คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : MINE 00
บางที... อาจจะผิดที่เค้ารักผม
บางที... อาจจะผิดที่ผมรัก “เขา”
บางทีอาจจะผิดที่เรารักกัน
บทนำ
เช้าวันที่ 12/02/2012
ร่างของชายหนุ่มสามคนใส่ชุดนักเรียนม.ต้นอย่างเรียบร้อย ในมือของทั้งคู่มีซองเอกสารที่ถูกเตรียมพร้อมมาอย่างดีเพื่อการลงทะเบียน เป็นเด็กใหม่ใน SWB High School โรงเรียนในเครือ S.High School ทั้งหมดดูตื่นเต้นไม่น้อย ก็นะ... พวกเค้ากำลังจะไปสมัครเรียนในโรงเรียนชายล้วนชื่อดัง รอบๆตัวพวกเค้ามีเด็กนักเรียนชายหลากหลายชุดนักเรียนในมือถือเอกสารเหมือน ที่พวกเค้าถือ แต่ทั้งสามก็ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง ทั้งสามพยายามยืดคอมองหาเพื่อนอย่างใจจดใจจ่อ โดยเฉพาะคนตัวเล็กสุดที่เดินวนไปวนมารอบๆตัวเพื่อนทั้งสองคน พร้อมกับยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา 09:30 AM อืม สายมาก พวกเค้าสายมากแล้ว
"มึงจะเดินวนไปวนมาอีกนานป่ะหมา คือกูเวียนหัว" เสียงนุ่มของชายหนุ่มพูดขึ้น พร้อมกับหยิบกล้วยทอดที่ซื้อมาจากร้านข้างๆขึ้นมากัด เพราะคิดว่าประหยัดแล้วได้เยอะดี และที่สำคัญมันคือสิ่งที่เค้าชอบมากที่สุด
“ก็มันยังไม่มานี่ แล้วตอนนี้ปวดฉี่อ่ะ ถ้ามันมานะกูจะตบหัวมันแรงๆ มารอมันตั้งแต่แปดโมงเช้า นี่เก้าโมงครึ่งละ ปิดลงทะเบียนสิบโมงครึ่ง มันก็ยังไม่มา”
ร่างของคนตัวเล็กกว่าตะโกนอย่างหัวเสีย พร้อมกับเดินวนไปมาอีกครั้ง…
“อืม มึงก็ใจเย็นๆก่อนได้มั้ย เดี๋ยวเซฮุนก็มาน่า มันไม่เบี้ยวหรอก ถ้ากลัวไม่ทันเราไปรอมันข้างในโรงเรียนมั๊ยแล้วค่อยโทรบอกให้มันมาใน โรงเรียนเลย”
คนตัวสูงที่สุดพูดอย่างใจเย็น แม้ว่าจะเซ็งเพราะเค้าไม่ชอบการรอคอย แต่ว่ามันก็ยังไม่สายมากเค้าก็รอได้ “ว่าแต่ว่าเสี่ยว มึงเอากล้วยทอดในมือมากินบ้างดิ่”
“อ่า เอาดิเทา แต่ถ้ามึงหันไปมองก็จะเห็นว่าร้านนั้นขายอยู่ข้างหลังมึงนะ”
“ก็กูไม่ได้จะกินจริงจังนี่ แค่อันเดียวอย่ามาบ่นน่า” พูดจบแขนยาวของเทาก็เอื้อมมือไปหยิบมาทั้งถุง พร้อมกับยกข้อความบนถุงขึ้นมาอ่าน ด้วยความที่เทาเป็นคนที่สนใจสิ่งรอบข้างอยู่แล้ว ระหว่างรอเพื่อนก็หาความรู้ใส่หัวรอไปละกัน
“พวกมึงดูนี่ดิ่” เทาพูดหน้าตาตื่นๆให้เพื่อนตัวสั้นทั้งสองหันมาสนใจ
“อ่วม!! นักเรียนโรงเรียนดังSW-H. ถูก รุมทำร้ายหนักอาการเป็นตายเท่ากัน ล่าสุดเจ้าตัวยังเงียบไม่ให้การณ์ใดๆกับเจ้าหน้าที่ ตำรวจอ้าง อาจมาจากการลงทุนทำธุรกิจของบิดาผู้เสียหาย อ่านต่อหน้า 10>” เทาอ่านเสียงดัง พร้อมกับชี้ให้เพื่อนเตี้ยดูรูปภาพประกอบ ในภาพเป็นรูปเด็กชายร่างเล็กตาโตที่มีการช้ำบวม ที่ทำให้ผู้พบเห็นรู้ทันทีว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ใส่ชุดนักเรียนของSWB H. สภาพยับเยิน มีรอยร้องเท้าที่แสดงให้เห็นถึงการถูกทำร้ายร่างกายอย่างรุนแรง เนื้อตัวมีรอยช้ำหลายจุด ริมฝีปากบางถูกแต่งเติมด้วยเลือดสีแดง รอบๆตัวของเด็กผู้ชายตัวเล็กเต็มไปด้วยตำรวจและ ชายหญิงคู่หนึ่งที่ร้องไห้พร้อมกับกอดปลอบเด็กคนนั้นและกันไม่ให้สื่อถ่าย รูปร่างเล็ก
“อ่านต่อสิ” แบคฮยอนเร่งเพื่อนตัวสูง เพราะเค้าเป็นคนที่อยากรู้ต้องได้รู้ พ่อบอกตลอดว่าเด็กที่ชั่งสังเกตโตขึ้นไปจะได้เป็นนักบินอวกาศ
“ตลกเหรอ? ไอ้นี่เดี๋ยวเตะให้เตี้ยไปกว่าเดิมเลย มันอ่านได้ที่ไหนล่ะนี่มันซองกล้วยแขกนะ ฮ่ะฮา” เทาพูดพร้อมกับหัวเราะดังลั่น พร้อมกับดูที่หัวมุมซอง “วันที่ 10 กุมภา 2554 โห่ ข่าวนี่มันผ่านมาปีหนึ่งแล้วนี่หว่า ทำไมตอนม.สองเราไม่เจอข่าวนี้ว่ะ งง”
เทาพูดพร้อมขมวดคิ้ว เค้าว่าเค้าป็นคนที่ทันเหตุการณ์ที่สุดในกลุ่มแล้วนะ สงสัยต้องอ่านให้มากกว่านี้ซะแล้ว ข่าวดังขนาดนี้ยังไม่รู้เรื่องเลย ร่างสูงได้แต่คิดอยู่ในใจ
“ตอนนั้นเรามัวแต่เล่นกันอยู่มั้ง ช่างเหอะ แต่ว่านี่มันโรงเรียนที่เรากำลังจะเดินไปส่งสมัครนี่หน่า” ลูฮานพูดยิ้มๆ “งั้นก็แสดงว่าคนนี้น่าจะเป็นพี่เราหนึ่งปี เราจะได้เจอพี่เค้ามั๊ยนะ”
“จะเจอไม่เจอก็ช่างเหอะ โทรหาไอ้ฮุนก่อน กูปวดฉี่” แบคฮยอนพูดพร้อมกับนิ่วหน้า โอเวอร์เกินร้อย
“ไม่ ต้องโทรหรอก มันวิ่งมานู่นแล้ว” พอร่างสูงพูดจบทุกคนก็หันไปมองตามก็เจอกับเพื่อนตัวสูงหน้าตาหล่อเหลาเอาการ กำลังวิ่งมาตรงทางที่พวกเค้ายืนอยู่ ปากก็ร้องตะโกนให้คนที่อยู่ข้างหน้าหลบทางให้ตนตลอดเวลา เมื่อเพื่อนทั้งสามเห็นก็อดขำไม่ได้กับท่าทีตลกที่ผู้มาใหม่ทำ เมื่อวิ่งมาถึงเพื่อนทั้งสามที่รออยู่ก่อนแล้ว มือบางเอือมมือมาไฮไฟว์กะเพื่อน แล้วก็หยิบเอาน้ำจากมือแบคฮยอนมากินทันที
“กูมาสายเหรอ?” พูดพลางทำหน้าซื่อๆใส่เพื่อนที่ยืนรออยู่นานมาก
“ไม่หรอก” แบคตอบ “ไม่สายเลยสัด พ่อง!เหอะบอกให้กูมารอ เดี๋ยวกูตามไป นี่ข้าวกูก็ยังไม่ได้แดก แล้วมึงยังไม่ซื้อน้ำมาแดกเองอีก เอาของกูคืนมาเลยแสรด” แบคฮยอนบ่นเพื่อนฮุนพร้อมกับเอื้อมมือจะเอาน้ำของตนคืน
“เออกูขอโทษ กูมาสาย กูรู้กูผิด แล้วมึงจะบ่นเพื่อ มึงดูเสี่ยวกะเทาดิ่ พวกมันก็รอกูเหมือนมึงอ่ะ ยังไม่เห็นมันบ่นกูเลยสัส มึงอ่ะเชี่ย”
“แล้วนี่มึงไปไหนมา” เทาถามหลังจากฟังเพื่อนสูงเตี้ยทักทายกันอยู่นาน
“กูไปบอกเลิกดงอุนมา” เซฮุนตอบแบบไม่ได้ใส่ใจ ก็แค่แฟนเก่าที่น่ารำคาญคนนึง ฮุนไม่สน ฮุนไม่ชอบ
“กล้านะมึงอ่ะ ดงอุนหล่อมากเลยนะ มึงเลิกกะมันทำไม?” ลูฮานถามขึ้นแม่ว่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว
“กูเบื่อแค่นั้น” เซฮุนก็ยังคงไม่ใส่ใจ “พวกมึงคุยไรกันอ่ะ กูเห็นยืนคุยกันตอนกูวิ่งมา”
“ข่าวปีที่แล้วอ่ะ อย่าไปสนใจเลย เราไปส่งใบสมัครกันเหอะ แบคมันปวดขี้”
“ขี้พ่องมึงอ่ะ เสี่ยว” แบคพูดพร้อมกับยิ้มๆ “ไปๆ เดี๋ยวกูขี้แตกตรงนี้ทำไง กูยังไม่อยากมีเรื่องเล่าตั้งแต่วันที่มาสมัครเรียนหรอกนะ”
“เออๆ ไปๆพวกมึงเตรียมเอกสารมาพร้องแล้วช่ะ โกโกโก้วววววววว”
เซฮุนพูด พร้อมกับเดินนำเพื่อนๆเข้าไปในโรงเรียน ทั้งสี่คนเดินคุยเล่นกันไปตลอดทาง ระหว่างทางที่เดินไปมีแต่เสียงของคนสี่คนนี้ เสียงที่มีแต่ความสดใสบวกกับหน้าตาหวานของทั้งสี่คนทำให้คนอื่นหันมองอย่าง ช่วยไม่ได้ พวกเค้าทั้งสี่คนมองหน้ากันพร้อมกับยิ้มในใจ นี่แหละโรงเรียนใหม่ของพวกเค้า SWB High School
Tbc.
ขอบคุณทีมสวยๆจาก Shalunla
คือฝนแต่งให้ใหม่เพราะกลัวอ่านอีกสองภาคที่จะตามมาไม่รู้รื่อง
เนื้อหาอาจจะเพิ่มนิดหน่อย
ฝากด้วยนะคะ
ความคิดเห็น