My Mate ใกล้นัก รักเลย

                              

               อายุ                                                            ลี

< เรื่องเล่าของวันวาน >

< 3 พี่น้อง >

              เมื่อยี่สิบปีก่อน เศรษฐกิจบนเกาะฮ่องกงเจริญถึงขีดสุด มีอัตรา GDP เติบโตสูงปีละ 20% อย่างต่อเนื่อง โดยมีตระกูลสำคัญที่เป็นเจ้าใหญ่ที่สุดของการลงทุนในเกาะฮ่องกง ณ ขณะนั้นคือตระกูลเลี่ยง

              ตระกูลเลี่ยงรุ่นที่ 3 มีผู้สืบทอดทายาททั้งหมดสามคน โดยมีอวี้เฟิ่งเป็นพี่สาวคนโต มีต้าหลงและเสี่ยวหลงเป็นน้องชายคนกลางและน้องชายคนเล็กตามลำดับ ผู้เป็นพ่อได้ร่วมประชุมกับคณะกรรมการบริหารบริษัท เลี่ยงกรุ๊ปว่า จะให้ใครสืบทอดธุรกิจต่อไป

              ทางคณะกรรมการมีมติเห็นชอบให้เสี่ยวหลงเป็นกรรมการผู้จัดการต่อจากพ่อของเขาในรุ่นถัดไป เพราะมีนิสัยห้าวหาญ เด็ดเดี่ยว และมีความเป็นผู้นำสูง ในขณะที่อวี้เฟิ่งถึงแม้จะฉลาดปราดเปรื่องก็จริง แต่ความเป็นผู้หญิงอาจทำให้มีปัญหาในการปกครองคนในองค์กรซึ่งมีผู้ชายอยู่เป็นส่วนใหญ่ ส่วนต้าหลงใจเย็น สุขุมทว่าเชื่องช้าเกินไปไม่เหมาะกับตำแหน่งผู้นำ

              แน่นอนว่าการตัดสินใจเช่นนี้ทำให้พี่ใหญ่อย่างอวี้เฟิ่งไม่พอใจเป็นอย่างมาก เธอกับสามีได้ชักชวนต้าหลงกับลูกน้องที่ไว้ใจได้ ลาออกมาเปิดบริษัทซึ่งทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์แข่งกับเลี่ยงกรุ๊ป ซึ่งเป็นบริษัทของตระกูลเธอเอง

              พ่อของเธอโกรธจนตัดขาดเธอออกจากความเป็นพ่อลูก

              บริษัทลีกรุ๊ปได้ถือกำเนิดขึ้น ภายใต้การดูแลของอวี้เฟิ่งกับสามี โดยมีต้าหลงน้องคนกลางเป็นที่ปรึกษา พวกเขาสามารถสร้างยอดขายอสังหาริมทรัพย์ได้อย่างมหาศาล มีอัตราการเติบโตเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ต่อปี และภายในระยะเวลา 12 ปีทรัพย์สินรวมของบริษัทลีกรุ๊ป ก็มีมูลค้ารวมสูงถึงเก้าจุดห้าแสนล้านล้านเหรียญดอลลาร์สหรัฐ

               อวี้เฟิ่งค่อยๆเข้าซื้อหุ้นของบริษัทเลี่ยงกรุ๊ปทีละน้อยๆ จนภายใน 12 ปีเศษๆ เธอและสามีได้กลายเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ในบริษัทที่พ่อและน้องชายคนเล็กของเธอบริหารจัดการอยู่

              ในวันที่พ่อของเธอล้มป่วยใกล้จะสิ้นใจ อวี้เฟิ่งและต้าหลงเข้าไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล โดยเล่าสาเหตุที่ต้องซื้อบริษัทของพ่อตัวเองเพราะต้องการบอกให้พ่อเห็นว่าน้องเล็กเสี่ยวหลงยังอ่อนประสบการณ์ชีวิตและใช้อารมณ์ในการตัดสินใจเกินไป ไม่เหมาะที่จะให้มารับตำแหน่งบริษัทต่อจากพ่อในทันที

              เสี่ยวหลงหลบหน้าพี่ทั้งสอง ทั้งน้อยใจและโกรธแค้น เขาตัดสินใจลาออกจากบริษัทแล้วหนีไปอยู่ต่างประเทศ

              หลังจากนั้นไม่นานอวี้เฟิ่ง สามี และลูกชายก็ประสบอุบัติเหตุเครื่องบินตกกลางทะเล ทำให้ทั้งสามคนเสียชีวิตในที่เกิดเหตุทันที มีคนพบร่างของสองสามีภรรยาแต่ไม่มีคนพบร่างของบุตรชาย

              ทนายเชน ทนายประจำตัวของอวี้เฟิ่ง ได้มาเปิดพินัยกรรมที่อวี้เฟิ่งเขียนไว้ ในเนื้อหาของพินัยกรรมอวี้-เฟิ่งและสามีแจ้งความประสงค์ชัดเจนในการยกทรัพย์สินทั้งหมดให้กับบุตรชายคนเดียว แต่เนื่องจากไม่พบร่างของบุตรชายศาลจึงกำหนดให้เป็นบุคคลสูญหาย และเนื่องจากเกิดอุบัติเหตุทางท้องทะเลกับบุตรชาย โอกาสที่ผู้ประสบเหตุจะตายมีมากกว่าจะรอด ศาลจึงลดเวลาจากภายใน 5 ปีเพื่อให้บุตรชายมาแสดงความเป็นตัวตนว่ามีชีวิตอยู่ เหลือ 2 ปี ถ้าไม่มาแสดงตนภายในระยะเวลาดังกล่าวจะถือว่าเป็นผู้เสียชีวิต แต่ทนายเชนพยายามยกพยานหลักฐานมาจนศาลขยายเวลาให้เป็น  5 ปี ตามเดิม

              ระหว่าง 5 ปีนั้น มรดกจะตกไปอยู่ในความดูแลของทายาทลำดับถัดไป

              ต้าหลงตรอมใจมากกับการจากไปของพ่อ พี่สาวและพี่เขย ทำให้เขามีอาการป่วยเป็นโรคซึมเศร้าและหมอวินิจฉัยว่าเป็นผู้ที่ไม่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติต้องอยู่ในความดูแลของจิตแพทย์

              รักษาการคณะกรรมการบริหารบริษัทลีกรุ๊ป จึงจำเป็นต้องตัดสินใจเรียกตัวเสี่ยวหลงซึ่งเป็นทายาทลำดับสุดท้าย มารับมรดกทั้งหมดไปรวมทั้งอำนาจในการบริหารบริษัททั้งเครือตามคำร้องของทนายเชน

              ต่อมา 5 ปีหลังจากนั้น..