คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : MINE" II - chapter 3
MINE II
Chapter 3
…
“ทำไมสาวๆชอบมึงจังว่ะ” ระหว่างนั่งพัก ไคก็ถามเพื่อนตัวเองทันที
“ก็กูหล่อ” ตอบก่อนจะเลือกแกะขนมที่ตนชอบส่งให้กลุ่มรุ่นน้องที่มีศักย์เป็นแฟนเพื่อนทาน เหลือบมองคนตัวเล็กที่มักจะชวนตนคุยอยู่บ่อยๆแต่วันนี้กลับเงียบไม่พูดไม่จา แต่ก็ดีพูดมากน่ารำคาญจะตาย
“พี่ชานยอลค่ะ ขนมค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
“โห้ย หมั่นใส้ เซฮุนป้อนเค้าบ้าง”
“มือก็มีนะดำ ทำไมไม่กินเอง”
“ก็แฟนย้ายไปเรียนอีกฝั่งโดยไม่บอกไม่กล่าวแล้วรู้สึกเหมือนแขนขาไม่มีแรง แล้วก็...”
“กินเข้าไปเลยนะ” เซฮุนเอาขนมยัดปากคนเป็นแฟนโดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่ามันจะเข้าปาก เข้าตา เข้าจมูก หรือว่าส่วนไหนของร่างกาย...
“แล้วเซฮุนไปเรียนฝั่งนู้นเป็นไงบ้าง” ชานยอลเลิกสนใจคนตัวเล็กแล้วหันมาถามเพื่อนของแฟนแทน
“ก็ดี เพราะมีแบคฮยอนไปเรียนด้วยแหละมันก็เลยคึกคัก เนอะๆแบค”
“นึกว่าดีเพราะไม่มีแฟนไปคุมซะอีก เนอะๆน้องแบค”
“อ่อ..ใช่ๆ พี่ชานยอลพูดถูก” หันไปหาคนที่ชวนตนคุยก่อนจะยิ้มโลกสดใสให้กับรุ่นพี่ทั้งสอง
“แล้วพี่ชานยอลจะลงสนามอีกทีตอนไหนอ่าฮะ”
“ก็จะลงแล้ว พูดถึงก็ลงเลยดีกว่า”
พูดเสร็จก็ผละออกมาทันที โดยไม่ได้สนใจเสียงเรียกที่มาพร้อมกับคำถามมากมายที่คนตัวเล็กเตรียมมาเพื่อนที่จะคุยกับตน มุ่งหน้าลงสนามเพราะอยากจะโชว์หล่ออย่างเดียว...
แบคฮยอนที่ตกใจ ตั้งสติได้ก็เรียกถามคนที่ตนแอบชอบอีกครั้งแต่อีกคนก็ยังคงเดินไปลงสนามจึงทำได้แค่นั่งหันหน้าไปทางสนามบาสแล้วดูอีกคนซ้อมเท่านั้น
...
“ไค พูดกับพี่ชานยอลให้หน่อยสิ” เซฮุนเอามือประสานนิ้วกับคนรักแน่นเพื่อระบายความในใจ ในระหว่างทางกลับบ้าน
“ใช่พี่ไค พูดกับพี่ชานยอลให้หน่อย” เทาพูดขึ้นบ้างเพราะเห็นท่าทางหูหางตกของหมาตัวหนึ่งไม่ได้จริงๆ
“ให้พี่พูดอะไร”
“ก็เรื่องแบคฮยอนไง ดำไม่สงสารเพื่อนเค้าเหรอ”
“ก็จะให้พูดแบบไหนล่ะคะ มันพูดยากนะ” หันไปบีบจมูกคนรักก่อนจะหันมาทำหน้าจริงจังใส่รุ่นน้องตัวสูง เทาที่เห็นท่าทางของรุ่นพี่ก็พยักหน้าเข้าใจ เรื่องแบบนี้พูดยากจริงๆนั่นแหละ
“ตุ๊ดเหรอ พูดคะขา เดี๋ยวจะโดน” หยอกล้อพอเป็นพิธีแต่ก็ยังกังวลเรื่องของเพื่อนตัวเองอยู่ดี
“พูดแบบให้พี่ชานยอลชอบแบคฮยอนบ้าง...อ่อไงดี... ไม่ต้องชอบก็ได้พี่ แต่แค่ไม่เดินหนีตอนที่ไอ้หมามันเรียก หรือว่ายิ้มให้มันบ้าง ชวนมันคุยบ้าง เวลาเจอก็ทักมันบ้าง”
“เอาแบบนั้นเหรอ เดี๋ยวพี่พูดให้แต่ไม่รู้มันจะออกมายังไงนะ”
“ดำน่ารักจังเลย วันนี้เค้าสระผมให้นะ”
“อ่าแบบนั้นแหละพี่ แบบเมื่อกี้ไม่เอาแล้วนะเรียกแล้วทำเป็นไม่ได้ยินอ่ะ พวกผมสงสารเพื่อน”
“อย่าว่าแต่น้องไม่ชอบเลย พี่เป็นเพื่อนมันพี่ก็ไม่ชอบ”
...
แบคฮยอนและเซฮุนยังคงมาที่โรงเรียนฝั่งบีทุกวันหลังจากที่ตนเองเลิกเรียน แม้ว่าจะเหนื่อยกับการเดินทาง ไหนจะเรียนทั้งวันอีกแต่คนตัวเล็กก็ยังคงมาที่เดิมทุกวัน มานั่งมองรุ่นพี่ที่ตัวเองชอบเล่นบาสในสนาม สำหรับแบคฮยอนแล้วการแอบชอบก็ไม่ได้เลวร้าย อย่างน้อยพี่ชานยอลก็ยังคุยด้วย ยังตอบคำถามที่ตนถาม... และบางครั้งพี่ชานยอลก็จะถามเค้าบ้างว่าเรียนเป็นยังไง เหมือนกับวันนี้...
“ก็สนุกดีฮะ ที่นู่นเรียนง่าย แต่งานพวกรายงานเยอะ”
“เหรอ อืม” แค่นั้นแล้วก็หันมาสนใจโทรศัพท์ในมือต่อ...
มันเป็นแบบนี้มาซักพักแล้ว เวลาที่อยู่กันสองคนพี่ชานยอลก็จะชวนเค้าคุยบ้างแค่นั้นแหละ พอเค้าถามก็ตอบกลับแค่นั้นแหละเหมือนกัน
“อืมดีแล้ว...”
“เหรอ น่าสนุกเนอะ”
“อาห๊ะ ยังงี้นี่เอง” แล้วก็สนใจโทรศัพท์ในมือต่อ
“อาทิตย์นี้เราไปดูหนังกันมั้ยมึง” แบคฮยอนถามเพื่อนๆ
“ไปดิ่ เราไม่ได้เที่ยวด้วยกันเลยตั้งแต่แลกเปลี่ยนอ่ะ” ลูฮานเสนอเพราะตอนนี้เครียดและกดดันจากการซ้อมกับรุ่นพี่ตัวสูงมาก เหล่มองคนที่นั่งข้างๆตน เอ๊ะอะ ชูต เอ๊ะอะ ชูต คนตัวเล็กๆน่ารักๆอย่างเค้าก็เหนื่อยเหมือนกันนะ
“เออว่ะ ไปกี่โมงดีว่ะ แล้วมึงเสี่ยวไม่ซ้อมเหรอเสาร์นี้” เทาถามเพราะตั้งแต่เพื่อนย้ายไปเรียนที่อื่นสองคน ก็มีแต่เค้าที่ตัวติดลูฮานตลอดเวลาจนรู้ว่าเพื่อนต้องทำกิจกรรมอันใหญ่หลวงขนาดไหน
“กูว่าไปทะเลเลยดีกว่าไปเที่ยวทะเล ไปเล่นน้ำ ไปน้ำตกอะไรก็ได้ที่มันติดธรรมชาติ”
“เออ ไปทะเล” แบคฮยอนชี้หน้าเพื่อนอย่างตื่นเต้น นั่นแหละๆมันติดอยู่ที่ปาก
“ไปตั้งแต่วันศุกร์เลยเถอะ แล้วกลับวันอาทิตย์ไม่ก็วันจันทร์ก็ได้” เซฮุนเสนอ นานมากแล้วที่พวกเค้าทั้งสี่คนไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกัน ไปทีไปนานๆเถอะ ขาดเรียนก็ช่างวันเดียวเซฮุนไม่แคร์อยู่แล้ว...
“โอเค” รุ่นน้องทั้งสี่คนพยักหน้าให้กันพร้อมกับพูดคุยว่าจะไปเล่นอะไรกันบ้างที่ทะเล จะพักที่ไหน จะกินอะไร จะซื้อมาทำกินกันหรือว่าไปหากินเอาตามร้านอาหารอย่างสนุกสนานโดยไม่ได้ปรึกษารุ่นพี่ทั้งสามเลยว่าจะไปมั้ย คงมีแต่แบคฮยอนเท่านั้นแหละที่อยากให้รุ่นพี่ไปด้วยจึงเอยปากชวน
“พี่ชานยอลไปกับพวกเรานะครับ”
“ห๊ะ ไปเหรอ ไม่รู้อ่ะ ไม่ค่อยอยากไปสัมผัสธรรมชาติเท่าไรนะ”
“ไปเถอะฮะ พี่ไคกับพี่คริสก็ไปใช่มั้ย” หันไปถามรุ่นพี่อีกสองคนอย่างหาพวก ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงสองคนนี้ก็ไปอยู่แล้ว
“อือไปเหอะไอ้ยอล กูอยากมีเพื่อนคุยนะโว้ย” ไคตบไหล่เพื่อนตัวสูง ความจริงก็ไปอยู่แล้วแหละก็แฟนไป แต่นี่ช่วยรุ่นน้องอยู่นะเลยถามมึงอ่ะ
“ก็พี่คริสไง”
“กูเจอพี่คริสบ่อยจนไม่รู้ว่าจะคุยอะไรแล้วมึงเข้าใจป่ะ กูอยากให้เพื่อนไปด้วยแค่นั้น” หันไปส่งสายตาใส่พี่ชายตัวเองแบบรู้กัน
“พี่ว่าชานยอลไปด้วยก็ดีนะ พี่กับไคคุยกันบ่อยแล้วแหละ”
“เออๆ ไปก็ไป”
“เย้ พี่ชานยอลน่ารักจังเลย” แบคฮยอนแสดงอาการดีใจด้วยการตบมือเสียงดังทันทีที่รุ่นพี่บอกว่าจะไปด้วย ใครมองภาพเพื่อนตัวเล็กที่ตอนนี้มีดวงตายิ้มก็บอกว่าน่ารักทั้งนั้นแหละ...
แต่สำหรับชานยอล ...จะยิ้มอะไรหนักหน่าว่ะแค่ไปเที่ยว... ประสาท...
...
ไคและเพื่อนๆกำลังประชุมเกี่ยวกับงาน ซึ่งถือว่าเป็นงานใหญ่ระดับหนึ่งเพราะต้องถ่ายเอ็มวี โดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่ได้เรียนในวันนี้ แต่ไอ้ตัดต่อไม่เท่าไรหรอกตอนนี้มีปัญหาเกี่ยวกับตัวแสดง เมื่อครูสั่งว่าเอาใครมาร่วมด้วยก็ได้ ต้องมีคนในกลุ่มและคนนอกด้วย และตอนนี้ก็ขอรายชื่อแล้วก็บทคร่าวๆก่อน
ตอนนี้เพลงก็ได้แล้ว เหลือแค่นางเอกเอ็มวี... ซึ่งต้องเป็นผู้ชายเพราะโรงเรียนเค้าเป็นชายล้วน... นั่นแหละคือปัญหา เพราะผู้ชายที่ไหนจะยอมเล่นบทผู้หญิง... พอมองไปที่เพื่อนในกลุ่มก็ต้องถอนหายใจ ร่างกายแข็งแรงทั้งนั้น...
เพลงที่ช่วยกันเลือกคือเพลง last Friday night เพราะมีจังหวะสนุกสนานดีแล้วเหนือหาก็เกี่ยวกับเรื่องทั่วๆไป สนุกกันแบบวัยรุ่นซึ่งคงไม่ต้องใช้อารมณ์อะไรมาก แค่สนุกอย่างเดียวพอ... แต่ปัญหาก็ยังมีอยู่ดี...
“มึงจะถ่ายใครดีวะ”
“กูว่าเอารุ่นน้องเถอะ”
“แล้วจะเอาใครวะ พระเอกกูโหวตไอ้ยอล เดี๋ยวนี้เค้าหล่อขึ้นสาวตรึม”
“กูว่าน้องลูฮานไง ไปขอน้องเค้าน่าจะช่วยเราได้”
“กูเคยถามแล้วเค้าบอกเค้าไม่เอา ไม่รู้จักพวกเรา...”
เพื่อนในกลุ่มเถียงกันไปมา ชานยอลรู้อยู่แล้วว่ายังไงก็ต้องเป็นเค้าที่เล่นเป็นตัวเอกก็ขอไม่แสดงความคิดเห็นเพราะไม่อยากปวดหัวกับบทและการตัดต่อ ขอแสดงหน้าหล่อๆออกกล้องอย่างเดียว
“งั้นน้องเซฮุนอ่ะ ขาวๆเบย ไอ้ไคให้แฟนมึงถ่ายได้ป่ะ”
“ทะลึ่งละ ของกู อย่าลามปาม”
“โหยห่า กูแค่ถามเฉยๆถ้ามึงไม่อยากให้น้องเค้าถ่ายกูก็ไม่บังคับหรอก” เพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งพูดขึ้นก่อนจะหัวเราะร่วนในความหึงที่ไร้สาระของเพื่อนตัวเอง...
“กูว่าน้องแบคฮยอนไง น้องตายิ้มน่ารักดีอีกอย่างน้องเค้าชอบพี่ชานของเรา กูว่าเค้ายอมถ่ายให้แน่นอน” เพื่อนในกลุ่มที่เป็นนักกีฬาพูดขึ้น เพราะนึกขึ้นได้ว่าแบคฮยอนชอบมาเฝ้าเพื่อนตัวเองซ้อมกีฬาบ่อยๆ ได้อยู่ใกล้คนที่ตัวเองชอบใครก็ยอมทั้งนั้นแหละ
“เออๆ” หลายคนพยักหน้าเห็นด้วย น้องน่ารักกว่าผู้หญิงหลายคนด้วยซ้ำ
“แล้วมึงอ่ะไอ้พี่ชาน จะถ่ายกับน้องเค้ามั้ยถ้าไม่กูเสนอตัวเองนะ กูว่าน้องน่ารักดี” เพื่อนในกลุ่มคนเดิมพูดขึ้น น้องน่ารักรุ่นพี่อยากรู้จัก ถ้าไอ้พี่ชานไม่ถ่ายเดี๋ยวกูเป็นพระเอกดามใจน้องเค้าเอง ก็นะ เห็นตลอดแหละว่าน้องเค้าชวนเพื่อนตัวเองคุยดลอดแต่ว่าเพื่อนตัวเองไม่ค่อยได้สนใจเท่าไรนัก
“มันเป็นงาน กูแยกได้น่าแต่พวกมึงไปชวนน้องเค้าเองนะ” ชานยอลตอบก่อนจะเขียนชื่อตัวเองว่าเป็นตัวเอกแล้วส่งให้เพื่อนคนอื่นเขียนชื่อตัวเองแล้วก็หน้าที่ที่คิดว่าจะทำในงานชิ้นนี้ต่อ ไม่เอาหรอกยังไงๆก็ไม่ไปคิดบท หาชุด เตรียมอาหาร ตัดต่อเด็ดขาด...
“กูว่าเราไปถ่ายที่ทะเลเหอะ กูมีบ้านพักอยู่ที่นั่น บรรยากาศดี” เพื่อนคนที่หนึ่งพูดตามความคิดของตัวเองเพราะมีหน้าที่หาสถานที่
“เออๆ ตัดต่อไม่ดีวิวดีไว้ก่อน” เพื่อนคนที่สองออกความคิดเห็นบ้าง
“งั้นไปศุกร์นี้เลยแล้วกัน พวกกูจะไปเที่ยวทะเลพอดี” ไคบอกเพื่อนตัวเอง ไปรอบเดียวจะได้ไม่เหนื่อยมาก ดีซะอีกที่พักก็มี จะได้ไม่ต้องไปหาเอาเองข้างหน้า อีกอย่างเซฮุนกับแบคฮยอนก็ย้ายไปเรียนอีกฝั่งด้วย... ไปพร้อมกันจะได้ไม่กวนเวลาเรียนน้องมาก
“เออๆ ไปก็ดี บอกพวกน้องเค้าด้วยล่ะไอ้ไค มึงสนิทสุดละ ถ้าเอาพวกกูไปพูดเค้าคงบอกว่ามาบอกพวกผมทำไม...”
“เออๆ รู้แล้ว วู้”
...
พอถึงวันศุกร์เพื่อนๆในกลุ่มของชานยอลก็เหมารถตู้ไปยังรีสอท เซฮุน แบคฮยอน แทคยอนและชานยอลนั่งรถของไคไป ส่วนเทา ลูฮานและคริสก็นั่งรถไปอีกคันหนึ่ง
ชานยอลที่นั่งหน้ากับเพื่อนตัวเองเหลือบมองแบคฮยอนและเซฮุนที่กำลังหลับโดยเอาหัวพิงคนที่ตนไม่เคยคุยด้วยก็รู้สึกขัดใจ แบคฮยอนนอนหนุนตักแทคยอนส่วนเซฮุนก็เอาหน้าพากพิงแทคยอนไว้ ส่วนแทคยอนก็เอามือวางบนหัวคนที่นอนตักตน ทั้งสามคนเข้าสู่โหมดนิทราไปแล้วเรียบร้อย ในรถตอนนี้มีแค่เสียงเพลงที่เปิดคลอๆกับเพื่อนตัวเองเท่านั้น... ร่างสูงจึงแอบกระซิบเบาๆกับเพื่อนตัวเอง
“มึงไม่หึงแฟนมึงเหรอว่ะ ไอ้ไค”
“ไม่อ่ะ ห่า อย่าสะกิดกู เดี๋ยวกูคิด”
“อ่อใจดีจุงเบย แฟนมึงนอนซบคนอื่นเสือ.กบอกไม่หึง”
“เอาความจริงมั้ย เค้าเป็นเพื่อนกัน แทคยอนกับแบคฮยอนเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน”
“แล้วทำไมต้องนอนหนุนตักด้วยว่ะ แล้วยังเอามือลูบหัวอีก” เสียงดังอย่างไม่พอใจและเสียงนั้นก็เริ่มทำให้เซฮุนรู้สึกตัวเผลอมองว่าแฟนตัวเองทะเลาะอะไรกับเพื่อนหรือเปล่า...
“อย่าหึงครับพี่ชาน น้องเค้าไม่ใช่ของมึง เค้าจะนอนหนุนตักใครมันก็เรื่องของเค้า”
“กูแค่ไม่อยากให้ใครมองน้องเค้าไม่ดี” เถียงข้างๆคูๆ ก็แล้วทำไมต้องนอนตัก...
“น้องเค้าจะรักใครชอบใคร นอนหนุนตักใครมันก็เรื่องของเค้าครับพี่ชาน” เริ่มเสียงดังบ้างเพราะเพื่อนตัวเองเริ่มพูดจาไม่รู้เรื่อง
“ก็เค้าพูดกันว่าน้องเค้าชอบกูไม่ใช่เหรอ แล้วแบบนี้ถ้าคนอื่นมาเห็นจะมองน้องเค้าอย่างไง”
“โว้ย.. มึงฟังกูนะ” ทันทีที่ถึงจุดพักรถก็จอดเข้าข้างทางทันที “...มันหัวน้องเค้าครับ ตัวก็ตัวน้องเค้าครับ เค้ามีสิทธิ์ที่จะทำอะไรกับหัวกับตัวเค้าครับ มึงเป็นคนนอกก็ได้แค่มองเท่านั้นแหละครับ มึงไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเค้าเพราะฉะนั้นอย่าคิดจะไปบงการชีวิตเค้าครับ...”
พูดจบก็เดินลงจากรถเอื้อมมือเปิดประตูดึงคนรักให้ออกมาเดินเล่น “หวังว่าจะเข้าใจนะครับพี่ชาน”
“กูก็แค่ไม่อยากให้คนอื่นมองน้องเค้าไม่ดี ทำไมมึงพูดยาวจังวะ”
...
“เตี้ยตื่น”
“เราว่ามันคงไม่ตื่นหรอก แทคอุ้มไอ้หมาไปห้องเลยแล้วกัน” เซฮุนบอกเพราะเริ่มขี้เกียจปลุกเพื่อนตัวเองแล้ว ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วยแถมวันนี้ยังเรียนทั้งวันอีกเหมือนไม่ได้พักเลย...
“แล้วเรานอนกับแบคเหรอ”
“เทากับลูฮานก็นอนห้องเดียวกันกับเธอ อุ้มเลยไอ้เทายืนรออยู่นานแล้ว”
“งั้นเซฮุนถือกระเป๋าเรากับแบคฮยอนให้หน่อย”
“อือ”
“เดี๋ยวพี่อุ้มแบคฮยอนให้มั้ย นายก็ไปถือกระเป๋า เซฮุนตัวเล็กถิอกระเป๋าสองใบไม่ไหวหรอก” ไม่รู้อะไรดลใจชานยอลถามออกไป ส่วนคนฟังอย่างเซฮุนกับไคมองหน้ากันเลิกลั่ก
“อย่าลำบากเลยครับ ถ้าอยากช่วยไปถือกระเป๋าดีกว่า” แทคยอนตอบจากใจ ความจริงไม่ชอบคนตรงหน้าตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยินว่าแบคฮยอนแอบชอบรุ่นพี่คนนี้อยู่ แล้วแบคฮยอนยังดูสนใจรุ่นพี่คนนี้มากเพราะมักจะเอากลับมาเล่าให้ตนฟังเสมอๆก็รู้สึกน้อยใจไม่ได้ ความจริงตอนแรกๆก็แค่หมั่นใส้ แต่คนที่อยู่ด้วยกันทุกวันอย่างเค้ารู้ดีตลอดว่าคนตัวเล็กทำอะไรให้รุ่นพี่บ้าง... รู้สึกยังไงกับสิ่งที่รุ่นพี่ทำให้ตนบ้างก็อดที่จะรู้สึกไม่ชอบไม่ได้
ก็เล่นทำให้เตี้ยของเค้าไม่กินข้าวบ้างหล่ะ เพ้อบ้างหล่ะ ซึมบ้างหล่ะ... น้องชายเค้า เค้ารักมาตั้งแต่ตัวเท่าลูกหมา... ยุงไม่ให้กัด ไม่ให้ใครมาแกล้งแล้วจู่ๆรุ่นพี่ที่ไหนก็ไม่รู้มาทำให้น้องเค้าเพ้อแบบนี้ คนเป็นพี่อดห่วงไม่ได้จริงๆ
“เอางั้นเหรอ” พูดก่อนจะปิดประตูอย่างแรงจนคนอื่นในรถสะดุ้ง เซฮุนมองหน้าไคที่คิ้วขมวดเป็นปมเพราะงงกับอาการของรุ่นพี่ตัวเอง แทคยอนส่ายหน้าเอือมกับอาการไม่เก็บอารมณ์ของร่างสูงก่อนจะอุ้มคนเป็นน้องขึ้นแนบอก ... คนแบบนี้ไอ้เตี้ยของเค้ามันชอบไปได้ไง... ตื่นมาต้องคุยซักหน่อยแล้ว
...
อ่านแล้วอึดอัดกันมั้ย
ฝนว่ามันแปลกๆหรือเปล่า..หว่า
แอบเปลี่ยนภาพบทความใหม่ด้วยนะ
แค่ตัดออกไปสองคนเอง กิกิ
เรื่องนี้เคยเกิดขึ้นกับตัวเองค่ะ
นานมาแล้ว... เอามาแต่งเพิ่มเยอะเลยจนมันออกมาเป็นแบบนี้
..
ไปละ #จุบเหม่งรัวๆ
ความคิดเห็น