ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [THE FAMOSER] story life! นิยามร้ายปราบหัวใจยัยขี้กลัว

    ลำดับตอนที่ #3 : start !!!

    • อัปเดตล่าสุด 26 ธ.ค. 56


     CHAPTER 1
     

    ________________________________________________________ ___________
    "สโนว์กลับมาเเล้วเหรอ"อ๊ะ!!!!

    "ค่ะพี่เสเรลพอดีลืมดูเวลาเเฮะๆๆๆๆ"
    "ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ"
    "ขอบคุณค่ะพี"
    พี่เสเรลเป็นทั้งพี่สาวเเม่พ่อเป็นทุกอย่างเลยพี่เสเรลเป็นคนดีมากกกกกกกเรียบร้อยน่ารักใครที่อยู่กับพี่เสเรลจะตกหลุมรักทั้งนั้นเเม้ฉันยังเคยคิดเลยว่าฉันชอบพี่สาวตัวเองเลยยยยยย
    "ไปๆไปนอนได้เเล้วหรือยังไม่ได้กินข้าวหรือเปล่าจ้ะ"
    "เปล่าคะกินเเล้ว"
    "ดีจ้ะงั้นนอนได้เเล้วเที่ยงคืนเเล้วนะ"พี่เสเรลบอกเเล้วยีหัวฉันเบาๆ
    "ฮิๆ"
    ฉันเดินขึ้นห้องเเล้วก็มีเสียงโทรศัพท์จากยัยเมเบิล
    (โนว์จ้าาาาาาไปงานนิทรรศการTHE FAMOSER +1 เป็นเพื่อนหน่อยน้าาาา)
    "กี่โมง-__-"
    (8.00-15.00)
    "ทำไมมันนานจังฟร่ะ"
    (เอาเห้อะ)
    "อืมๆก็ได้"
    (น่ารักที่ซู้ดดดดด)
    "จ่ะๆๆ"
    (ฝันดีเดี๋ยวพรุ่งนี้เจ็ดโมงเจอกันหน้าบ้านเเกนะ)
    "เค"
    ฉันกดวางสายทั้งที่พรุ่งนี้เป็นวันหยุดเเท้ๆเเต่อยู่ดีๆปากของฉันก็ตกลงไปเลย-3-
    วันต่อมา
    "ยัยสโนว์!!!"
    "มาเเล้วค่ะๆๆ"
    "ไปได้เเล้ว"
    "อืมๆๆๆ"
    พวกเราสองคนเดินทางไปที่ตึกTHe sposer makesses
    "เเกคนโครตเยอะอ่ะเเกเฮ้อๆ"
    "เยอะเเล้วจะดูมั้ยน้าบัตรเเถวหน้าตรงกลางทั้งคู่ยังจะกลับมั้ยจ้ะยัยเมเบิล"
    "ไม่มีทางย่ะ!!!งานนี้นะได้ทั้งดูคอนเสิร์ตมีนิทรรศการอีกฉันไม่หวั่นกะอีกคนเเค่นี้หรอกบัตรเเถวAนะยะหล่อนกว่าฉันจะไปพลิกเเผ่นดินหามาได้"
    "ค่ะๆหยุดบ่นได้ละ"
    เเละฉันกับยัยเมเบิลก็เข้างานมาเเละเดินเข้าไปในเเถวAว่าเเต่เมื่อไรมัรจะถึงฟร่ะเดินมานานเเล้วพึ่งเเถวIเองTOT
    ฉันใช้เวลาเดินตั้งเเต่เเถวZจนถึงAร่วม20นาที!!!!!โฮกกกกกกกกYoY
    พอฉํนเดินถึงที่นั่งการเเสดงก็เริ่มขึ้น
    "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด"
    เเสบหูง่าาาากรี้ดกร้าดกันทั่วเลยอ้ะทำไมอ่ะหมอนั่นไม่เห็นจะหล่อเลยยยย
    การเเสดงดำเนินไปเรื่อยๆๆๆๆจนถึงช่วงหนึ่งที่มีคนสนใจเยอะมากกกนั่นก็คือ
    "เชิญคุณซัมเมอร์จับผู้โชคดีที่จะได้ร่วมทำกิจกรรมกับคุณทั้ง3กิจกรรมค่ะ"พิธีกรพูด
    "อืม...."
    จากนั้นซัมเมอร์ก็ล้วงมือลงไปผลก็ออกมาว่า
    "A-12ค้าาาาาเเสดงตัวค้าาา"
    "โหเเกฉันนั่ง11ว่ะ"ยัยเมเบิลบอกฉันงั้นคนที่นั่ง12ก็คือ
    .....ฉันTOT
    "ขอเชิญบนเวทีค่าาาา"พิธีกรบอกเเล้วผายมือมาทางฉัน
    ฉันเดินขึ้นไปบนเวที
    "ชื่ออะไรค้ะ"พิธีกรถามฉัน
    "เอ่อ....สโนว์ค่ะ"
    "ชื่อน่ารักจังเลยค่ะ"
    "ขอบคุณค่ะ"
    "เอาละคะมาถึงเกมนะคะนั่นก็คือ เกมMUSIC FEV.ค่ะ ทุกคนคงรู้นะคะว่าซัมเมอร์ชอบเล่นกีตาร์มากๆงั้นกติกาก็คือให้คุณซัมเมอร์เเละคุณสโนว์นะคะโชว์สดเล่นกีตาร์พร้อมร้องโดยให้คุณซัมเมอร์เล่นกีตาร์เเละคุณสโนว์ร้องเพลงนะคะให้เวลาซ้อม30นาทีค่ะงั้นระหว่างที่ทั้งคู่ซ้อมไปฟังบทเพลงเพราะๆจากวงRoom 39 กันเลยค่า"
    ณ ห้องซ้อม
    ฉันอึดอัดเเล้วกลัวเขาชะมัดเขาทำหน้านิ่งตลอดเวลาน่ากลัวอ้ะฉันไม่กล้าข้าไปในรัศมี10เมตรของเขาเลยง่าาา
    "ตกลงเอาเพลง...."เขาถามฉัน
    "อ...เอาเพลงอะไร...ก็....ได้"
    "ฮึ...ทำไมถึงเกร็งขนาดนี้ฉันน่ากลัวมากหรือไง"เขาถามฉัน
    "ม...ไม่นะ"
    "อย่าพูดติดๆ"
    "อืม"
    "ซ้อมได้เเล้ว"
    "อือ"
    30นาทีที่ยาวนานได้ผ่านไปTOT
    "เชืญพบกับพวกเขาได้เลยค่าาาาา"
    เสียงปรบมือดังสนั่น!!!!
    (//นอกเรื่อง อยากได้ฟิวส์เปิดเล้ยย)
    "จันทร์เจ้าเอ๋ย จะไม่ขอข้าวแกงแหวนใด
    ไม่ใส่ใจ ไม่ขอวอนจากดวงจันทร์
    แม้ขอจันทร์ อย่างใจฝันอย่างนั้นได้จริง
    มีสิ่งเดียว ที่คิดจะอยากขอจันทร์

    จะขอ..ให้มีแค่ใครคนหนึ่ง
    ที่จะไม่ทำให้ช้ำ และไม่ทำให้เราเศร้าใจ
    อยากจะเพียงขอ ให้มีสักคนเคียงใกล้
    ให้เขามีความจริงใจ และไม่คิดจะทำร้ายกัน
    จันทร์เจ้าเอ๋ย ข้าเคยถูกคนทิ้งไป
    ทำให้ใจ ต้องร้าวรานอยู่เสมอ
    แม้ขอจันทร์ ได้ดั่งฝันก็คงได้เจอ
    เจอกับใคร ที่เขามีใจให้จริง

    จะขอ..ให้มีแค่ใครคนหนึ่ง
    ที่จะไม่ทำให้ช้ำ และไม่ทำให้เราเศร้าใจ
    อยากจะเพียงขอ ให้มีสักคนเคียงใกล้
    ช่วยซับน้ำตาปลอบโยน เมื่อยามใจเหงา
    ยามที่เราผิดหวังมีไหม..

    จะขอ..ให้มีแค่ใครคนหนึ่ง
    ที่จะไม่ทำให้ช้ำ และไม่ทำให้เราเศร้าใจ
    อยากจะเพียงขอ ให้มีสักคนเคียงใกล้
    ให้เขามีความจริงใจ และไม่คิดจะทำร้ายกัน
    จะขอ..ให้มีแค่ใครคนหนึ่ง
    ที่จะไม่ทำให้ช้ำ และไม่ทำให้เราเศร้าใจ
    อยากจะเพียงขอ ให้มีสักคนเคียงใกล้
    ช่วยซับน้ำตาปลอบโยน เมื่อยามใจเหงา
    ยามที่เราผิดหวัง.....มีมั้ย

    จะขอ..ให้มีแค่ใครคนหนึ่ง
    ที่จะไม่ทำให้ช้ำ และไม่ทำให้เราเศร้าใจ
    อยากจะเพียงขอ ให้มีสักคนเคียงใกล้
    ช่วยซับน้ำตาปลอบโยน เมื่อยามใจเหงา
    ยามที่เราผิดหวัง ขอจันทร์"
    เมื่อฉันร้องเพลงเสร็จเเล้วก็มีเสียงกรี้ดดดเเละเสียงปรบมือดังลั่นงาน
    "เอาละคะวันนี้คอนเสิร์ตนี้ก็จบลงเเล้วนะคะขอบคุณค่าาาาาา"
    ฉันออกมาจากตรงนั้นเเล้วเดินชมนิทรรศการต่อตอนนี้ทุกคนในงานรู้จักฉันหมดเเล้วค่าาาาาาา...TOT
    เดินไปไหนมาไหนดิฉันก็เป็นเป้าสายตาอันเเหลมคมให้กับทุกท่าน!!!!
    มองกันเข้าไปเลยค่าาาาาาา
    มองเลยค่าาาา
    เชิญค่าาา
    -_-
    .
    .
    .
    -0-
    .
    .
    .
    U_U
    .
    .
    .
    Y_Y
    .
    .
    .
    T_T
    .
    .
    .
    TOT
    "ไอ้เมเบิลกลับเหอะTOT"
    "ไม่โว้ยยยยยฉันรอขอลายเซ็นซัมเมอร์"
    ฉันยืนรอจนถึงคิวยัยเมเบิล
    เเละจนถึงฉันฉันทำท่าจะเดินออกเเต่เเล้วก็มีคนจับเเขนฉันไว้คนนั้นก็คือ
    ซัมเมอร์O////O
    "เอาไป"เขายื่นกระดาษมาให้ฉัน
    "อุ้ยอะไรว้ะสโนว์"
    "เฮ้อๆไม่บอกฮ่าๆๆๆๆ"
    วันนี้เขาเอากระดาษนี้มาให้ฉันทำไมน้าเดี๋ยวค่อยไปดูที่บ้านดีกว่าาาาา




    :)  Shalunla
    _____________________________________________________________________
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×