Sid fic

เนื้อเรื่อง

Sid



คุณพระเอก

Shinji



นายเอก(55555) Aki



ฟิค by Haya
V
V
V
V
V


อีกวันที่ผมต้องตื่นแต่เช้า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นประจำ และยังคงดำเนินต่อไปอย่างนั้น จนวันที่ได้เจอคนๆหนึ่ง คนที่ผมคิดว่าสามารถเปลี่ยนชีวิตของผมทั้งชีวิตได้ คนที่ทำให้ชีวิตของผมไม่น่าเบื่ออีกต่อไป

" หล่อจัง >!< " อากิครางออกมาเบาๆ อาการเพ้อที่ทำให้เพื่อนสนิทอย่างมาโอะต้องหันไปมองอย่างสนใจ

" นายหมายถึงใครหรอ อากิจัง ?" กระต่ายน้อยเอียงคออย่างสงสัยหันซ้ายแลขวา แต่ก็ยังไม่พบบุคคลเป้าหมาย...ก็แหม คนเดินไปเดินมาเยอะแยะ กระต่ายน้อยจะรู้ได้ยังไงอ่าาา

" หล่ออ่าาาาา มาโอะจัง นั่นไงๆๆ คนที่ใส่แว่นอ่านหนังสือตรงโน้นนนน น่ะ" คนตัวเล็กกระโดดไปมาเกาะแขนเพื่อนสนิทเพื่อชี้....ชายในฝัน....ให้เพื่อนรักดู

" นั่นน่ะหรอ ? นายเดินเข้าไปทักซิ ? ฮ.....เฮ้ยยยย!!!!! "  กระต่ายน้อยส่ายหน้าไปมา แต่ไม่ทันที่จะพูดได้จบประโยคเพื่อตัวดีก็กระเด้งไปอยู่หน้าไอ้หมอนั่นแล้ว

" สวัสดีนะ เราอากิ นายล่ะชื่ออะไร ?? เป็นเด็กใหม่ใช่ม๊าา ไม่เคยเห็นหน้าเลย นายอยู่ปีไหนล่ะ ชั้นอยู่ปี2ห้องC นายคงจะอยู่ห้องAใช่ม๊าา ดูนายจะเรียนเก่งเน๊อะ ย้ายมาจากโรงเรียนอะไรอ่ะ ? " น่างเล็กสาธยายยืดยาว เอียงคอไปมาหวังให้อีกฝ่ายสนใจ แต่ได้รับการตอบสนองเพียงแค่หางตา

" ฉันชื่อ ชินจิ ปี 2 ห้องA " ชินจิตอบสั้นๆ ก่อนก้มลงสนใจกับหนังสือตรงหน้า

" งั้นเราก็รุ่นเดียวกันล่ะซิ ว๊าวววว งั้นเราเป็นเพื่อนกันน๊ะ " ร่างบางยิ้มให้อีกฝ่าย ห้อง A งั้นก็อยู่ห้อง เดียวกับมาโอะจัง ชั้นจะได้หาเรื่องไปให้เห็นหน้าทุกวันเล้ยย

" ไม่จำเป็น!" ชินจิแระแทกเสียง....รำคาญยัยนี่จริงๆ !!...ก่อนจะลุกขึ้นก้าวขาไปทางตรงข้ามที่ร่างเล็กอยู่

" งั้นถ้าไม่เป็นเพื่อน....เป็นแฟนรึกันน่ะ....ชินจิตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปนายกับชั้นเป็นแฟนกัน โอเค๊!!"  เสียงใสๆร่างเริงอย่างเห็นได้ชัด ถูกเปร่งไล่หลังอีกฝ่ายไป คำพูดทีเล่นทีจริงของคนตัวเล็กๆ........คือกุญแจเรื่องราววุ่นๆในอนาคตอย่างที่ไม่มีใครสามารถปฎิเสธได้

.....
..........
..............
..............................................

" ชินจิ ~~~~~  ชั้นเอาข้าวกล่องมาให้นาย ตั้งแต่วันนี้ ฉันจะทำข้าวกล่องมาให้นายทุกวัน" อากิพูดอย่างเอาแต่ใจก่องวางกล่องสีฟ้าสดใสไว้บนโต๊ะ

" ไม่!!! ฉันยังไม่อยากตาย!!!" ร่างสูงตวาดใส่ ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่ เห็นหน้าอีกฝ่าย

" นายจะกินหรือไม่ก็ตามใจ แต่ชั้นจะให้ ใครจะทำไม แล้วรู้ไว้ด้วยนะ ชินจิของชั้น!!! ใครหน้าไหนมาแย่ง  เจอดีแน่ๆ " ประโยคแรกเสียงหวานๆกล่าวกับชายตรงหน้า แต่ประโยคหลังกลับเพ่งไปยังสาวๆที่ห้อมล้อมอยู่

" ก็ตามใจ  เจ้าหมาที่บ้านฉันคงชอบ" ชินจิยกกล่องเข้าเก็บใต้โต๊ะ แต่สายตายังคงมองไปที่ตัวอักษรบนหนังสือเล่มหนา

" ก็ยังดี ที่นายยังเห็นค่าข้าวกล่องของชั้น น่ารักจังเลย ชินจิ ^-^ ให้รางวัลชั้นหน่อยซินะ " ร่างบางย่อตัวลง พองลมที่แก้มสองข้าง

" ให้ชั้นทำอะไร? " ร่างสูงสงสัย ยอมล่ะจากตำราเล่มหนามามองอีกฝ่าย

" หอมไง จูบน่ะ เค้าไว้ทำกันที่ลับตา ฉะนั้น แค่หอมแก้ก็พอ "  คนตัวเล็กตื่นเต้น แก้มสองข้างแดงแป๊ดเหมือนมะเขือเทศ

" หอมนาย? จูบนาย? แค่คิดอยากจะอ้วก" ชินจิหน้าซีด ส่ายหน้าไปมา จะให้ผมหอมไอ้ตัวเล็กนี่น่ะหรอ ผมเก็บจูบแรกไว้ให้หมาที่บ้านเสียยังดีกว่า

" เขิลล่ะซิ ไม่เป็นไร นายขี้อายนิเน๊อะ เราต้องค่อยๆเป็นค่อยไป ใช่แล้ว นายกลัวชั้นจะเสียภาพจน์ โอเค โอเค ^-^" อากิใช้ความคิดก่อนจะสรรหาเหตุที่ควรเป็นออกมาได้ในที่สุด มือสองข้างยันตัวเองลุกขึ้นก่อนปัดแข่งปัดขาที่ตอนนี้เลอะฝุ่นเต็มไปหมด

"................................................"

" ชั้นไปแล้วนะ ชินจิ เย็นนี้ ฉันจะมารับนะ ^-^  มาโอะจัง ฝากดูแลชินจิด้วยนะ อย่าให้พวกชะนีที่ไหนมาคาบไปเด็ดขาด!!" อากิวิ่งไปที่ประตูห้องก่อนหันหลังกลับมากล่าวคำบอกลาและคำขู่ในประโยคเดียวกัน

..............................
............................................
.........................................................

" ฮะ....เฮ้ยยยยยย!!!!!~ "  เสียงตะโกนโหวกเหวกดังขึ้นทันทีที่ร่างสูงรู้สึกตัว ห้องนอนของเขา เตียงของเขา หมอน ผ้าห่ม โคมไฟ ก็ของเขา แต่อีกคนที่นอนอยู่บนเตียงเดียวกับผม.....ใคร?!!!!!

" ............................" ร่างสูงลุ้นระทึก มือข้างหนึ่งค่อยๆเปิดผ้านวมขึ้นช้าๆ  ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลยสาธุ๊ !!!!

" อ....อ.....อืม........" ร่างบางตรงหน้ากำลังหลับพริ้มอย่างมีความสุข.....แต่ร่างสูงที่นั่งอยู่กลับช็อคจนกู่ไม่กลับแล้ว อะไรกัน เกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง !!!!!~

".........อากิ!!!! ตื่น!!! ตื่นเดี๋ยวนี้ !!!! " ชินจิกระหน่ำเขย่าร่างเล็ก เกิดขึ้นได้ยังไงว๊าาาทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้เมา แล้วจะไปหน้ามืดทำอะไรไอ้หมอนี่ได้ยังไง!!!~

" ช...ชินจิ......ฮึก......ก...อ............." ทันทีที่อากิตื่นร่างเล็กโผเข้ากอดอีกฝ่ายเสียงสะอื้อเบาๆดังมากระทบโสตประสาท ตอนนี้ชินจิกำลังหูอื้อ หมอนี่ร้องไห้ ไม่น่ะ.........ไม่จริง!!

" อากิ....บอกมาน่ะ เมื่อคืน เมื่อคืนเกินอะไรขึ้น!!!!" ชินจิกระชากแขนอีกฝ่าย สายตาดุๆ จ้องมองอีกฝ่ายจนไม่สามารถหนีไปไหนได้

"....มะ....เมื่อคืน......ฉันมาหานายที่บ้าน ฉันเคาะประตู....แล้วว......แล้วนายก็เปิด......แล้วเรา...ก็.....ฮึกก.อ...อ....ๆ......." ร่างบางพูดได้แค่นั้นก็ก้มหน้าก้มตาร้องห่มร้องไห้

"........นายไม่ได้โกหกใช่มั้ย? " ร่างสูงถามเสียงเข้ม

" ฮึ.ก....อ......อ..........อ........." แต่อีกฝ่ายมีเพียงเสียงสะอื้นตอบกลับมา

"....!!!!......." พลันสายตาคมเหลือบไปเห็นคราบสีแดง................คราบสีแดงสด.............เลือด!!!!.....ฉันรุนแรงกับนายถึงขนาดนี้!!!!!

"....คื...อ...........คือ...ฉันขอโทษ....." เขาพูดได้เพียงแค่นี้ เขาสับสนไปหมด เขาไม่ใช่เด็กน้อยร้ายเดียงสาขนาดที่จะไม่รู้ว่า คราบสีแดงบนเตียงคืออะไร แต่เขาก็ไม่น่าจะจำอะไรไม่ได้เลยถึงขนาดนี้

" ฮึก....อ.....อ......ชินจิ.......นายจะรับผิดชอบชั้นใช่มั้ย.........นายคง.......นายคงไม่.......ทิ้งฉันหรอกนะ? " เสียงเล็กๆ กล่าวออกมาอย่างไม่ค่แยแน่ใจนัก น้ำเสียงที่ขาดช่วง....เหตุด้วยแรงสะอึกสะอื้นยังไม่หายดีนัก

" อ.....อืม.......ฉันจะเป็นจะรับผิดชอบนายเอง อากิ.....ไม่ต้องห่วง" ร่างสูงลูบหัวเบาๆ คล้ายปลอบประโลมตัวเองไปในตัว เขาก็ไม่ได้รังเกียจอีกฝ่ายมากมาย แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะยอมรับเรื่องรักร่วมเพศได้อย่างสนิทใจ

" นายนอนเถอะนะฉันจะไปทำอาหารให้นายกิน" ชินจิกดอีกฝ่ายลงกับเตียง ห่มผ้าให้เสร็จสรรพ ขาสองข้างลุกขึ้นก้าวไปยังประตูและเดินออกไปจนลับสายตา

" ..............................................." ในที่สุด ชินจิก็รับเขาเป็นคนรักอย่างสมบูรณ์แบบ ร่างบางคิดแล้วก็ยิ้มให้กับตัวเอง นอนกลิ้งไปกลิ้งมา คิดเรื่องโน้นเรื่องนี้จนเพลิน เขาจะเดทที่ไหนกับชินจิ เขาควรทำตัวยังไงให้ชินจิไม่เบื่อ เขาควรจะออกไปช่วยชินจิทำอาหารมั้ย อาหาร.....ไม่นะ .......คงไม่.....

"อากิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" เสียงมีอำนาจดังเสียจนคนเดินถนนข้างล่างยังหันขึ้นมามอง ร่างสูงเปิดประตูออกมาใบหน้าที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเต็มไปด้วยความโกรธแค่ไหน

" นาย......นาย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!".......ไม่นะ ชินจิ ชั้นไม่ได้ทำน่ะ...................T-T
" อากิ ออกมาเดี๋ยวนี้ อากิ ไอ้ตัวแสบ!!!!! ออกมาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"เสียงโหวกเหวกดังขึ้นอีกฟากของประตู รังสีอำมหิตแผ่ซ่านแม้แต่ประตูไม้บานหน้าด้านหน้าก็ไม่สามารถต้านทานไว้ได้

" แง๊วว............................." อากินชันเขาขึ้น ใบหน้าหวานซุกลงกับหัวเข่า จะทำยังไงดีเนี้ย T-T  ชินจิจะฆ่าเขามั้ยอ่าาา

ผลั๊ก....!!!!!!

" ไอ้ตัวแสบ!!!! ฉันไม่กินน้ำหวาน แต่ข้างนอกมีหัวเชื้อน้ำแดงขวดเบ้อเร่มวางอยู่ !!! มันหมายความว่ายังไง  ? " ชินจิกระแทกประตูให้เปิดขึ้น มือข้างหนึ่งชูขวดทรงสูงใบใหญ่สีแดงไว้.....หนอยยยยย.....ฉันก็ว่า....ฉันจับกดนายทั้งที.....ฉันจะไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยรึไง !!!!!~

" เอ๊ะ........เอ่อ.........คื.อ..............ก็ฉันไม่รู้นี่ว่าชินจิไม่ชอบ.......เลย....เลยกะซื้อมาฝาก......น้ำหวานน่ะช่วยเพิ่มพลังงานในการอ่านหนังสือนะ....ชินจิจะไม่ลองกินหน่อยหรอ?" ร่างบางเปลือยเปล่า ม้วนผ้าเป็นดักแด้กระโดดเกาะแขนอีดฝ่ายแน่น สายตาวิ้งๆ ของความเห็นใจถูกส่งไปให้.......คิดว่าจะให้ฉันโดนหลอกเป็นรอบที่สองรึไง !!! ฉันไม่ยอมหรอก!!!!~

" ไอ้แสบเอ้ยยยย ไปดึงผ้าปูที่นอนนั่นมา!!!! " ร่างสูงใช้มือที่ว่างอยู่ชี้ไปยังวัตถุเป้าหมาย ดวงตาดุๆถูกส่งมาเป็นระยะๆ หวังว่าคนตัวเล็กจะกลัวรึไง....ใช่ซิ...ก็ตอนนี้นะผมทำอะไรไม่ถูกแล้ววว T-T

" ผ้าปูที่นอน?" ร่างบางเอียงตัวอย่างสงสัย แสร้งทำสายตาปิ้งๆ เหมือนเครื่องหมายคำถามส่งไปให้อีกฝ่าย

" แต่....มันมี.......ไอ้นั่น....ฉันอายนะ >!< " อากิล่ะมือข้างหนึ่งที่กระชับผ้านวมผืนหนามาปิดหน้าตัวเอง ใบหน้าแดงๆที่ส่ายดุ๊กดิ๊กไปมา......ถ้าเกิดไม่ใช่สถานการณ์ในตอนนี้ มันอาจจะ......ดูน่ารักก็ได้

".....เร็ว......"เสียงนิ่งๆที่ถูกส่งออกมาเป็นผลให้ดักแด้ตัวน้อยต้องกลายร่างเป็นจิงโจ้กระโดดดึ๋งๆ ไปที่เตียงอย่างเสียไม่ได้ มือเล็กค่อยๆดึงผ้าขึ้นอย่างช้าๆคล้ายกับถ่วงเวลาไว้ให้นานที่สุด

" นายนี่มันแย่ที่สุดเลยนะ!!! ออกไปก่อนที่ชั้นจะเรียก ร.ป.ภ. " ชินจิพูดออกมา ดวงตายังคงจ้องเขม่งอยู่ที่คนตัวเล็กไม่ไปไหน

" บอกให้เร็วๆไง!!!! " ร่างสูงตวาด มองไปยังดักแด้ที่ตอนนี้กำลังกลายพันธุ์เป็นเอ่อ...........ก้อนกลมๆใต้ผ้าห่ม เสียงสะอื้นเบาๆดังออกมาจนร่างสูงได้ยิน

" ผ.......ม........ผมก็แค่อยากจะ.....ให้ชินจิสนใจบ้าง....ผมก็แค่....อยากให้รู้....ว่าผมน่ะเป็นของชินจิ.......ฮึก..อ...แม้ว่า....ชินจิจะรับรู้หรือยอมรับรึไม่ก็ตาม....." เสียงหวานลอดออกมาใต้ผ้าห่ม น้ำเสียงที่น้อยเนื้อต่ำใจทำให้อีกฝ่ายหันมาอย่างสนใจ

" แต่......แต่นายก็ไม่ควรทำอย่างนี้ โกหกฉัน ? สร้างเรื่อง? คิดจะผูกมัด....ด้วยวิธีสกปรก? " ชินจิกล่าวอีกครั้ง น้ำเสียงที่เย็นลงกว่าทุกครั้งที่เคยคุยกัน สายตาที่อ่อนโยนลงกว่าที่เคย ทำให้เสียสะอึกสะอื้นสงบไป

" ชินจิ..........ไม่คิดจะเปิดโอกาสให้ผมบ้างเลยใช่มั้ย? " อากิเอ่ยถาม ผ้านวมค่อยๆเลื่อนหล่นจากตัว โผล่ให้เห็น คนตัวเล็ก.....ใบหน้าที่คลอด้วยน้ำตา.....และสภาพที่ล่อแหลม

" ไปอาบน้ำซะ.....ถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันจะไปเดินเล่นข้างล่าง" ชินจิเด้งตัวขึ้นจากเก้าอี้ข้างเตียง จากนั้น......ประตูห้องก็ปิดลง.....

" เขิลก็บอกมาซี๊ นายชักจะชอบฉันขึ้นมาแล้วใช่มั้ยล่ะ อิอิ ^-^ น่ารักจังชินจิ" ร่างบางลุกขึ้นมาพูดกับ ตัวเอง ก่อนจะหันไปยิ้มให้กับเตียงนอนของชินจิ ผ้าห่มชินจิ ผนังห้องชินจิ

" ต่อแต่นี้ไป ผมขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะฮะ"  ร่างเล็กยิ้มอย่างอารมณ์ดีให้กับสิ่งรอบๆตัว อีกไม่นานไม่นายก็ชั้นต้องย้ายเข้าไปอยู่ด้วยกัน อิอิ ^-^

...........................
.........................................
........................................................

" ชินจิ > <  " อากิที่อยุ่ในชุดเมดชายสุดน่ารัก สวมหูแมวไว้บนหัว หันมาเจอเป้าหมาย อีกฝ่ายก็พร้อมจะทยานเข้าหาทันที

" =.= "  อากิ.......ฉันต้องทำงานนะ " ร่างสูงบ่น มือแกร่งพยายามจะแกะหนวดปลาหมึกที่เกาะหนืบออก แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ ^-^  ก็ปลาหมึกมันมีพลังแห่งรักในการฉุดเหยื่อไว้ยังไงล่ะ ^-^

" โอ้ย.........!......" ร่างบางล้มลงทันทีเมื่อนางมารฮิเดโกะ สาวสวย(??)ที่วางอำนาจไปทั่วโรงเรียน คราวก่อนฮิเดโกะคนนี้แหละที่เป็นคนพราก เคียว รุ่นพี่บ้าพลังออกจากอ้อมอกคนรัก และไม่ถึงเดือนที่ฮิเดโกะได้เคียวมาเชยชมก็กลับทิ้งอย่างไม่ใยดีเพียงเพราะ ชินจิ เด็กใหม่ ผู้ที่หล่อ เนียบ ดูดีมีสกุลกว่าเขามาให้เห็นในระยะตะครุบเหยื่อ

" ชินจิ จ๋าาาาาาาาาา พี่มีเรื่องจะคุย ช่วยไป.......กับพี่ได้มั้ย @@~ " ฮิเดโกะทำท่าสะดีดสะดิ๊ง น่าวิงเวียนสำหรับผู้พบเห็น แต่สำหรับชินจิ ชายหนุ่มผู้ไม่เคย ระแวงอะไรเลยในชีวิตนอกจากอากิ.....ที่ตัวเองคิดว่าร้ายที่สุดแล้ว

" ผมต้องทำงานครับ " ร่างสูงพูดเสียงอ่อน ก็รู้อยู่หรอกนะ ว่าเป็น กรรมการนักเรียน มีสิทธิจะใช้ใครในโรงเรียนให้ช่วยเหลืองานโรงเรียนก็ได้ แต่ทำไมรุ่นพี่ตัวเล๊กกกเล็กคนเนี้ย ถึงต้องเจาะจงเค้าตลอดเวลา

" แต่พี่.......พี่มีเรื่องจะบอกนายย สำคัญม๊ากกกมากก" ร่างเล็ก เอานิ้วชนกันก้มหน้าก้มตา คล้ายว่าความขลาดเขิล ยังมีอยู่ในเสี้ยวหนึ่งของเซลล์สมอง

" ........................................................................................." ร่างสูงเอียงคอใช้ความคิด ตัดสินใจระหว่างความปลอดภัยในชีวิตที่ไม่แน่นอนนักถ้าไปหกับอีกฝ่าย

" พี่ก็แค่อยากบอกนายเรื่องหนึ่ง แล้วพี่จะไม่มายุ่งกับนายอีกก็ได้.....แค่พี่ได้บอก..." ฮิเดโกะดัดเสียงแสนเศร้าให้เข้ากับสถานการณ์ ใบหน้าที่ก้มงุดๆ คนอื่นจึงไม่สามารถรับรู้ถึงรอยยิ้มชวนขนหัวลุกที่กำลังผุดเป็นดอกเห็ดอยู่บนใบหน้าตึงๆ(ที่เกิดจากการดึง) ของร่างเล็ก

".............................................................................ครับ.............................................." คำตอบของร่างสูงทำให้ฮิเดโกะปิติแทบอยากจะเต้นอาโกโก้โชว์เด็กทั้งโรงเรียน แต่กลับสร้างความตกตะลึงให้กับอากิผู้ถูกลืมไปนานแสนนาน

" ไม่น่ะชินจิ.......ถ้านายไป......ฉันจะไม่สนใจนายอีก " ร่างบางพูดไปก่อนที่ใจจะคิด ..................................นายจะเสียใจบ้างมั้ย ถ้าต่อๆไป.....ฉันจะไม่ตามตอแยนายอีก

" ก็แล้วแต่นาย....." ชินจิกล่าวก่อนเดินตามฮิเดโกะออกไป.............วันที่นายไม่อยู่ มันจะสงบสุขขนาดไหนนะ......ฉันลืมไปแล้วจริงๆ............................

".....ฮึก...อ..ก..อ....อ.....อ..ก...อ........" ร่างบางร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร สิ่งที่ผมทำมาทั้งหมด......กลับไม่มีค่าอะไรเลย.....แม้แต่ผมที่กำลังล้มอยู่.....เขาก็ไม่คิดจะเอื้อมมือมาช่วยพยุง

.................................................
.................................................................
............................................................................................

" อรุณสวัสดิ์ทุกคน ^-^ " อากิก้าวเข้ามาในห้องประจำของนักเรียน ปี2ห้องA  ร่างสูงที่อ่านหนังสือ เหลือบขึ้นมองคนตัวเล็กที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง......นายก็ทำไม่ได้........แล้วมาทำเป็นพูดว่าจะเลิกตอแย

" ...........หึหึ........" ชินจิยิ้มเยาะให้กับอีกฝ่าย...............ทนงตัวหนักหนาว่าร่างบางตรงหน้าไม่มีทางหนีไปไหนพ้น.....ร่างบางก้าวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

" มาโอะจางงงงง กลางวันนี้ไปทานเข้ากล่องกันนะ ^-^  " เสียงที่ดังออกมาพร้อมกับขาที่ก้าวเลยโต๊ะของร่างสูงไป ลบเลือนรอยยิ้มของอีกฝ่ายได้ในทันที

" ไม่ไปกินกับชินจิของนายล่ะ หืม? " กระต่ายน้อง หันมาถาม ดวงตากลมโตมองทะลุเสียจนผมกลัวจะปิดความในใจไว้ไม่อยู่

" ไม่!! ฉันน่ะ เลิกสนใจผู้ชายงี้เง้าอย่างนั้นแล้ว" อากิทำท่าทางพองลมที่แก้ม.....คิดว่าน่ารักนักรึไง.......ดีเหมือนกัน.........นายไม่มายุ่งกับชีวิตชั้น......ก็เป็นบุญบรรมีของชั้นแล้ว!!!!!!!

" จริงหรอ....ไว้ฉันจะแนะนำเพื่อนของฉันให้.......รับรอง...." กระต่ายน้อยหยุดพูดซะดื้อๆ เว้นช่วงให้อยากรู้เล่นๆใครจะทำไม

" ว่า?........" อากิเอียงคอสงสัย ? รับรองอะไรล่ะ?........เพื่อนของมาโอะน่ะ มีตั้งมากมาย นิสัยก็เยอะแยะมากมายหลายแบบ แล้วเขาจะไปรู้มั้ยเนี้ย?

" รับรองว่า.......ไม่ทำให้นายร้องไห้ รึเสียใจเด็ดขาด.." มาโอะหันหลังไปยิ้มให้ชินจิ ร้อยยิ้มที่ถูกเหยียดยาว คล้ายจะเหยียดหยามชินจิอยู่ในตัว.....ของดีมีมาให้ไม่เอา.....ก็ขอให้นายไปจมปรักรัก.........ของนายไปรึกันย่ะ !!

" เห ??" ร่างบางยังคงสงสัย ทำไมล่ะ? ถ้าเพื่อนคนอื่น เขาจะทำให้ฉันร้องไห้รึไง?

" แล้วก็ดีกว่าไอ้งั่งขี้เก็กเยอะ ^-^ " มาโอะลูบหลังเพื่อนเบาๆ  รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความลับ108 ยากที่อากิจะรู้แจ้งแถลงไขได้

" ช่างเถอะ ~~~ ฉันกลับล่ะ เดี๋ยวจะเข้าเรียนไม่ทัน ^-^ " อากิลุกขึ้นก่อนแกล้งเดินเฉียดโต๊ะที่....เมื่อก่อน....เขามันแวะเป็นประจำ ก่อนเดินลับตาไป

.................................
............................................
...........................................................

".....ฮึก...อ...อ..ก...อ.อ......อ...ก.ก........" ร่างบางที่เพียงคล้อยหลังไป กลับวิ่งขึ้นขึ้นไปยังดาดฟ้า..........สถานที่ ที่เขามักจะไปในเวลาที่ท้อแท้ เสียใจ

" ทำไม.....ทำไมถึงไม่......อ....ก.....ไม่เห็นคุณค่าของฉันบ้าง....ชินจิ ......ตอบฉันซิ...." ร่างบางฟุกหน้าลงกับเข่าสองข้างน้ำใสๆที่ไหลลงมาไม่อาจช่วยปกปิดความโศรกเศร้าได้เลย

"..........ทำไม.....ถึงไม่คิด...อ...ก.....จะรักกันบ้าง....." แล้วร่างบางก็ยังคงร้องไห้ต่อไปอยู่อย่างนั้น........