คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : CHAP. VI ϟ tricky wolf
คำพูดที่เหมือนจะไม่มีอะไรบางครั้งมันกลับมีอะไรมากกว่าที่คิด
หมาป่าก็คือหมาป่าหนูน้อยหมวกแดงไม่มีทางตามทันหรอก
----------------------------------------------------
C H A P T E R 6
แม้จะบอกตัวเองเสมอว่าเขาลืมเหตุการณ์ในวันนั้นไปแล้ว แต่ก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่ารอยสัมผัสที่ชานยอลได้ฝากไว้เมื่อห้าปีก่อนยังคงติดตรึงอยู่ในความรู้สึกของแบคฮยอน จูบแสนอ่อนหวานที่เขาไม่เคยได้รับมันเลยตลอดทั้งคืนการกระทำที่ทั้งหยาบคายและจาบจ้วงจนน่ากลัวหากทว่าผสมไปด้วยความวาบหวามที่ไม่เคยลิ้มลอง ความรู้สึกในวันเก่าๆ แวบขึ้นมาโดยที่เขาไม่รู้ตัว ..
“ยะ.. หยุดนะ คุณจะทำอะไร” เสียงแบคฮยอนในตอนนั้นสั่นพร่าไปด้วยความกลัวที่มีในใจ ผู้ชายตรงหน้ากระชากลากเขาเข้ามายังคอนโดแห่งหนึ่งจากบาร์โดยที่ไม่มีใครสนใจอาการขัดขืนของเขาเลยสักนิด ..
“อย่าเรื่องมากได้มั้ย” ร่างคนตัวสูงที่คล้ายมัจจุราชเสียเหลือเกินในความคิดคนตัวเล็กกำลังคุกคามอย่างป่าเถื่อน เขาประกบปากพยายามจูบปากบางที่ปิดแน่นพร้อมทั้งอาการดีดดิ้นไปมาที่น่ารำคาญจนชานยอลหัวเสีย
“ฉันไม่ชอบนอนกับขอนไม้ ตอบรับฉันเดี๋ยวนี้” เสียงตะคอกอันดุดันสั่งดังลั่นพร้อมทั้งกระแทกริมฝีปากลงไปอย่างรุนแรง เมื่อแบคฮยอนขัดขืนไม่ยอมอ้าก่อนจะใช้ฟันขบตรงกลีบปากบางล่างจนร่างเล็กทนความเจ็บปวดไม่ไหว เปิดปากออกมาในที่สุดส่งผลให้แบคฮยอนน้ำตาไหลซึมออก
เขาไม่มีแรงมากพอแม้แต่จะขัดขืนหรือวิ่งหนีหายไปจากห้องนี้ ..
ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
" หึ ว่าง่ายๆ แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย " ชานยอลยิ้มอย่างได้รับชัยชนะจากม้าพยศพลันเมื่อเห็นหยาดตาที่ไหลซึมออกมาจากตากลมโต หัวใจชายหนุ่มกระตุกอย่างรุนแรงหนึ่งทีปลุกสติให้ตื่นขึ้นจากความดิบเถื่อน
นี่เขาทำอะไรลงไป ..
แต่จะให้หยุดชะงักในตอนนี้มันก็ใจร้ายกับตัวเองมากไปและเขาก็เสียเงินไปแล้ว เด็กนี่อาจจะไม่ชอบความรุนแรงก็เป็นได้ .. ชานยาลพยายามคิดเข้าข้างตัวเองอย่างเห็นแก่ตัวหากแต่เขามั่นใจหากผู้ชายคนไหนตกอยู่ในสภาพแบบเขาไม่แล้วทำก็นับว่าโง่เต็มทน
ผิวขาวๆ ปากแดงๆ มันน่าขย้ำให้ช้ำไปด้วยรอยจากเขาเสียจริงๆ ..
" ทำตัวให้น่ารักแล้วฉันจะอ่อนโยนกับนายนะคนดี " จูบขมับร่างบางก่อนจะไล้ริมฝีปากไปตามตัวความอ่อนโยนเริ่มต้นขึ้นปลุกเร้าอารมณ์แบคฮยอนให้เป็นไปตามความต้องการ อย่างน้อยความรู้สึกผิดในใจชานยอลก็ลดลง .. เขาไม่ได้ข่มขืนเด็กนี่ก็แล้วกันน่า
แบคฮยอนส่ายหัวให้กับฝันที่ไม่รู้จะเรียกว่าฝันดีหรือฝันร้ายดีหัวใจเต้นตุบตับอยู่ตลอดเวลาเมื่อภาพนี้โผล่ขึ้นมาในสมอง ในช่วงตลอดหกเดือนแรกเขาฝันถึงมันแทบทุกคืนแล้วต้องตื่นมาพร้อมกับคราบน้ำตาของตัวเองจะว่าน่ากลัวก็น่ากลัวแต่ไม่รู้สิ .. เขาเองก็อธิบายความรู้สึกตัวเองไม่ถูก
- - - ♡ t r u s t m e ♡ - - -
หลังจากที่ชานยอลกลับจากฮ่องกงก็เทียวไล้เทียวขื่อไปหาแบคฮยอนถึงบยอนคาเฟ่ต์อยู่บ่อยครั้ง ทุกสัปดาห์เป็นต้องแวะเวียนไปหาสามถึงสี่ครั้ง ซึ่งมันเกินจำเป็นสำหรับคนงานรัดตัวและกำลังต้องการขยายกิจการอย่างว่าที่ผู้นำปาร์คกรุ๊ปมากไปหน่อย
ชานยอลเองก็ไม่ใช่พวกคลั่งรักจนเสียงานเสียการและรู้ตัวเองดีว่ากำลังทำอะไรอยู่
แต่แบคฮยอนในตอนนี้มีค่ามากพอที่จะทำให้เขาพักงานครู่หนึ่งและแวะเวียนมาหาก็เท่านั้นเอง
ในตอนแรกชานยอลให้เหตุผลว่ามารอรับคยองซู ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีใครเชื่อแม้กระทั่งลู่หานพนักงานของร้านยังรู้ทันเลยเสียด้วยซ้ำ จนที่สุดช่วงหลังมานี้ร่างสูงเองก็พูดอย่างเต็มปากเต็มคำแล้วว่ามาหาแบคฮยอน ไม่มีเหตุผลที่จะต้องปิดบัง ..
เหยื่อตัวน้อยของเขากำลังจะติดกับเข้ามาเรื่อยๆ
ความสัมพันธ์ก้าวกระโดดเสียจนน่าตกใจและเป็นที่น่าพึงพอใจสำหรับชานยอลแบบสุดๆ J
คนทั้งละแวกมหาลัยที่มักมาใช้บริการร้านบยอนคาเฟ่ต์รวมไปถึงเหล่าบรรดานักศึกษาที่เป็นปลื้มแบคฮยอนมากเป็นพิเศษ นำทีมโดยคิมจงแดลูกค้าเจ้าประจำต่างพากันลือหนาหูว่าปาร์คชานยอลคนดังในแวดวงธุรกิจมาติดพันกับพี่แบคฮยอนคนน่ารักของพวกเขา อาจจะเพราะใครหลายคนแวะเข้ามาในช่วงบ่ายก็มักจะเจอชานยอลอยู่เป็นประจำ
คนดังอยู่ที่ไหนไม่ว่ายังไงก็เป็นที่สนใจอยู่ดี
เหล่าบรรดาแฟนคลับของแบคฮยอนจึงทำได้แค่หูคอลู่ตกอย่างน่าสงสาร โตก็โตกว่าฐานะภูมิฐานหรือแม้กระทั่งหน้าตาก็ดีกว่า แม้จะอายุมากกว่าอยู่หลายปีพวกเขาไม่มีอะไรจะเอาไปสู้กับชานยอลจริงๆ ..
ชานยอลเองก็มักจะทำอะไรให้แบคฮยอนแปลกจนขาดไม่ถึงอยู่หลายต่อหลายครั้ง แม้จะเป็นท่าทางแปลกๆ แต่กลับเรียกรอยยิ้มแซวได้มากมาย จนคนหน้าบางถึงกับเขินม้วนไปหลายรอบ ซึ่งต่างจากคนที่เข้ามาจีบสมัยเรียน มันต่างกันแบคฮยอนรู้ดี ..
ไม่มีใครสามารถฝ่าด่านเข้ามาอยู่ในใจของแบคฮยอนได้ อาจจะเพราะเขามีหัวใจดวงเดียวและมีใครคนหนึ่งอยู่ในนั้นตลอดแล้วก็เป็นได้
เมื่อคนหนึ่งทำเหมือนไม่เคยเกิดเรื่องเมื่อห้าปีก่อนขึ้น แบคฮยอนเองก็ไม่คิดที่จะเป็นฝ่ายเปิดปากพูดก่อน ไม่มีเหตุผลจำเป็นอะไรที่จะต้องเอ่ยถึงมันอีกแม้มันจะเป็นจุดเริ่มต้นก็ตาม
วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ชานยอลแวะเวียนมา ..
วิถีชีวิตยังคงเป็นไปแบบธรรมชาติ ชานยอลมานั่งที่ร้านของแบคฮยอนเวลาว่าง ซึ่งความจริงมันเป็นเพราะเขาทำให้มันว่างสำหรับแบคฮยอนต่างหาก การสนทนาพูดคุยเป็นไปอย่างธรรมชาติต่างจากอาทิตย์แรกอย่างผิดหูผิดตา
“ช่วงนี้มึงรู้สึกมั้ยว่าเค้กหวานแปลกๆ” เสียงเด็กหนุ่มนักศึกษาท่าทางเฮลๆ ไม่เหมาะกับร้านเค้กหวานๆ เลยสักนิดคนหนึ่งเอ่ยดังขึ้นเมื่อแบคฮยอนเดินมาเสิร์ฟของ
“หวานไปหรอ พี่ใส่น้ำตาลเท่าเดิมเลยนะ” คนตัวเล็กที่ไม่รู้ว่าเป็นเหยื่อของเหล่าเด็กๆ เลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ เขาไม่ได้เพิ่มปริมาณน้ำตาลเพิ่มเลยนะ เอ.. สงสัยต้องเช็คใหม่ซะแล้วล่ะ
“ไม่หรอกครับพี่ อาจจะเพราะเจ้าของมีความรักไงมันเลยหว๊านหวาน” เสียงกะล่อนรับมุขเพื่อนเป็นลูกคอเข้าขากันเป็นอย่างดีจากเพื่อนที่ฝั่งตรงข้ามเรียกเสียงโห่ร้องจากเพื่อนทั้งโต๊ะได้เป็นโขยง
“โหย พูดอะไรเนี่ย ไปละๆ” แบคฮยอนค้อนใส่คนทั้งโต๊ะอย่างน่ารักน่าชังก่อนจะเดินกอดถาดเสิร์ฟออกไปด้วยแก้มที่แดงฝาด
เพราะแบคฮยอนเป็นคนน่ารักสดใสและอายุก็ไม่ห่างจากลูกค้าในวัยเรียนมากนัก นักศึกษาที่เป็นลูกค้าประจำจึงหยอกล้อได้อย่างเป็นกันเอง ถ้าไม่มีเจ้าของร้านหน้าตาน่ารักๆ เด็กหนุ่มท่าทางดิบๆ อาจจะไม่เข้ามานั่งกินขนมเค้กหวานๆ ก็เป็นได้ ..
“เด็กสมัยนี้นี่จริงๆ เลยนะ” แบคฮยอนที่หน้าแดงถือถาดเปล่าเดินตรงเข้ามายันที่เคาน์เตอร์ใกล้ๆ ชานยอล บ่นอย่างไม่จริงจังพลางยู่ปากหนึ่งทีเมื่อเห็นชายหนุ่มที่หัวเราะขำๆ มองมาอยู่ก่อนแล้ว ชายหนุ่มชอบอาการงอนๆ ของแบคฮยอนมาก น่ารักน่าฟัดกลีบปากเล็กที่ยู่อยู่นั้นถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะใช้ปากตัวเองบดขยี้เสียให้เข็ด
“เขาก็พูดเรื่องจริงไม่ใช่รึไง” ชานยอลพูดอย่างไม่ซีเรียสหากแต่ใจของแบคฮยอนกลับสั่นรัวเขาไม่เคยพูดเรื่องทำนองนี้ออกมาแม้จะมาหาทุกวัน ความสัมพันธ์ที่ไม่ใช่ชัดเจนมันทำให้แบคฮยอนไม่กล้าตั้งความหวังมากนัก
และชานยอลก็พูดต่อโดยที่แบคฮยอนยังไม่ทันพูดอะไร
" ยังไม่มีใครใช่มั้ย " หัวใจคนตัวเล็กกำลังสั่นไหวยิ่งกว่าเดิมสิบเท่า!
ชานยอลรู้ดีอยู่เต็มอกว่าเด็กน้อยของเขาไม่มีทางมีใครแน่ จากช่วงตลอดระยะเวลาที่เขาแทบจะตัวติดกันนั้นก็ดูได้ไม่ยากแล้ว แต่ยังไงซะ เขาก็ยังอยากได้ยินมันจากเจ้าตัวอยู่ดี
" ครับ? " แบคฮยอนถามซ้ำด้วยสีหน้าอึ้งๆราวกับตัวเองหูฝาดจนชานยอลถึงกับหลุดหัวเราะออกมา
“ตอนนี้คบกับใครรึยัง”
" ยะ.. ยังครับ " คำตอบเสียงเบาๆ ในลำคอที่มาพร้อมกับอาการเสหน้ามองไปทางอื่น มันทำให้ชานยอลพึงพอใจจริงๆ ถึงจะว่ากำลังเลวเทสีดำลงบนผ้าขาวอย่างแบคฮยอนก็เถอะ แต่เขาห้ามใจตัวเองไม่ได้จริงๆ
" ดีแล้ว " คำตอบสั้นๆ กลับทำให้ดอกไม้ในใจของแบคฮยอนบานสะพรั่งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนราวกับมีคนหล่อเลี้ยงด้วยความรัก
ทั้งสองยังคงใช้เวลาร่วมกันภายในร้านเล็กๆ โดยไม่มีอะไรพิเศษมากมาย แต่แบคฮยอนกลับมีความสุขจนแทบไม่สามารถหุบยิ้มได้เลย ไม่ต้องหวือหวามากไปนัก ขอเพียงแค่นั้นเขาเองก็ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้แล้ว
“คืนนี้มีงานเลี้ยงฉันคงต้องกลับก่อน” ชานยอลที่ก้มดูนาฬิกาข้อมือเรือนหรูเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าตัวเองเกงานมาพอสมควรแล้วสำหรับวันนี้
“ครับ .. เดินทางดีๆ นะ”
“นอนไวๆ ล่ะ คืนนี้คงไม่ได้โทรหา” ร่างเล็กยิ้มรับเดินไปส่งร่างสูงตรงหน้าประตูก่อนจะโบกมือมองส่งชานยอลที่เดินออกจากร้านออกไป
บรรยากาศแบบเดิมๆ วนลูปกลับมาอีกครั้ง แบคฮยอนไม่เคยรู้สึกเหงาได้มากขนาดนี้ เหงากับชีวิตเรื่อยๆ เรียบๆ ที่ไม่มีอะไร ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาเองก็ใช้มันมาตลอดห้าปีที่ผ่านมา เพียงแค่เวลาไม่กี่เดือนที่ชานยอลเข้ามา ทุกอย่างมันกลับเปลี่ยนไปหมด ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ความรู้สึกเหล่านี้เริ่มคืบคลานจนกลายเป็นความเคยชินเสียแล้ว ..
ชินซะจนกลัวใจตัวเองจะทำใจไม่ได้หากมีอะไรเปลี่ยนไป
สีหน้าของแบคฮยอนดูหงอยเหงาตั้งแต่ที่ชานยอลเดินออกไปโดยที่เขาก็ยังไม่ทันรู้ตัว จนกระทั่งถึงเวลาปิดร้านชีวิตอย่างวันนี้กำลังจะจบลงไปอีกหนึ่งวัน ก่อนที่รอยยิ้มจะปรากฏบนใบหน้าหวานเมื่อมีข้อความหนึ่งเข้า ..
‘มะรืนจะมารับไปงานรับปริญญาคยองซู รีบนอนล่ะฝันดี’
‘อย่าดื่มหนักนะครับเดี๋ยวกลับบ้านไม่ไหว’
แบคฮยอนคงไม่รู้ว่าคืนนี้ชานยอลไม่คิดจะกลับบ้านด้วยซ้ำ
มือหนาฉวยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านข้อความจากคนตัวเล็ก ก่อนจะกดปิดโทรศัพท์สีดำเครื่องหรูทิ้งไปอย่างไม่ไยดี ดูเหมือนว่าเจ้านี่คงจะไม่จำเป็นสำหรับวันนี้ซะแล้วล่ะ
เมื่อเก็บโทรศัพท์เข้าที่มือหนาก็ยกแก้วแชมเปญส่งสายตาให้กับนางแบบสาวในชุดฟินนาเล่จุดเด่นของค่ำคืนนี้อย่างมีเลศนัย สาวเจ้าเองก็ดูจะมีใจตอบกลับเย้ายวนอยู่ในที คืนนี้เขาคงมีอะไรสนุกๆ ทำแล้วล่ะ
ก็นะ..
มีของถูกใจแต่ยังไม่ถึงเวลากินคงต้องหาอย่าอื่นรองท้องไปก่อน ไม่งั้นล่ะหิวแย่ J
100%
TBC
ว้าวดีแตกซะแล้ว แบคฮยอนจะรู้รึเปล่าน้า 555555
จะอัพให้ถี่ที่สุดเท่าที่จะทำได้ ขอบคุณที่ติดตามค่า
ช่วยคอมเม้นต์ติดแท็กหน่อยก้าบบ T _ T
#ฟิคเชื่อใจ
ความคิดเห็น