สาวแสบใสปิ้งรักนายก๊วนกวน

เนื้อเรื่อง

  สาวแสบใสปิ๊งรักนายก๊วนกวน

วัน...ซวย

"สวัสดีค่ะ..คุณครู" บะจ่างเด็กสาวสวย น่ารักสมวัย กำลัวพูดขึ้นขณะสวัสดีคุณครู
"มิสเชวว...หวัดดีสบายดีไหมเป็นไงบ้าง" 
"ดีจ้า...สบายดีเด้ออ.." มิสเชวสาวสวยซ่า&เปรี้ยวกล่าวตอบภาษาอีหยังเนี่ย
"(--)(--) เพื่อนชั้นรึเนี่ย" บะจ่างยังงงๆกับคำพูดของเพื่อนสาว
"มิสเชว เราขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ก่อนน้า..."
"อือๆ(--)(_ _)"
                บะจ่างเดินมาเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วจนไปชนกับอะไรบางอย่าง
"โอ้ย!!"
"อูย!!"
                เธอรู้สึกว่าเธอชนกับอะไรบ่างอย่างท่แข็งและหนา
"เดินภาษาอะไรของเธอเนี่ยฉันเจ็บน่ะ"
"ขอโทษค่ะ เจ็บไหมค่ะ ขอโทษน่ะค่ะชั้นไม่ได้ตั้งใจ"
"ชิ!!เจ็บสิว่ะ ถามได้"
"โหพูดดีๆ เป็นมั้ยเนี่ย กะบอกแล้วไงว่าไม่ได้ตั้งใจๆ"
                เธอแหงนหน้าขึ้นไปมองหน้าอีตาบ้าหยาบคายคนนั้น
"(--)(_ _)(--)(_ _) นี่นายมองหน้าอก สุดที่รักของชั้นหรอ"บะจ่างคิดในใจ เขามองมาเรื่อยๆจนแทบจะถลกตาออกมาได้เลยหล่ะ
"นายมองไรของนายอ่า..."
"ไม"(เงียบไปพักหนึ่ง)"เรื่องของชั้นว่าแต่สร้อยเธอสวยดีน่ะ ซื้อที่ไหนหรอ"
               อ้าวมองสร้อยหรอกหรอ!!นึกว่ามอง... บะจ่างคิดในใจ
"ไม เธอคิดว่าชั้นมอง ไอ้เล็กๆของเธอหรอฮึ!เปลืองสายตาเปล่าวๆเล็กซะขนาดนั้น"
เขาไม่เพียงพูดเขากลับมองหรือเรียกว่าจ้องหน้าอกของชั้นได้เลยหล่ะ
"ไม่เล็กขนาดนั้นซะหน่อย" บะจ่างรีบต่อว่า
"ว่าแต่เธอชื่อไร ไม่เคยเห็นหน้าเลย"
"ชั้นชื่อบะจ่าง เพิ่งย้ายมาจากรร.อื่น"
"งั้น..ชั้นเรียกเทอว่า ยัยเบอะไซร์เล็กแล้วกาน55+"
"...นี่นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าชั้นหา..."บะจ่างทั้งโกรธทั้งอาย
"เอ้า!! ก็มันเล็กจริงๆหนิ"
"ไอ้บ้า...ลามกทุเรศที่สุด"
"โอเคไม่ว่าว่าเธอเล็กแล้วก็ได้อ่ะๆชั้นชื่อนากิ"
"หรอ..นายนากี้55+"
"นี่ๆยัยเบอะไซร์เล็กนายมีสิทธิ์อารายมาเรียกชั้นว่านากี้หา.."
"เอ้า!! ก็นายมาว่าชั้นเล็กก่อนหนิ"
"เออออ..ทีใครทีมัน"
              บะจ่างรีบวิ่งหนีไปหามิสเชวและเพื่อนๆจนลืมว่าตัวเองมาเข้าห้องน้ำ55+ สมควรแล้วหล่ะที่โดนเรียกว่า ยัยเบอะกร๊ากๆ
ที่ห้อง 6B/3
               
"สวัสดีค่ะ นักเรยนทุกคน ครูชื่อครูโทนนี่เป็นครูประจำชั้นให้กับพวกเธอจ้าาา.."
"สวัสคีค่ะ/ครับ"
"นี่ๆนักเรียนทุกคนค่ะ เด๋วครูจะจัดที่นั่งให้ทุกคนเองน่ะค่ะ"
               (--)น่าเบื่อ!! บะจ่างคิด
ต่อมา

"ทุกคนมีที่นั่งกันเรียบร้อยแล้วน่ะจ๊ะ เหลือแค่บะจ่างกับนากิงั้นเทอสองคนนั่งด้วยกันเลยน่ะจ๊ะ"
"หา...(--)(_ _)(--)(_ _)" บะจ่างเซ็งมากที่เจอกับนากิอีกแต่เทอกะจำจัยพะยักหน้ารับตกลงครูโทนนี่ เช่นเดียวกันกับนากิ
"หวัดดียัยเบอะไซร์เล็ก"
"ดี นายนากี้ชั้นว่าวันนี้ชั้นดวงจะซวยทั้งวันเลยมั้งเนี่ย"
"หรอ..."
ตกเย็น

"ชั้นกลับก่อนน่ะมิสเชว"
"อือๆ(--)(_ _)"
"บายจ๊ะ"
"บาย"
             ขณะที่บะจ่างกำลังเดินกลับบ้านก็มีคนมาปิดตาปิดปากเทอแล้วพาเทอมาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
"อะไรเนี่ยนี่นายเองหรอนายนากี้" บะจ่างโวยวาย
"อือ..ใช่แล้วทำไม"
"นายพาชั้นมาที่นี่ทำไม"
"อย่าบ่นมากเลยน่าเอามือถือเทอมานี่"
"ไม่.."
"เอามานี่"
"ไม่เอาไม่ให้"
"จะเอามาดีๆหรือจะให้ชั้นจูบเทอก่อน ถึงจะให้หา.."
"เอาๆ เอาไปกะได้ชิ!!"
"ว่าง่ายๆค่อนน่ารักหน่อย"
           บะจ่างเขินจนหน้าแดง
"อ่ะชั้นลบเบอร์เพื่อนผู้ชายของเทอหมดแล้ว ต่อไปนี้เทอต้องหามคุยกับผู้ชายที่ไหนอีกนี่เป็นคำสั่ง"
"นายทำแบบนี้ได้ไง นายมายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉันได้ไงนายมันบ้าๆ"
"เอ้าๆ เลิกโวยวายได้แล้วน่ารำคาญจริงๆเลยเฮ้อ"
"กะนายผิกหนิ"
"เออๆชั้นผิดไปกลับกับได้แล้ว"
"ชิ!! นี่นายลากชั้นมาแทบเป็นแทบตาย เพราะเรื่องแค่นี่เนี่ยน่ะ"
"เออ..ไปๆไปได้แล้ว"

                                อือๆ..คนใจร้าย
ที่บ้านบะจ่าง

                   ตืดๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของบะจ่างดังเทอรับมันด้วยอารามบ่จอย
"ฮัลโหล"
"นี่.. ยัยเบอะไซร์เล็ก"
"ไร..นี่นายมีเบอร์ของชั้นได้ไง"
"ง่ายๆแค่เมนเบอร์เธอไว้ตอนที่ชั้นขอมือถือเทอไงยัยเบอะเอ้ย"
"อ้าวหรอ...แล้วนี่นายโทรมามีไรป่ะ"
"พรุ่งนี้เทอว่างมั้ย"
"ว่างมั้งไมอ่ะ"
"จะชวนเทอไปเดท"
"หา..นายว่าไงน่ะ"
"นี่ชั้นเพิ่งรุน่ะเนี่ยว่านอกจากเทอจะเบอะแล้วเทอยังหูตึงอีก 55+"
"หนิ..แล้วนี่คิดไงเนี่ยถึงชวนชั้นไปเดท"
"เออ..น่าโอเคน่ะเจอกานพรุ่งนี้เด๋วชั้นไปรับ แต่งตัวสวยๆหล่ะ"
"อือๆ"
"กูลไนส์น่ะ ยัยเบอะไซร์เล็กจุ๊บๆ55+"
                บะจ่างอึ้งไปพักหนึ่งกับคำว่า" จุ๊บๆ "ของนายนากิ
ในตอนเช้า

                บะจ่างรีบตื่นแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัว เสร็จแล้วกะว่าจะได้ดูทีวี เล่นคอมแต่พอลงมาข้างล่างดันเจอนายนากิ แถมคุยอยู่กับแม่ของเทอด้วย 
"นี่บะจ่างมีแฟนแล้วทำไมไม่บอกแม่บ้าง" แม่ของเทอตำหนิเทอ
"แฟน..."บะจ่างทำท่างุนงง
"เอ้า..กะนายนากินี่ไง แฟนลูกเค้าบอกกับแม่เองว่าเค้าเป็นแฟนลูก แล้ววันนี้เค้าจะมารับลูกไปเดทด้วย"
"ไม่.."บะจ่างยังไม่ทันพูดก็ถูกนากิตัดบทพูดไปซะก่อน
"ผมต้องขอโทษ..จริงๆน่ะครับคุณแม่ที่บะจ่างไม่ได้บอกคุณแม่ ว่าเราสองคนเป็นอะไรกันผมบอกเทอเองแหละครับว่าไม่ให้บอกคุณแม่ผมกลัวคุณแม่จะไม่ให้เราสองคนคบกับน่ะครับ"
               บะจ่างอึ้งไปและคิดในใจว่า"oo นายนากี้ตอแหลก็เป็นด้วเฮะ oo"
"ไม่เป็นไรหรอ..นากิแม่ไม่ห้ามลูกๆคบกันหรอก"
"ขอบคุณครับงั้นผมขออนุญาติพาบะจ่างไปกินข้าวน่ะครับ"
"จ้า..ตามสบายเลยจ๊ะแม่ฝากน้องด้วยและกาน"
                         
                                   เจอศึกหนัก!!
ณ.ร้านอาหาร

"นี่นายไปพูดอย่างนั้นกับแม่ชั้นได้ไง"
"ไมอ่ะ..ก็เราเป็นแฟนกานหนิ"
"ว่าไรน่ะ..ใครเป็นแฟนนายพูดให้ดีๆน่ะ"
"ก็เธอไงยัยเบอะไซร์เล็ก"
           บะจ่างเขินเล็กน้อย
"ชั้นเนี่ยน่ะเป็นแฟนนายอย่ามามั่ว"
"นี่เธอยังไม่รู้อีกหรอว่าเธอเป็นแฟนชั้นและเป็นผู้หญิงของชั้นด้วย"
"จะบ้าหรอ"
"ไม่บ้าหรอกเธอเป็นแฟนชั้นแล้ว โอเค"
               บะจ่างเริ่มเขินอีกแล้ว 55+
"สวัสดีจ้า นากิ"
"!?!"
"ไง..นี่อย่าบอกน่ะว่านายจำเราไม่ได้อ่ะ"
"หลิน"
"ใช่แล้วอุ้ย!!นั่นใครอ่ะน่ารักจัง"
"นี่บะจ่างแฟนชั้นใครห้ามยุ่ง"
"บะจ่าง..วันนี้เธอกลับบ้านเองน่ะ ฉันไปก่อนน่ะ"นากิหันมาพูดกับบะจ่างต่อ
              แล้วนากิก็พาหลินไปส่วนบะจ่างก็งงกับการกระทำของนากิต่อไป
ที่บ้านของบะจ่าง

               ตื๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"ฮัลโหล"
"นี่..ยัยเบอะไซร์เล็กโทษทีน่ะทีชั้นปล่อยเทอไว้ ที่ร้านอาหารอ่า"
"หึ!!เพิ่งรุหรอว่านายทิ้งชั้นอ่า"
"แฮ่ๆ...โทษทีอย่าบอกน่ะว่าเธอโกรธชั้นอ่า"
"ใช่โกรธ"
"โกรธหรือหึ...กร๊ากๆ"
"..!!ขำไรไม่ทราบฉันโกรธนายที่นายพาชั้นไปกินข้าวแต่กลับทิ้งชั้นไว้ไงเล่า"
"ฮึ!!แล้วเทอหึชั้นรึเปล่าวหล่ะ"
"หึ..เฮ้ยไม่ใช่ไม่ได้หึ...ทำไมชั้นต้องหึด้วยมิทราบ"
"เอ้าๆไม่หึก็ไม่หึ..งั้นพรุ่งนี่ชั้นไปรับน่ะจ๊ะที่รักฝันดีน้า"

ตำนานมิอาจลืม

ที่บ้านบะจ่าง

“บะจ่างจ้า...มารับแล้ว”

“โอ้ย!!จะตะโกนทำไมเด๋ว ชาวบ้านเค้าก็แตกตื่นหมดหรอก”

“โอเคๆจะไปกันได้รึยังจ๊ะ”

“อือๆ”

ที่โรงเรียน

“รออยู่ตรงนี้ก่อนน่ะ”

“อือๆ(--)(_ _)”

“บะจ่างจ๋า....”เสียงคุ้นๆใครว่ะ บะจ่างคิดในใจ

“เอ้าหลินเองหรอ นึกว่าใคร มีไรป่ะ”

“คือ เราอยากเป็นเพื่อนเธออ่า...”

“นึกว่าเรื่องอะไร ได้สิ”

“ดีจังเลยเธอเป็นแฟนนากิหรอ”

“มั้ง...เค้าบอกว่าไร ก็เป็นแบบนั้นแหละ”

“แย่จัง!! เราก็เคยเป็นแฟนเค้าด้วยแหละ”

“หรอ...อือแล้วไงอ่า”

“เปล่าวหนิ ไมเธอน่ารักจังอ่า”

“บ้าหรอพูดไร”ว้าย!!มีคนชมว่าชั้นน่ารัก ช้านอยากกรี๊ด อ้ายๆๆ55+

“บะจ่าง...”เสียงนี้คุ้นๆ..อ๋อรู้แหละนายนากี้ชัวร์

“หลิน!! เธอมาทำอะไรอ่า ชั้นบอกเธอแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับบะจ่าง”

“ก็ได้ๆแค่คุยกันหน่อยเดียวเอง”

             บะจ่างเกิดอาการหึนากิ[ไหนว่าไม่ได้ชอบนากิไง] เลยเดินหนีไปดื้อๆ แต่นากิไม่ได้ตามไปแต่เคลียกับหลินให้รู้เรื่อง อย่าเอาเป็นเอาตาย

ตกเย็น

“นี่บะจ่าง เธอเป็นไรเนี่ย”

“เปล่าว”

“เธอหึชั้นหรอ55+”

“แล้วทำไม ก็เราเป็นแฟนกันหนิ เฮ้ย...”

“นั้นแน่...เธอยอมเป็นแฟนชั้นแล้วเย้!!”

“โอเคๆ เออๆชั้นหึ บอกมาว่าหลินกับนายเป็นอะไรกัน”

“55+ ใช่ๆชั้นลืมบอกเธอไป ที่จริงแล้วหลินเป็นทอม มันอ่าแอบชอบเธอ ชั้นเลยต้องคอยกันไว้ไงเล่า”

“อ้าววว...(o.o)หรอ หึชั้นพูดอะไรออกไปเนี่ย”

“เธอก็บอกว่าเธอเป็นแฟนชั้นไงเล่า ยัยเบอะเอ้ย”

“ชั้นหรอ ตอนไหน ชั้นพูดตอนไหน กลับบ้านก่อนน่ะบะบายยย...”

ที่บ้านบะจ่าง

                บะจ่างเริ่มรู้สึกดีกับนากิแล้ว แต่ยังเขินๆอยู่

ตื๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

“ฮัลโหล”

“นี่พรุ่งนี้เธอไปเดทกับชั้นอีกได้ป่ะ”

“ได้มั้ง คิดดูก่อนน่ะ”

“ไม่ได้...เธอต้องไปห้ามเบี้ยวด้วย พรุ่งนี้ชั้นรับน่ะ กูดไนส์ มิสๆ”

“อือๆ(--)(_ _)”

 

วาเลนไทค์...สื่อรัก

“ไปกันยัง”

“อือๆ(--)(_ _)”

“วันนี้ เธอสวยมากน่ะ”

“หรอ...ฮ่าๆชั้นก็สวยอย่างงี้ ของชั้นทุกวันแหละ”

“หรอ...อ่ะๆสวยทุกวันก็ได้ แต่วันนี้เธอดูสวยเป็นพิเศษน่ะ”

“จ้า....”

ณ.ร้านอาหราแห่งหนึ่ง

“บะจ่างชั้นมีอะไรจะบอก”

“หืม...ไรหรอ”

“ชะ...ชั้น ระ...รั ชั้นรักเธอน่ะ แล้วเธอหล่ะ”

          บะจ่างอึ้งไป แล้วก็เขินจนหน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย55+

“อือๆ(--)(_ _)(--)(_ _) ชั้นก็รักนายเหมือนกันแหละน่านายนากี้55+”

“จริงดิ!! ดีใจจังโว้ย บะจ่างรับรักช้านแล้วเย้!!”

“บ้า!! อายคนเคาบ้าง”

          นากิและบะจ่างหันไปมารอบๆ เห็นคนมองกันมาที่โต๊ะพวกเขา

“นั่นไง อายเขาบ้างไหม”

“แหม!! ไม่เห็นเป็นไรเลยก็คนมันรักกันหนิ”

 

1ปีผ่านไป ทั้งบะจ่างและนากิก็เรียนจบ จนวันนี้นากิสอบเข้าได้มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ส่วนบะจ่างสอบได้อีกที่หนึ่ง

วันวาเลนไทค์

“บะจ่าง จบแล้วเราแต่งงานกันน่ะ”

“ไม่อ่ะ” ใจจริงอยากแต่งจนจะบ้าอยู่แล้วแต่ไม่ได้เราต้องเล่นตัวไว้ก่อน55+

“ทำไมอ่า”

“ก็...นายยังไม่มีมัดจำหนิ”

“มัดจำ...อ๋อได้”

          นากิพูดจบเขาก็หอมแก้มบะจ่างแล้วสวมแหวนมัดจำไว้ ส่วนหลินก็มีแฟนแล้ว น่านก็คือ “มิสเชว” เพื่อนสนิทของบะจ่างไง สมกันมากๆเลย

 

ไม่น่าเชื่อเลยเนอะว่า ความรัก จะเกิดขึ้นได้ทุกที่ ทุกเวลา แล้วเพื่อนๆหล่ะค่ะมีความรักที่น่ารักๆแบบ บะจ่างกับนากิรึยัง

“ไม่ว่าแผ่นดินจะแยก   ฟ้าจะถล่ม   แผ่นดินจะทะลาย   แต่เราก็จะรักกัน

ชั่วนิรันดร”