[OS WINNER /HoonYoonWoo] ดื่มไม่ได้

เนื้อเรื่อง

ดื่มไม่ได้

 “เฮียฮุน สวัสดีครับ“ มินโฮทักทายผมที่เป็นรุ่นพี่ วันนี้เรามีนัดมาสังสรรค์กัน แม้ผมจะดื่มมากไม่ได้ก็เหอะ

“เออๆ วันนี้พาแฟนมาด้วยเหรอว่ะ นานๆจะพามาทีนะเนี้ย สบายดีมั้ยแทฮยอนไม่เจอกันตั้งนาน“

“สบายดีครับ“ แทฮยอนแฟนรุ่นน้องผม ยิ้มหวานกลับมา น่ารักจริงๆเลย นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นแฟนน้องผมจีบไปแล้ว

“เมื่อไหร่จะเลิกกับมันเนี่ย มาคบเฮียดีกว่านะ“ ซึงฮุนแกล้งแซวมินโฮเล่น  ไอ้น้องคนนี้หวงแฟนสุดๆ

“อ้าว เฮียพูดงี้เดี้ยะๆมีมวย“

“โห กูพี่มึงนะเว้ย เล่นหน่อยไม่ได้หรือไง แล้ววันนี้ซึงยุนมามั้ย ไม่เจอมัน 2-3 เดือนละนะ“

“มา วันนี้มีเราแค่ 3 คนนี่แหละคนอื่นไม่ว่างกัน แล้ววันนี้มันจะพาแฟนมาด้วยนะ เฮียยังไม่เคยเจอใช่ปะ“

“เออ ยังเลย มันไปคบกันตอนไหนว่ะ เห็นไอบ๊อบบอกว่าแก่กว่ากูอีกเหรอ แหมม เล่นรุ่นพี่สะด้วย มันร้าย“

“คบกันสักพักละนะ ครึ่งปีละมั้ง เฮียตกข่าวตลอด หันเล่นบ้างนะเฟสบงเฟสบุ๊คเนี่ย“

“ขี้เกียจ“ผมตอบสั้นๆ จริงๆผมเคยเล่นนะไอพวกโซเชี่ยลแต่หลังจากมันทำให้ผมโดนจับได้ว่ามีกิ๊กก็เลยเลิกเลย

“แล้ววันนี้เฮียจะกินไร“

“ไม่เอาดีกว่าว่ะ มึงก็รู้กุเมาแล้วเรื้อน วันนี้พวกมึงพาแฟนมาด้วยกูเกรงใจ“

“เกรงใจหรืออายเฮีย นี่ๆตัวเอง เฮียนะเวลาเมาชอบโทรหาแฟนเก่าคนนึงแหละ ตลกมาก สงสารแฟนเก่าเฮีย มีแฟนเจ้าชู้แล้วยังขี้เมาอีก โดนทิ้งก็ยังไม่เลิกก่อกวน“  มินโฮหันไปเผาผมให้แฟนฟัง

“มึงเงียบไปเลย เดี๋ยวกูก็ร้องไห้โชว์สะเลย“

“ยังไม่ลืมอีกปีกว่าๆแล้วนะ ผมละอยากเจอแฟนเก่าเฮียจริงๆ ทำให้เฮียของผมเป็นแบบนี้ได้ต้องเป็นคนที่สุดยอดแน่ๆ ตอนคบกันก็หายหัวไปเลย แต่พอไปหลีสาวนี่โผล่มาตลอด โอ้ยยยยยยยยยยยยย“

“นี่พี่ไปหลีสาวที่ไหนมา” แทฮยอนหยิกมินโฮสะจนอีกฝ่ายร้องเสียงหลง

                “เคลียร์กันเองนะ กูไม่ได้พูดอะไรเลย มึงหลุดเอง” แฟนเก่าเหรอ ใช่เค้าเป็นคนที่ดีมากๆ แต่ผมเองที่เลว จริงๆเขาไม่ใช่แบบที่ผมชอบหรอก แต่ความใสซื่อและความดีทำให้ผมชอบในตัวเขา แต่ในที่สุดเราก็ต้องจบกันเพราะตัวผมเองที่ยังคงรักสนุกยุ่งกับคนอื่นไปเรื่อยจนเขาทนไม่ได้ขอจบความสัมพันธ์

“ซึงยุนมาโนั่นแล้ว โหยแฟนตัวจริงน่ารักสะด้วย โอ้ย“แทฮยอนตีเข้าที่แขนของมินโฮอย่างแรง

“ให้มันน้อยๆหน่อยพี่มินโฮ วันนี้นอนพื้นเลยนะ“ผมได้แต่นั่งหัวเราะ มินโฮกลัวแฟนมาก เวลาพาแฟนมาทีไรมีเรื่องตลกๆเสมอ

“ผมมาแล้วครับบบบบบบ โทษทีรถติดชะมัด“ซึงยุนแตะที่หลังผมแล้วนั่งลงข้างๆ ผมมองไปยังแฟนซึงยุนที่ยืนอยู่ข้างๆเล่นเอาผมทำหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว

“นี่ แฟนผมเอง จินอู“ผมเห็นตาของจินอูโตขึ้นไปอีก เมื่อเห็นว่าเป็นผมนั่งอยู่ตรงนี้ เวลาจินอูตกใจมักจะเป็นแบบนี้เสมอ ผมเองก็ตกใจไม่แพ้กัน ได้แต่ทำเป็นยิ้มทักเหมือนคนไม่รู้จักกัน จินอูกลบเกลื่อนท่าทีแล้วก็ทำเช่นเดียวกัน

“พี่ครับ นี่แก๊งผมเองแต่วันนี้มากันแค่นี้นะ ปกติเยอะกว่า นี่เฮียซึงฮุน ส่วนนี่พี่มินโฮ แล้วก็แฟนมินโฮ แทฮยอน“ ผมเห็นจินอูยิ้ม โค้งทักทายทุกคน

“จริงๆ มีบ๊อบบี้ ฮันบิน จุนฮเวด้วย แต่มันไม่ว่างพาแฟนไปเที่ยวกันหมด ไอ่พวกกลัวแฟน ไม่เหมือนแฟนผมน่ารัก ตามใจผมตลอด” ซึงยุนเอนหัวไปซบตัวจินอู

“โอ้ย กูหมั่นไส้ อยากอ้วก” มินโฮ แซวซึงยุน แต่คนอย่างซึงยุนไม่สนใจหรอก มันเป็นคนมั่นใจเกินพัน

บทสนทนาต่างๆเริ่มขึ้น ผมเองได้แต่นั่งเงียบ ฟังทุกคนคุยกัน

“เฮียทำไมวันนี้เงียบจัง ไม่แซวซึงยุนมั้งวะ ตอนผมพาแทฮยอนมาครั้งแรก เฮียแฉผมสะเสียเลย“

“อ้าวพี่ ผมไม่มีอะไรให้แฉตะหาก“ซึงยุนหันไปยิ้มให้จินอู จากสายตาผมแล้ว น้องผมดูจะรักจินอูมาก ผมรู้สึกดีนะที่เป็น ซึงยุน เขาคงดูแลจินอูเป็นอย่างดี ดีกว่าผม

“เฮียช่วยผมดื่มหน่อยดิสั่งมาหลายโปรเกิน“

“ให้ซึงยุนมันกินดิ ก็รู้ว่าเฮียไม่ควรกิน“

“เฮียกลัวเมาแล้วจะโทรหาแฟนเก่าอีกอ่ะดิ ฮ่าๆ รอบที่แล้วนะพี่มินโฮ เฮียนั่งมองโทรศัพท์ตั้งนาน พอเริ่มเมากดโทรๆวางๆตั้งหลายที พอเขารับก็ไม่พูดอะไร เขาตัดสายก็ยังถือโทรศัพท์ไว้กับหู ตลกชะมัด“ซึงยุนหัวเราะตาหยี

“แล้วทำไมเฮียถึงไม่พูดอะไรกับเขาละ ขอคืนดีหรืออะไรก็ได้“แทฮยอนถามผมขึ้นมา

“เฮียกลัวนะ กลัวเขาทำเสียงเย็นชาใส่ กลัวเขาบอกให้เฮียเลิกโทรหาเขา“ผมก้มหน้า ไม่กล้าสบตาจินอู

“ปกติเมาแล้วชอบโทรหาคนอื่นเหรอ“ผมได้ยินเสียงจินอูพูดขึ้นหลังจากนั่งฟังอยู่นาน

“เมื่อก่อนไม่เป็นนะครับ จนมาเลิกกับแฟนคนล่าสุดเนี่ยแหละครับ พวกผมอยากเจอแฟนเฮียคนนั้นมากเลย แต่เฮียไม่เคยพามารู้จักเลย บอกว่าหวง“ ซึงยุนเล่าให้อีกฝ่ายฟัง ผมได้แต่ก้มหน้านิ่งไม่รู้จะพูดอะไรออกมา

“แปลกดี“ พอผมได้ยินจินอูพูดแบบนั้นผมเลยอดไม่ได้ที่จะตอบกลับไป

“แปลกเหรอ จินอูลองดื่มหนักๆดูนะ ถ้าเคยจะรู้ว่า พอดื่มหนักๆแล้วมันจะมีความกล้าแบบโง่ๆเกิดขึ้น กล้าทำในสิ่งที่ตอนมีสติไม่กล้าทำ เวลาผมปกติผมไม่กล้าโทรไปหาเขาหรอก  ตอนผมเมาแล้วมันจะมีผลต่อความโง่ของผมน่ะ “

                ผมหยุดยกแก้วของมินโฮขึ้นมาดื่ม

                “อ้าวเฮีย นั่นแก้วผม น้องๆขอแก้วเปล่าใบนึง“ มินโฮหันไปสั่งเด็กเสิร์ฟขอแก้วให้ผม ผมมองไปยังจินอู ฝ่ายนั้นก้มหน้านิ่ง ผมอยากรู้จังว่าในใจเขาคิดอะไรอยู่ มินโฮเริ่มบทสนทนาอีกครั้งในเรื่องทั่วๆไป ผมคุยเล่นบ้างนิดหน่อยไม่อยากให้บรรยากาศเสีย

“อ้าวเฮียทำไมหยุดแล้วละ ยังไม่ถึงครึ่งแก้วเลยนะ ยุงไข่แล้วเนี่ย“ มินโฮถามผมเมื่อเห็นว่าแก้วผมที่พร่องไปนิดเดียว

“พอแล้วไม่อยากเมา“

“โห พวกผมพาเฮียกลับได้หน่า ไม่ต้องกลัวหรอก“  ซึงยุนไปส่งผมเสมอเวลาผมไม่มีสติ ผมได้แต่ยิ้มขอบคุณ

                ภาพหยอกล้อ จับมือ ลูบหัว ระหว่างซึงยุนกับจินอู  ทำเอาผมอยากดื่มต่อ ดื่มให้เมาจนไม่ต้องรับรู้ แต่ผมก็กลัวว่าจะทำอะไรแปลกๆออกไป นึกถึงวันที่ผมโดนบอกเลิก วันนั้นผมโทรตามน้องๆมากินเหล้าที่ห้อง สภาพผมแย่มาก ผมจำอะไรไม่ได้หรอก แต่น้องๆบอกว่า ผมเอาแต่ร้องไห้ พูดแค่ว่า ผมผิดเอง กดโทรศัพท์ไปหาคนนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่อีกฝ่ายปิดมือถือ หลังจากนั้นเวลาผมคิดถึงจินอู ผมก็เอาแต่ดื่มจะได้กล้าโทรหาเขา ถ้าเขาปิดมือถือหรือกดทิ้งผมจะได้จำไม่ได้

                “เฮียเป็นไรอยากโทรหาแฟนเก่าละเหรอ“ มินโฮแซวผมเมื่อเห็นผมนั่งเหม่อ

                “ไอ่นี้ก็แซวกูจัง เดี๋ยวเหอะกูเมาแล้วกูลวนลามแทฮยอนขึ้นมา อย่าด่ากูนะ“

                “ปากดีนะเฮีย ผมเห็นเมาหนักทีไรก็ร้องไห้หาแฟนเก่าทุกที คิดถึงก็กินเหล้า อยากโทรหาก็กินเหล้า เมื่อไหร่เขาจะรู้“ มินโฮพยายามยุให้ผมทำอะไรสักอย่าง

                “นั่นสิเฮีย ผมว่าเฮียมัวแต่เศร้าแบบนี้ ไม่มีประโยชน์เลย ลองรวบรวมความกล้าโทรหาเขาดูนะ“ ซึงยุนให้กำลังใจ ผมหันไปสบตากับจินอู ถ้าผมตาไม่ฝาด ผมเห็นเค้าส่ายหน้าน้อยๆเหมือนต้องการจะบอกผมว่าอย่าเลย

                “เฮียน่าจะลองคุยกับเขาดู ในเมื่อยังกดรับอยู่เขาอาจจะยังรักเฮียก็ได้“ แทฮยอนเสนอความคิด

                “โทรเลยเฮียๆ โทรเลย ตอนนี้มีสติเนี่ยควรโทรจะได้คุยรู้เรื่อง” มินโฮยังยุไม่เลิก

                “อือ ไว้วันหลังเฮียจะลองดู” ผมตอบรับไปส่งๆ ผมลอบมองไปยังจินอู เขาดูอึดอัดถ้าไม่มีคนอื่นอยู่ ผมว่าเขาต้องร้องไห้แน่ๆ

หลังจากนั่งคุยกันสักพัก ซึงยุนกับจินอูก็ขอตัวกลับก่อนปล่อยผมนั่งดูมินโฮสวีทกับแฟน ไม่นานทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ

ผ่านไปแล้ว 2 วันหลังจากผมเจอซึงยุนและจินอู ผมควรจะโทรไปดีมั้ย ผมยังลังเล คำพูดของแทฮยอนทำให้ผมคิดวนไปวนมาในเมื่อจินอูยังรับโทรศัพท์ เขาอาจจะรอการง้อจากผมอยู่ก็ได้ ผมมั่นใจว่าตัวเองยังรักเขาแต่เขาคบกับน้องผมแล้ว ผมยังควรจะโทรดีมั้ย ถ้าผมกลับไปคบกับเขา ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับซึงยุนคงมีปัญหา จินอูก็คงไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น เขาเป็นคนดีเสมอแม้เขาจะคอยบอกว่าคนที่ใจดีคือผมตะหากแต่ผมก็ทำร้ายจิตใจเขาเรื่อยเลย ผมนั่งคิดวนไปวนมาทั้งวัน จริงๆแล้วที่ผมยังไม่โทรไปไม่ใช่เพราะลังเลหรอก แต่เพราะไม่กล้าตั้งหาก

นี่ก็สี่ทุ่มแล้ว ในที่สุดผมก็ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ผมกดเบอร์ที่จำได้ขึ้นใจ ผมเคยกดมันมาเกินร้อยครั้ง ผมยกโทรศัพท์แนบหูด้วยใจเต้นรัว แต่เสียงที่ได้ยินกลับเป็นเสียงโอเปอเรเตอร์ที่แจ้งว่าไม่มีเบอร์นี่ลงทะเบียน จินอูเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์แล้วสินะ ผมได้แต่ร้องไห้ ร้องไห้ทั้งที่ยังไม่เมา


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ฟิคสั้นๆ อยากให้พี่ฮุนรักกับพี่แป๋วบ้างจัง(เอ็งก็แต่งเส้55)

ฟิคนี่แต่งมาสักพักละ เพิ่งได้ฤกษ์ลง
เกิดจากไรท์ไปเจอเพื่อนเก่ามาค่ะ พอมันเมาดันคิดถึงแฟนเก่า
สภาพเราเห็นก็ตลกเพื่อนนะ แต่ในใจมันคงเศร้าน่าดู แอบสงสารด้วยขำด้วย
พอเห็นสภาพมันเมา แล้วนึกถึงซี่รี่ส์เรื่อง Best Love ค่ะ 
นางเอกเมาง่ายมาก พี่ฮุนก็คออ่อนเลยจับมาลงเลย
ในซี่รี่ส์มีเพลง I can't drink ด้วย 
เลยเอามาเป็นเบสเรื่องสะเลย เพราะคิดไม่ออกค่ะ 55
ขอบคุณที่อ่านน้า