ข้านี่แหละ ฟินิกซ์น้อยแสนซน - นิยาย ข้านี่แหละ ฟินิกซ์น้อยแสนซน : Dek-D.com - Writer
×

    ข้านี่แหละ ฟินิกซ์น้อยแสนซน

    ข้าคือฟินิกซ์ที่มีอายุน้อยที่สุด ข้าไม่เคยอยู่กับพวกพ้อง ข้ามีเพียงผู้ที่นำข้าไปเลี้ยงตั้งแต่เด็ก เขาจึงเป็นพี่ชายบุญธรรมที่ข้ารักที่สุด!

    ผู้เข้าชมรวม

    47

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    47

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  9 ธ.ค. 63 / 23:14 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     ข้าคือฟินิกซ์ที่อายุน้อยที่สุด ข้าไม่เคยอยู่กับพวกพ้อง คราที่ลงมายังโลกมนุษย์ข้าพลัดหลงกับพวกพ้องตั้งแต่ยังเป็นเพียงลูกนกตัวน้อยๆ ยามที่ข้านั้นไม่มีที่พึ่งแถมข้าเป็นแค่ลูกตัวหนึ่ง ข้าคิดว่าจัดอยู่อย่างโดดเดี่ยวเสียแล้ว บุรุษตัวน้อยผู้หนึ่งมาพบข้าแล้วนำข้าไปเลี้ยงดู เขาคือบุตรชายคนโตของประมุขตระกูลเซียนตระกูลหนึ่ง เราเติบโตมาพร้อมๆกัน เขานั้นมีอายุที่มากกว่าข้า4-5ปี เพลาเขาออกมาฝึกวรยุทธกับบิดาของเขา ข้ามักจะตามออกมาด้วย จนข้าเริ่มโตขึ้นจนสามารถแปลงเป็นมนุษย์ได้ แน่นอนตอนที่ข้าแปลงกายครั้งแรกเขานั้นตกใจมาก เพราะเขาก็เป็นเด็กคนหนึ่ง หลังจากนั้น ข้าเริ่มออกมาฝึกวรยุทธต่างๆบ้าง พลางใช้พลังเวทย์ที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดของฟินิกซ์ทุกตน ข้าเกือบทำลานฝึกพังเลยหล่ะ แหะๆๆ หลังจากนั้นหลายปีจนข้าอายุได้ 17ปี และเขาอายุ 21ปี เขาเริ่มออกเดินทางข้าจึงตามเขาไปด้วย เราเดินทางไปหลายที่ จนได้พบที่ๆเหล่าเซียนที่ออกเดินทางมาเช่นกันอยู่ พวกเราจึงขออยู่อาศัยด้วย ตอนนี้พวกข้าที่สหายกันแล้วหล่ะ พวกเรากำลังออกไปปราบมารในป่า จริงๆ ข้าพูดมาถึงตอนนี้ ข้ายังมิได้แนะนำตัวพวกข้าเลยสินะ พี่ชายบุญธรรมของข้ามีนามว่า ซือหยาง บุตรของประมุขตระกูลซือ และ พวกเจ้าคงรู้แล้วว่าข้าคือฟินิกซ์ นามของข้าคือ ซือฉิ่งเฟิ่ง ...



    "เฟิ่งเฟิ่ง เจ้าทำกระไรอยู่ เดี๋ยวพวกเขาก็มิรอพวกเราหรอกหนา" เสียงบุรุษรูปงามผู้หนึ่งเอ่ยขึ้นหน้าเรือนแห่งหนึ่ง

    "เจ้าค่ะท่านพี่~ ข้าเพิ่งจักตื่นเองงง รอก่อนน้าาาา" สตรีที่อยู่ในเรือนเอ่ยตอบบุรุษที่อยู่หน้าเรือนด้วยน้ำเสียงร่าเริง

    "เฮ้อ ยัยตัวแสบ ข้าบอกให้รีบนอนตั้งแต่ยามซวี(19:00-20:59น.)แล้วรีบตื่นยามเหม่า(05:00-06:59น.)แท้ๆหนา" บุรุษเอ่ยพึมพำพลางยืนรอสตรีที่อยู่ในเรือน


    เมื่อผ่านไปไม่กี่ชั่วยาม สตรีร่างบาง ผมยาวงดงามก็รีบวิ่งออกมาจากเรือนมาหาบุรุษที่ยืนรอตนอยู่


    "ท่านพี่รอข้านานหรือไม่เจ้าคะ แหะๆ แต่งตัวนานไปหน่อ-- แอ๊" สตรีร่างบางยังพูดไม่ทันจบก็โดนบุรุษดึงแขนแล้วรีบวิ่งไปหาเหล่าเซียนที่ยืนรอพวกเขาอยู่

    "คราหลังหากเจ้ามิรับตื่นอีกข้าจักมิรอเจ้าแล้วหนา.."บุรุษเอ่ยพลางยังคงวิ่งอยู่

    "แหะๆๆ น้องขอโทษ~~"สตรีเอ่ยขออภัยแต่ใบกน้ายังคงยิ้มแย้มอยู่

    "พวกเจ้ามาช้าจังหนา.."เสียงบุรุษหนึ่งในกลุ่มคนที่รอทั้งสองอยู่เอ่ยขึ้น

    "ขออภัย พอดียัยตัวแสบมิยอมตื่นน่ะ"

    "แหะๆๆๆ"

    "อย่างไรก็ตาม เรารีบไปกันเถอะนะ^^"สตรีผู้หนึ่งในกลุ่เอ่ยขึ้น ก่อนทุกคนจะพากันเดินเข้าไปในป่าที่มืดมิด 



    โปรดติดตามตอนต่อไป


    สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ~ เราอาจจะไม่ได้ลงบ่อยเท่าไหร่ แต่จะพยายามนะคะ หากไม่ชอบตรงไหนก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ นี่เป็นนิยายที่เราไม่ได้อิงจากตำนานเท่าไหร่ อย่างเช่น ฟินิกซ์ แต่จะยังคงความสามารถและอายุขัยของฟินิกซ์ตามตำนานอยู่นะคะ~ ต่อจากนี้ จะเกิดอะไรขึ้นกับเซียนเหล่านี้  จะตีกันทะเลาะกันช่วยเหลือกันขนาดไหน คอยติดตามกันหน่อยนะคะะะ ขอบคุณค่า~~

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น