หวนชะตาคืนวาสนาแด่เจ้า #ป๋อจ้าน

เซียวปิงฉือ

บทเรียนจากชาติก่อน อายุ 14 ปีกำพร้าพ่อแม่เหลือตัวคนเดียวไร้ญาติขาดมิตร แสงเทียนแห่งความหวังสุดท้ายคือสหายรักข้างบ้าน หวังหย่วนเจ๋อยื่นมือเข้าโอบอุ้มจิตใจอันแหลกสลาย ทั้งสองตกลงปิดประตูเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินผูกผมเป็นสามีภรรยา มีเพียงบิดามารดาและพี่น้องร่วมสายเลือดหวังหย่วนเจ๋อที่รับรู้ความสัมพันธ์แนบแน่นนี้ เซียวปิงฉือยกกิจการร้านตำราให้ตระกูลหวังดำเนินการต่อด้วยตนเองใฝ่ฝันอยากสอบบัณฑิต วันๆ จึงหมกมุ่นอยู่กับกองตำรา

ทว่าแต่งงานได้ปีเดียวทุกอย่างแปรเปลี่ยนไป ตระกูลจางอยากดองเกี่ยวคหบดีหวัง บิดามารดาเห็นพ้องหวังหย่วนเจ๋อควรมีอนาคตที่ดีกว่านี้ บุตรีนายอำเภอกับสะใภ้ไร้หัวนอนปลายเท้า สองผู้เฒ่าเลือกตระกูลจางนายอำเภอทั้งวางแผนกำจัดเซียวปิงฉือให้พ้นเส้นทางรุ่งโรจน์

 หวังหย่วนเจ๋อถูกบิดามารดาไหว้วานเดินทางแสนไกลทำสัญญาค้าขายต่างเมือง เมื่อไม่มีสามีคอยปกป้อง เซียวปิงฉือถูกบ่าวไพร่ พี่น้องสามีกลุ้มรุมทำร้าย กระทืบตบตีด้วยไม้พลอง อาการร่อแร่สาหัสปางตาย คนใจร้ายนำร่างที่หายใจโรยรินมาทิ้งหน้าศาลร้างเจ้าแม่ไห่ถิงยังเชิงเขา ทรมานสองคืนสามวันกว่าจะหมดลมหายใจรั้งสังขารเฝ้ารอสามียื่นมือช่วยอีกครั้ง ทว่าไร้เงาหวังหยว่นเจ๋อ เซียวปิงฉือสิ้นใจเดียวดายท่ามกลางหิมะโปรยปรายแรกของปี

ครั้นครบกำหนดเจ็ดวันวิญญาณหวนคืนเก็บฝ่าเท้า วิญญาณล่องลอยกลับสู่ตระกูลหวังอีกหน ภาพที่เห็นคืองานแต่งบุตรีนายอำเเภอแซ่จางกับสามีรักหวังหยว่นเจ๋อ แขกเหรื่อครื้นเครงยินดีปรีดาถ้วนทั่ว ขณะศพของเขาเน่าเปื่อยหน้าศาลเจ้าแม่ไร้คนเหลียวแล ยามนั้นอารมณ์มากมายถาโถมโจมตีแต่สุดท้ายก็ปลงได้ หากเขาไม่แต่งเข้าสกุลหวังแต่แรกก็คงไม่เกิดหายนะนี้

เซียวปิงฉือล่องลอยกลับศาลเจ้าแม่ไห่ถิงยืนมองร่างเน่าเฟะหนอนชอนไช จากนั้นยกมือไหว้ขอร้องวิงวอนด้วยน้ำตา "หากปาฏิหารย์มีจริง ด้วยอิทธิฤทธิ์เจ้าแม่ไห่ถิงช่วยดลบันดาลให้ข้านำวาสนาหวนคืนแก่สามีด้วยเทอญ"

---------------

หวังหย่วนเจ๋อ

เขาตกหลุมรักเด็กหนุ่มข้างบ้าน อายุไล่เลี่ยกัน ใบหน้าคนผู้นั้นไม่เหมือนใคร งดงามเหนือสามัญยากหาผู้อื่นเปรียบปาน จิตใจดีมีเมตตาชอบอ่านตำรา ปรุงสำรับได้เลิศรส คนผู้นี้มีนามปิงฉือ เป็นบุตรคนเดียวของบัณฑิตชิ่วไฉแซ่เซียว หวังหย่วนเจ๋อพูดน้อยเน้นการกระทำ ทุกวันยามออกไปช่วยบิดาค้าขายเขาต้องพกพาของฝากให้คนงามข้างบ้าน ทดสอบตนเองอยู่หลายครั้งสุดท้ายคำตอบที่ได้ หัวใจเป็นของเซียวปิงฉือ ร่างกายนี้พร้อมพลีเพื่อเซียวปิงฉือ ดวงตาสองข้างมองได้แค่เซียวปิงฉือ 

อายุ 14 เภทภัยร้ายแผ้วพาลบ้านสกุลเซียว บัณฑิตชิ่วไฉแซ่เซียวกับฮูหยินถูกโจรป่าดักปล้นกลางทางซ้ำร้ายถูกสังหารโหดทั้งคู่ทิ้งคนงามร้องไห้ปิ่มใจจะขาด หวังหย่วนเจ๋ออาศัยจังหวะนี้คุกเข่าขอบิดามารดารับเซียวปิงฉือเป็นภริยาแลกกับการสลับตัวพี่ชายคนโตเข้าสอบบัณฑิต ทั้งสองใช้ชีวิตคู่เงียบๆ ในเรือนท้ายจวน หวังหย่วนเจ๋อช่วยบิดาค้าขาย เซียวปิงฉือมุ่งมั่นอ่านตำรา 

อายุ 15 หวังหย่วนเจ๋อกลับเรือนพบจดหมายลา เซียวปิงฉือหนีไปเมืองหลวงทิ้งเขา และยามนั้นสกุลหวังตกที่นั่งลำบาก ลักลอบค้าเกลือเพื่อไม่ให้ทางการจับกุมหวังหย่วนเจ๋อต้องแต่งงานกับบุตรสาวนายอำเภอทั้งที่ไม่เต็มใจ

ค่ำคืนเข้าหอ หัวใจเจ้าบ่าวแหลกสลายกลายเป็นฝุ่นผง มือปราบเข้ามาแจ้งพบศพสหายแซ่เซียวนอนตายหน้าศาลเจ้าแม่ไห่ถิงคาดถูกโจรดักปล้น หนุ่มน้อยสกุลหวังในชุดเจ้าบ่าวสีแดงเพลิงเมามายน้ำสุรา เดินโซซัดโซเซตามทาง ปากป่าวร้อง "ฉือเอ๋อร์ของพี่ เจ้าใจร้ายนัก ไหนพวกเราจะไปเมืองหลวงด้วยกันไงเล่า...โลกใบนี้ไม่มีเจ้าแล้ว พี่ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม" เขาแต่งงานสะสางเรื่องให้สกุลบัดนี้ไม่ติดค้างบุญคุณใด

เช้าวันต่อมาสกุลหวังได้รับข่าวร้าย เจ้าบ่าวแต่งงานหมาดๆ เมื่อวันวานกระโดดน้ำบัดนี้เหลือแต่ร่างขาวซีดไร้ซึ่งดวงวิญญาณ

---

***โปรดคอมเม้นด้วยคำสุภาพ ประชดมาประชดกลับ ด่ามาด่ากลับทันที นักเขียนไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ ไม่ถูกจริตกดออก***

#โปรดเคารพกติกา