น้ำตามาร

-น้ำตามาร- 

ร่างระหงนั้นสะบัดพรืดผ่านหน้าเขาไปแต่ยังไม่ทันจะพ้นออกจากประตูเสียงเย้ยเยาะก็ดังตามหลัง

“ออกไปทั้งๆ ที่นุ่งกระโจมอกแบบนั้นเนี่ยนะ! จะหาเรื่องอ่อยพวกคนงานกลัดมันพวกนั้นหรือไง ก็เอาสิ!...มีผัวคนเดียวไม่ชอบ ชอบแบบโดนรุมโทรมก็เอา”

“แก!!!” วินินเนื้อตัวเย็นเฉียบด้วยความประหวั่นพรั่นพรึง ใจเต้นระรัวไม่กล้าแม้แต้ขยับเนื้อตัว

“ทีหลังถ้าคันอีกก็เรียกใช้บริการผัวคนนี้ได้นี่”

“ของแบบนั้นฉันไม่นับหรอก จะถือเสียว่าให้ทานหมามัน”

“คงให้เสียจนชินแล้วสินะ ดูเหมือนไม่รู้สึกเสียงดงเสียดายอะไรเลยนี่” สุ้มเสียงของคนพูดตั้งใจล่อเสียดไปในทางลบอย่างเปิดเผย ขณะที่วินินร้อนผ่าวไปทั้งหน้าด้วยความรู้สึกโกรธ อับอายและแค้นใจที่ทำอะไรคนตรงหน้าไม่ได้ หล่อนเป็นรองแม้กระทั่งคำพูดและสถานะที่ยืนอยู่ หล่อนเป็นเพียงจำเลยในศาลเตี้ยของเขา

“อยากจะเห่ายากจะหอนยังไงก็เชิญแกตามสบาย”

SQW