เด็กผู้ชายกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกับความรัก

ข้อมูลเบื้องต้น

เราไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ถ้าคุณมีความกล้าพอ

คุณกล้าหรือไม่

ที่จะบอกเขา

ว่า

...

รัก

เนื้อเรื่อง

 

มีเด็กชายคนหนึ่งเขากําลังจะไปซื้อของให้แม่ ตอนที่เขาได้เดินทางกับบ้านหลังจากซื้อของเสร็จเขาก็ได้เจอเด็กผู้หญิงคนหนึ่งรุ่นราวคราวเดียวกับเขาอยู่กลางทางเดิน เด็กผู้ชายได้เอะใจด้วยความเป็นเด็กเขาก็ได้เข้าไปคุยกับเด็กผู้หญิงนั้น ทั้งสองคนคุยอย่างถูกคอ หลังจากนั้นทั้งสองต่างไปไหนมาด้วยกันกลับบ้านด้วยกันมาตลอด จนเวลาผ่านไป เด็กผู้ชายกับเด็กผู้หญิงโตขึ้นเป็นเป็นผู้ใหญ่ วัยแห่งคนทํางาน วัยที่ได้รู้ว่าความรักคงอยู่แค่เอื้อม ทั้งสองคนมีความคิดที่เปลี่ยนไปจากเด็กมาก วันหนึ่งผู้ชายได้ตกหลุมรักผู้หญิงเข้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ หลังจากนั้นเขาก็ได้รู้ว่าความรักมันอยู่ไม่นานมาก สักวันเขาจะทําให้ผู้หญิงเจ็บปวดและทําให้ความสัมพันธุ์ลดลงไม่เพิ่มพูนเหมือนสมัยเด็ก ผู้ชายจึงได้พูดความจริงกับผู้หญิง “ผมรักคุณน่ะ ขอคุณเป็นคนสุดท้ายผมไม่อยากจะทําให้ความรักแรกและครั้งสุดท้ายของผมมีบาดแผล คุณรอผมน่ะ ผมไปไม่นานหรอก ผมสัญญา” สิ้นประโยคนั้นผู้ชายเดินจากผู้หญิงไปหลายปีมาก โดยไม่บอกว่าไปไหนมีจุดมุ่งหมายอะไร ส่วนผู้หญิงนั้นรอเขามานานแสนนานหลายปีและรําลึกเสมอว่าจะกลับมาตามสัญญาได้มั้ย จนวันที่รอคอยเขามาถึง ผู้ชายที่ให้คํามั่นสัญญาก็ได้มาตามสัญญา สภาพเขาค่อนข้างโทรม ตาแดงดูออกเลยว่าอดนอนมานานแค่ไหน ผู้หญิงแปลกใจจึงถามด้วยความสงสัย สิ่งที่เขาได้ยินจากปากผู้ชายที่เขาไม่มีวันลืมลงคือ “ผมได้เดินทางไปทั่วทุกที่ทุกแห่ง เพื่อพิสจูน์ว่าผมดีพอเหรอเปล่าที่จะรักษาคําสัญญาของคุณได้  ผมได้เดินทางไปถิ่มทุรกันดารอันไกลโพ้นไม่มีแม้แต่นํ้าแต่สิ่งที่ผมฝ่าฝันมาได้จากที่นั่นคือความรักของผมที่มีต่อคุณเราต่างมีอดีตด้วยกัน คําพูดทั้งหมดที่ผมพูดครั้งนี้มันปั้นมาจากหัวใจกลายมาเป็นคําพูดที่พิสจูน์ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน ขอบคุณนะสําหรับทุกอย่าง” สิ้นประโยคผู้ชายเจ้าของประโยคที่พูดก็ล้มลงด้วยความเหนื่อยล้า ผู้หญิงเห็นดังนั้นก็กอดผู้ชายพร้อมกับหลั่งนํ้าตา “ขอบคุณนะสําหรับทุกๆอย่างขอเพียงคุณไม่ต้องทําอะไรมากกว่านี้เลย”