนออะไรของเธอ ยัยส้มหวาน”

“ถ้าเธอชนะการแข่งขันครั้งนี้ เธอจะได้พี่บอยไป แต่ถ้าเธอแพ้ เธอก็จะไม่ได้พี่บอย”

“เธอเอาพี่บอยมาใช้ในการแข่งขันหรอ??”

“ฉันไม่ได้ใช่พี่บอยในการแข่งขันสักหน่อย แต่นี่คือกติกาของเรา”

“ก็ได้ ถ้าเธอจะเอาอย่างนี้”

ฟองกับส้มหวานเริ่มโมโหขึ้นเรื่อยๆ

     ณ ห้องชมรมของฟอง

“วันนี้ ฉันเจอยัยส้มหวาน ยัยส้มหวานมีกติกามาให้ฉัน”

“กติกาอะไร ??”

“ยัยส้มหวานบอกว่า ถ้าเธอชนะการแข่งขันครั้งนี้ เธอจะได้พี่บอยไป แต่ถ้าเธอแพ้ เธอก็จะไม่ได้พี่บอย”

“เธอจะยอมได้ไหมเนี้ย ??”

“ฉันยอมไม่ได้ ฉันรักพี่บอยมาก ฉันไม่ยอมเสียพี่บอยไปให้ใคร”

“ตามใจเธแล้วกันนะ แต่เธออย่าหลงกลยัยส้มหวานล่ะ”

     ณ วันแข่งขัน

“ยัยองุ่น ยัยตาว ทำตามแผนเลยนะ”

“นุ๋งนิง บีม ตามแผนเลยนะ เดี๋ยวฉันจะรอเธอหน้าห้องประชุม”

“เอาละ เริ่มเลย”

ยัยองุ่นก็เขาไปทำตามแผนที่ได้วางไว้ ส่วนทางของยัยบีมก็ไม่แพ้กัน คอยจับตาดูยัยองุ่นไม่ถอยห่าง ส่วนยัยตาวก็ดูทางให้ ยัยนุ๋งนิงก็แอบดูอยู่ห่างๆอีกเช่นกัน

“ได้เวลาแล้ว” ยัยบีมเริ่มถ่ายคลิบไว้เป็นหลักฐาน

“ได้เวลาแข่งขันแล้วละค่ะ ตอนนี้กำลังส่งผลงานกันอยู่” ครูอ่อนนุชพูดขึ้น

“เธอไม่มีวันชนะฉันได้หรอก ยัยฟอง”

“เธอแพ้ฉันแน่นอน ยัยส้มหวาน”

ผลการแข่งขันจะประกาศภายในวันพรุ่งนี้

“ฉันว่าเราชนะแน่ๆ” “มันแพ้เราชัวร์”

    วันต่อมา...

“ฉันว่าเราเอาคลิบที่ถ่ายได้ไปเปิดโชว์ทางทีวีประชาสัมพันธ์ดีไหม ?”

“เอาสิ ฉันว่ามันต้องอายจนหัวหดเลยล่ะ 555”

“ดีมาก งั้นเราไปกันเลย”

“อ้าวว พี่บอย”

“ว่าไงครับ น้องฟอง”

“พี่บอยจะไปไหนหรอค่ะ”

“พี่จะไปที่ชมรมน้องส้มหวานอ่าจ้า”

ตอนนั้น พี่บอยหลวงยัยส้มหวานเข้าไส้ ทำให้พี่บอยไม่มองฉันเลย

“@!#%!@$%$^”

“เอ๊ะ นั่นอะไรนะ”

“บอย ดูนั่นสิ” เพื่อนของพี่บอยทักดู

“ทำไมน้องส้มหวานถึงทำอย่างนี้นะ”

“ฉันไม่น่าหลงน้องส้มหวานหัวปรักหัวปัมเลย”

    พอเย็นหลังเลิก

“น้องฟองครับ ^^’’ “

“ค่ะ”

“พี่รู้ความจริงแล้วครับ”

“ความจริงอะไรหรอค่ะ พี่บอย”

“พี่รู้ว่าน้องฟองเป็นคนที่ใส สะอาด ไม่เหมือนยัยส้มหวานน่ะสิ”

“ค่ะ พี่บอยเข้าใจก็ดีแล้ว น้องฟองเป็นห่วง กลัวพี่บอยจะตกเป็นทาสของยัยส้มหวาน”

“แล้วพี่ก็รู้อีกว่า ... น้องฟองชอบพี่”

ฉันทำหน้าอึ้งสักพักแล้วบอกกับพี่บอยว่า

“แล้วพี่บอยล่ะค่ะ ชอบน้องรึป่าว??”

“อื่มมมมมมมมมๆ..... ชอบครับ”

ฉันดีใจและยิ้มให้พี่บอยเบาๆ

“งั้น น้องฟองขอตัวก่อนนะค่ะ”

     วันรุ่งขี้น

“ทีมที่ชนะเลิศได้แก่ #!@%$@% ......... >>>>ทีมฟอง<<<< ค่ะ”

“เย้ๆ !! ฉันดีใจมาก”

“พี่บอยนิ”

“ดีใจด้วยนะครับ น้องฟอง”

“ค่ะ พี่บอย”

“ไม่นะ ทีมฉัน ไม่ๆๆๆๆ !!” ยัยส้มหวานพูดจนเป็นลม

“สมน้ำหน้า ใช้วิธีสกปรกกับใครไม่ใช่ มาใช้กับ กลุ่มเรา ฮีๆ”

     ตอนเย็นหลังเลิกเรียน

“น้องฟอง เย็นนี้ว่างไหม?”

“ว่างค่ะ พี่บอยมีอะไรหรอ”

“ป่าวหรอกคับบ พี่ว่าจะชวนไปทานข้าวฉลองสักหน่อย”

“ได้ค่ะ”

ฉันตอบรับพี่บอยไป

     2 เดือนต่อมา

“แหม่ๆ คู่นี้นิ หวานจังเลยนะ”

“หนิๆ น้อยๆหน่อยนะ ยัยนุ๋งนิง”

“พี่บอยค่ะ ฟองรักพี่บอยนะ”

“พี่ก็รักฟองจ๊ะ”

จากนั้น ฟองและพี่บอย ก็อยู่ด้วยกันตลอดไป ไม่มีใครมาแยกเขาสองคนออกจากกันได้

เธอยังคงใช้ความคิดและจินตนาการ ในการมีความรักในครั้งนี้อย่างวิจิตรบรรจง จบ!!