คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : CHAP. X ϟ honey traps
ความรู้สึกที่ไม่ควรรู้สึก ..
มักจะเกิดขึ้นในสถานการณ์ที่ไม่อาจควบคุมได้เสมอ
----------------------------------------------------
C H A P T E R 10
ชานยอลไม่ใช่คนสนใจโลกสักเท่าไหร่ ไม่ได้นับตัวเองอยู่ในสาระบบถนอมน้ำใจชาวบ้านเลยด้วยซ้ำ ติดออกจะเป็นคนตรงจนคู่สนทนาสะอึกไปเสียอีก เขาไม่จำเป็นต้องโกหกเพื่อให้ใครรู้สึกดีไม่จำเป็นหาร้อยแปดพันล้านเหตุผลมาอ้างในการกระทำของตัวเอง ไม่ชอบก็คือไม่ชอบเบื่อก็บอกว่าเบื่อ
แต่ไม่รู้ทำไมกับแบคฮยอนถึงเป็นข้อยกเว้นไปซะทุกอย่าง เขาจำเป็นต้องโกหกแบคฮยอน.. ปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกครั้งที่นึกถึงใบหน้าหวานที่เปราะไปด้วยคราบน้ำตาของคนตัวเล็กยามเมื่อเห็นข่าวในวันนั้น หัวใจเขาก็บีบแน่นไปด้วยความอึดอัดที่อธิบายไม่ถูก
ความรู้สึกที่ไม่ควรรู้สึก
ทั้งที่ไม่จำเป็นเลยสักนิด
ทั้งที่ตั้งใจเอาไว้แล้ว
แต่เขากลับอดรู้สึกผิดขึ้นมาไม่ได้
ชานยอลสลัดหัวให้กับความคิดที่แล่นชั่ววูบขึ้นมาบ่อยเสียเหลือเกินในช่วงนี้ของตัวเอง คาสโนว่าฆ่าไม่ตายอย่างเขาไม่มีทางตกม้าตายเพราะเด็กไร้เดียงสาแบบนั้นหรอก ยิ่งเป็นเด็กที่เขาเคยครอบครองมาแล้วอย่างนั้นแล้วยิ่งไม่มีทางอย่างแน่นอน
เรียกความมั่นใจและตัวตนของตัวเองกลับขึ้นมาอีกครั้ง
หลังจากที่รอเวลามานานในตอนนี้มันคงถึงเวลาแล้วล่ะ
คิดได้ดังนั้นจึงรีบเคลียร์งานบนโต๊ะให้เสร็จสรรพฝากงานกับเลขาไว้ทั้งหมดก่อนจะกดหาหมายเลขที่ช่วงนี้โทรหาบ่อยกว่าใคร
“จัดกระเป๋าสิ”
( จัดไปไหนครับ? )
“ฮ่องกง”
( ฮะ? )
“ไปเที่ยวฮ่องกงกัน”
( ผมกับคุณ? )
“ใช่ฉันกับนาย”
In the time we've spent together, I have learned to trust in you.
but reality and romance, are sometimes far apart.
So, what I really need to know is Can I trust you with my heart?
แบคฮยอนตัดสินใจถูกแล้วใช่มั้ยกับการไว้ใจเพิ่มมากขึ้นอีกระดับ เฝ้าถามตัวเองแทบจะทุกครั้งในเวลาว่าง เขาไม่มีอะไรจะเสียแล้ว หากต้องเดิมพันอีกสักครั้งก็คงต้องลอง .. แค่อีกสักครั้งหนึ่งเท่านั้น
เมื่อไม่นานมานี้ชานยอลเองก็เพิ่งเอ่ยถามเขาถึงประเทศที่อยากไปเที่ยว ด้วยความที่ตอนนั้นเขาคิดเพียงแค่เป็นบทสนทนาเล่นๆ ไม่มีอะไรจึงตอบไปเพียงแค่ว่าอยากไปประเทศฮ่องกงอย่างที่ชานยอลบินบ่อยๆ บ้าง ใครเลยจะคิดเล่า .. ว่าเจ้าตัวจะพาไปจริงๆ
สาบานได้ว่าแบคฮยอนเพิ่งเคยได้เดินทางออกนอกประเทศเกาหลีเป็นครั้งแรก ซึ่งย่อมไม่แปลกที่จะตื่นเต้นเป็นธรรมดา ขณะนี้เขากำลังอยู่ในเกทซึ่งกำลังรอเครื่องขึ้นอีกสักพัก ชานยอลนั่งจิบกาแฟมองคนตัวเล็กที่ถือเปิดปิดดูแผนที่ท่องเที่ยวอย่างกระตือรือร้น
นับว่าคุ้มไม่หยอกกับการทุ่มเวลาตลอดทั้งสามวันที่ผ่านเพื่อวันหยุดนี้
เมื่อกางแผ่นที่จุดแรกที่เตะตาแบคฮยอนก็คงจะเป็นสัญลักษณ์มิกกี้เม้าส์ ซึ่งอยู่ปลายมุมซ้ายของแผนที่หรือสั้นๆ ง่ายๆ ก็คือหลุดออกไปบนเขานั่นเอง ชานยอลถึงกับแทบอยากกุมขมับที่ตั้งเยอะตั้งแยะใจกลางเมืองมีเจ้าตัวไม่ชี้ ดันไปชี้ในสถานที่สุดจะปัญญาอ่อนที่เขาไม่เคยคิดจะย่างก้าวเข้าไปเลยนับตั้งแต่อายุขึ้นเลขสอง ..
“ผมอยากไปดิสนีย์แลนด์” ดวงตาเล็กวาวขึ้นทันทีพร้อมทั้งเอ่ยอย่างอารมณ์ดี เพราะมัวแต่จดจ่ออยู่กับแผนที่จึงไม่เห็นชานยอลที่ในขณะนี้กำลังทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออกอยู่
“กี่ขวบแล้ว”
“ผมอยากไปจริงๆ น้า นะนะนะ” ร้อยวันพันปีไม่เคยอ้อนด้วยท่าทีที่น่ารักขนาดนี้
ถึงแม้ท่าทางการอ้อนที่หาดูยากยิ่งของแบคฮยอนจะชวนให้ใจอ่อนมากแค่ไหนก็ตาม แต่ให้ตายเถอะ! ชานยอลนึกสภาพตัวเองไม่ออกเลยจริงๆ ให้ตายยังไงก็นึกไม่ออกคนติดหรูเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างปาร์คชานยอลเนี่ยนะจะไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์ ฝันซะเถอะไม่มีทางอย่างแน่นอน
“คนละครึ่งทาง ไว้กลับจากมาเก๊าฉันจะพาไปเดินเทมเปิ้ลสตรีท”
และนี่คือบทสรุป ..
แบคฮยอนยู่ปากอย่างขัดใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรแม้จะเสียดายแต่ก็นับว่าเป็นข้อเสนอที่น่าสนใจ ชานยอลนักธุรกิจระดับโลกจะไปดิสนีย์แลนด์หรือตลาดคนเดินทั่วไปอย่าง temple street ก็น่าแปลกประหลาดไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอกเชื่อสิ ..
50%
- - - ♡ t r u s t m e ♡ - - -
เพียงแค่วันแรกชานยอลได้แสดงให้ถึงความเป็นสปอร์ตแมนและการดูแลเทคแคร์ที่ดีมาก ไม่ว่าจะเป็นการเอาอกเอาใจด้วยการพาไปชอปปิ้งห้างหรูหลังจากนำข้าวของไปเช็คอินยังที่พัก พร้อมทั้งยื่นคำขาดห้ามแบคฮยอนใช้จ่ายด้วยเงินตัวเองตลอดทั้งทริปต์ ในวันแรกด้วยเหตุผลเพียงสั้นๆ ว่าฮ่องกงเป็นเมืองช็อปก็ต้องช็อปสิ ..
“อันนี้เหมาะกับนายดีนะ”
เมื่อชานยอลเห็นคนตัวเล็กที่เพียงเดินดูของทั่วไปอย่างผ่านๆ เพียงเท่านั้นจึงอดใจเลือกให้ด้วยตัวเองไม่ได้ หากปล่อยทิ้งไว้อย่างนี้วันนี้้ทั้งวันคงไม่ได้อะไรติดมือกลับไปเป็นแน่ แบคฮยอนหันไปมองดูเสื้อเรียบหากทว่าดูหรูหราในมือของชานยอลก่อนจะเบิกตากว้างหลังจากเห็นป้ายราคา
45,000 ดอลล่าฮ่องกง
หรือ
600,000 วอน ..
“ผมว่าราคามัน..” ยังไม่ทันที่แบคฮยอนจะพูดจบ
“ไปลองสิ” ชานยอลเมินเสียงอีกคน ก่อนจะยื่นเสื้อตัวนั้นให้กับพนักงานที่ยืนบริการข้างๆ เมื่อพนักงานผายมือเชิญแบคฮยอนจึงต้องจำใจเดินเข้าไปลองในห้องเสื้อ และแน่นอนว่าไม่ใช่เพียงแค่ตัวเดียว เสื้อผ้านับหลายชิ้นราคาไม่ต่างกันที่ถูกเลือกโดยชานยอล ถูกหยิบให้คนตัวเล็กลองอีกครั้งอีกครั้งและอีกครั้ง
“เอาทั้งหมดนี้ล่ะ” เมื่อยืนลูบคางเพ่งพินิจเสื้อผ้าบนตัวแบคฮยอนที่เดินออกทุกครั้งเจ้าตัวก็พยักหน้า ก่อนจะพูดประโยคภาษาจีนกวางตุ้งที่แบคฮยอนไม่เข้าใจ .. ได้แค่จีนกลางก็ดีแค่ไหนแล้ว จนเมื่อถุงกระดาษบอกยี่ห้อหรูหราบนถุงนับสิบมานั่นล่ะตากลมโตถึงได้เบิกกว้าง
บ้าไปแล้ว ..
ยังไม่จบแต่เพียงเท่านั้น
ดูเหมือนจะเป็นตัวชานยอลเองซะมากกว่าที่ดูสนุกสนานกับการเลือกนั่นเลือกนี่ให้คนตัวเล็กลองเหมือนเล่นแต่งตัวตุ๊กตา ก่อนจะเหมาของทุกอย่างที่แบคฮยอนลองด้วยแบล็คการ์คเพียงใบเดียว โดยมีตุ๊กตาตัวเล็กคอยห้ามอยู่เนื่องๆ
ซึ่งมันก็ไม่เป็นผลนัก ห้ามไปยังไงเขาก็ซื้ออยู่ดี
..
“คุณชานยอล พอแล้ววววววว” เสียงร่างเล็กเอ่ยห้ามลากยาวเป็นรอบที่ร้อยของชั่วโมง
“นายใช้น้ำหอมรึเปล่า” ชานยอลโบกมือให้พนักงานที่เดินเข้ามาต้อนรับเดินถอยออกไปแสดงถึงความต้องการการเป็นส่วนตัวก่อนจะหันมาถามคนตัวเล็กที่บ่นงุ้งงิ้งๆ ซึ่งเขาไม่ได้สนใจจะฟังเลยแม้แต่น้อย
“ไม่สนใจผมอีกแล้ว” ปากเล็กพูดด้วยท่าทีกระเง้ากระงอดจนชานยอลแทบอยากจับมาฟัดให้จมเขี้ยวไปซะตรงนั้นเลยจริงเชียว
" รู้รึเปล่าทำไมเขาถึงชอบฉีดน้ำหอมกันตรงนี้ " แกล้งทำเป็นไม่สนใจก่อนจะพรมน้ำหอมขวดทดลองลงบนข้อมือเล็กตรงจุดชีพจร
“ผมจะไปรู้ได้ยังไงกัน”
“ความร้อนตรงจุดชีพจรมันจะเร่งน้ำหอม .. ให้หอมขึ้น ฟีโรโมนคนใช้ก็จะแรงขึ้น” พูดพลางยกข้อเล็กที่ยังคงจับไว้ขึ้นชิดปลายจมูกโด่ง
“..”
“หอม ฉันชอบกลิ่นนี้”
“แล้วเกี่ยวอะไรกับผมเล่า” แบคฮยอนพูดอุบอิบอยู่ในลำคอแก้อาการเก้อเขินของตัวเอง เมื่อชานยอลพูดประโยคชวนใตเต้นและถึงเนื้อถึงตัวกว่าที่คิด
“ มันหอมมากเมื่ออยู่บนตัวนาย ฉันชอบ J”
ตู้ม!
ความเขินระดับพันทะลุปรอทเกินกว่าที่แบคฮยอนจะควบคุมมันได้
ใบหน้าหวานใสบนหน้าเล็กแดงระเรื่อขึ้นมาทันทีเมื่อสบเข้ากับสายตาเจ้าชู้ของคนตัวสูง ท่าทางเขินอายหลบหลีกสายตาอย่างน่ารักเรียกความเสียงหัวเราะชอบใจในลำคอของชานยอลได้เป็นอย่างดี
ปกติแล้วหากเพียงชานยอลถูกใจใคร ด้วยหน้าตาและอำนาจเงินก็มักจะดึงดูดคนพวกนั้นให้เข้ามาหาเอง ในช่วงแรกอาจจะมีการเอาอกเอาใจดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายอย่างถึง แต่หลังจากนั้นก็ทางใครทางมันไม่ต้องอธิบายให้มากความ เสนอ สนอง ตอบแทนด้วยเงิน ทุกอย่างจบ
นิสัยที่แตกต่างจากคนอื่นของแบคฮยอนที่ทำให้ชานยอลพึงพอใจ นั่นก็คือการไม่หลงระเริงไปกับพวกของนอกกายที่เขายินยอมพร้อมจะให้กอบโกยในตอนนี้เหมือนดังเช่นคนอื่น
สิ่งที่แตกต่างแปลกไปจากคนอื่นอย่างแบคฮยอนจึงนับเป็นความท้าทายที่น่าตื่นเต้นอย่างหนึ่งของชานยอล ..
วันที่สองคนนำทริปต์อย่างชานยอลรับหน้าที่เป็นไกด์พาแบคฮยอนนั่งเรือเจตข้ามฟากไปยังเกาะมาเก๊า สถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยคาสิโนมากมายตลอดทั้งย่านเพื่อรองรับเหล่าบรรดานักเสี่ยงโชคทั้งหลายที่หลั่งไหลเข้ามาตลอดทั้งปี และแน่นอนว่าชาร์ลปาร์คโฮเตลแอนด์คาสิโนโรงแรมห้าดาวตัวเลือกลำดับต้นๆ สำหรับเหล่ามหาเศรษฐีกระเป๋าหนักก็เป็นอีกหนึ่งในเครือธุรกิจของร่างสูงเช่นกันเช่นกัน
ตลอดวันนั้นชานยอลพาแบคฮยอนเดินดูกิจการของตัวเองอย่างทั่วถึง ทั้งสปาเพื่อผ่อนคลายสระน้ำในร่มสุดหรู หรือแม้กระทั่งเข้าคาสิโนพาคนตัวเล็กไปแลกชิพจำนวนหนึ่ง ก่อนจะสอนให้เล่นตั้งแต่สล็อตโป๊กเกอร์ยันไพ่นกกระจอก
ไม่น่าเชื่อว่าคนเคยทำงานกลางคืนอย่างแบคฮยอนจะไม่ประสีประสากับการอบายมุขขนาดนี้
นับว่าโชคดีที่แบคฮยอนเป็นคนหัวไว และไม่รู้ว่าเพราะคนตัวเล็กเป็นคนมีดวงหรือเพราะความมีชั้นเชิงของชานยอล ชิปของทั้งสองจึงล้นทะลักกอบโกยรายได้มาเป็นกอบเป็นกำ หากแต่เมื่อถึเวลากลับที่พักแบคฮยอนกลับปฏิเสธมันทั้งหมด
‘เงินคุณทั้งนั้นผมไม่เอาหรอก’
‘ดวงนายต่างหาก’
‘ เพราะคุณเก่งต่างหากล่ะครับผมรู้หรอกน่า คาสิโนนี่ก็ของคุณเดี๋ยวก็เจ๊งหรอก ‘
‘ แค่นี้ฉันไม่หมดตัวหรอก ‘
‘ เอาไปคุณก็ไม่ให้ผมจ่ายอยู่ดีเก็บไว้ที่คุณนั่นแหล่ะครับดีแล้ว ‘
ร่างเล็กกล่าวทิ้งท้ายไว้ก่อนจะวิ่งหนีเข้าห้องพักไปอย่างเร่งรีบ ชานยอลส่ายหัวให้กับความน่ารักน่าเอ็นดูนี้ หากเป็นคนอื่นคงจะรับไว้อย่างทันท่วงทีอาจจะมีจริตอิดออดอยู่บ้างแต่ผลสุดท้ายก็รับ .. แบคฮยอนช่างต่างจากคนอื่นจริงๆ
และนี่คือสิ่งที่เขาพึงพอใจ J
โว้วๆ พี่ปาร์คหลอกน้องไปฐานแล้วจะเกิดอะไรขึ้น 555555555
งานเสียตัวต้อง อุ้ย X_X
ยังมีคนอ่านอยู่มั้ยคะ T_T เม้นต์หายไปหมดเลยเสียใจ ฮือ
#ฟิคเชื่อใจ
ความคิดเห็น