bipolar disorder ผู้หญิงสีเทา

ฉันกับโลกสีเทา

ฉันค่อยๆทำความรู้จักกับมัน ทีละนิดๆ

            คุณเคยเจอใครที่ทำให้คุณอยากมีชีวิตต่อรึเปล่า มันเป็นความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งเกินกว่าคำว่าเกลียดจะพรากคุณสองคนออกจากกันได้

            “เพราะฉันยังมีความหวังอยู่หนะสิ” พิชญะตอบพร้อมกับเอามือปาดน้ำตาไอลดาออกอย่างแผ่วเบา

            “ขอโทษนะ…แต่ฉันลืมไปแล้วว่าความหวังหน้าตาเป็นยังไง”

แม้จะฝืนหัวใจตัวเองแต่ฉันก็ต้องยอมรับความจริงให้ได้ไม่ใช่เหรอ…

ตั้งแต่ที่ฉันเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ แม้เพลงที่เศร้าที่สุด แต่ฉันกลับมีความสุขที่สุด แม้ฉันจะกำลังหัวเราะ แต่ในใจกลับร้องไห้ ความลับอะไรที่ซ้อนอยู่ในที่แห่งนี้ได้พาให้ฉันจมดิ่งไปกับควันสีเทากำลังกลืนกินฉัน คงมีแต่‘เขาคนนั้น’ที่จะฉุดฉันขึ้นมาอีกครั้ง ฉันก็ได้แต่หวังว่า ‘เขา’จะพาฉันไปในที่แสนไกล ฉันก็ไม่รู้ว่าที่ไหน ขอแค่ให้หัวใจของเรายังเต้นอยู่ใกล้ๆกันก็พอ