ความลับระหว่างเรา

เนื้อเรื่อง

“ผมไม่เคยคิดนอกใจเธอแม้แต่น้อย”บรรชาคิดเสมอมาถึงหน้าที่ของสามีสุดประเสริฐ แต่วันนี้คงเกินจะทนไหว

“เธอชั่งเย้ายวนและชวนฝัน ดวงตาคู่นั้นทำให้ผมสั่นทุกครั้งที่ได้เจอ เราอยู่ห่างกันแค่รั่วกั้น แต่ไม่เคยมีโอกาสได้คุยหรือแม้แต่ทักทาย

            แนนนี่เป็นสาวหวงตัว และเป็นที่หวงของคนในบ้าน ไม่เคยมีใครอนุญาตให้เธอออกนอกบ้านโดยลำพัง แม้ว่าป่านี้ เธอจะอายุเข้าสู่วัยสาวแล้วก็ตาม

                “สวัสดีครับ” บรรชาเปล่งเสียงน้อยๆ ออกจากลำคอ เขามองซ้ายขวาและไม่เห็นใครอื่น

                เจ้าหล่อนจ้องมองด้วยความสงสัย แววตาเป็นประกาย ราวกับอยากสานสัมพันธ์

                ข้างๆ พุ่มไม้ ทวัส ชายผู้รักแนนนี่ราวกับลูกแท้ๆ ยืนคุมเชิงอยู่ แม้ว่าเขาจะสงสัยกับพฤติกรรมของบรรชา แต่ก็ไม่เคยเอ้ยปากถาม

                บรรชา ทำงานเป็นหมอ เขาเปิดคลินิคเล็กๆ แต่รายได้มหาศาล แน่นอนถ้าภรรยาของเขาตายหรือหย่าขาดเมื่อไหร่ แม่สาวทั้งหลายคงรุมแย่งเขาแน่

                ที่ผ่านมาใจของเขาไม่เคยมองผู้หญิงคนไหน แล้วทำไมละ กับแนนนี่ มันไม่เหมือนกัน

                “ผมเห็นแนนนี่ตั้งแต่เธอยังเด็ก จนตอนนี้ ผมผ่านผู้หญิงอย่างเธอมามาก แต่ไม่เคยเห็นใครสวยเท่าเธอมาก่อน” เขาแทบคุมสติไม่อยู่

ไอรยา ผู้เป็นภรรยา สังเกตได้เห็นว่า สามีของเธอแปลกไป แต่นั้นไม่ได้สำคัญพอ เพราะบรรชาก็แปลกอยู่แล้วในสายตาเธอ “แต่ทำไม ทำไมต้องชอบไปริมรั้ว มันมีอะไรนักหนา” ความคิดของไอรยาเลยคิดไปถึงเงินเล็กๆ ที่สามีของเธออาจเก็บไว้เพื่อฆ่าเธอก็ได้

                “ไม่ได้ละฉัน ต้องทำอะไรบางอย่างแล้ว” แววตาเจ้าเล่ห์ของหล่อนส่อแววชัดเจน เย็นวันนั้นเธอกดเบอร์โทรศัพท์ซึ่งไม่คุ้นตา ปลายทางตอบกลับ

                “ครับ ยินดีรับใช้” ไอรยาบรรยายราวน้ำประปาแตก และตกลงค่าจ้าง

                “ไม่กี่อึดใจ อีกไม่นานเราจะรู้กัน บรรชา” เธอคิด ขณะหอบขนมต้มที่ทำใส่จานไปให้บ้านตรงข้าม

                “ขอบคุณครับ คุณไอ” ทวัสตอบรับน้ำใจอย่างอารี

                “ไงจ๊ะ แนนนี่” ไอรยาทักทาย แนนนี่ตอบรับโดยแสดงความสดใส ส่งผ่านแววตาน่ารักมาให้เธอ แต่ก็ไม่ตอบเช่นเคย

                หลายคนคิดว่า แนนนี่อาจหยิ่ง ไม่ก็เป็นใบ้ แต่ไม่ใช่หรอก เธอแค่ไม่ค่อยพูด การแสดงสีหน้าและอาการมันชัดกว่า ซึ่งเรื่องพวกนี้บรรชาก็รู้ดี

                วันผ่านไป เขาทนสภาพไม่ไหวอีกแล้ว เขาตัดสินใจเปิดประตูรั่วออก และเดินไปหยุดอยู่หน้าประตูบ้าน ทวัส เมื่อสบโอกาส เข้าก็เข้าไป โดยไม่ทันสังเกต ใครบางคนที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม

                 บรรชามุ่งตรงไปยังสวนหลังบ้าน “แนนนี่” เธอนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ซึ่งให้ร่มเงา บังแสงแก่เธอ

                ไอรยารีบเดินมายังประตูบ้านเพราะเสียงอ๊อด เธอพูดคุยกับชายแปลกหน้าสักพัก

“เป็นไปไม่ได้ ก็บ้านคุณทวัสไม่.....” เธอพูดเสียงหลง แล้วก็หยุดไป

หล่อนจ่ำเท้าไปที่บ้านทวัส ขณะที่เขากำลังกลับจากการวิ่งออกกำลังกาย ทั้งคู่สบตากัน เหมือนรู้ว่ามีบางอย่างที่ร้ายกาจกำลังเกิดขึ้น

“บรรชานั้นคุณทำอะไรนะ” ไอรยาร้องลั่น ภาพที่เห็นเบื้องหน้าคือ เขากับแนนี่ เธอนั่งบนตักเขา ส่วนเขาก็ลูกตัวเธอ

สายตาของความแปลกใจ และตื่นตระหนกแล่นเข้ามาในความรู้สึกของบรรชา

“คือ ผม..”

“คุณจะทำอะไรนะ”

“คือ..” บรรชาพูดด้วยเสียงสั่นรัว

“คุณเล่นกับแนนี่เหรอ ที่หลบฉันมาก็เพื่อ….หมา”

“คือ คุณก็รู้ว่าผมรักหมาแค่ไหน เท่าที่รักษามันมา แนนี่เป็นสาวที่สวยที่สุด ผมไม่ได้นอกใจคุณนะ ไอ ผมแค่..”

ไอรยามองหน้าทวัส แล้วถอนหายใจ เธอเปล่งเสียงหัวเราะออกมา

เมื่อทุกอย่างกลับสู่สภาวะปกติ ความลับของบรรชาถูกเปิดเผย เสียงของสตรีผู้เป็นภรรยา บอกกับชายข้างบ้านว่า “ดีนะที่เขาไม่รู้ความลับของเราสองคน”

จบ